Vestatempel

De oorsprong van de Vestadienst ligt in Rome, rond de zevende eeuw voor Christus. Volgens een mythe zou koning Numa Pompilius de Vestadienst ingesteld hebben. Numa Pompilius was de tweede koning van Rome. Hij begon zelf aan de bouw van de eerste primitieve ronde tempel voor Vesta aan de voet van de Palatijnse heuvel en koos de eerste vier Vestaalse maagden, dit waren: Gegania, Verenia, Canuleia, en Tarpeia. Bij de Vesta tempel is een beeld van Numa Pompilius gevonden. In de tempel stonden geen beelden van Vesta want de oorspronkelijke Romeinse goden hadden geen menselijke gestalte. In de tempel was alleen een groot vuur. De taak van de Vestaalse maagden was dit vuur brandend te houden ze beschermden het heilige vuur. Vesta is de godin van het haardvuur thuis en het vuur van de staat. Het vuur stond symbool voor het eeuwig voortbestaan van de staat. Waar de godin precies voor was is niet bekend. Vesta komt op veel punten overeen met de Griekse godin Hestia. Het enige verschil is dat Hestia alleen voor het huiselijke vuur is en Vesta ook voor het vuur van de staat. De ezel is Vesta\'s heilige dier en houdt met zijn gebalk wellustige mannen op afstand. Vesta zelf werd gezien als een sterke vrouw in lange gewaden. Haar hoofd was bedekt. Haar rechterhand rustte op haar heup en in haar linkerhand hield ze een scepter. Vuur was een in vroegere tijden een kostbaar bezit. Wanneer het vuur in de tempel uitging werd dat gezien als een voorteken van ongeluk. Het vuur werd een keer per jaar vernieuwd, dit gebeurde op 1 maart, het begin van het Romeinse kalenderjaar. Ter verering van de godin Vesta werden elk jaar de Vestalia gevierd van 7 tot 15 juni. Op de eerste dag van de Vestalia mochten alle vrouwen op blote voeten in het heilige inwendige van de Vesta tempel komen, de \'penus Vestae\', om offers te brengen aan de godin. De rest van het jaar was dit heiligdom gesloten. De laatste dag van de Vestalia werd besteed aan het schoonmaken van de tempel op een rituele manier. Meisjes uit de meest adellijke families in Rome werden uitgezocht door de Pontifex Maximus (de opperpriester) als Vestaalse maagd. Hij nam voor de Vestaalse Maagden de plaats van de ouders in en was spiritueel hoofd van hen. Onder de maagden was een leidster, de \'Virgo Vestalis Maxima\'. Zij stond weer onder de Pontifex Maximus. De meisjes werden op zes- tot tienjarige leeftijd ingewijd. Bij de inwijdingsrituelen werden de haren afgeknipt en als offer aan de heilige lotusboom gehangen. Wanneer het haar weer was aangegroeid werd het op een speciale manier opgemaakt. Dit gebeurde met een diadeem waar aan beide kanten linten hingen. De Vestaalse Maagden gingen gekleed in lange witte gewaden. Bij het offeren droegen zij een witte met purper afgezette hoofddoek die op de borst met een broche was vast gemaakt. Deze broche was het enige sieraad dat toegestaan was. Hun kleding moest even somber en eenvoudig zijn als hun manier van leven. Ongeveer 30 jaar van hun leven moesten ze maagd blijven. Ze waren als het ware \'getrouwd\' met de Pontifex Maximus. Na hun 30 jaar dienst waren ze vrij om te kiezen of ze Vestaalse maagd wilden blijven of wilden trouwen. De meesten bleven trouw aan hun gelofte. Als ze toch tijdens hun dienst een relatie met een man begonnen moesten ze drie dagen op water en brood leven. Hierna werden ze levend begraven. Dit gebeurde op de Campus Sceleratus van het Quirinaal. Hun geliefde werd dood gegeseld. De Vestaalse maagden stonden hoog in aanzien in de Romeinse maatschappij. Op straat ging iedereen voor hen aan de kant en in het theater en bij de gladiatorenspelen hadden zij speciale zitplaatsen en ze konden zelfs veroordeelde misdadigers gratie verlenen. Aan hun beslissingen werd veel waarde gehecht. Allerlei belangrijke documenten en testamenten werden bij hen in bewaring gegeven. De Vestaalse Maagden stonden zo hoog in aanzien dat hun orde bleef bestaan tot 394 na Christus. Lang nadat de keizers het Christelijk geloof hadden aangenomen. Van veel van de beelden van de Vestaalse maagden zijn de hoofden afgehakt doordat de Christenen elk overgebleven signaal van vroegere godsdiensten wilde verdrijven. De orde van de Vestaalse Maagden werd afgeschaft door keizer Theodosius en de tempel werd niet meer voor de verering van Vesta gebruikt. Later is het gebouw nog voor andere doeleinden gebruikt.

Hoe zien de tempel en het Atrium Vestae eruit?

De ronde tempel die gebruikt werd om de godin Vesta te vereren is voor het eerst gebouwd rond 715 voor Christus. Door de tijd heen is de tempel is een aantal keer verwoest en weer opgebouwd. De ruines die nu te zien zijn op het Forum Romanum komen uit de derde eeuw na Christus. Keizer Nero regeerde toen. Zijn opvolgers hebben de gebouwen een paar keer laten restaureren. Septimius Severus was de laatste die de tempel weer herbouwde, in 205 na Christus. De tempel stond op vier meter hoog podium en bestond uit een heilige cella, een kamer met een doorsnede van ongeveer 12 meter, omringd door twee rijen Corinthische zuilen. Een ring van zuilen was tegen de muur gebouwd en de buitenste ring ondersteunde het dak. Op de volgende bladzijde staat een plaatje van wat nog over is van de Vesta tempel. Het Atrium Vestae (het huis van de Vestaalse maagden) was een erg groot gebouw. Op de begane grond alleen al waren vijftig kamers en bergruimten. Het gebouw had waarschijnlijk twee of misschien zelfs drie bovenverdiepingen. In de kamers van het Atrium Vestae woonden zes Vestaalse Maagden. De vertrekken lagen aan een rechthoekige binnenplaats. Op deze binnenplaats waren drie waterbekkens en stonden beelden van de belangrijkste Vestaalse Maagden. De sfeer was erg rustig en sober. De ambtswoning van de Pontifex Maximus, de Regia deed waarschijnlijk dienst als kantoor en stond tegenover de tempel. Deze vormde een geheel met het Atrium Vestae. Zowel de Vesta tempel als het Atrium Vestae zijn erg eenvoudig. Nergens zijn overbodige versierseltjes en tierelantijntjes te vinden. Alles was gericht op de verering van Vesta.

Conclusie

De Vesta tempel en het Atrium Vestae hebben een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis. Zelfs na de val van de Vestadienst werden de gebouwen nog gebruikt voor andere doeleinden. Op een bepaald moment hield dat echter ook op en raakten de tempel en het huis van de Vestaalse maagden in verval. Dit werd nog versneld door de Christenen die de gebouwen zagen als resten van een heidense cultuur die zo snel en grondig mogelijk moesten worden verwijderd. Het is erg jammer dat het zo is gegaan want ik denk dat het indrukwekkende bouwwerken zijn geweest in de oude Romeinse tijd. Nu is er veel verbeeldingskracht nodig om je nog te kunnen voorstellen hoe alles er vroeger uit heeft gezien. Toch is het nog wel mogelijk om je er iets bij voor te stellen door de verhalen en informatie die we hebben over Vesta en haar priesteressen.