Het lijkt er op dat je browser advertenties blokkeert. Scholieren.com kan alleen bestaan door inkomsten van advertenties. We
zouden het lief vinden als je de blokkade voor onze site uit zet. Dankjewel!
De voordelen van Sint Barbara door Erik Nieuwenhuis
Conceptueel kunstenaar Ruben Linnik heeft iets recht te zetten. Vijf jaar geleden is hij uit Amsterdam verhuisd naar een dijkwoning in het Overijsselse Welsum. Sindsdien is het contact met zijn kinderen verwaterd en vreest hij dat die zich hun vader zullen herinneren als een grote afwezige en niet als de betrokken, liefhebbende vader die hij zelf altijd denkt te zijn geweest. Om de banden te herstellen nodigt hij zijn zoon en dochter uit voor een trip naar het Bodenmeer. Daar, op de plek waar ze tien jaar eerder als gezin onbekommerd gelukkig zijn geweest, hoopt hij een oude belofte in te lossen om zo hun gezamenlijke geschiedenis nieuw leven in te blazen. En dan is er nog wat: een belangrijke kwestie die hij alleen denkt te kunnen bespreken met het indrukwekkende décor van de Oostenrijkse Alpen op de achtergrond. In een drankovergoten herfstnacht slagen de Linniks erin hun herinneringen, verwijten en verwachtingen om te smeden naar een voor alle partijen acceptabel verhaal. Tot een onverwachte gebeurtenis op de terugweg de vertelling een wel heel bizarre wending geeft.
Eerste zin
Hij had het de kinderen ook op een terras in Zutphen kunnen vertellen, of tijdens een wandeling over de Utrechtse Heuvelrug.
Samenvatting
Deel I Ruben Linnik is kunstenaar (60 jaar), gescheiden van Eva en heeft twee kinderen die hij niet vaak ziet: Max en Noor. Hij heeft min of meer spijt van zijn keus gekregen enkele jaren geleden: zijn verhuizing vanuit Amsterdam naar het Overijsselse Welsum. Hij wil met zijn kinderen iets bespreken en zoekt daarvoor een decor dat hij zich van vroeger tijdens een vakantie kan herinneren. Hij wil daarin met zijn kinderen een remake van die reis maken. Ze vertrekken naar Oostenrijk met de Volvo van Ruben. Onderweg gaan ze eerst iets doen wat Ruben vroeger zijn kinderen beloofd had: paragliden. Tegen Max zegt Ruben in een onderonsje dat hij hem moet beloven hem ooit in Amsterdam te laten begraven en niet in het dorp Welsum. Daarna rijden ze door naar een hotel, waar ze vegan gaan eten en ze zakken enorm door met drank en drugs. Er zijn nogal wat verschillen in smaak tussen vader en de kinderen. Zij vertellen hem dat hij hen eigenlijk in de steek gelaten heeft. Ze kotsen alle drie hun ziel (en hun maag) uit. De volgende dag rijden ze weer terug naar huis. Aan het stuur zit Noor. Ruben ligt achterin: hij oogt ziek. Maar eigenlijk luisteren ze niet naar hem. Onderweg stoppen ze nog een keer, en Noor vraagt aan Max of ze kan worden afgezet in Deventer, want ze moet nog met de trein naar Groningen. Daarna rijdt hij naar Welsum, maar als hij aan zijn vader de sleutels van het huis vraagt, ziet hij dat die dood in de auto zit.
Deel II Max haalt Noor ook weer terug naar Welsum en de kinderen weten eigenlijk niet wat ze moeten doen. Max wil zijn vader naar Amsterdam brengen, wat hij immers aan hem beloofd had. Maar er komen meteen problemen: een apothekersjongen komt medicijnen brengen voor Ruben, maar hij wil die persoonlijk afgeven, wat niet kan. Dat is vreemd. Thuis vinden ze een aantekeningenboekje van Ruben: "De voordelen van Sint Barbara" met gegevens over de begraafplaatsen in Amsterdam en wie waar begraven ligt.
Max en Noor worden het erover eens dat ze Rubens lijk naar Amsterdam moeten vervoeren en ze brengen hem eerst naar een tuintjescomplex in een buitenwijk. Maar als de eigenares, Bobbie een kunstenares en goede vriendin van zijn vader, ook komt, verstoppen ze het lijk in de vriezer die in een schuurtje staat. Daarna moeten ze Bobbie toch inlichten over de ware toedracht. Bobbie die ook een korte relatie met Ruben heeft gehad, is erg van slag. Ze moeten iets verzinnen om het lijk te vervoeren. Bobbie heeft een Griekse klusjesman die met een vriend van hem, Wesley, wel wil helpen om het lijk weg te werken. Hij wil 4500 € hebben voor de klus.
Deel III Wesley schakelt weer twee andere vrienden is die de vriezer met het lijk uit het tuinhuisje ophalen en de man willen droppen in de Amsterdamse woning van Eva. De politie komt onderweg vragen waarom ze zo vroeg met een vriezer zeulen. Daarna rijden ze door en droppen het lijk op een bankje in het bos. Daar worden vroege wandelaars en hun honden met een vreemde man geconfronteerd. Ze zoeken hulp, maar als ze teruggaan naar het bankje, heeft een crimineel die wat meer gezag heeft, het lijk meegenomen. Hij brengt het naar mensen die het lijk wel op zee willen dumpen. Het lijk wordt met keien verzwaard en krijgt een begrafenis op zee, maar de lijkzak scheurt en het lichaam wordt later bij Terschelling op zee aangetroffen zonder onderarm en rechtervoet.
Deel IV Op een klein Deens eilandje spoelt de onderarm aan: hij wordt gevonden door een strandwandelaar die de politie waarschuwt. Vanwege de tattoos op de onderarm (drie kruizen onder elkaar XXX ) denkt de politie dat het met Ajax of Amsterdam te maken heeft.
Max en Noor ruziën met Bobbie, omdat het lijk verdwenen is en ze weten niet waar het is. De politie in Nederland, in casu een lokale agente Wineke Dinée, buigt zich over de vreemde verdwijning. Veel steun van haar collega's krijgt ze echter niet. Rubens verdwijning is niet interessant genoeg, Eva, de moeder van Max en Noor die op Aruba met een nieuwe rijke vriend zit, komt over naar Nederland. Ze is verbijsterd als ze het verhaal van de lijkopruiming hoort en vindt haar kinderen hartstikke gestoord. Wineke, de agente uit Overijssel, komt op eigen initiatief naar Amsterdam om vragen stellen aan Bobbie, Eva en de kinderen. Ze krijgt niet veel bruikbare antwoorden. Maar ze blijft zich afvragen wat er met Ruben is gebeurd.
Deel V Alba C. Sleeswijk, dichteres, is na een leven vol omzwervingen terecht gekomen In Den Helder, waar ze stadsdichteres wordt. Ze maakt een prachtig gedicht bij de anonieme teraardebestelling van Ruben dat ze mag voordragen. Maar bij de digitale voorstelling van de mogelijke dode herkent ze de kunstenaar Ruben. Ze gaat een email-wisseling aan met Bobbie die niet zo vriendelijk verloopt. Ze maken een afspraak, de drie vrouwen, want Eva is er ook nog steeds. Verwijten klinken over en weer.
Agente Wineke komt vertellen dat er een onderarm gevonden is die van Ruben is volgens het DNA-onderzoek. De arm wordt gecremeerd en de as wordt begraven in een kistje in het Oosterpark. Maar omdat Alba hun de weg wijst naar het graf van Ruben, weten ze waar hun vader ligt: weliswaar niet in Amsterdam, maar ook niet in het saaie Welsum. Noor houdt bij het graf een emotionele toespraak voor haar vader. Een paar weken later brengen ze het kistje met de arm naar het graf van Ruben.
Ruben is zestig en conceptueel kunstenaar. Hij was volgens vriendin Bobbie een energieke kunstenaar die veel uitprobeerde. Vijf jaar voor zijn dood is hij naar Overijssel vertrokken en zijn kinderen in Amsterdam achtergelaten. Na vijf jaar komt hij tot een beter inzicht in zijn leven en hij graag nog iets goedmaken. Hij overweegt een reis met zijn kinderen te maken en dan komt er maar één decor in aanmerking. In Oostenrijk praten ze nogal kritisch met elkaar en ze zuipen en blowen flink. Op de terugweg lijkt Ruben ziek en hij sterft in de auto. Je kunt als mens iets plannen, maar het noodlot kan altijd toeslaan.
Eva
Over Eva wordt weinig verteld. Ze is gescheiden van Ruben en heeft een nieuwe levenspartner gevonden met wie ze luxe leeft op Aruba. Het huwelijk met Ruben was niet grandioos. Er waren nogal wat verschillen. Als ze van de verdwijning hoort , is ze nog niet erg onder de indruk, maar later gaat ze toch naar Amsterdam op aanraden van haar nieuwe vriend. In die eerste fase is ze nog boos op de 'raseikel' die Ruben altijd is geweest, omdat hij haar in zijn geschapen chaos heeft meegesleept.(blz. 136) Ze appt met Noor om te vertellen dat ze terug is en de eerste ontmoeting is niet erg gemoedelijk. Ze scheldt haar kinderen uit voor 'gekken' als ze hoort wat ze met het lijk hebben gedaan.
Noor
Noor studeert in Groningen en volgens haar moeder Eva is ze de verstandigste van de twee kinderen. In Oostenrijk is ze fel tegen haar vader, omdat hij hen in de steek heeft gelaten. Maar ze zuipen zich met sterke rum door de avond heen en op de terugweg zegt ze nog tegen Max dat de drie dagen best te pruimen waren. Ze wordt meegesleurd in het gesol met het lijk. Maar bij het graf van haar vader in Den Helder houdt ze een emotionele toespraak waarin ze o.a. zegt dat ze door de verhalen over hem die ze van Bobbie toch een beetje dichter bij haar vader gekomen is dan ooit.
Max
Max is wat ouder dan Noor. Hij woont in Tilburg en heeft blijkbaar een persoonlijke begeleider nodig om zich in het leven staande te houden. Hij praat met zijn vader vóór diens dood en belooft dat hij hem in Amsterdam zaal laten begraven. Maar als hij zijn vader dood in de auto aantreft, raakt hij helemaal in paniek. Een kettingreactie van rare handelingen is het gevolg.
Bobbie
Bobbie heeft de roerige tachtiger jaren met Ruben meegemaakt. Zij is de nog het meest positieve personage over Ruben. Ze waardeert hem als kunstenaar en als mens, hoewel ze later ook zegt dat ze een korte liefdesrelatie met hem heeft gehad. Maar ze vertelt de twee kinderen ook goede dingen over hem. O.a. daardoor vindt Noor dat ze na Rubens dood toch iets genuanceerder over haar vader is gaan denken.
Quotes
""Even serieus", zegt Ruben, vlak voor ze de poort uit lopen." Ik wil niet doodgaan in Overijssel. Dat is een van de dingen waar ik het dit weekend met jullie over wilde hebben. Ik ga die tent in Welsum opdoeken. Terug naar Amsterdam.""
Bladzijde 29
"Max volgt haar op kleine afstand. Ze opent het achterportier. Als ze haar dode vader in het schijnsel van het binnenlicht ziet zitten, slaat ze haar handen voor haar gezicht en barst in huilen uit. Max gaat achter haar staan en legt een hand op haar schouder. "Hij is dood, Max", zegt ze."
Bladzijde 51
"Bij het licht van Noors telefoon laadt Max de diepvrieszakken uit de rechtervriezer over in de linker. Daarna tillen ze Ruben in de lege vriezer en sluiten het deksel. "Sorry", zegt Noor. "Het is maar voor even.""
Bladzijde 70
"Zwijgend hijsen ze het zware pakket van het dek op de reling en na het 'één, twee, drie in godsnaam' van de oudste van de twee mannen gaat het lichaam met een zachte duw overboord. Het geluid van de golven en de scheepsmotor overstemt de plons. |Een golf duwt de boeg omhoog."
Bladzijde 121
"Op het scherm boven de kist komen de losse onderdelen van het gezicht samen in een gelig portret van een man rond de zestig. Het duurt even voor Alba beseft waar ze naar zit te kijken. Naar wíe ze zit te kijken."
Bladzijde 163
Een overkoepelend thema in deze roman als het 'noodlot' is heel goed te verdedigen. Ruben Linnik wil iets goed maken met zijn kinderen, bovendien wil hij terug naar Amsterdam, zeker als hij dood is. Hij heeft met zijn keuze naar Welsum te verhuizen zijn kinderen in de steek gelaten en hij heeft daar spijt van. Maar hij krijgt nauwelijks de kans om dat in een paar dagen goed te maken. Het zuip- en drugsverhaal komt zijn gezondheid niet ten goede, hij moet ook immers medicijnen slikken, Maar op de terugweg slaat het noodlot toe (Fatum, zegt Noor dan ook) Ruben overlijdt in zijn eigen Volvo en schept daarmee een groot probleem voor zijn kinderen die uiteindelijk het lijk naar Amsterdam moeten brengen, wat Max immers aan zijn vader heeft beloofd. Maar steeds komt er een kink in de kabel en slaat het noodlot toe, waardoor kunstenaar Linnik anoniem begraven wordt op een mooie begraafplaats in Den Helder. En hij had in zijn leven nog wel opgeschreven wat de voordelen van de begraafplaats Sint Barbara waren. Dan wordt je lijk gedumpt in zee en word je (eerst) anoniem begraven
Motieven
De dood
Dit motief hoeft in deze roman geen toelichting.
Rouwverwerking
De kinderen moeten de dood van hun vader verwerken. Als iemand niet gevonden is, verkeer je als nabestaande in een vreemde situatie. De onzekerheid is heel moeilijk te verwerken, omdat het rouwproces niet kan beginnen. Ook de gescheiden vrouw van Ruben, Eva, lijkt toch nog wel een tik mee te krijgen van deze bizarre dood van haar ex.
Ouder-kindrelatie
Ruben Linnik komt er pas laat achter dat zijn keus voor de kunst een negatieve invloed heeft gehad op zijn kinderen. Max laat zelfs even los dat hij een persoonlijke begeleider heeft die hem psychisch bijstaat. (blz. 47) Is dat omdat zijn vader voor hem niet de levensgids is geweest die je van vaders mag verwachten? Ook Noor praat heel cynisch over haar vader o,a.. wanneer ze in Oostenrijk zijn. In haar grafrede vertelt ze wel wat over de bijzonderheden die haar vader in zijn leven heeft gedaan. En ze neemt hem ook de manier van overlijden kwalijk. Er zomaar plots uitstappen. En aan het einde van haar toespraakje zegt ze: "Het klinkt misschien gek, maar sinds je dood bent, ben je dichterbij dan ooit.| (blz. 188) Maar ze heeft daarvoor al gezegd dat hun vader van zijn kinderen verlangde dat ze alternatief en creatief waren en niet met de stroom van anderen mee moesten zwemmen. Maar wilden die kinderen dat zelf wel?
Ook de na de scheiding naar Aruba uitgeweken moeder Eva heeft haar kinderen min of meer achtergelaten.
Zin van het bestaan
Zo het motief niet kunnen zijn dat de schrijver zijn lezers wil meegeven : "De mens wikt, God beschikt." Oftewel je kunt van alles plannen, maar je bent machteloos als het noodlot toeslaat.
Vriendschap
Een oude kunstvriendin is Bobbie. Ze heeft kort een relatie gehad met Ruben, maar dat was niet erg succesvol. Maar als vriend (en kunstenaar) heeft ze hem wel kunnen waarderen. Ze zegt op blz. 71 dat ze 'soulmates' waren. En ook na de dood van Ruben voelt ze zich moreel verplicht de twee kinderen van hem te helpen met het wegwerken van zijn lijk.
Kunstwereld
Ruben heeft in zijn leven voor de kunst gekozen. Hij was een energie kunstenaars die altijd nieuwe ideeën uitwerken. Hij had de actieradius van de stad als kunstenaar nodig. Daarom was zijn verhuizing naar de provincie een miskleun. Bobbie begrijpt dan ook het beste dat hij in Amsterdam begraven wil worden. Wellicht is ook Ruben later gaan beseffen dat zijn keuze voor de kunst slecht was voor zijn huwelijk met Eva en zijn vaderschap voor Max en Noor.
Eenzaamheid
Eenzaamheid is ook een motief. Vooral Ruben voelde zich in de laatste periode van zijn leven eenzaam. Hij wil het contact met zijn kinderen die hij vrijwel nooit zag, iets verbeteren door het maken van een roadtrip met hen naar Oostenrijk, waar ze zich als gezin vroeger wel een keer gelukkig hebben gevoeld. In het Overijsselse Welsum moet hij zich toch ontheemd (dus eenzaam) gevoeld hebben.
Opdracht
"En nu na het begeerde, het ontbeerde, Na de onrust en het levenslang geduld: Een steen, door 't groen gebarsten, en verweerde Letters en cijfers, die de regen vult. - J.C. BLoem-
They 're gona jump and shout They 're gonna wave their arms about All the stories will come out When I go - Nick Cave-
Beide motto's worden duidelijk als de lezer het verhaal gelezen heeft. Het eerste motto gaat o.a over de wens van Ruben om ergens op een mooie plaats begraven te worden (bijv. Sint Barbara). Maar het leven (noodlot) had iets anders voor hem in petto. Door zijn begrafeniswens komen zijn kinderen in de problemen, omdat ze die wens gehonoreerd willen zien worden. Uiteindelijk komt iemand anaoniem in een graf te liggen. De letters en cijfers op de grafsteen zullen verweren en onduidelijk worden. door de regen en de wind. Zo gaat het ook met de kunstenaar Ruben. J.C. Bloem is een bekende Nederlandse dichter.
Het tweede motto: Dochter Noor geeft aan dat ze het gevoel heeft dat haar vader sinds zijn dood dichterbij is dan ooit. Door de verhalen over Ruben krijgt ze een andere kijk op haar vader dan ze eerst heeft. Zij ziet hem als een mislukte vader die hen in de steek gelaten heeft en Bobbie ziet hem als een energieke kunstenaar. Hij vervulde op die manier verschillende rollen in zijn leven. Nick Cave zong ooit. All the stories will come out When I go . Nick Cave is een Australische singersongwriter.
Titelverklaring
Als Ruben dood is, doorzoeken de kinderen zijn papieren. Hij heeft een aantekeningenboekje dat "De voordelen van Sint Barbara" heet. Daaraan staan de begraafplaatsen van Amsterdam: o.a . Zorgvlied, Vredenhof, WEestgaarde en Ruben vermeldde daarin ook wie er begraven lagen. Er wordt echter niet in de tekst vermeld welke voordelen Sint Barbara heeft. (blz. 62 in de roman). Maar waarschijnlijk vond Ruben het een mooie begraafplaats.
Structuur & perspectief
De roman wordt onderverdeeld in vijf delen die met Romeinse cijfers maar zonder titel worden aangegeven. Die vijf delen worden weer onderverdeeld in kleine hoofdstukken, ook zonder titel. De volgorde van de delen en de hoofdstukken is vrijwel geheel chronologisch. In deel I lijkt Ruben aanvankelijk de personale verteller te zijn, maar hij sterft op de achterbank en daarom moet Max het overnemen. Ook in deel II lijken de kinderen nog de personale vertellers, maar daar komt toch het ogenblik dat er sprake lijkt te zijn van een allesoverziende verteller. Die vertelt het wegvoeren van het lijk, het dumpen daarvan in zee, het vinden van de onderarm in Denemarken, de begrafenis op het kerkhof In Den Helder.De alwetende verteller lijkt hier het meestop zijn plaats. Maar wie vol wil houden dat er een meervoudig perspectief is met verschillende personale vertellers zit er ook niet ver naast. Voor beide typen vertellers valt wel iets te zeggen. Maar de laatste zin van de roman is wel van een alwetende verteller.
Decor
De tijd: De reis naar Oostenrijk speelt zich af in oktober 2018. Ruben sterft op die reis en in maart van het jaar erop wordt het door DNA-onderzoek duidelijk wordt dat de onderarm van Ruben is. Maar hij is dan al begraven in Den Helder.
Wat het decor betreft zijn er wel een paar markante plaatsen ter noemen - het hotel van het verleden in Oostenrijk (Bregenz) - de roadtrip heen en terug naar het Overijsselse Welsum, met achterin de Volvo de dode Ruben - het tuinencomplex in Amsterdam, Ruben in de vriezer - het dumpen van het lijk in zee en de vondst ervan in de Noordzee bij Terschelling - het vinden van de onderarm op het strand van een Deens eilandje - de begrafenis in Den Helder.
Stijl
Heldere vertelstijl die tempoverhogend werkt. Nieuwenhuis schrijft met een onderkoelde humor, hij laat zijn personages Max en Noor cynische opmerkingen maken tegen en over Ruben. Later doet zijn ex-vrouw Eva dat ook .Ook Wesley handelt het klusje over het wegwerken van het lijk met cynische bewoordingen af. Daardoor ontstaat het effect dat je als lezer wel moet glimlachen over de geschetste situaties.Deze vormen van zwarte humor maken het lezen aantrekkelijk.
Een cynische zin als voorbeeld: "We zijn God niet. Het is net zoiets als trouwen. Je belooft dat je iemand trouw blijft tot de dood. Omdat dat op dat moment goed voelt. Het is waar op het moment dat je het zegt, maar het leven is geen grasmaaier met levenlange garantie."(blz.54) "Dan richt ze haar blik naar boven, naar haar dochter die voor haar staat als een verpleegster die een onwillige bejaarde probeert over te halen onder de douche te gaan."(blz. 140)
Wat ook grappig is, zijn de mailwisselingen tussen Alba en Bobbie. Twee vrouwen die bepaald niet elkaars vriendinnen zijn en de dialogen zijn dan heel vilein zoals vrouwen dat onderling kunnen zijn.. Dialogen kan Nieuwenhuis trouwens goed schrijven: ze zijn heel realistisch en er is duidelijk verschil te zien tussen het taalgebruik van de twee jonkies en van de generatie boven hen. Het taaltje van Bobbie die met Filippos dat een mengeling is van Engels, Grieks en Nederlands is eveneens grappig.
Ook het woord 'absurd' past wel bij de vertelstijl.
Slotzin
Wat er met de rechtervoet van Linnik gebeurd is, is tot op de dag van vandaag onopgehelderd gebleven.
Beoordeling
Heerlijke, absurde roman over het gesol met een lijk. Helder beschreven en met zwarte pen in een pot humor gedoopt. Structuur is helder, het plot spannend en de omvang en de fijne bladspiegel zijn ook heel geschikt voor middelbare scholieren van havo en vwo. Het genre is een roman en geen psychologische thriller. Maar de roman is dus alleszins het lezen waard. Nieuwenhuis vertelt heel terloops informatie over personages (bijv. over Max ) die hij verder niet uitwerkt. De lezer moet maar zelf aan de slag. Niet elke lezer vindt dat prettig, maar het is wel een stijlkenmerk van de schrijver. Niet alles hoeft uitgelegd te worden.
Recensies
"Spijt, menselijk falen en het opnemen van verantwoordelijkheid daarvoor vormen een rode draad doorheen het boek. Een mens probeert en maakt daarbij fouten, en met voldoende communicatie en dierbaren die de verschillende facetten van iemands persoonlijkheid kunnen duiden, ontstaat er hopelijk begrip over de fouten die nooit de bedoeling hadden om iemand pijn te doen. Het boek wordt echter niet zwaar op de hand met een schrijver die niet bang is van humor, messcherpe dialogen en absurde situaties. Laat u vooral verrassen en meevoeren."
https://www.gentleest.be/...l-eens-mis
"Mannen die vertwijfeld proberen grip te krijgen, daar schrijft hij over op een manier die zo laconiek en droogkomisch is dat het weer aandoenlijk wordt. Je hebt hier te maken met een auteur die al schrijvend met grote hardnekkigheid weigert het eigen falen en lijden al te serieus te nemen. Dat kun je in de Nederlandse literatuur gerust uniek noemen."
https://www.trouw.nl/rece...gle.com%2F
"Af en toe denk je dan terug aan die vader uit het eerste hoofdstuk die zo zijn best doet om een band te krijgen met zijn kinderen en daar nauwelijks in slaagt. Het oeuvre van Nieuwenhuis is bezaaid met goedbedoelende mannen. Ruben is ook weer zo’n man. Het gezin van vroeger is uit elkaar gevallen en de rituelen van weleer zijn een schamele poging om dat verleden op te roepen. Een zeer knappe roman, met een strakke plotlijn waar het de merkwaardige gebeurtenissen elkaar blijven opvolgen. Voor een groot publiek geschikt."
https://www.tzum.info/202...t-barbara/
"Het is een boek geschreven als een rollercoaster, een opeenstapeling van onvoorspelbare gebeurtenissen, met kleurrijke figuren en uiterst originele gezichtspunten. Een roman over liefde, of gebrek daaraan, het opgroeien in een niet erg intern gericht gezin, een inkijkje in een kunstenaars bestaan. Het geeft ook een prachtig tijdsbeeld. Het boek is met enorm veel humor geschreven, maar met de onderliggende thema’s voelt die soms wat wrang aan."
https://www.hebban.nl/rec...nt-barbara
"Ondertussen buitel je van de ene absurde naar de andere hilarische situatie, die misschien niet allemaal even geloofwaardig zijn, maar waar je desondanks volkomen in meegaat. Nieuwenhuis weet je door de plottwists die hij je door het hele verhaal heen blijft voorschotelen tot de laatste bladzijde te boeien. Ondanks dat de cirkel zo goed als rond is, blijft er nog een vraag onbeantwoord waar Nieuwenhuis je mee opzadelt en waar je ook na het dichtslaan van het boek, nog even over door blijft piekeren om je eigen eind aan het bizarre verhaal te geven."
https://www.hebban.nl/rec...nt-barbara
Je hebt nog
2 Zeker weten goed
verslagen over.
Wil je onbeperkt toegang tot alle Zeker Weten Goed verslagen? Meld je dan aan bij Scholieren.com.
25.898 scholieren gingen je al voor!
Geschreven door Cees
Ik heb verreweg het grootste deel van mijn leven voor de klas gestaan. Eerst vijf jaar op een basisschool, daarna veertig jaar op diverse scholen voor voortgezet onderwijs: havo en vwo, onder- en bovenbouw. Ik vond het destijds mijn taak om de verouderde en 'afgezaagde' literatuurlijsten voor Nederlands te vernieuwen en mijn leerlingen kennis te laten maken met nieuwe en/of jonge schrijvers. Lezen kan namelijk ook gewoon leuk zijn. Docenten kunnen je met het aanprijzen van leuke en/of spannende boeken enthousiast maken. Stukken die interessant zijn, voorlezen in de klas. Kort vertellen waarover een boek gaat. Ik heb nu ruim 1460 verslagen gemaakt, waarvan een heleboel Zeker-Weten-Goed-verslagen. Er staan vragen over de inhoud aan het eind om je te laten zien of je het boek begrepen hebt.
Bij Scholieren.com probeer ik daarom zo veel mogelijk boeken van nieuwe schrijvers te bespreken. Ik hoop altijd dat de 'moderne leraar Nederlands' het zijn leerlingen toestaat om de wat minder bekende schrijvers ook op de leeslijst te zetten. Uittreksels maken vond ikzelf vroeger helemaal niet leuk. Ik kocht daarom ook uittrekselboeken. (Bijvoorbeeld Literama, Apercu, Der Rote Faden) Nu maak ik zelf boekverslagen voor scholieren.com. Nog een gemeend advies: wees verstandig en lees altijd wel het boek. Dan kan een boekverslag op scholieren.com een een prima geheugensteun voor je mondeling zijn. En geloof me, docenten kunnen vanwege tijdgebrek ook niet alle boeken lezen die jaarlijks verschijnen; zij raadplegen daarom ook wel de boekverslagen die scholieren.com levert.
REACTIES
1 seconde geleden