Feitelijke gegevens
- 1e druk, 2024
- 230 pagina's
- Uitgeverij: Spectrum
Flaptekst
Na het overlijden van haar oom gaat Mia naar zijn appartement. Het is er leeg, vies en schimmelig. Vijfentwintig jaar geleden zagen ze elkaar voor het laatst. De dag dat ze haar ouders vertelde wat zich tussen hen had afgespeeld, viel haar Indische familie uiteen. In een opwelling begint ze de woning leeg te halen en schoon te maken. Ondertussen praat ze tegen haar oom, vertelt hem hoe haar leven is verlopen en vraagt zich af welk leven hij heeft geleid. En ze ontrafelt welk aandeel het Indische zwijgen heeft gehad in de geschiedenis van haar familie, en in haar eigen verleden.
Eerste zin
De pootjes wijzen naar de hemel. Voorzichtig sluipen ze dichterbij. Hij houdt een vinger tegen zijn getuite lippen, tilt zijn voeten hoog op en zet ze theatraal voorzichtig neer. Wanneer hij vlakbij is, hurkt hij eventjes, laat dan zijn knieën verder zakken tot ze de stoeptegels raken, de bovenkant van zijn voeten plat op de grond. Zij volgt, zakt ook door haar knieën, haar handen rusten op zijn schouders. Langs zijn rug kijkt ze naar het zwarte onderlijf, de dunne poten. Ze houdt haar adem in terwijl hij zijn vingers uitstrekt, eraan voelt. ‘Dood,’ zegt hij.Samenvatting
De 40-jarige Mia (getrouwd met Casper en moeder van twee dochters) dwaalt door het huis van haar overleden oom (70). Er komen herinneringen boven over het verleden. Ze vertelt eerst dat ze haar oom mist, maar het wordt niet meteen duidelijk wat er is gebeurd. Haar oom was de eenzame broer van Mia's vader. Hij is recent gecremeerd en dat was ook het moment dat de Indische familie voor het eerst in vijfentwintig jaar weer bij elkaar kwam. Haar oom deed veel karweitjes in de kerk, was o.a. koster.
Mia heeft op aanraden van een vriendinnetje aan haar ouders bekend gemaakt dat zij door haar oom seksueel misbruikt is geweest. Ze was op dat moment vijftien jaar en dat is dus vijfentwintig jaar geleden. Haar oom bekende op dezelfde dag al dat hij dat had gedaan en leverde een schuldbekentenis in. Maar in de Indische familie werd het een geweldig taboe en de familie viel daardoor uiteen. Omdat de oom bij zijn moeder introk, werden ook zij nooit meer bezocht door de andere kinderen.
Mia trekt een parallel met het Indische verleden van de familie die vechtend voor de Nederlandse regering door de Jappen en later door de Indonesische vrijheidsstrijders naar Nederland werden verjaagd. Over de gruwelen van de martelkampen werd in de familie nooit gesproken.
Mia vertelt dat ze de gebeurtenissen van vroeger heeft opgeschreven in een schriftje. Ze deed dat om los te komen van het verleden. Die korte verhaaltjes worden in gecursiveerde tekst in de roman weergegeven. Daarin heeft de ik-vertelster plaats gemaakt voor een zij-vertelster. De enige manier waarop ze dit had kunnen vertellen. (Zie hieronder)
Al rondlopend vertelt Mia hoe ze haar huidige man Casper heeft ontmoet op een muziekfestival. Hij is vier jaar jonger dan zij. Ze vertelt hem echter niets over het seksuele verleden.
Intussen maakt ze de kamers van het huis schoon, wat je ook kunt zien als een symbolische uiting van het losmaken van het verleden. Opnieuw denkt ze aan de Indische tragedie: het zwijgen over het oorlogsverleden in o.a. de Jappenkampen.
Ze bezocht ook het graf van haar opa en haar oma. En ze denkt na hoe ze haar dochters kan harden tegenover de gevaren die ze zelf heeft meegemaakt. Ze moet haar kinderen leren 'nee' te zeggen. Ze denkt na over de begrippen 'rouw, schuld en schaamte'. Maar ook over de manier waarop haar oom eenzaam is gestorven. Iedereen sterft op zijn eigen wijze|: de een met een grap (opa), de ander in volstrekte eenzaamheid (de oom).
Het laatste betreedt Mia de slaapkamer van haar oom. Daar heeft ze de meeste moeite mee. Daar heeft het misbruik plaatsgevonden. Ze maakt de kamer schoon, gooit spullen van haar oom in een vuilniszak en schrobt een kindertekening van het behang. Alles onder het motto "schoon schip maken met het verleden".
In al haar herinneringen echter weet ze toch heel wat positieve dingen over haar oom te vertellen. Hij overlaadde haar met liefde. Maar hij ging als volwassene fysiek te ver tegenover het kind Mia.
Uiteindelijk heeft ze de woning zo goed en zo kwaad als het kan schoongemaakt. Nieuwe bewoners zullen straks het huis gaan betrekken. Ze kijkt nog een keer naar zijn meubels, de zakken vol kleding en spullen die ze gaat weggooien. "Het restant van jou", zegt ze. Daarna valt de deur achter haar in het slot.
De verhaaltjes van Mia in de gecursiveerde teksten die in de andere hoofdstukken zijn verweven:
- Mia is bang op school als Sinterklaas komt,
- Mia vertelt over de manier waarop haar oom haar geestelijk de baas is en met haar naar boven gaat en in haar kamer komt,
- Mia gaat met haar oom in Amsterdam winkelen en krijgt de kleren die ze wil hebben
- Oom past ook op bij andere kinderen. Ook Mia's vriendinnetje Nina mag een keer blijven slapen. Mia voelt het als een buffer van veiligheid. Ook dan komt de oom echter bij hen in bed liggen
- als Mia op de camping verblijft, voelt ze de veiligheid van haar broers Maarten en Mees; ze slapen voor Mia's gevoel met zijn vijven naast elkaar onder de sterrenhemel.
- Mia probeert als het kan, haar oom te vermijden, bijvoorbeeld als ze Koninginnedag wil vieren met vriendinnetjes.
- Ze trekt veel op met Nina, ze eten o.a. spacecake, ze twijfelt of ze Nina in vertrouwen moet nemen.
- Het is lang niet altijd negatief als ze over haar oom denkt: ze liggen soms in een weiland naar de wolken te staren; oom is een natuurliefhebber en vertelt haar veel over de bloemen en de dieren
- Ze vertelt over de gang van zaken tijdens de rechtszaak, ook daar is haar oom zo eerlijk dat hij alles meteen bekent
- Mia vertelt ook over de bevalling van haar tweede dochter, waarbij ze Casper weg schreeuwt
- Een van de laatste verhaaltjes is dat ze de sleutel in haar hand voor het appartement van haar oom staat en bang is om het te betreden. Maar toch gaat ze naar binnen, omdat ze terugdenkt aan een herinnering met haar broer als ze een donkere Limburgse grot gaan bezoeken. Maarten geeft aan dat ze het wel durft. Dat geeft haar later steun, als ze voor een moeilijke keuze stond.
Personages
Mia
Mia is nu veertig jaar getrouwd met Casper en moeder van twee dochters. Ze is in haar jeugd misbruikt door haar oom. Ze heeft er een tweeledig gevoel bij: de oom was erg vriendelijk voor haar, gaf haar cadeaus, vertelde haar verhalen over de bloemen en de dieren. Maar later beseft ze dat hij haar misbruikt heeft, wat natuurlijk nooit had mogen gebeuren. Op aanraden van haar vriendinnetje vertelt ze het misbruik aan haar ouders. De gevolgen in de familie zijn groot. Het gegeven wordt in de doofpot gestopt en er wordt niet over gesproken. Mia moet nu zelf haar weg vinden in de wereld. Ze heeft lange tijd bange gevoelens over veiligheid gehad. Wanneer ze Casper ontmoet (die vier jaar jonger is) vertelt ze niet meteen wat er in haar jeugd gebeurd is. Ze wordt moeder van twee dochters en ze heeft zich voorgenomen haar dochters te vertellen welke gevaren er in de wereld zijn en hoe ze zich moeten verweren tegen die gevaren. Ze moeten "nee" leren zeggen. Mia gaat naar de uitvaart van haar oom en dat levert nog vreemde blikken op van de familie. Daarna bezoekt ze zijn appartement. Ze doet het om het verleden achter zich te laten. Symbolisch maakt ze in haar bezoek aan de woning de rommel uit het leven van haar oom op: spullen die onnodig zijn, worden in een vuilniszak gestopt die ze zal weggooien. Het fraaie in haar houding is dat ze geen haatgevoelens openbaart, maar dat ze ooms handelwijze natuurlijk ook niet goedkeurt. Daarom is Mia een evenwichtig karakter geworden, nu ze veertig is.
Oom
Wat er over oom verteld wordt, krijgen we als lezers alleen te horen in de visie van Mia. Het lijkt inderdaad een aardige man die lief is voor zijn nichtje, cadeaus voor haar koopt, haar verhalen vertelt over de natuur en de dieren. Maar hij komt 's avonds bij haar liggen en hij misbruikt haar, terwijl dat niet expliciet wordt beschreven. Maar de lezer weet dat die oom fout zit en die zou een afkeer van hem kunnen krijgen, maar zo beschrijft Mia hem eigenlijk niet. Hij heeft ook nog veel goede dingen gedaan, bijvoorbeeld in de kerk, waar hij koster was. Maar hij werd door zijn familie in de ban gedaan en hij stierf eenzaam in zijn appartement door een hartstilstand.
Quotes
"En nu ben je dood. Ik loop door je appartement, eerst aarzelend, alsof jouw dood besmettelijk is en ik door jouw spullen aan te raken gevaar loop. Of heeft jouw overlijden hier niets mee te maken, symboliseert alles wat jij in je leven hebt beroerd voor mij gevaar?" Bladzijde 11
"Ze heeft het me gevraagd. Toen ik een jaar of zeven, misschien acht was. Of je wel eens iets deed, of had gedaan, iets wat volwassenen niet hoorden te doen met kinderen. Je was tenslotte een man alleen, zo zei ze, alsof dat iets zou kunnen verklaren." Bladzijde 65
"Sinds Casper in mijn leven is, en onze dochters, ben ik jou definitief ontgroeid. Het meisje dat ik ooit was, ben ik ontgroeid. Ik ben een ander mens nu. Iemands vrouw. Iemands moeder. De laatste tijd ben ik op zoek naar een manier om me te ontdoen van de laatste resten van jou," Bladzijde 78
"Maar wij zijn Indo's. Wij hangen de vuile was niet buiten." Bladzijde 102
"Is je leven aan je voorbijgeflitst? Heb je in je stervende ogenblikken aan jezelf kunnen toegeven, misschien wel voor het eerst echt kunnen toegeven, dat je een pedofiel was. En ook : een pedoseksueel." Bladzijde 189
Thematiek
Familiegeheim / het zwijgenIn de familie van Mia wordt vooral gezwegen. Toen ze uit Nederlands-Indië kwamen, vertelden ze niet wat er in die tijd in de Jappenkampen gebeurd was. Toen Mia haar oom aangaf, was dat geen onderwerp van familiegesprekken. Het werd in de doofpot gestopt en er werd niet meer over gesproken. De familieband was ook verbroken, omdat oma haar zoon in huis nam. Die kregen daarom geen bezoek meer. Daarom staan er in de tekst zoveel verwijzingen naar het motief van 'zwijgen'. Het begint natuurlijk met de titel. Daarna volgen o.a.: - (blz. 46: "Het verleden te laten rusten. Doorgaan en nooit meer omkijken. Zwijgen uit zelfbehoud.")- - (blz. 60: "Wat zou er van je geworden zijn zonder dit verleden? Of anders, zonder het verstikkende zwijgen?) - (blz. 66: "Misschien omdat ze geen Indo was, geen begrip had voor het wegkijken en het oorverdovende zwijgen dat volgde op jouw ontmaskering.") - (blz. 68: "En wij hadden iedereen laten vallen. Niet door te handelen, maar juist door dit na te laten. Door te zwijgen. Doorgaan en niet achteromkijken." ) - (Blz. 104: " Maar nee, schop hierover geen herrie. Herrie betekent gevaar. Zwijg over het onrecht.") En nog meer citaten op blz. 104, 132, 175, 196.
Motieven
De dood
De dood van Mia's oom staat centraal in het boek. Vijfentwintig jaar nadat ze bekend heeft gemaakt dat hij haar seksueel misbruikt heeft, sterft hij door een hartstilstand. Er wordt over de uitvaart verteld en Mia gaat naar het appartement van haar oom om symbolisch schoon schip te maken. Ook de opa en oma van Mia zijn inmiddels gestorven. De roman begint al in de proloog met het begrip 'dood.' Oom en Mia vinden een dood diertje (een lieveheersbeestje?) en ze gaan het begraven.
Familiebetrekkingen
Na de bekendmaking door Mia van het seksueel misbruik is de familie van haar uiteengevallen. Omdat de moeder van de oom hem in huis opgenomen heeft, is familiebezoek taboe. Als hij dood is, komt de familie weer voor een moment bij elkaar bij de uitvaart. In de Indische familie bestaat er ook een taboe om over bepaalde gebeurtenissen te zwijgen.
Nederlands-indië
De familie van Mia woonde in Nederlands-Indië . Na de Tweede Wereldoorlog moesten ze terug naar Nederland. In de familie rustte een taboe op de gruwelijkheden die in de tijd in Indië werden gepleegd, Er werd nooit over gesproken. Een vergelijkbare situatie die in de Joodse families bestond ovr de situatie in de vernietigingskampen.
Seksueel misbruik / incest
Het meisje Mia is van 5-15 jaar seksueel misbruikt door haar oom. Op de leeftijd van vijftien jaar gaat ze het thuis vertellen. Oom geeft ook meteen toe. Hij wordt aangeklaagd en bij een rechtszaak veroordeeld. Omdat er een familielid bij betrokken is, is er sprake van incest.
R.k. geloof
De familie is van Rooms-Katholieke afkomst. Bij de uitvaart van de oom wordt er een eucharistieviering gehouden. In de RK-kerk was seksualiteit ook na de oorlog nog een groot taboe.
Verschil in culturen
In de tekst komt ook duidelijk naar voren dat er verschillen in de cultuur tussen Nederland en Nederlands-Indië. De laatste cultuur heeft een oesterkenmerk : je terugtrekken, geen herrie maken, niet opvallen, de doofpot gebruiken e.d., terwijl dat in de Nederlandse cultuur juist het omgekeerde is.
Motto
Er zijn twee motto's:
en ik was er niet bij en toch wel
want ook ik heb het meegekregen
en het is hetzelfde verhaal
maar dan anders vertel
Babs Gons
Selamat jalan, Indisch kind
Wouter Muller
Opdracht
Voor N, A en Y
Titelverklaring
In de tekst gaat het vooral over het begrip 'zwijgen". In de eerste plaats het zwijgen van Mia over het seksueel misbruik van haar oom. Maar het gaat ook over het zwijgen van de Indische familie over de gruweldaden in de Jappenkampen en tijdens de Bevrijdingsoorlog van de Indonesische vrijheidsstrijders.(een bloedbad). In beide gevallen is er sprak van een groot taboe.
In de tekst komt heel vaak het woord zwijgen voor o.a.: blz. 46,60,66, 68, 104, 132, 175, 196.
Structuur & perspectief
Er zijn in totaal 42 hoofdstukken zonder titel. Er zijn twee vertellers: in de 'gewone' hoofdstukken is de 40-jarige Mia de ik-vertelster. Ze praat met/tegen haar overleden oom die haar seksueel misbruikt heeft.
Er zijn ook 14 hoofdstukken met een gecursiveerde tekst die door een zij-vertelster worden verteld. Daarin is de zij-persoon Mia en de oom de 'hij.' In de tekst wordt verteld dat Mia een schrift heeft gebruikt om haar ervaringen met haar oom te beschrijven met de bedoeling los te komen van het verleden..
Citaat op blz. 89:" Ik ben begonnen ons verleden op te schrijven, in het schrift in mijn nachtkastje. Het schrift dat ik uiteindelijk niet verbrandde. Het zijn kleine verhaaltjes die niets met ons van doen lijken te hebben. Ik ben 'zij' en jij bent 'hij'. Het is de enige manier waarop ik het schrijven kan."
Decor
Het grootste deel van de roman speelt zich af tijdens de wandeling van Mia door de woning van haar oom. Hij is aan een hartstilstand overleden en inmiddels gecremeerd. Mia denkt tijdens het doorlopen van de verlaten woning wat er tussen hen is gebeurd. Die woning staat in Amsterdam Osdorp.
Wat de tijd betreft krijg je geen data en jaartallen, noch weinig tekstgegevens mee. De familie is teruggekomen uit Indië, en de oom is zeventig jaar geworden. Dat houdt in dat het verhaalheden ( de schoonmaaktocht in het huis van de oom) vrij recent is: mogelijk nog in het tweede decennium van deze eeuw.
De vertelde tijd van het verhaalheden is maximaal een dag, nl. de dag die Mia in het appartement van haar oom doorbrengt om de boel schoon te maken. Mia is veertig jaar. Vijf en twintig jaar geleden heeft ze het seksueel misbruik van de oom bekend gemaakt. Dat zal waarschijnlijk vlak voor de eeuwwisseling zijn geweest.
Op zich is het niet noemen van de naam van de oom en het weglaten van data niet essentieel voor de thematiek van de roman.
Stijl
De stijl van deze roman is helder. De schrijfster gebruikt duidelijke taal in vrij korte zinnen. Wat ook prettig is voor de leessnelheid is dat de 42 hoofdstukken vrij kort zijn met een fijne bladspiegel. Heden en verleden (de stukjes van Mia in een schrift) worden duidelijk van elkaar gescheiden, niet alleen in druk, maar ook door verschillende vertelperspectieven.
Je kunt ook zien dat de vertelster twijfelt tussen twee standpunten.Ze vond haar oom erg lief, hij vertelde haar veel mooie verhalen en hij was zorgzaam. Gaandeweg in haar leven beseft ze dat seksueel misbruik niet 'normaal' is. Haar vriendinnetje zet haar ertoe om het misbruik aan haar ouders te vertellen. Maar er is zeker geen cynisch en sarcastisch taalgebruik als ze het over haar oom heeft. Hij heeft vast ook veel goede dingen gedaan in zijn leven: bijvoorbeeld in het werk voor de kerk. Dat blijkt tijdens de uitvaartdienst waar de oom geprezen werd. Eigenlijk klinkt er in de vertellende stijl ook een soort medelijdend gevoel door.Oom is in eenzaamheid gestorven. De familie heeft hem uit het familieleven verbannen.
De stijl is verder heel verzorgd, met mooie opgebouwde zinnen. Nauwelijks moeilijke woorden. De metaforen zijn ook duidelijk en niet moeilijk te begrijpen.
Een paar voorbeelden:
- (Blz. 32/33): " Ik wist het niet, maar ik wist wel dat het alles zou veranderen. Een ravijn waarin mijn bestaan zou verdwijnen, de bek van een monster dat mijn familie zpou verzwelgen. Een groot nietsd, nog angstwekkender dan de dood."
- (Blz. 35) : "Als een drenkeling greep jij een stuk hout dat voorbijdreef en het bleek een vlot, en het redde jouw leven.")
- (Blz. 70) : "Er is ook een een andere manier om te kijken naar de wijze waarop mijn lichaam het verdriet heeft ingekapseld, zegt mijn therapeut. Herinneringen zorgvuldig gebalsemd, omzwachteld als een mummie."
De schrijfster heeft geen expliciete sekspassages nodig om het thema te bespreken. Dat is een goede keuze, want het maakt haar vertelling zuiverder.
Slotzin
Ik neem het schilderij - zonsopgang en ondergang ineen- van de grond, loop de trap af en fluister 'Dag'.Beoordeling
Mooie, goed geschreven, gedeeltelijk autobiografische roman over familiegeheimen en het zwijgen over ernstige gebeurtenissen. Natuurlijk is dat niet een origineel literair thema, maar door deze schrijfster wel op een aparte manier belicht. Haar taalgebruik is mooi en zuiver.
De roman is ook een pleidooi om kinderen goed voor te lichten over de mogelijke gevaren die op de loer voor hen liggen. Een pleidooi ook om geheimen / zwijgen te doorbreken.
Het boek is prettig om te lezen wat o.a. verklaard kan worden uit de fraaie, gebonden uitgave, een prettig leesbare bladspiegel en korte hoofdstukjes. Juweeltje van een boek.
Kan m.i. ook gelezen worden door scholieren van de bovenbouw.
Je kunt de roman combineren met andere boeken over seksuele relaties (pedofilie) tussen kinderen en ouderen.
Heel bekend werd van Lucas Rijneveld - Mijn lieve gunsteling - (2020)
Dicht bij het thema van Dutrieux is ook van Ted van Lieshout - De beitelaar (2022)
Ook van Ted van Lieshout - Mijn mijnheer (2012)
Arthur Japin - Maar buiten is het feest (2012)
Lenny Peters - Dochter (2018)
Karin de Groot - Geheime visite (2008)
Kristien Hemmerechts - In het land van Dutroux (2007)
Inge Schilperoord - Muidhond (2015)
Roos Schlikker- Huisje Boompje Beestje (2017)
Jamail Quariachi- Een honger (2015)
Van deze tien romans is een boekverslag te vinden op scholieren.com
Recensies
"Aisha Dutrieux schrijft op een ingetogen manier, met rake zinnen die betoverend kunnen zijn. Het boek beschrijft een heftig thema, maar trekt je als lezer niet naar beneden. Het boek bevat autobiografische elementen; waarin je je kunt herkennen, wat vragen oproept maar ook zou kunnen beantwoorden. Dat maakt dit ook een, zoals ik eerder noemde, belangrijk boek. Hopelijk nodigt Wat Wij Verzwijgen uit tot delen. Zodat er niet meer gezwegen hoeft te worden." https://www.hebban.nl/rec...verzwijgen
"Wat wij verzwijgen van Aisha Dutrieux is een autobiografische roman over haar jeugd waarin zij werd misbruikt. Ze vertelt haar verhaal ingetogen zonder in de slachtofferrol te duiken. Juist de psychologische innerlijke strijd die ze voert in de dialoog die zij houdt tijdens het schoonmaken van de flat zoveel jaren na het misbruik is voor mij de kracht van het boek. Ik was de luisteraar die zich een oordeel probeerde te vormen over waar zij al die jaren mee heeft geworsteld en wat voor impact het gebeuren op haar leven tot dan toe heeft gehad." https://www.hebban.nl/rec...verzwijgen
"De titel "wat wij verzwijgen" en de fraaie omslag van het boek met de batik met een voorstelling van een wajangpop, geven het zwijgen van Mia en het zwijgen van haar familie een extra dimensie en brengt deze in verband met de gemengd Nederlands--Indische afkomst van de familie. De familie is, na de Indonesische , Onafhankelijkheidsoorlog in de jaren '60 van de vorige eeuw noodgedwongen naar Nederland geëmigreerd en probeerde zich zoveel mogelijk als Nederlanders te gedragen. Men wilde vooruit en zweeg over zaken die dit in de wegstonden als hun koloniaal verleden en de ervaringen in de krijgsgevangenenkampen, men wilde de kinderen niet belasten (!) wellicht verklaart deze gewoonte ook het zwijgen over het misbruik." https://www.hebban.nl/rec...verzwijgen
Geschreven door Cees
Ik heb verreweg het grootste deel van mijn leven voor de klas gestaan. Eerst vijf jaar op een basisschool, daarna veertig jaar op diverse scholen voor voortgezet onderwijs: havo en vwo, onder- en bovenbouw. Leraar Nederlands zijn vond ik veel leuker dan directielid spelen. De laatste jaren was ik conrector. In 2004 begon ik aan mijn eerste boekverslag voor scholieren.com. Dat is dus ruim twintig jaar geleden.
Ik vond het destijds mijn 'missie' om de vaak verouderde en 'afgezaagde' literatuurlijsten voor Nederlands te vernieuwen en mijn leerlingen kennis te laten maken met onbekende en / of jonge schrijvers. Lezen kan namelijk gewoon leuk zijn. Het is de taak van een docent om het lezen te stimuleren.
Docenten kunnen je met het aanprijzen van aantrekkelijke en/of spannende boeken enthousiast maken. Passages die interessant zijn, kun je voorlezen in de klas. Kort vertellen waarover een boek gaat, kan ook een stimulans voor je keuze zijn. En vergeet niet dat je van je medeleerlingen ook kunt horen welk boek ze (erg) leuk gevonden hebben. Dat is vaak de beste manieren om te weten te komen of een boek aantrekkelijk is. Hoewel smaken altijd blijven verschillen..
Ik heb tot nu ( 1 juli 2025) 1530 boekverslagen gemaakt, waarvan vrijwel de meeste Zeker-Weten-Goed-verslagen zijn. Er staan de laatste jaren aan het einde van het verslag vragen over de inhoud en de structuur, zodat je kunt controleren of je je het boek in grote lijnen begrepen hebt.
Bij Scholieren.com probeer ik zo veel mogelijk boeken van nieuwe schrijvers te bespreken. Elke maand ontvang ik boeken van diverse uitgeverijen die hun schrijvers uit 'hun fonds' onder de aandacht van de lezer willen brengen.
Ik hoop altijd dat de 'leraar Nederlands' het zijn leerlingen toestaat om de wat minder bekende of zelfs beginnende schrijvers op de leeslijst te accepteren.
Lezen kan leuk zijn, maar boekverslagen maken doe je meestal niet voor je lol. Ikzelf vond dat vroeger namelijk helemaal niet leuk. Ik kocht in die tijd daarom ook alle uittrekselboeken van alle talen. (Bijvoorbeeld Literama (Ne), Aperçu (Fa), Survey (En), Der Rote Faden (Du). En als ik heel eerlijk ben, heb ik ook wel eens uit tijdgebrek alleen met een boekverslag een mondeling tentamen gedaan. Maar dan voelde je je toch niet altijd op je gemak. Nu maak ik zelf al jaren boekverslagen voor scholieren.com.
Nog een welgemeend advies: wees verstandig en lees altijd het boek. Dan kan een boekverslag op scholieren.com een prima geheugensteun voor je mondeling zijn.
En geloof me, docenten kunnen vanwege tijdgebrek echt niet alle boeken lezen die jaarlijks verschijnen; zij raadplegen daarom ook wel de boekverslagen die scholieren.com aanlevert. Daar is natuurlijk helemaal niks mee.
Waarschuwing van mijn kant : Pas op met het opvragen van verslagen via Chatgpt. Ik heb verslagen gelezen waarin pertinente onjuistheden staan.
REACTIES
1 seconde geleden