Irak en Saddam Hussein

Inleiding

Voor maatschappijleer hebben wij de opdracht gekregen om in groepjes van 2 tot 4 personen een werkstuk over de kwestie Irak te maken. Onze groep van drie personen leek het een leuke opdracht omdat het heel erg actueel is. De kans op een oorlog wordt steeds groter en er wordt met veel termen gegooid waarvan je eigenlijk de betekenis niet precies weet. Een voorbeeld is de resolutie 1441 en wat doen de wapeninspecteurs nou precies? We hopen op het eind van dit werkstuk een duidelijk beeld te hebben van de kwestie Irak en zo onze mening te kunnen formuleren. Zouden wij het een goed idee vinden dat er een oorlog komt of juist niet. We hebben de verschillende deelvragen zo verdeeld, dat iedereen 2 punten heeft en die persoonlijk uit moet werken. Als we dit alles bij elkaar hebben zullen we onze mening samen gaan formuleren en zo tot de eindconclusie komen. We hopen dat dit op deze manier een duidelijk werkstuk wordt.

Taakverdeling deelvragen

Omdat er elke dag wel weer een nieuwe wending aan het verhaal komt is het niet echt mogelijk om tot de inleverdatum alles bij te houden wat betreft de Irak-kwestie. Hierdoor zijn sommige deelvragen eerder afgerond dan dat de oorlog begon. Hier is kort aangegeven wie welke deelvragen heeft uitgewerkt en wanneer deze zijn afgerond.

- Denise: deelvraag 1 en 2 (afgerond op 17 maart)
- Lynn: deelvraag 3 en 5 (afgerond op 26 maart)
- Sabine: deelvraag 4 en 6 (afgerond op 26 maart)

Welke argumenten gebruiken de VS om Irak binnen te vallen?

Tijdens de Golfoorlog was Irak al eens verslagen door de VS. Toentertijd was president Bush sr. aan de macht en liet Saddam Hussein na de overwinning eigenlijk gewoon achter zonder enige vastzetting of iets dergelijks. Nu is het weer dezelfde Saddam Hussein die niet mee werkt. Nu wil Bush jr., voormalig president hem echt eens aanpakken en hem de les lezen en met name de aanslagen van 11 september hebben de zaak nog eens versneld.
De VS gebruiken twee essentiële argumenten om Irak binnen te vallen. Hieronder zal per argument uitleg worden gegeven over hoe Bush en de VS erover denken en waarom dit voor hen een goed argument is voor het binnen vallen.

Vernietigingswapens
In een oorlog tussen Irak en Iran was Amerika zelf degene die vernietigingswapens aanleverde aan Irak. Toen Irak deze wapens later ging gebruiken tegen Israël, begon Amerika de Golfoorlog. Deze oorlog ging dus eigenlijk om dezelfde vernietigingswapens die Amerika zelf had aangeleverd een aantal jaren eerder.
Nu gaat de mogelijke oorlog weer over vernietigingswapens. Want Amerika vermoedt dat er meer en meer vernietigingswapens komen. Het agressieve gedrag van de dictator Saddam zal de wereldvrede kunnen bedreigen. Amerika vindt dat er geen nieuwe wapens meer bij mogen komen en dat Irak de vernietigingswapens die er nu zijn aan het licht moeten brengen. Er zouden namelijk hele ernstige dingen kunnen gebeuren als deze wapens weer zomaar worden gebruikt, als Saddam te machtig wordt. Bush wil nu dus dat die wapens aan het licht komen door als eerste de resolutie 1441 te stellen. Maar Irak werkt niet mee, als er echt helemaal niet mee wordt gewerkt zal Amerika toch echt op een andere manier de wapens moeten zien te ontmantelen.

Banden met al-Qaeda
Het tweede argument, dat immers wel minder van belang is dan de vorige is dat er banden zullen zijn met de al-Qaeda. In de VS zijn ze er zeker van dat Saddam Hussein banden heeft met het al-Qaeda-netwerk van Osama bin Laden. Hiervoor zijn alleen geen echte bewijzen, alleen een sterk vermoeden. De VS vinden echter niet dat die nodig zijn. Alleen al het risico dat regimes als die van Saddam in de toekomst massavernietigingswapens kunnen toespelen aan terroristen, is voor VS reden genoeg om nu in te grijpen. Volgens Bush zal de wereld het op den duur berouwen als zij nu niet ingrijpen.
Hiermee zal ook niet alleen Saddam aangepakt worden, maar gelijk Osama bin Laden met zijn al-Qaeda-netwerk. De VS heeft in Afghanistan al geprobeerd het terreur tegen te gaan door een andere regering aan te stellen en wil dit nu ook proberen met Irak. Bush hoopt dat dit echt een einde zal maken aan de terreur en de dreiging voor de buurlanden.

Welke rol speelt de Veiligheidsraad in de kwestie Irak?

De VN-veiligheidsraad speelt een heel belangrijke rol in deze kwestie. De raad, die onderdeel is van de VN zal namelijk mede bepalen of er een oorlog komt of niet. Deze Veiligheidsraad stuurt ook de wapeninspecteurs en zij moeten hun ondervindingen rapporteren bij de Veiligheidsraad. Zo zal de Raad dus kunnen bepalen of er langer onderzoek nodig is en of Irak zich aan de resolutie houdt.

Stand van zaken (17 maart 2003)
Zondag 16 maart heeft Amerika een ultimatum gesteld aan de VN over de instemming van een aanval of niet. Er zullen 9 van de 16 landen moeten instemmen voor de oorlog en geen veto moeten zijn, wil Amerika de oorlog mogen voeren. Op dit moment is het alleen zo dat dit niet het geval is. Er zijn namelijk teveel veto’s en te weinig instemmingen. Maar het is nog de vraag of Amerika het nu zonder de instemming zal gaan doen of niet.

Wat houdt resolutie 1441 in?

De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties neemt op 9 november, na twee maanden van onderhandelingen, unaniem Resolutie 1441 aan. Hierin krijgt de Iraakse leider Saddam Hussein "een laatste kans". Saddam krijgt een laatste mogelijkheid om de wapeninspecteurs in zijn land toe te laten, die moeten bepalen of Irak inderdaad de verboden wapens heeft die ze denken dat het heeft. Als de afspraken, die gemaakt zijn in de resolutie, niet worden nagekomen zal dit ernstige gevolgen hebben voor Irak.
De belangrijkste punten uit VN-resolutie 1441
- Irak moet uiterlijk op 15 november bevestigen dat het volledig gehoor geeft aan de bepalingen uit de resolutie.
- Irak moet uiterlijk 8 december alle programma's, materialen en plaatsen bekend maken voor de vervaardiging en ontwikkeling van chemische, biologische en nucleaire wapens.
- Uiterlijk op 23 december moeten de wapeninspecteurs hun werk beginnen. Zestig dagen daarna moeten zij aan de Veiligheidsraad rapporteren.
- De inspecteurs moeten overal toegang krijgen, ook tot Saddam Husseins presidentiële paleizen.
- De inspecteurs mogen iedereen in Irak interviewen zonder dat vertegenwoordigers van de regering daarbij aanwezig zijn.
- Elke verstoring van de inspecties door Irak moeten de wapeninspecteurs direct aan de Veiligheidsraad rapporteren, evenals elk teken dat Irak niet meewerkt aan de verplichting om te ontwapenen.

Steun bij resolutie?
De resolutie is een overwinning voor de Amerikaanse president Bush. Al maanden dreigt hij Irak aan te vallen, ook al is het nog niet zeker welke landen hem zullen ondersteunen en welke niet. Het lijkt er alleen wel op dat niet veel leden van de VN-veiligheidsraad Amerika zal steunen. Ieder land heeft zo zijn eigen kijk op de noodzaak van een oorlog. Wel is het zo dat Groot-Brittannië Amerika zeker zal steunen.

Bush bindt alles nog wat in en komt zo met een ontwerpresolutie. Hij past deze nog een paar keer aan tot eerst de permanente leden van de VN-veiligheidsraad met de resolutie akkoord gaan. Deze leden zijn China, Frankrijk en Rusland. Eigenlijk heeft Bush nooit eerder iets gedaan met de mening van andere landen maar nu vond hij dit wel belangrijk. Hij wilde instemming hebben voordat hij weer een stap verder zou gaan, namelijk het indienen van de resolutie bij de Veiligheidsraad.

Eigenlijk na het stellen van de resolutie denken waarnemers al dat de VS er al van overtuigd zijn dat Irak de resolutie zal schenden. Bush hoopt ook dat er bij een schending een volledige internationale militaire steun zal zijn, maar of dat gebeurd is nog maar de vraag.

Welke rol spelen de wapeninspecties?

Naar aanleiding van de gestelde resolutie 1441, zijn er door de VN-veiligheidsraad wapeninspecteurs aangesteld om te onderzoeken of er vernietigingswapens in het land aanwezig zijn en of ze nog aangemaakt worden. Volgens Amerika is dit namelijk zeer zeker het geval maar Irak ontkent alles. Amerika heeft een ultimatum gesteld om te bewijzen dat het land geen vernietigingswapens heeft. Want naast de onderzoeken naar de wapens, moet het land zelf ook kunnen bewijzen dat het geen wapens heeft voordat Amerika tevreden is. Van beide kanten komt echter niks uit de bus.
De leiders van de wapeninspecteurs van de Verenigde Naties, namelijk Hans Blix en Mohammed El Baradei vinden niets. Geen chemische, biologische en ook geen nucleaire wapens. Wel menen ze dat Irak zich lang niet volledig aan de resolutie 1441 houdt. Ook Irak zelf kan niet echt bewijzen dat het geen wapens meer heeft, er wordt nog altijd doorgezocht maar niets gevonden.
Amerika heeft gesteld dat Irak zich moet houden aan de regels van de resolutie en anders zal het over moeten gaan op oorlog voeren om de verboden wapens te ontdoen. Maar veel landen van wie steun wordt verwacht vinden dat Amerika niet lang genoeg heeft gezocht naar de wapens en vinden dat er nog meer tijd moet worden gegeven aan Irak om normaal mee te werken en de wapeninspecteurs hun gang te laten gaan. Er zal meer en scherper onderzoek moeten komen door meer inspecteurs. Er zijn plannen voor een nieuwe resolutie maar die wordt waarschijnlijk niet uitgewerkt en ingediend.

Welke argumenten gebruiken Duitsland en Frankrijk om hun steunonthouding kracht bij te zetten de voorgenomen plannen van de VS?

Frankrijk en Duitsland hebben laten weten voortaan op het wereldtoneel zoveel mogelijk gezamenlijke standpunten in te nemen. Rond de kwestie Irak is dit ook het geval.

De volgende argumenten worden gebruikt:
- Oorlog is altijd een bewijs van falen en de slechtste van alle oplossingen. Alles moet worden gedaan om een oorlog te voorkomen.
- Door oorlog te voeren vallen er veel onschuldige burgerslachtoffers. Het probleem kan ook via diplomatieke wegen opgelost worden.
- De angst voor een onoverzienbare escalatie van het geweld in het Midden Oosten.
- Men ergert zich aan het eigenzinnige optreden van president Bush, die Europa sinds zijn aantreden voortdurend voor voldongen feiten zet.
- De Amerikanen kunnen landen geen probleem noemen enkel en alleen omdat zij het niet met hen eens zijn.
- De resolutie is niet voldoende om een oorlog te beginnen. Er moet een nieuwe resolutie komen die door de Veiligheidsraad goedgekeurd moet worden.
- De wapeninspecteurs hadden om meer tijd gevraagd. Deze hadden zij moeten krijgen. De oorlog had (nog) niet mogen beginnen.
- President Bush is voor eigen rechter aan het spelen. De VN heeft resolutie 1404 verworpen en een oorlog is dus door de VN niet goedgekeurd.

Is er bij de VS sprake van een verborgen agenda voor bijvoorbeeld de dekking van de oliebehoefte of het behoud van invloed?
Hoogstwaarschijnlijk heeft de VS wel een verborgen agenda. Zo zeggen ze tegen de media dat ze alleen het Irakese leger aanvallen, terwijl er via de tv en radio bekend wordt gemaakt dat er bombardementen zijn uitgevoerd op Bagdad en andere steden.
Het is natuurlijk mogelijk dat de geheime agenda ook bedoelt is voor de dekking van de oliebehoefte. Het is zelfs meer dan waarschijnlijk. Amerika kan niet zonder olie. En aangezien bijna alle olie uit de Arabische landen vandaan komt, moet Amerika wel een geheime agenda hebben voor de dekking van de oliebehoefte.
Toch is deze dekking niet het enige. Natuurlijk wil de VS dat Irak democratiseert. Doordat Saddam Hoessein daar als dictator regeert, en veel geld besteed aan massavernietigingswapens, gaat er weinig (misschien wel te weinig) naar de mensen in het land.
De VS wil oprecht dat Irak democratiseert. Bush en Blair zijn zelfs al samen rond de tafel gaan zitten om de toekomst van Irak te bespreken. Na een overleg zijn ze het ermee over eens dat de VN betrokken moet zijn bij de wederopbouw na de oorlog.
In de eerste plaats is de oorlog begonnen om de massavernietigingswapens die Saddam Hoessein liet maken. Het was dus niet zo dat Amerika speciaal voor de olievelden de oorlog wilde inzetten. Maar omdat Irak een grote bron voor olie is, weet ik zeker dat er daar wel een verborgen agenda voor is.

Wie is Saddam Hoessein en wat voor rol speelt hij in zijn land?
Saddam Hoessein al-Tikriti (geb. 28 april 1937) is sinds 1979 autocratisch president en heerser van Irak.

Saddam Hoessein werd in Irak geboren in het dorp Al-Auja in de regio Tikiriti. Zijn vader verliet het gezin voordat Saddam werd geboren. Saddam werd naar eigen zeggen mishandeld door zijn stiefvader. Hij mocht niet naar school en bracht zijn vroege jeugd als schaapherder door. Vanaf zijn tiende werd hij opgevoed door zijn xenofoben oom Khairullah Tulfah, een van de weinige geletterden in Tikriti en auteur van het pamflet "Drie dingen die God niet had moeten scheppen: Perzen, joden en vliegen."
Behalve door zijn oom werd de jonge Saddam tot politiek activisme geïnspireerd door Nassers pan-Arabisme.In 1957 werd hij lid van de socialistische Ba´at Partij In hetzelfde jaar pleegde hij zijn eerste politieke moord: hij liquideerde zijn zwager, een communistisch activist. In 1959 werd Saddam Hoessein, na een mislukte poging tot liquidatie van de Irakese premier Abdul Karim Kassem, bij verstek ter dood veroordeeld, waarna hij via Syrie naar Egypte vluchtte.
Een deel van zijn opleiding ontving Hoessein, door bemiddeling van Nasser (met wie hij in Egypte kennis maakte), aan de rechtenfaculteit van de Universiteit van Cairo. Na de 14e Ramadanrevolutie van 8 februari 1963 keerde hij naar Irak terug.
Na een machtswisseling werd hij gevangen gezet, maar wist de gevangenis in 1967 te ontvluchten. In 1986 deed hij actief mee aan de geweldloze coup door de Ba´at Partij. In datzelfde jaar sloot hij met succes zijn rechtenstudie aan de Universiteit van Baghdadaf. Hij werd prompt benoemd tot vice-voorzitter van de Revolutionaire Commandoraaden en was vanaf 1973 een van de generaals in de krijgsmacht. In 1979 kondigde president Ahmed Hassan al-Bakr (42 jaar toen) zijn aftreden aan en Saddam Hoessein wist zich zowel het voorzitterschap van de partij als het presidentschap toe te eigenen.
Hoessein verkreeg de absolute macht in Irak en benoemde leden van zijn Al-Tikriticlan op bijna alle belangrijke posten in zijn regering. Hij overleefde tal van couppogingen en aanslagen op zijn leven. Ter consolidatie van zijn macht liet hij vele opponenten ombrengen, waaronder leden van zijn eigen familie. Een uitgebreid veiligheid- en inlichtingensysteem, de geheime politie en het zeer waarschijnlijke gebruik van dubbelgangers hebben hem tot nu toe behoed voor liquidatie.
Onder zijn dictatoriale regime gebruikte hij de oliereserves om zijn land een belangrijke regionale militaire macht te maken.

Hij betrok Irak van 1980 tot 1988 in een bloedige oorlog met Iran, de Irak-Iran oorlog. In augustus 1990 bezette hij het eveneens olierijke buurland Koeweit. De bezetting werd begin 1991 door middel van de Golfoorlog ongedaan gemaakt door geallieerde strijdkrachten onder aanvoering van de Verenigde Staten.

Direct na de Golfoorlog breekt in heel Irak verzet uit tegen Saddam Hoessein. Veel mensen zijn het oneens met het regime. Maar de dissidenten worden hard aangepakt. Er komen meldingen van mishandelingen, moorden, bombardementen op scholen, ziekenhuizen en moskeeën. De VS worden zwaar bekritiseerd omdat ze Hoessein zijn gang laten gaan. Tussen de 30.000 en 60.000 mensen zouden omgekomen zijn. Na deze oorlog werd een handelsembargo van de Verenigde Naties afgekondigd. Hoewel het oorspronkelijk bedoeld was als strafmaatregel vanwege Saddam Hoessein's weigering mee te werken met de VN inzake wapeninspecties in Irak, gaven de VS aan de sancties te willen handhaven, zelfs al zou Hoessein volledig aan de inspecties meewerken. In 1996 aanvaardde het Irakese parlement een plan van de VN-veiligheidsraad om Irak toe te staan een beperkte hoeveelheid olie te verkopen om aan de meest urgente humanitaire noden iets te kunnen doen. Desondanks zeggen critici van de sanctiepolitiek, waaronder vele gerespecteerde humanitaire belangengroepen, dat de sancties miljoenen onnodige slachtoffers hebben geëist. Anderen menen dat de vele doden het gevolg zijn van Hoessein's onbuigzaamheid en economisch mismanagement en dat de noodzaak om Irak in bedwang te houden van meer belang is dan humanitaire overwegingen.
Saddam Hoessein is gehuwd met Sajida Talfah Hij heeft twee zoons, Udai Saddam Hoessein, die de post van minister van defensie bekleedt, en Qusai Hoessein en drie dochters, Raghat, Rana en Chrisnia.
Om de legitimiteit van zijn regime te benadrukken, heeft Saddam een immens propaganda-apparaat in het leven geroepen. Overal in het land zijn kolossale beelden en portretten van hem te bewonderen. Op radio en televisie wordt hij dagelijks de hemel in geprezen. Zijn officiële, negentiendelige biografie is verplicht leesvoer voor Irakese regeringsfunctionarissen.

Wat is de rol van Saddam Hoessein?
Saddam deed de aanval op Irak af als een criminele daad van de Verenigde Staten en zijn bondgenoten.
Hij riep in eerste instantie zijn volk op om ten strijd te trekken. Om de zwaarden te trekken en trekkers over te halen. Saddam verwees naar Gods wil om Irak te beschermen. In zijn toespraak maakt hij daarmee van iedere Irakese strijder een martelaar. Saddam verbond heel duidelijk religie aan de strijd.
Dat werd ook duidelijk uit de link die hij legde tussen de VS en het zionisme. Saddam beschouwt de VS en Israël als de kwade genius achter de strijd. Hij riep dan ook zijn "Palestijnse broeders" om Irak te steunen. Hieruit kan begrepen worden dat ook Israël spoedig de gevolgen van de oorlog zal gaan merken.
Ook werd enigszins duidelijk wat het strijdplan is van Irak. Hij voorspelde een lange oorlog en riep iedereen op om de vijand uit te putten. Hem machteloos te maken en zijn wil te laten verliezen om te blijven strijden. Saddam lijkt er op te rekenen dat iedere Irakese burger een strijder wordt.
Saddam roept zijn volk en gelijkgezinden dus op ten strijde te trekken. Om zich met hand en tand te verzetten tegen "de crimineel Bush." Hij gelooft dat de oorlog uiteindelijk gewonnen zal worden en belooft dat iedereen die daar zijn leven bij laat stijgt in het aanzien van God.

Het Irakese regime: wie is wie?

Qusay
Saddam Hoesseins zoon. Wordt gezien als troonopvolger en is Saddams vertrouweling. Qusay heeft grote macht over het leger, waaronder de Republikeinse Garde, de inlichtingendiensten en de binnenlandse veiligheidsdiensten.

Abed Hamid Mahmoud
Saddams persoonlijke secretaris. Is afkomstig uit Saddams geboortestad Tikrit.

Ali Hassan al-Majid
Neef van Saddam. Ook bekend als 'Chemische Ali' vanwege zijn betrokkenheid bij chemische aanvallen op Koerden. Nam actief deel aan de de familiemoorden in 1996, nadat Saddams schoonzoon Hoessein Kamil overliep naar Jordanië, Iraks wapengeheimen openbaarde en vervolgens terugkeerde naar Bagdad.
Ezzat Ibrahim
Vice-voorzitter van de Revolutionaire Bevelraad, en naaste vriend van Saddam.

Tariq Aziz
Vice-premier. Heeft meer dan twintig jaar overleefd als adviseur. Zijn lange overleving wordt verklaard uit zijn gebrek aan een grote achterban in Irak (Aziz is een Christen), waardoor hij geen bedreiging vormt voor Saddam.

Taha Yassin Ramadan
Vice-president en havik. Een van Saddams meest vooraanstaande buitenlandadviseurs.
NajiSabri
Minister van Buitenlandse Zaken en een vooraanstaand lid van Saddams kring.

Kan Irak zonder een sterk centraal gezag?

Het Irakese regime wordt gekenmerkt door structureel politiek geweld. Dat geweld komt niet uit de lucht gevallen. De Irakese staat is het product van het kolonialisme. De macht licht bij een minderheid van soennieten ten nadele van de Koerden in het Noorden en de sjiieten in het Zuiden. Om die macht te behouden vallen ze terug op staatsgeweld
Het Irakese regime is in de eerste plaats verantwoordelijk voor de onderdrukking van de Irakese bevolking en dit regime vorm een gevaar voor de vrede in de regio, zeker als het beschikt over massavernietigingswapens.
Dit regime heeft ook niet geaarzeld om chemische wapens te gebruiken tegen haar Koerdische burgers.
Volgens Daan Bronkhorst (in het maandblad van Amnesty International februari 2003):
Er is in de jaarboeken van Amnesty niet zo gauw een land te vinden waar een en dezelfde regering al zo lang, zo wreed en zo massaal de eigen bevolking terroriseert als in Irak. Het regime vermoordde honderdduizend Koerden. De bevolking staat al 24 jaar bloot aan een terreur waaruit geen ontsnapping mogelijk is (dissidenten werden tot in het buitenland vermoord).
Het is mogelijk dat er een ander kwalijk regime komt, maar even onderdrukkend kán bijna niet. Er kunnen gewelddadige reacties komen in andere Arabische landen - maar terroristen als Osama Bin Laden zullen elke aanleiding aangrijpen om geweld te plegen. Een oorlog kán het lot van het Irakese volk verbeteren. De prijs in mensenlevens en menselijk leed (zoals van vluchtelingen) is niet te voorspellen. Maar er moet een einde komen aan de onderdrukking van de Irakese bevolking.
Het Irakese regime moet dus worden afgezet, dat is duidelijk, maar er moet wel een sterk centraal gezag voor terugkomen. Economisch gezien kan een land als Irak niet zonder een sterk centraal gezag. De olie-industrie is namelijk afhankelijk van centralisatie en sterk gezag.
Als Saddam wordt vervangen door een Amerikaansgezind regime dat Amerikaanse petroleummaatschappijen alle kansen biedt, kan die situatie een voedingsbodem worden voor Al-Qaeda en andere extremistische groepen die al lang stellen dat het de VS in het Midden-Oosten alleen om de olie te doen is. Dat zou de kans op terroristische aanslagen tegen de VS en hun bondgenoten doen toenemen. Bovendien kan het verdwijnen van het centrale gezag in Bagdad allerlei regionale evenwichten aan het schuiven brengen. Turkije heeft bijvoorbeeld zijn oog laten vallen op Noord-Irak (ooit een deel van het Osmaanse rijk en rijk aan petroleum). Maar de Koerden in het gebied, die sinds 1991 in een min of meer autonome regio leven, verzetten zich tegen Turkse inmenging. Ook Iran en Syrië zullen een herstructurering van Irak niet zomaar over zich heen laten gaan. Er zal dus een andere oplossing gezocht moeten worden voor de vervanging van het regime.
De verschillende bevolkingsgroepen in Irak
Onder de dreiging van deze oorlog nemen de spanningen tussen bepaalde bevolkingsgroepen in ons land reeds toe. Joden voelen zich regelmatig bedreigd, terwijl ook moslims signalen afgeven dat zij zich onveilig, gediscrimineerd of juist genegeerd voelen. Wij beseffen dat het ook niet altijd gemakkelijk is met mensen uit verschillende culturen en volkeren samen op te trekken, om oog te hebben voor elkaars belangen en om respect en actieve tolerantie te tonen voor de verscheidenheid in onze samenleving.
Samenleven in verscheidenheid vereist inspanning, acceptatie en wederzijdse aanpassing. Laten we als burgers ons die moeite getroosten om een vreedzame samenleving op te bouwen.
Er zijn twee grote bevolkingsgroepen in Irak: Arabieren en Koerden. 97% van de bevolking is moslim, waarvan meer dan de helft Shi'iten zijn en de rest Sunni's. De Arabieren hebben een aandeel van 80% in de totale bevolking, Koerden 15% en andere kleine groepen zijn Palestijnen en Iraniërs die in het grensgebied met Iran leven. De afgelopen jaren zijn er vele grote problemen geweest in de relatie tussen de Arabische meerderheid en de Koerden. Die laatste zijn veruit in de meerderheid in het noorden van het land. De Koeren vechten nog steeds voor hun onafhankelijkheid en erkenning van hun eigen identiteit en taal.
Dankzij meningsverschillen tussen de verschillende Koerdische groepen is het mogelijk voor de Irakis om hen te onderdrukken. Ook de verdeling tussen Shi'iten en Sunni's zorgt voor conflicten en problemen. Na de eerste golfoorlog probeerden de Shi'iten in het zuiden zich af te scheiden van Bagdad, maar die opstand werd bloederig neergeslagen. Zo'n 3% van de bevolking is christelijk, klein, maar zeer belangrijk voor de ontwikkeling van Irak in deze eeuw. Er wonen zo'n 2500 joden in Irak.
In 1920 vormden de Britten het huidige Irak uit drie voormalige Turks-Ottomaanse provincies, waar bevolkingsgroepen woonden, die sterk van elkaar verschilden. De provincie Bagdad was overwegend soennitisch-Arabisch, de provincie Basra sjiietisch-Arabisch, terwijl de provincie Mossoel vooral door (soennitische) Koerden bewoond werd. Bagdad en Mossoel hadden belangrijke minderheden: christelijke Assyriërs, soennitische en sjiietische Turkmenen en sjiietische Faili-Koerden. De hoofdstad Bagdad had een belangrijke joodse minderheid. Irak heeft zich nooit weten om te vormen tot een echte natiestaat, waarmee de verschillende bevolkingsgroepen zich konden identificeren. De macht kwam in handen van de soennitische Arabieren (20% van de bevolking). Deze minderheid kon zich handhaven via structureel politiek geweld en repressie van een sterk staatsapparaat."
Geschiedsmatige schets Irak
Het gebied dat nu Irak heet, is tijdens de oudheid bekend onder de naam Mesopotamië. De naam betekent Tweestromenland. De twee stromen zijn de Eufraat en de Tigris.
Tot 1958 was Irak een koninkrijk. Er was een gekozen parlement en er waren meerdere partijen. De koers van Irak was gematigd pro-brits. Dit veranderde in 1958 toen militairen naar de macht grepen en de koning vermoordden. De nieuwe machthebber, generaal Qasim, was nationalistisch, anti-Brits en papte ook aan met de communistische partij. In 1959 mislukte een aanslag op hem waar de 22-jarige Saddam Hoessein bij betrokken was. In 1963 lukte het wel Qasim te doden maar het ontbrak de nieuwe machthebbers aan een duidelijke koers. Ze werden dan ook in 1968 afgezet. Hassan al-Bakr, leider van de Ba´athpartij, werd president. Zijn neef en beschermeling was Saddam Hoessein - een rijzende ster in de Ba´athpartij. Hij bond de strijd aan met de communistische partij en reorganiseerde de veiligheidsdiensten. In 1979 trad al-Bakr af en werd onmiddellijk opgevolgd door Saddam Hoessein die in feite al sinds 1975 in Irak de lakens uitdeelde.
Saddam begon al direct met zuiveringen in de partij. Rondom hem ontwikkelde zich een Stalinistische persoonsverheerlijking. In 1980 viel hij Iran binnen, omdat hij meende dat dit land na de val van de Sjah in 1979 militair ernstig was verzwakt. Het was een misrekening. Alleen dankzij massale westerse en Arabische steun en de inzet van verboden chemische wapens kon hij de Iraniërs van zich af houden. In 1988 kwam het tot een wapenstilstand.

De volgende fout die Saddam maakte was de gewelddadige annexatie Koeweit in 1990. Onder Amerikaanse leiding werd een tegenoffensief ingezet en Irak moest zich in 1991 weer terugtrekken. De Verenigde Naties namen resoluties aan waarin werd bepaald dat Irak afstand moest doen van al zijn verboden wapens. Er werden sancties ingesteld. Er kwamen VN-inspecteurs die ook nog ontdekten dat Saddam in het geheim aan een atoombom en aan biologische wapens had gewerkt. Irak probeerde de inspecties voortdurend te saboteren, uiteindelijk moesten de VN-inspecteurs in 1998 het land uit.
Toch willen de VN doorgaan met wapeninspecties. Op 17 december 1999 richten de VN een nieuw team van wapeninspecteurs op genaamd United Nations Monitoring, Verification and Inspection Commission (= VN-Commissie voor Onderzoek en Inspectie) of UNMOVIC. Die wordt geleid door Hans Blix. Ook bepalen de VN dat er een eind komt aan het embargo als Irak 120 dagen lang goed samenwerkt met de UNMOVIC. Maar Irak wil dat het handelsverbod wordt opgeheven voordat de UNMOVIC aan de slag mag. De VS en Engeland beschuldigen Irak ervan tóch weer chemische en biologische wapens te maken en te werken aan een eigen atoombom. Op 23 september 2002 zegt de Engelse regering in een rapport aanwijzingen te hebben dat Irak daar inderdaad mee bezig is. Beide landen dreigen Irak met oorlog. Ritter echter meent dat daar geen aanwijzingen voor zijn en zeker geen harde bewijzen. Irak kon in 1998 niet meer van zulke wapens maken. En zelfs als Irak nog in hetzelfde jaar opnieuw was begonnen met het bouwen van werkplaatsen en fabrieken om zulke wapens te maken, dan zou het in 2002 nóg niet van zulke wapens kunnen hebben. Zolang de VS en Engeland geen bewijzen aanvoeren voor hun bewering, mogen ze Irak niet aanvallen, zegt Ritter. Terwijl Irak, de VS en de VN ruzie met elkaar blijven maken over wapens, inspecties en het handelsverbod, kan de UNMOVIC alleen maar werkeloos toekijken. Maar dat zal veranderen zodra de Veiligheidsraad een nieuwe resolutie aanneemt waarin Irak wordt opgeroepen om alle chemische en biologische wapens die het nog heeft te vernietigen. Daar moet de UNMOVIC op toezien. Als de UNMOVIC merkt dat de Irakese regering niet volledig meewerkt, zal de Veiligheidsraad erin toestemmen dat de VS, Engeland en andere landen die mee willen doen Irak aanvallen. De regering van president George W. Bush wil echter Irak aanvallen zónder die toestemming eerst af te wachten en desnoods zonder enige hulp van andere landen. Ook wil zij Hoesseins regime omverwerpen.
Na de aanslagen van 11 september besefte de nieuwe regering-Bush dat het probleem Irak te lang was blijven liggen. Weliswaar had Saddam niets met die aanslagen te maken gehad, maar hij had wel begrip voor de aanslagplegers getoond. Onder zware Amerikaanse druk nam de VN-Veiligheidsraad in november unaniem een resolutie aan die Irak dwong nieuwe wapeninspecties toe te staan. Irak ging schoorvoetend akkoord. Nog diezelfde maand arriveerden de eerste inspecteurs in Irak. Saddam Hoessein werkte niet mee. Amerika besloot zonder steun van de VN een oorlog met Irak aan te gaan.

Hoe ziet de Islamitische wereld, de rol van de VS?

De Islamitische wereld keert zich tegen Bush en de VS. De Islamieten zien die aanvallen ook als aanval op hun geloof. Hierdoor zien de Islamieten de VS als gigantische bedreiging.
Er gaat een gigantische kloof ontstaan tussen het Christelijke geloof en het Islamitische geloof. Dit is al begonnen tijdens de aanvallen van 11 september. Handlangers van Bin Laden, een Islamiet, vlogen in het WTC. Door deze gebeurtenis zijn een heleboel Christelijke een hekel gaan krijgen aan de Islam.

Wat betekent dat voor de verhouding tussen de Christelijke westerse wereld en de Islamitische wereld?
Na de aanslag op het WTC zijn in Amerika, maar ook daarbuiten, min of meer haatgevoelens voor mensen uit het Midden-Oosten verergert. Mensen met een Islamitische religie hebben het, zeker binnen de westerse cultuur moeilijker hebben gekregen dan daarvoor. Ook in Nederland is dit goed merkbaar geweest (en nog steeds). De autochtone bevolking voelt zich al snel bedreigd als enkele allochtonen zich groeperen, andersom voelen allochtone inwoners zich vaak op huidskleur al gediscrimineerd (strenge controle op identificatieplicht voor allochtonen bij vliegvelden, openbare gebouwen, discotheken). De verschillen tussen moslims en andere culturen worden steeds scherper gesteld en leiden steeds vaker tot conflicten en agressie tussen mensen van verschillende culturen; een ontwikkeling die beangstigend is en die over de hele wereld merkbaar is.
Zoals als in de vorige deelvraag staat, de Christenen hebben door 11 september haatgevoelens ontwikkeld voor de Islam. Maar op hun beurt hebben de Islamieten een hekel gekregen aan de Christenen door de oorlog in Irak.

Formuleer binnen de groep een eigen standpunt t.a.v. de beweegredenen van de VS gebaseerd op de verkregen informatie

Denise van Eeden:
Ik ben voor een oorlog tegen Irak. Irak lapt al meer dan 12 jaar verschillende resoluties aan zijn laars en kan dus gewoon zijn gang gaan omdat niemand iets tegen de overtredingen deed. In al die jaren werd de dreiging van Irak steeds groter want Saddam Hoessein is een dictator en zou slechte plannen hebben. Hij onderdrukt zijn volk en zo valt het argument van Duitsland en Frankrijk, dat onschuldige mensen bij een oorlog de dupe worden dus eigenlijk weg. Nu heeft het volk het ook niet goed en een merendeel van de bevolking is zelf ook voor een oorlog. Dit komt voort uit een onderzoek dat gedaan is door een geheime dienst, want vrij je mening uiten mag natuurlijk niet onder het regime van Saddam Hoessein. Ik vind dus dat het terecht is dat Amerika een keer iets gaat doen aan die onderdrukking en aan al die overtredingen van de resolutie want anders kunnen er nog veel ergere dingen gebeuren dan alleen een oorlog met één land.

Lynn:
Ik ben voor een oorlog tegen Irak. Oorlog is natuurlijk altijd slecht en men moet altijd kijken of er geen andere optie is, maar in dit geval vind ik de oorlog tegen Irak gerechtvaardigd.
Ik heb mijn mening gevormd naar aanleiding van een aantal argumenten. Saddam moord zijn volk al jaren uit en onderdrukt bepaalde bevolkingsgroepen. Het volk zit vastgenageld onder een sterk en verkeerd regime. Chemische wapens worden gebruikt om volkeren uit te moorden. En terrorisme wordt veelvoudig gebruikt.
Saddam Hoessein komt zijn afspraken met de VN niet na. Wapeninspecteurs worden voorgelogen en kunnen hun werk niet goed doen. Bush laat zien dat er met hem niet te sollen valt, dat terrorisme niet zomaar zonder verzet kan worden uitgevoerd.
Natuurlijk zorgt een oorlog voor veel onschuldige slachtoffers, dit is onvermijdelijk, maar er moet een einde komen aan het gewelddadige bewind van Saddam Hoessein. Wie weet hoeveel onschuldige slachtoffers er al onder zijn bewind zijn gevallen!

Sabine Vink:
Ik ben voor de oorlog in Irak, omdat Saddam Hoessein daar kernvernietigingswapens heeft liggen. Hij heeft genoeg tijd gekregen van de VN om ze over te leveren. Aangezien hij daar niet op in is gegaan, vind ik het terecht dat Amerika de aanval heeft ingezet. Ook wil Amerika dat Irak een democratisch land wordt en dit gebeurt alleen als Saddam Hoessein aftreed. Bush en Blair zijn daar ook al mee in onderhandeling en ook over de toekomst van het land. Terwijl het land nog in oorlog is wordt er gepraat over de toekomst van een nu nog dictatoriaal land dat zo goed als zeker een democratisch land gaat worden. Als je nu al praat over die toekomst moet er toch iets goeds uitkomen.

Gezamenlijke mening
Wij zijn allemaal voor een oorlog in Irak, zo blijkt uit onze afzonderlijke meningen. Over het algemeen zijn we het eens dat Irak genoeg de tijd heeft gekregen om te ontwapenen en dat de overtredingen van de resoluties lang genoeg heeft geduurd. Oorlog is niet goed, maar toch moet er wat gedaan worden aan de dictator Saddam Hoessein en zijn regime, want de bevolking wordt onderdrukt. Het is goed een oorlog te voeren met het doel om Saddam Hoessein weg te jagen en van Irak een democratisch land te maken. Want er zijn geen andere oplossingen meer, voor het democratiseren. Saddam Hoesseins’ tijd is voorbij en een oorlog is de enige oplossing.

Bronnen

Hier een overzicht van de bronnen die geraadpleegd zijn voor het maken van dit werkstuk.
- http://www.trouw.nl (dossiers van Irak en Veiligheidsraad)
- http://www.planet.nl (afdeling News Planet)
- http://www.hetnet.nl
- http://www.volkskrant.nl
- http://www.omroep.nl/nos
- http://www.2vandaag.nl
- http://www.nrc.nl
- http://www.trouw.nl
- http://www.amnesty.nl
- Nieuwsuitzendingen van de NOS, RTL 4, SBS6 en anderen
- Nieuwsspecials zoals Netwerk
- Krantenartikelen uit Telegraaf en Volkskrant