De Bewaring door Yael van der Wouden

Het begin van de zomer, 1961 te Overijssel. Isabel werkt in de tuin wanneer ze een scherf vindt van het servies van haar moeder. Ze herkent het meteen: blauw met een tekening van een haasje erop. Hoe komt dat hier ineens terecht, terwijl ze altijd zo extreem voorzichtig met haar spullen omgaat? Zeker het belangrijke servies van haar moeder wat ze achter een vitrinekast bewaard. Ze verdenkt haar huishoudelijke hulp Neelke van diefstal. Het laat haar niet los.

Ze deelt haar verdenkingen met haar broer Hendrik. Hij stelt haar gerust door haar eraan te herinneren dat er al spullen in het huis stonden voordat zij er in kwamen wonen tijdens de oorlog. Hendrik leidt haar af door het over hun avondactiviteit te hebben. Voor het etentje heeft haar andere broer Louis weer een vriendinnetje meegenomen. Isabel en Hendrik vragen zich af hoelang deze relatie weer zal volhouden. Ze tonen dan ook geen oprechte interesse in haar wanneer ze zich voorstelt aan tafel. Toch maakt Eva een indruk op Isabel. Haar korte haar en slecht afgewerkte kleding, maakt iets los bij Isabel.

Wanneer Louis plots naar het buitenland moet voor werk, vraagt hij aan Isabel of Eva niet bij haar kan verblijven. Het is maar voor twee weken. Isabel zit toch maar alleen in het huis van haar moeder en Louis denkt dat ze wel wat gezelschap kan gebruiken. Isabel vindt het een verschrikkelijk idee. Zo een rommelig en vervelend iemand in haar vertrouwde omgeving lijkt haar een slecht plan. Maar aangezien het huis op de naam van Louis staat, heeft ze weinig keus.

Isabel ergert zich flink aan Eva. Het is de perfecte tegenpool van haarzelf. Ze moet alles aanraken, overal over praten, slaapt in de kamer van haar moeder en ze stelt de hele tijd vragen. Isabel negeert haar en is kortaf. Ondertussen blijven er spullen in het huis verdwijnen: lepels, een bord en miste ze nu ook al een kom? Ze besluit een inventarisatielijst te maken van het huis. Eva blijft Isabel uitdagen, ze heeft het gezellig met haar hulp Neelke en schrijft in haar dagboekje waar Isabel absoluut niet aan mag komen. Ondertussen wordt het bij Isabel steeds duidelijker dat haar ergernis plaats maakt voor een ander gevoel, iets wat ze weinig heeft gevoeld. Ze is verliefd op Eva.

De dagen die volgen gaan snel. Ze zoenen, houden elkaar vast en laten elkaar niet meer gaan. Eva en Isabel voelen zich aangetrokken tot elkaar en leren elkaar steeds beter kennen. Isabel worstelt met haar gevoelens en alles voelt zo nieuw. Eva vertelt ook meer over zichzelf. Hoe ze nog goed weet dat haar vader een haas had meegebracht en deze rond bleef rennen en zich niet liet vangen. En Isabel vertelt over haar haas, haar knuffeltje in de kamer. Ook wanneer ze steeds dichter bij elkaar komen, mag Isabel niet in het dagboek van Eva kijken. En ondertussen raken er steeds meer spullen kwijt. Wanneer de laatste dagen aanbreken voordat Louis terugkomt, maken de meiden zich druk. Wat nu? Zal Eva weer terug naar Louis gaan en wat moeten ze vertellen over wat er de afgelopen dagen heeft afgespeeld in het huis? Ondertussen blijft Johan, een kennis van Isabel, haar maar lastig vallen. Hij wilt graag met haar op date en haar zien. Maar Isabel weet het zeker, de enige gevoelens die ze heeft zijn niet voor hem, maar voor Eva.

De zomer is nu echt aangebroken en samen met Hendrik en zijn vriend Sebastian, spendeert het viertal de warme dagen. Ze gaan zwemmen, drinken wat en hangen in de tuin. Isabel kan geen peil trekken op Eva. Het ene moment kan ze haar niet weerstaan en het andere moment lijkt het alsof ze Eva niet ziet staan of iets voor haar verbergt. Ze een masker opzet. Nadat Louis heeft gebeld dat hij nog wat langer wegblijft, hebben de meiden meer tijd om een plan te bedenken.

Wanneer Isabel toch het dagboek van Eva vindt en het leest, zorgt dit voor een flinke wending. In het dagboek heeft ook Eva een inventarisatie gemaakt van het huis. Daarbij heeft ze ook voorwerpen afgestreept, de voorwerpen die Isabel kwijt was. Isabel wacht haar op aan de keukentafel. Eva weet genoeg wanneer ze het boekje naast haar ziet liggen. Ze pakt haar spullen en vertrekt. Isabel is weer zielsalleen in het huis. Vervolgens komt ze erachter dat er meer staat in het boekje dan alleen de lijst. Eva heeft haar hele plan uitgeschreven in het boekje. Isabel leest dat Eva altijd in het haar huis heeft gewoond als klein meisje. Ze leert haar echte naam kennen: Eva de Haas. Tijdens de Tweede Wereldoorlog moesten haar ouders onderduiken. Eva heeft in verschillende gezinnen gewoond. Haar ouders had ze niet meer gezien, haar vader overleed in het kamp. Wanneer ze met haar moeder langs het oude huis liep, zag ze een gezin zitten. Het was oneerlijk, het was haar huis, het waren haar spullen. Ze klopten op de deur, maar werden weggestuurd. Eva bedacht een plan. Ze hoorde over de kinderen die in het huis woonden: Hendrik, Louis en Isabel. Ze zorgde ervoor dat Louis haar leuk vond en kon bij hem wonen (aangezien ze zelf weinig geld en geen woonplek had). Op deze manier kon ze vast haar huis terug in beslag nemen ookal wist ze niet precies hoe. Ze ontmoette Hendrik en Isabel en het was dan ook haar idee om die twee weken bij haar in te trekken. Het was een gek gevoel om weer in het huis te zijn. Daar zag ze met hoeveel aandacht en liefde Isabel op haar spullen had gepast, hoe ze zorgvuldig het servies behandelde. Eva begon aan haar lijst en stal elke keer weer meer spullen.

Isabel kon niet geloven wat ze las. Al die tijd was ze bedrogen en voorgelogen. Ze zoekt Eva op om verhaal te halen. Ze voelt zich zo schuldig en ze mist Eva. Isabel brengt de scherf mee uit de tuin en vraagt of Eva langs het huis kan komen omdat ze iets wilt laten zien. Na een gesprek met Oom Karel en Louis, die ondertussen alweer hoteldebotel op een ander is, kan het huis op naam van Eva gezet worden. Isabel en Eva kunnen samen weer beginnen in het huis waar ze beiden zijn opgegroeid, waar hun verhaal ligt bewaren.