Transseksualiteit

Inleiding.

Volgens de Nederlandse wet ben je transseksueel als je een persoon bent die de overtuiging heeft tot een ander geslacht te behoren dan vermeld staat in zijn/haar geboorteakte en die lichamelijk aan het verlangde geslacht is aangepast.

In Nederland is ongeveer 1 op de 10.000 mannen en 1 op de 30.000 vrouwen transseksueel. Bij de VU hebben zich zo´n 2000 mensen zich aangemeld voor behandeling. Dit zijn er dus best veel, je merkt hier weinig van want er rust een groot taboe op. En dat maakt mij heel nieuwsgierig. Hoe gaat de hele verandering, de lichamelijke en geestelijke, dat is wat ik heb onderzocht.

Transseksualiteit wordt ook wel genderdysforie genoemd.

Transseksualiteit.

Je hebt grof gezegd twee soorten transseksuelen, de primaire en de secundaire transseksuelen. De primaire transseksuelen zijn mensen die vanaf de geboorte zich niet thuis voelen in hun eigen lichaam. Ze hebben een heel uitgesproken gevoel. Dit zwakt wat af aan het begin van de puberteit maar als het lichaam gaat veranderen komt het gevoel weer sterk terug. Hun lichaam gaat steeds meer afwijken van het gevoel dat ze hebben. Zij zijn heel duidelijk en vastberaden.
Bij de andere groep wordt pas op latere leeftijd duidelijk dat ze transseksueel zijn. Dan is het moeilijker om vast te stellen of het om transseksualiteit gaat of dat er psychische problemen zijn.

Jerke is een voorbeeld van een primaire transseksueel. Als Jerke drie jaar is ziet hij op een camping in Frankrijk een klein meisje lopen in haar blootje. Verschrikt kijkt hij op naar zijn moeder, en vervolgens naar beneden. Hij begint heel hard te huilen. “Hij moet eraf, hij moet eraf!” roept hij terwijl hij probeert zijn piemeltje van zijn lijf te rukken. Hij is een jongetje die een meisje wil zijn.
Bovendien ziet hij er ook uit als een meisje.

Bij de secundaire transseksuelen blijkt pas op latere leeftijd dat men in het verkeerde lichaam zit. Het gevoel is er wel maar het heeft nog geen naam, “vreemde neigingen” zo wordt het vaak omschreven. Stiekem verkleden als meisje of zich wat jongensachtig gedragen. Verder komt men eigenlijk niet.
Toch weet men wel dat het niet klopt,vaak is men later pas in de positie om de behandeling en operatie uit te voeren.

Behandeling.

Als je transseksueel bent dan heb je het in het dagelijkse leven vaak moeilijk. Psychisch zit men vaak in de knoop, er wordt bijvoorbeeld vaak zelfmoord gepleegd. Vroeger dacht men dat het met een bezoek aan de psychiater wel over zou gaan. Nu blijkt dat bij de mannelijke transseksuelen de hersenen vrouwelijk zijn georganiseerd. Ze kunnen er dus niets aan doen. De vraag alleen is wanneer zijn de hersenen anders georganiseerd? Bij de geboorte of bij de opvoeding? Professor Gooren denkt dat het een samenspel is van biologische en sociale factoren.

Er wordt nu vroeg begonnen met psychische ondersteuning om met je transseksualiteit om te gaan. In de puberteit kun je bij meisjes de menstruatie en de borstgroei laten stoppen. Bij jongens kun je de baardgroei afremmen en voorkomen dat de stem breekt. Deze pillen kuur kun je op elk gewenst moment ook weer stoppen, de natuurlijke groei zal dan gewoon weer verder gaan. Als de transseksuele pubers zestien zijn geworden dan mogen ze beginnen met de cross sekshormonen. Die pillen zorgen ervoor dat mannen vrouwelijke hormonen krijgen en vrouwen mannelijke. Ze krijgen dan kenmerken van het andere geslacht. Als ze achttien en volwassen zijn dan mogen ze zich laten opereren.

Operatie.

Operatie man naar vrouw:

Bij de operatie bij mannen wordt de penis weggewerkt en omgebouwd tot een vagina. De huid van de penis wordt gebruikt om schaamlippen te maken. De gevoelige huid van de penis wordt als een soort clitoris gebruikt. Als er zorgvuldig met de huid wordt omgegaan dan kan men op den duur ook een orgasme bereiken. Geslachtsverkeer is gewoon mogelijk. De borsten worden vaak vergroot met siliconen en de brede kaken en kinnen worden aangepast. Gemiddeld zijn de kosten van deze operatie 3.500 euro. Er moeten altijd hormonen geslikt worden.

Operatie Vrouw naar man:

Deze operatie is veel ingewikkelder. Na een jaar hormonen slikken vindt er een borstoperatie plaats. Drie tot zes maanden later wordt de baarmoeder verwijderd. Uit een huidlap kan een penis gemaakt worden, een vleselijk apparaat waarmee je niets bijzonders kan doen, alleen staand plassen. Er kan geen erectie meegekregen worden en ook de seksuele gevoelens verminderen. Ook krijgt men blijvende littekens waar de huidlap weggehaald is. Een andere mogelijkheid is om een kleinere penis vanuit de clitoris te laten maken. De clitoris is door gebruik van hormoonpillen 4 tot 6 cm gegroeid, de lange clitoris wordt tijdens de operatie van onderen losgemaakt zodat hij net als een penis loshangt. De urinebuis wordt verlegd langs de clitoris zodat men staand kan plassen. Tot slot maakt de chirurg van de grote schaamlippen een balzak, op deze wordt er een natuurgetrouwe gevoelige penis die ook stijf kan worden, gemaakt. Er moeten natuurlijk ook hormonen blijvend geslikt worden.
Deze operatie kost zo´n 7.500 euro.
Nederland is een van de weinige landen waar de opratie door het ziekenfonds vergoed worden.

Na de operatie zijn vaak de vrouw naar man transseksuelen meer gelukkig dan de man naar vrouw transseksuelen. Dit komt omdat de man naar vrouw transseksuelen een ideaal beeld in hun hoofd hebben en dit beeld klopt niet na de behandeling en operatie. Men is vaak teleurgesteld omdat alle mannelijke kenmerken niet echt weg zijn. Vaak is het ook moeilijk om als vrouw te functioneren in de maatschappij.

Door vroeg te beginnen met de behandeling wordt voorkomen dat de sekseverandering op latere leeftijd een enorme impact heeft. Als er op jonge leeftijd een verandering plaatsvindt dan kan men daarna verder met zijn leven in het juiste lichaam.

Tot slot.

Ik vond het een heel leuk verslag om te maken omdat ik er weinig van af wist maar wel nieuwsgierig was naar hoe het allemaal in zijn werk ging. Ik heb door dit te maken meer respect gekregen voor transseksuelen. Ik dacht bij transseksuelen aan van die travestieten en gekke carnaval mensen. Dat is dus helemaal niet zo.
Ik vind dat er in de maatschappij meer moet worden over gesproken omdat de mensen die het hebben er niet zelf voor hebben gekozen. Ze hebben het al moeilijk genoeg en als de omgeving dan ook nog moeilijk gaat doen is het bijna niet meer leefbaar voor hen. De afgelopen tijd is er wel meer aandacht besteed aan transseksualiteit doordat er een discussie plaats vond over de leeftijd wanneer een kind mag worden behandeld. Eerst vond ik dat je pas na je 20-ste mocht beginnen want stel dat zo’n kind zich bedenkt dan is het al geopereerd. Nu vind ik dat je rond je tiende mag beginnen zo kunnen ze de puberteit wat verlichten.