Lex is 29 jaar en heeft naar eigen zeggen gefaald als docent. Hij past momenteel op het huis van de ouders van zijn jeugdvriend Sweder, die hem daar af en toe komt opzoeken. In de tuin van het huis staat een prachtig oud zwembad met stenen dolfijnen. Op een ochtend vindt Lex daar een oorbel. Later ziet hij dat een meisje daar ’s ochtends stiekem komt zwemmen. Lex heeft een fascinatie voor de tsarenfamilie van Rusland. Hij wordt gebeld door een hoogleraar die hij nog kent van de universiteit met de vraag of hij er wat over wil schrijven.
Er zijn flashbacks naar Lex’ verleden. Hij was vroeger verliefd op de zus van Sweder, Wendela, die nu gaat trouwen. Lex heeft een ziekte waardoor zijn bloed niet stolt (hemofilie), net zoals de jongste zoon van de tsarenfamilie, Aleksej. Er is een flashback naar de ontmoeting tussen Lex en Sweder op de basisschool.
 
Lex begint te lezen in een boek van Ravindzky en ontdekt dat een personage dezelfde achternaam heeft als zijn moeder: Semjonov. De man in het boek vertelt in 1948 een psychiater dat hij de Russische troonopvolger is. Het kan Lex’ grootvader niet zijn want ze hebben een ander geboortejaar maar Lex dagdroomt over hoe zijn grootvader misschien een glimp van dat tsarenleven heeft opgevangen, zoals in het ziekenhuis voor soldaten waar de tsarendochters werkten.
 
Lex’ moeder, Anja, kwam naar Nederland toen ze vier was in 1940 om aan haar ogen behandeld te worden. Toen ze beter was, was Europa in oorlog en kon men haar ouders niet meer terug vinden in de Sovjet-Unie. Ze bleef bij haar communistische pleegouders en trouwde met Johan, die ze had ontmoet omdat hij de kamer van haar broertje huurde. Ze gingen in Gelderland wonen omdat Johan daar een baan had gekregen en hoewel het geen denderend huwelijk was kregen ze in 1965 een zoontje, Geerten Alexander (Lex). Johan overleed in 1968 door een auto-ongeluk, waardoor Lex nauwelijks herinnering aan hem heeft.
 
Bij zijn moeder krijgt Lex documenten te zien van zijn grootouders. Daar ziet hij dat zijn grootvader ook Filip Grigorovitsj Semjonov heette. Hij zoekt verklaringen en begint met het idee te spelen dat dit zijn grootvader is en dat die misschien wel de zoon van de tsaar was. Als hij zijn Nederlandse oma opzoekt denkt hij erachter te zijn dat zijn moeder draagster moet zijn van het gen dat je hemofilie kan krijgen. Dan zou het mogelijk zijn dat Semjonov zijn Russische grootvader is en dat die Aleksej was. Hij begint er helemaal in de geloven.
 
Als zijn moeder vervolgens terugkomt van een reisje naar Praag met familie, stelt hij de vraag. Zij vertelt hem echter iets heel onverwachts: hij is de zoon van zijn vader en diens minnares, Leida. Leida was nog maar achttien destijds en het lukte Lex’ moeder, Anja, niet om zelf kinderen te krijgen. In één keer valt de droom van Lex, kleinzoon van de tsarevitsj te zijn, in duigen. Hij vangt het echter heel goed op.
 
Weer thuis in het huis bergt hij alle boeken over Rusland op en begint te lezen in een boek over de Amerikaanse Burgeroorlog. Loti, het meisje van het zwembad, komt langs om te zwemmen en ze drinken dure witte wijn die hij had gekocht. Ze hebben immers inmiddels beter contact met elkaar. In de tuin gaat hij stiekem even huilen, maar daarna geeft hij haar haar oorbelletje terug en gaan ze samen het zwembad in. Hij maakt de keus om naar haar toe te zwemmen en lijkt daarmee te kiezen voor het nu, voor plezier en voor haar.