Feitelijke gegevens
- 1e druk, 2018
- 234 pagina's
- Uitgeverij: Lebowksi
Flaptekst
De bijna veertigjarige Eva lijkt alles te hebben: een mooi gezin, een succesvol bedrijf, en binnenkort het huis van haar dromen. Dan sterft haar moeder en beginnen de nachtmerries. Eva wordt steeds angstiger en raakt ervan overtuigd dat er gevaar dreigt voor haar en haar kinderen – langzaam maar zeker verliest ze haar grip op de werkelijkheid.
Eva gaat op zoek naar de oorsprong van haar angsten in haar vroege jeugd en ontdekt hiaten in haar geheugen. Als ze besluit contact op te nemen met haar vader die al 33 jaar in een psychiatrische inrichting verblijft, is dat het begin van een uitputtende en beangstigende ontdekkingstocht naar het verleden.
Eerste zin
Na lang zoeken had ik in het dressoir van mijn moeder de juiste gegevens gevonden. Hemelsbreed nog geen zes kilometer bij ons vandaan woonde mijn vader in een psychiatrische instelling die De Hoop heette.Samenvatting
In ‘Mijn vader is een vliegtuig’ gaat het over het ophalen van vergeten herinneringen, waardoor heden en verleden steeds meer door elkaar lopen. De samenvatting hieronder is in chronologische volgorde.
Eva de Vries is de hoofdpersoon van dit verhaal. Zij vertelt over haar ouders Joost de Vries en Willemien van de Wall. Haar vader groeide op in Limburg maar de enige keer dat ze ‘oma Venray’ bezoekt, is vlak voordat ze doodgaat. Haar moeder en zij zien dan hoe hij zijn moeder hartstochtelijk op haar mond kust en daarna bij haar in bed gaat liggen. Als ze met de ambulance is afgevoerd, vechten Joost en zijn broer om het Chinese eten en ook andere aanwijzingen in het boek wijzen erop dat er waarschijnlijk sprake is geweest van een incestueuze relatie tussen Joosts moeder, die ook Eva heet en ‘zijn prinsesje’ is, en Joost zelf.
Joost is een knappe man en wordt purser bij de KLM. Hij trouwt met Willemien en als ze nog in een flat wonen, krijgen ze Eva. Steeds als Joost thuiskomt van een vlucht, staat het huis op zijn kop. Willemien boent, poetst en bakt een taart, maar Joosts humeur is niet te peilen. Eva kan niet inschatten wanneer hij vrolijk of boos is en weet niet wat ze aan hem heeft, maar wat ze wel heel leuk vindt, is dat haar vader haar bij terugkomst optilt en door de lucht laat zweven als een vliegtuig, ook buiten de reling van de galerij. Op een dag wil Eva dat om haar vader te verrassen echter zelf doen en tuimelt naar beneden. Haar ouders besluiten naar een huis met een tuin te verhuizen.
Ze verhuizen naar Haarlem en de nieuwe buren, Greetje en Paul, zijn geen standaard stel. Tijdens een avondje ‘kaarten’ ziet Eva hoe haar vader met Greetje kust en vrijt en hoe haar moeder achter Paul aan naar het huis van de buren loopt. Haar vader heeft waarschijnlijk meer minnaressen want als hij het nieuwe katje ‘Carolientje’ doopt, ziet Eva haar moeder verkrampen en als ze later mee mag zweefvliegen, ontmoet ze een prachtige vrouw die Carolien heet. Ze ziet ook hoe Carolien en haar vader ruzie krijgen, waarna haar vader zich afreageert op een man en hem in elkaar slaat en trapt. Zijn humeur blijft onvoorspelbaar en op de dagen dat Eva uit school komt en het touwtje uit de brievenbus ziet hangen, haar moeders teken dat haar vader thuis is en dat ze rustig moet doen, is ze minder vrolijk.
Eva’s vader lijkt wel gek op Eva. Hij verzint koosnaampjes voor haar, neemt altijd cadeautjes mee van zijn reizen, haalt haar aan en als hij niet kan slapen, is het enige wat helpt naar zijn slapende dochter kijken en haar geur opsnuiven. Hij leert haar ook op een hardhandige manier om minder te huilen en als hij zich aan haar ergert tijdens het bakken van een taart, moet ze het rauwe eiwit opeten.
Maar dan komt Eva op een dag thuis en ziet Greetje en haar moeder verslagen aan de keukentafel zitten. Van het buurmeisje hoort ze dat het vliegtuig van haar vader een noodlanding moest maken, omdat hij een hartaanval kreeg. Als haar vader eindelijk belt, lijkt er niets ernstigs aan de hand, maar als hij thuiskomt, verschanst hij zich op zolder en komt er niet meer vandaan. Als Eva een keer vroeger thuis is dan normaal, hoort ze hem stommelen en als ze naar boven gaat, verandert zijn neuriën in schreeuwen en huilen. Ze wordt naar de buren gestuurd maar omdat ze niks mag zeggen en daar wordt uitgehoord, verstopt ze zich in de schuur. Haar vader komt uiteindelijk wel weer beneden, maar hij ziet er slecht uit, gedraagt zich vreemd en gaat niet meer naar zijn werk. Haar moeder hangt zware gordijnen op die niet meer open gaan.
Van de gebeurtenissen hierna weet ik niet precies in welke volgorde ze plaatsvinden. Eerst raakt Joost zoek. Eva’s moeder gaat met Eva zoeken maar kan hem nergens vinden. Dan wil hij met een stapel vlaaien weer naar binnen – hij praat Limburgs – maar Eva mag hem van haar moeder niet binnenlaten en hij breekt door het glas van de voordeur heen. Er komen andere sloten op het huis maar als Eva een keer uit school komt en op de wc zit, dwaalt haar vader door het huis ‘op zoek naar een balk waar hij zich aan kan verhangen’. Hij bouwt van meubels een soort altaar in de tuin en Eva en haar moeder verstoppen zich op haar kamer. Op een gegeven moment probeert hij Eva ’s nachts met een kussen te verstikken. Haar moeder redt haar en vlucht met haar naar haar ouders. Ze mogen echter niet blijven en Joost haalt hen weer op.
Uiteindelijk komt Joost op zijn veertigste in psychiatrische instelling De Hoop terecht. Willemien heeft hem uit de ouderlijke macht laten zetten en laat Eva haar beloven hem daar nooit op te zoeken. Dat doet ze als ze twaalf jaar oud is stiekem toch en als 33 jaar later haar moeder overlijdt en ze paniekaanvallen krijgt, besluit ze in het huis van haar moeder te gaan wonen – dat toch opgeruimd en leeggehaald moet worden – en haar vader op te zoeken om antwoorden te krijgen over haar verleden.
Eva is dan getrouwd met Peter, heeft een tweeling Bobby en Charlie (acht jaar oud) en een succesvol bedrijf dat commercials produceert. Door de dood van haar moeder krijgt ze echter nachtmerries, waardoor ze steeds minder slaapt en zich overdag ook steeds angstiger en vreemder gaat gedragen. Als ze tijdens het ‘Ode aan het leven’-feest voor haar moeder flauwvalt door een paniekaanval en met een ambulance naar het ziekenhuis wordt gebracht, verwacht haar man dat ze eindelijk in therapie zal gaan. Dat doet ze dus niet: ze verhuist naar het huis van haar moeder om in haar eentje alles op een rijtje te zetten.
Ze legt contact met haar vader in de psychiatrische instelling en wordt zijn voogd. Ze schrikt van de zwerver tegenover haar en gedurende haar eerste bezoeken geeft ze hem langzaamaan zijn oude uiterlijk terug, omdat ze hoopt dat hij zich zo weer herinnert wie hij was/is. Joost blijft haar echter niet herkennen als zijn dochter. Hij noemt haar zijn moeder en flirt met haar. Dan neemt ze hem mee naar hun oude flat en Willemiens woning, waar hij Greetje ontmoet, en raken de gebeurtenissen in een stroomversnelling. Het afdelingshoofd van de kliniek had haar al gewaarschuwd dat haar vader achteruitging maar na deze bezoekjes valt hij een medebewoner aan en hij moet overgeplaatst worden. Eva denkt dat haar zoektocht nu ten einde is maar dan hoort ze ‘zijn vriendin’ schreeuwen dat hij ’s nachts naar haar kijkt en probeert ze het afdelingshoofd ervan te overtuigen dat dat meisje gevaar loopt, terwijl ze zelf niet lijkt te weten waarom. ’s Nachts wordt ze gebeld dat haar vader in het ziekenhuis ligt. Als ze bij hem in de kamer komt, grijpt hij haar hand en legt die op zijn zwellende geslacht: ‘Kiek mama, veur dich … ik zal altíéd diene leeve jông zien.’ Bewakers proberen haar te ontzetten maar Joost laat niet los en breekt haar pols. Van het afdelingshoofd hoort ze dat hij die nacht zijn vriendin heeft proberen te verstikken en ze herinnert zich wat er gebeurd is. Die nacht sterft haar vader en Eva kan terug naar huis.
Dit verslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
1 seconde geleden