Abstracte kunst

Abstracte kunst in het algemeen: Abstracte kunst is een stroming waarbij niet precies kan worden gezien wat het schilderij/beeld enz. voorstelt. Maar de lijnen en kleuren zeggen wel wat. De schilder Paul Gauguin noemde het: “abstractie van de natuur”, maar hij drukte er zijn eigen emoties mee uit. Vassily Kandinsky haalde de inspiratie uit het bovennatuurlijke, wat (naar eigen zeggen) in elk object aanwezig is. Piet Mondriaan wilde de “oervorm” uitbeelden.

Kenmerken van abstracte kunst: - Er zijn twee hoofdstromingen: organische vormen (vormen afgeleid uit de natuur) en geometrische vormen (wiskundige vormen dus vierkanten, driehoeken enz. ) - Een herkenbare voorstelling (bijv. een mens of dier) ontbreekt - Vanaf ongeveer 1910 en het leeft nog steeds!

Ontstaan: De abstracte kunst is voortgekomen uit de kleur- en lichtstudies van de impressionisten, de geometrische landschappen van Paul Cézanne en door de pointillist Georges Seurat. Het Neo- impressionisme ook wel divionisme of pointillisme genoemd is de schilderkunst waarin vooral met stippen geverfd wordt. De kleuren werden meestal niet vermengd, dat gebeurde pas als je ernaar keek. Het is ontstaan in de jaren ‘80 van de 19e eeuw.

Geometrie: Schilders als Pablo Picasso en Georges Braque waren beïnvloed door Paul Cézanne en voerden die stroming terug. Erin zat een natuurlijk gegeven, vermengd met geometrische vormen en hun eigen fantasie. Deze stijl werd het kubisme genoemd.

Abstracte kunst in de jaren ‘30: In de jaren ‘30 (van de 20ste eeuw) was Parijs het belangrijkste centrum van de abstracte kunst. Michel Seuphor richtte kringen op als Cercle er Carré en Abstraction- Création, waarin kunstenaars zaten van verschillende abstracte stijlen zoals geometrisch- abstract en abstract- surrealisme. Th. Van Doesburg exposeerde in 1931 zijn Manifeste de l’art concrète (manifestatie van de concrete kunst) Daarin legde hij de basis voor kunst waarin alleen nog maar lijnen kleuren vormen en materialen belangrijk waren.

Abstracte kunst na de Tweede Wereldoorlog: Omdat de geometrisch- abstracte richting zo overheerste, ontstond tijdens de WO2 het abstract expressionisme. In deze stroming, afgeleid van het surrealisme, werd het automatische, intuïtief werken van de kunstenaar weer belangrijk. Opgericht werd in 1948 “Cobra- groep”, een groep kunstenaars die de nadruk op de actie legden (action painting, weer een onderdeel van het surrealisme). In Italië ontwikkelde Lucio Fontana weer een nieuwe stijl: het spazialismo. Daarmee probeerde hij de ruimte te betrekken in zijn werk, door monochrome schilderijen of ultraviolet licht. Ook Yves Klein en Pireo Manzoni experimenteerden met monochromie

Abstracte Kunst in de jaren ‘60: De kunst uit de jaren ‘60 wordt vooral gekenmerkt door de eigenschappen van kleur, licht en de ruimte die wordt betrokken bij het kunstwerk. Hierdoor verdween het “schilderachtige” karakter en de lyrische abstractie. Veel mensen vonden het niet meer mooi. Een kunstenaar uit deze stijl is Bauhaus.