Feitelijke gegevens
- 4e druk, 1988
- 26 pagina's
- Uitgeverij: Bert Bakker
Flaptekst
Het boek is nu uitgegeven in de bundel: 'De Grote Rimram'. Het boek op zichzelf is niet meer te verkrijgen dus de oorspronkelijke flaptekst ontbreekt. In plaats daarvan de flaptekst van de bundel: Het einde van mensen in 1967 speelt in de jaren zestig, De dollartekens in de ogen van Moeder Theresa in de jaren zeventig, Iedere zondag sterven en doodgaan in de week in de jaren tachtig. Dit zijn de drie decennia waarin schrijver Herman Brusselmans het ware leven leerde kennen en waarin zijn voorkeur groeide voor het observeren van mensen, het opslaan van gedachten en ideeën over het reilen en zeilen in het bestaan, en het afwegen van de verrukking en de ellende die samen de dienst uitmaken. De drie boeken in De grote rimram zijn niet alleen tijdsdocumenten, ze weerspiegelen ook de gave van de auteur om wat in zijn vaak weerloze maar altijd vastberaden brein speelt, op de juiste wijze aan het papier toe te vertrouwen. Herman Brusselmans (1957) publiceerde meer dan vijftig boeken. Hij wordt zowel verguisd als verafgood. Hij is een zeer belangrijk schrijver. Over Het einde van mensen in 1967: ‘Een meesterwerk (...). Het beste boek dat ik gelezen heb sinds ik met recenseren begonnen ben.’ max pam, hp/de tijd ‘Zeker een van Brusselmans’ beste boeken, zo al niet hét beste.’ de morgen Over De dollartekens in de ogen van Moeder Theresa: ‘Herman Brusselmans speelt een prachtig spel met de hoge verwachtingen en de platte werkelijkheid van het artiestendom.’ Uit: Trouw.
Eerste zin
Kees Baggeraarts, de literaire criticus, had tandpijn.Samenvatting
Het boek laat zich lastig samenvatten omdat een uitgebreid plot ontbreekt. Kees Baggeraarts is een literair recensent die maar bar weinig van zijn bestaan weet te maken. Hij is ongelukkig, heeft tandpijn, is zijn vriendin kwijtgeraakt aan zijn tekortschietende zoentechniek en nu draait zijn bestaan om een correspondentie met de schrijver Jeroen Brouwers. In diens laatste artikel werd Kees echter niet genoemd en dus besluit hij dat het tijd is naam te maken. Dat wil hij doen door een interview te houden met een groot schrijver en zo komt hij uit bij de Vlaming Herman Brusselmans. Er is alleen een probleem: Hij heeft de schrijver eens met de grond gelijk gemaakt in een eerdere recensie. Het lukt Kees evengoed een afspraak met de schrijver te maken en aangezien meneer Brusselmans nogal gevoelig is voor vrouwelijk schoon, neemt hij zijn ex-vriendin Klazien mee. Er volgt een rampzalige reis waarin werkelijk alles lijkt tegen te zitten. Klazien raakt haar lens kwijt, Kees komt daardoor in de problemen met de conducteur wanneer hij de lens in de eerste klasse zoekt, bij terugkomst heeft Klazien seks met een reisgenoot, de twee krijgen ruzie, Kees krijgt het aan de stok met een aantal mannen in Gent en wanneer hij eindelijk - te laat - bij het huis van Herman Brusselmans aankomt, doet deze niet open omdat hij op dat moment seks heeft met diens vrouw. Later is Kees nog altijd even onbekwaam maar heeft hij toch een plek in de literaire wereld weten te bemachtigen.
Personages
Kees Baggeraarts
Kees is literair recensent, maar bovenal een loser van de bovenste plank. Hij heeft grootse ideeën en heeft het idee dat hij best wat in zijn mars is, maar in werkelijkheid moet hij het om er te komen, hebben van een interview met de grote Herman Brusselmans. Kees vindt zelf dat hij een erg zwaar leven heeft, hij komt telkens in de problemen en is zo nu en dan dronken.
Klazien
Is de ex-vriendin van Kees. Hoewel Kees haar nodig heeft, moppert hij veel op haar en wordt niet echt duidelijk waarom hij iets met haar had. Klazien moppert op haar beurt weer flink op Kees en lijkt hem maar weinig loyaal te zijn.
Herman Brusselmans
Is dezelfde persoon als de schrijver in werkelijkheid is. Een flink door zichzelf (en in dit geval dan door Kees en de verteller) opgehemelde auteur die erg knap en intelligent is.
Quotes
"\'Au!\' riep Kees en hij barstte alweer in tranen uit. Niets, maar dan ook niets, zat hem mee dezer dagen; en op andere dagen zat het hem eigenlijk ook nooit mee. " Bladzijde 13
"Hij loerde uit z\'n ooghoeken naar zijn vroegere vriendin. Zij zat het vocht uit de haringpot te drinken, waarbij hele gulpen over haar zelfgebreide edammergele trui met Delfts blauwe tulpen stroomden." Bladzijde 27
Thematiek
SchrijverschapIn dit boek staat de schrijver zelf centraal. Met een omweg dan. Door Kees Baggeraarts als loser te profileren komt hij zelf op een voetstuk te staan. Er lijkt een machtsverhouding te zijn waarin Brusselmans het onderspit delft vanwege een cynische recensie. Maar aangezien Baggeraarts maar niet in de literaire wereld komt, is de machtsverhouding andersom. Het schijnt zo te zijn dat Brusselmans dit boek ook daadwerkelijk heeft geschreven om een recensent een hak te zetten. Dit bevestigd het thema dat het eigenlijk vooral over zichzelf gaat. Het is een manier van wraak nemen door zijn schrijftalent in te zetten.
Motieven
Alcoholmisbruik
Baggeraarts drinkt te veel. Dit komt tot uitdrukking in het deel waarin hij en zijn ex-vriendin Klazien samen in de trein naar Gent zitten.
Schrijversleven
Het schrijversleven van Brusselmans komt aan de orde. Hij verzucht dat het zo vermoeiend is telkens te worden lastig gevallen.
Sociale problemen
Kees Baggeraarts heeft sociale problemen. Hij functioneert behoorlijk matig en hangt zijn ego op aan zijn contact met de schrijver Jeroen Brouwers.
Trivia
Het hoofdpersonage Kees Baggeraarts is gebaseerd op de werkelijke literatuurcriticus Koos Hageraats.
De auteur heeft zichzelf uitgeroepen tot befkoning van Nederland en België.
Titelverklaring
De titels van de werken van Brusselmans weten altijd de aandacht te trekken, maar laten zich niet altijd even makkelijk verklaren. Zo ook in dit geval. De titel lijkt te verwijzen naar het zinloze bestaan van de hoofdpersoon.
Structuur & perspectief
Het boek wordt verteld vanuit een derde persoon die het meer op heeft met de schrijver Herman Brusselmans dan met de hoofdpersoon Kees Baggeraarts. Meestal wordt er gefocaliseerd vanuit Kees, maar een heel enkele keer gebeurt dit vanuit Herman Brusselmans. Het verhaal wordt in chronologische volgorde verteld.
Decor
Het verhaal speelt zich af rond het moment van schrijven (1988) in het huis van de hoofdpersoon in Nederland, in de trein van Amsterdam naar Gent en in Gent.
Stijl
Het boek is geschreven zoals Herman Brusselmans spreekt: droog, grof, cynisch soms honend en regelmatig komisch. Een willekeurig interview van de schrijver opzoeken op Youtube moet voldoende zijn om te begrijpen wat de toon van zijn schrijven is.
Slotzin
Zowel de literaire criticus als de beroemde auteur was dan ook zo versuft, en zo dronken, en zo ver heen, dat geen van beiden eigenlijk nog tot de levenden kon worden gerekend.Beoordeling
Ik heb het verhaal met plezier gelezen, omdat de stijl van Brusselmans gemakkelijk weg leest en uitnodigt tot een lach. Toch heeft het boek verder weinig om het lijf en lijkt het vooral een manier om een statement te maken, waar de lezer verder eigenlijk niet zo veel mee te maken heeft. Het is dus vermakelijk, maar blijft niet in het bijzonder bij.
Recensies
"De novelle biedt de lezer hooguit af en toe een glimlach. Meer niet." http://www.deboekensalon....book/57611
REACTIES
1 seconde geleden