Feitelijke gegevens
- 1e druk, 2013
- 238 pagina's
- Uitgeverij: Signatuur
Flaptekst
Vijftien jaar later is de herinnering aan die dag bij mij teruggekomen. Ik heb de jongen gezien die in de nevel van station Francia ronddoolde en de naam van Marina lichtte opnieuw op als een verse wond. Allemaal bewaren we een geheim op de zolder van de ziel, achter slot en grendel. Dit is het mijne.
In mei 1980 verdwijnt de 15-jarige Oscar Drai plotseling van school in de oude stad van Barcelona. Zeven dagen en nachten weet niemand waar hij uithangt.
Zijn verhaal begint in het oude stadshart van Barcelona, waar hij Marina en haar vader Germán Blau, een portretschilder, ontmoet. Marina neemt Oscar mee naar een kerkhof, om getuige te zijn van een macaber ritueel dat elke vierde zondag van de maand plaatsvindt. Precies om tien uur s ochtends verschijnt een koets, getrokken door zwarte paarden. Er stapt een vrouw uit, in het zwart gekleed, haar gezicht gesluierd, met in haar gehandschoende handen één enkele roos. Ze loopt naar een grafsteen die geen naam vermeldt, maar waarop alleen een mysterieuze afbeelding van een zwarte vlinder met opengeslagen vleugels te zien is.
Als Oscar en Marina besluiten haar te achtervolgen, begint een reis die hen naar de hoogtepunten van een vergeten, naoorlogs Barcelona leidt, een wereld vol aristocraten en actrices, uitvinders en magnaten, en een duister geheim dat op hen wacht in het mysterieuze labyrint onder de straten van de stad.
Eerste zin
Marina zei me eens dat we ons alleen herinneren wat nooit is gebeurd.Samenvatting
Oscar is een vijftienjarige jongen die in een internaat in Barcelona woont. Op een dag wordt hij een oud huis ingelokt door de muziek die eruit klinkt. Betoverd door de muziek gaat Oscar naar binnen en vindt daar een oud klokje. Op dat moment verschijnt de eigenaar van het huis en rent Oscar met het klokje weg. Oscar besluit het later terug te brengen en ontmoet dan Marina, een meisje dat met haar vader in het huis woont. Oscar is direct verliefd op haar.
Marina daagt Oscar uit om met haar mee te gaan naar het kerkhof waar iedere maand een in het zwart gehulde vrouw naar een graf zonder naam gaat. Marina en Oscar volgen haar en komen bij een soort kas uit waarin allemaal verminkte lichamen hangen waaraan gesleuteld is. Later gaan ze ernaar terug en als ze daar een fotoboek vinden, komen de lijken tot leven en proberen ze Marina en Oscar te pakken te krijgen.
Op een gegeven moment laat de in het zwart gehulde vrouw Oscar een briefje met een naam en adres bezorgen. De naam is Michaël Kolwenik. Michaël woont echter niet meer op het adres dat op het kaartje staat, maar de man die er nu woont, heeft hem wel gekend. De man vertelt zijn versie van het verhaal van Michaël maar later blijkt deze man niet eerlijk te zijn geweest. Hij was betrokken bij het bedrijf van Michaël. Michaël had een bedrijf in orthopedische hulpmiddelen. Hij wilde 'kapotte' mensen heel maken en de doden tot leven wekken. Er is een hoop oneerlijkheid in het bedrijf geweest en daar heeft de man die nu in het huis woont van alles mee te maken. Niet lang nadat Marina en Oscar de man gesproken hebben, wordt hij dood aangetroffen.
Het hele verhaal blijft behoorlijk mysterieus. De man die dood gevonden werd, heeft Oscar en Marina verteld dat Michaël met Eva Irinova getrouwd was. Ook had hij verteld Eva op haar trouwdag zuur in haar gezicht gegooid gekregen had door een omstander. Eva en Michaël zouden daarop een teruggetrokken bestaan zijn gaan leiden in het theater dat Michaël voor haar had laten bouwen. De twee zouden zijn omgekomen bij een grote brand.
Aan de hand van een foto uit het fotoboek dat Marina en Oscar in de kas hadden gevonden, komen ze uit bij dokter Shelley. Dokter Shelley is een knorrige man die eigenlijk niet wil praten. Zijn dochter Maria (die later eigenlijk de dochter van Michaël blijkt te zijn) is een stuk hartelijker maar ze mag niet te veel zeggen van haar vader. Dokter Shelley wil eigenlijk niet te veel aan zijn betrokkenheid bij Michaël Kolwenik herinnerd worden.
Op een dag besluit Oscar de koetsier van de in het zwart gehulde vrouw te volgen. Op die manier komt hij uit bij het oude theater dat Michaël voor Eva heeft laten bouwen. Eva blijkt daar nog steeds te wonen en ze staat Oscar en Marina te woord. Ze vertelt de hele geschiedenis, over hoe zij als wees door een stel uit het circus werd opgevoed en hoe ze haar hebben uitgebuit om haar zangtalent. Ze vertelt dat Michaël haar van hen gered heeft en dat de man die haar opvoedde haar het zuur in haar gezicht heeft gegooid. Ook vertelt ze over de manier waarop Michaël belazerd is in zijn bedrijf en hoe er leugens over hem verspreid zijn.
Michaël blijkt het doel te hebben misvormingen te herstellen en dode mensen weer tot leven te wekken. Hij heeft daarom een heel arsenaal aan dode lichamen die hij door middel van zijn orthopedische hulpstukken en een elixer van een bepaald soort vlinder tot leven heeft gewekt. Michaël heeft zelf ook een ziekte en hij probeert zichzelf op die manier ook in leven te houden, maar hij is waanzinnig geworden en daarom weet Eva niet precies waar hij is. Eva heeft een dochter gekregen (Maria) maar die heeft ze afgestaan vanwege de situatie.
Wat volgt is een bizarre scène waarin Michaël Marina ontvoert om het laatste flesje elixer (dat dokter Shelley had) te bemachtigen. Alle tot leven gewekte lijken komen te voorschijn en de koetsier en Eva worden vermoord. Voor Eva doodgaat, heeft ze Michaël doodgeschoten om Oscar en Marina te redden.
De gebeurtenissen hebben definitief iets tussen Oscar en Marina veranderd. Eerst gaat Oscar weg, maar op een gegeven moment wil hij haar toch weer zien. Ze blijkt in het ziekenhuis te liggen. Ze had altijd gedaan alsof ze regelmatig met haar vader naar het ziekenhuis ging vanwege haar vader, maar ze bleek zelf ernstig ziek te zijn. Op haar sterfbed geeft Oscar haar een leeg boek om hun verhaal in op te schrijven. Marina vraagt hem het af te maken als zij dat niet meer kan. Marina sterft en Oscar maakt het verhaal af, waardoor wij als lezers getuige van hun verhaal kunnen zijn.
Personages
Eva Irinova
Eva is de vrouw van Michaël. Ze werd misbruikt om haar talent en het is Michaël geweest die haar uit die situatie heeft weten te redden. Eva was een heel mooie zangeres, maar toen ze met Michaël trouwde, hebben haar voormalige verzorgers (die haar dus misbruikten) zuur in haar gezicht gegooid.
Marina
Marina is een beetje een mysterieus meisje. Ze heeft behoefte aan de vriendschap van Oscar, maar in de vriendschap is zij duidelijk degene die de touwtjes in handen heeft. Ze weet altijd heel goed wat ze doet en ze weet ook best goed hoe ze Oscar moet bespelen. Marina is natuurlijk nooit echt eerlijk tegen Oscar, want ze vertelt hem niet dat ze ernstig ziek is. Zelf geeft ze aan dat wel egoïstisch van zichzelf gevonden te hebben, maar ze wilde zo graag een vriend en was bang dat hij de vriendschap met haar anders niet aan zou kunnen. Daarnaast is de moeder van Marina ook overleden en heeft ze gezien hoe verdrietig haar vader daar over was. Misschien wil ze daarom tegenover Oscar doen alsof er niets aan de hand is, om niet geconfronteerd te worden met het feit dat ze hem pijn zal doen door dood te gaan.
Michaël
Michaël is in essentie een goed mens geweest. Hij heeft een moeilijke jeugd gehad, maar hij heeft ervoor gekozen zijn leven juist te wijden aan het helpen van anderen en het voorkomen van leed. Dit loopt echter totaal uit de hand en doordat Michaël doorslaat in zijn goede bedoelingen, raakt hij het contact met de realiteit kwijt.
Oscar
Oscar is een 15-jarige jongen die in een internaat woont en die geen echte familie heeft. Marina en haar vader worden eigenlijk de familie van Oscar. Oscar is best moedig en serieus, maar ook vrij onvoorzichtig doordat hij zich mee laat slepen in het avontuur met Marina.
Quotes
"Plotseling boog Marina naar voren en haar lippen beroerden de mijne. Voor ik met mijn ogen kon knipperen, was ze ingestapt. Ik bleef staan en zag de trein in de nevel verdwijnen." Bladzijde 67
"Ik vertelde hem zo snel als ik kon de essentie. Toen ik hem van de rioolput vertelde, hoorde ik de spanning in zijn stem. \"Luister goed naar me, Oscar. Ik wil dat je daar waar je bent en je niet verroert tot ik er ben...\"" Bladzijde 160
Thematiek
Ernstige ziekteAls overkoepelend thema kan \\\'ernstige ziekte\\\' genoemd worden. Michaël probeerde zieke/misvormde mensen te helpen en overledenen tot leven te wekken. Zelf was hij ook ernstig ziek en probeerde hij het eeuwige leven te veroveren. Daarnaast is Marina dodelijk ziek en gaat Oscar Michaël daar uiteindelijk beter door begrijpen. Als hij de kans had gehad, had hij Marina ook het elixer gegeven dat Michaël gebruikte om in leven te blijven.
Motieven
Liefde
Liefde vormt een rode draad in het verhaal. Er is de liefde tussen Marina en haar vader, tussen Marina en Oscar, tussen Eva en Michaël en tussen dokter Shelley en zijn aangenomen dochter Maria. De liefde is in al deze gevallen een drijfveer voor het gedrag dat de karakters vertonen.
Leven en dood
Leven en dood is een heel belangrijk thema in het boek. Michaël weigert de dood te accepteren en probeert haar te bevechten. Marina vecht voor haar leven en Oscar probeert haar daarbij te helpen zodra hij weet dat ze zo ziek is.
Geheim
Geheimen spelen ook een belangrijke rol in het boek. Marina houdt voor Oscar verborgen dat ze zo ziek is. Michaël en Eva houden geheim dat ze nog leven en dan zijn er nog de complotten in het bedrijf waarvan Michaël directeur was.
Opdracht
Voor Jaume Mateu Adrover, wiens naam vroeg of laat in een boek moest eindigen, en voor Antonio Verdasca, wiens wijsheid er meer dan een zou kunnen vullen.
Trivia
De auteur schreef dit boek eigenlijk eerder dan de boeken waarmee hij zo bekend werd. Ruiz Zafón was oorspronkelijk een schrijver van Young Adult.
Het verhaal van Marina is altijd het favoriete verhaal van de auteur geweest.
Titelverklaring
Het boek stelt het boek voor dat Marina is begonnen en dat Oscar afgemaakt heeft. Oscar is helemaal weg van Marina, zij vormt op een gegeven moment vrijwel zijn hele leven. Het is dan ook niet gek dat hij haar boek naar haar vernoemd heeft.
Structuur & perspectief
Het boek verloopt vrijwel geheel chronologisch. Alleen het begin wijkt daarvan af, dat vindt namelijk na afloop van de beschreven gebeurtenissen plaats.
Het boek is geschreven vanuit Oscar, die de ik-persoon is. Verder komen er zo nu en dan personages aan het woord die dan een bepaalde geschiedenis vertellen waardoor zij binnen het verhaal van Oscar even de ik-persoon zijn.
Decor
Het verhaal speelt zich ongeveer tussen de jaren 60 en 1980 af. In het verhaal is het op een gegeven moment 1980 en het verhaal van Michaël en Eva begon een stuk daarvoor.
Het verhaal speelt zich voornamelijk in Barcelona af. Een heel klein deel speelt zich in Rusland af omdat Eva daar vandaan komt.
Stijl
Het boek heeft een vrij literaire stijl voor het genre. Er wordt gebruikgemaakt van metaforen en beelden taalgebruik. Het boek is lichter van stijl dan de meest bekende werken van de auteur, maar voor een Young Adult-boek is de stijl wel wat verheven.
Slotzin
Marina, je hebt alle antwoorden met je meegenomen.Beoordeling
Ik verheugde me erg op dit boek aangezien ik De schaduw van de wind een goed boek vond. Wie met dezelfde instelling aan Marina begint, wacht een teleurstelling. Hoeveel van mijn oordeel samenhangt met de verkeerde verwachting en het gebrek aan affiniteit met het genre weet ik niet, maar ik vond er geen doorkomen aan. Er lopen te veel verhaallijnen door elkaar, waardoor het erg moeilijk te volgen wordt. De ziekte en de dood van Marina worden er echt op het einde nog even doorheen gedrukt, alsof die er later bij bedacht zijn om het verhaal wat meer kracht te geven, maar dat heeft door de afraffeling ervan juist een averechts effect. Het hele verhaal over het half-mechanische zombieleger is té bizar om in mee te kunnen gaan. Een groot deel van het boek draait om het mysterie en de vragen worden dan plotseling allemaal in sneltreinvaart afgehandeld doordat Eva het hele verhaal simpelweg vertelt in plaats van dat de puzzelstukjes langzaam voor de lezer op hun plaats vielen. En voor mij deden ze dat niet eens echt, doordat er zoveel karakters worden opgevoerd met ieder hun eigen geschiedenis en hun eigen belang dat de clue van het verhaal me eerlijk gezegd een beetje ontgaan is. Al met al kan ik helaas niet anders concluderen dat ik liever heb dat de auteur zich bij zijn leest houdt en mooie romans schrijft die wél een afgerond geheel vormen.
Recensies
"Marina is duisterder en bovennatuurlijker dan Zafóns volwassenromans, en dat heeft zo zijn charmes, maar werkt soms ook wat afstotend." http://mustreads.nl/recen...uiz-zafon/
REACTIES
1 seconde geleden