Feitelijke gegevens
- 1e druk, 2022
- 107 pagina's
- Uitgeverij: De Bezige Bij
Flaptekst
Als Antiboy vanwege een genafwijking een borstamputatie moet ondergaan beseft hij: nu hoef ik niet langer als vrouw te leven. Dit stuit op verwarring bij artsen, vrienden, familie en zijn geliefde. Was dit verlangen altijd al aanwezig? Het veroorzaakt harde confrontaties met het verleden en zijn naasten, die niet los kunnen komen van de persoon die zij dachten te kennen. Omgeven door rouw zoekt Antiboy naar hoop en de betekenis van jezelf mogen zijn.
Antiboy is een coming of gender, een poëtisch verhaal over vrijheid vinden in verandering.
Eerste zin
Ik kom uit een lang geslacht van leugenaars.Samenvatting
Antiboy wordt wakker in het ziekenhuis. Hij heeft net een operatie gehad waarbij zijn borsten zijn geamputeerd, omdat hij een genafwijking heeft waardoor er een groter risico is op kanker. Herstellende van de operatie, en onder invloed van allerlei pijnstillende medicijnen verblijft Antiboy in het ziekenhuis en komen er oude herinnering op, zoals die keer dat hij bij het schoolplein in de sloot voor zijn leven vocht en het niemand ook maar iets leek te boeien.
Antiboy is thuis en verzamelt alle kleren die hij van zijn moeder heeft gekregen in vuilniszakken. Ook dan komen er herinneringen op, aan zijn moeder en de moment dat hij haar kleding gedragen heeft. Het inspireert een verhaal over een jongen en een meisje die van kleding wisselen. Impulsief belt Antiboy Slimane en vraagt hem hoe hij wist dat hij trans was.
Antiboy denkt terug aan de tijd dat hij aan het daten was met Slimane. Slimane was destijds nog niet in transitie geweest, en daarmee Antiboy’s eerste vrouwelijke liefde. Antiboy had het over Slimane met zijn collega’s bij de bioscoop, jongens met wie hij het, ondanks dat hij destijds de enige vrouw in het gezelschap was, goed kon vinden en met wie hij eens naar een stripclub gegaan was.
Antiboy spreekt af met Slimane om hem vragen te stellen over zijn transitie. Tijdens het gesprek hebben Antiboy en Slimane het over Antiboy’s genafwijking en komt naar boven dat Antiboy misschien wel non-binair is. Antiboy besluit het aan Pier, zijn beste vriend, te vertellen en doet dit ook over de telefoon. Pier gaat er niet erg inhoudelijk op in, maar zegt wel ‘niet boos te zijn’.
Antiboy gaat langs bij een plastisch chirurg om het te hebben over de mogelijke implantaten na diens borstamputatie. Tijdens het gesprek merkt Antiboy dat hij eigenlijk helemaal geen nieuwe borsten wil nadat ze weggehaald zullen worden, en probeert dit duidelijk te maken aan de chirurg. Er wordt omheen gedraaid, totdat het uiteindelijk duidelijk wordt. De chirurg zegt de operatie dan niet te willen doen, omdat hij ‘overgekwalificeerd is’ om de borsten alleen weg te halen en er geen nieuwe voor in de plaats te brengen.
Antiboy vraagt zich af of zijn moeder misschien niet lesbisch was, en bespreekt dit met zijn vader. Antiboy’s moeder was een ingewikkelde vrouw. Dit blijkt onder andere uit de anekdotes over de eerste keren dat Antiboy en zijn zus hun nieuwe liefdes meenamen naar huis, om hen aan hun ouders voor te stellen; en uit de manier waarop Antiboy’s vader over de relatie met Antiboy’s moeder praat.
Antiboy’s zoektocht naar zichzelf vindt plaats tijdens een zomer waarin veel wordt gedemonstreerd voor meer rechten en betere voorzieningen voor transmensen. Antiboy vraagt aan vrouwen om hem heen en een enkele man hoe zij weten dat zij dan wel vrouw, dan wel man zijn. Aan Antiboy wordt gevraagd of hij het altijd al wist, geen vrouw maar ook geen man te zijn. Antiboy wist altijd al dat er een leegte was, niet wat die leegte betekende.
Antiboy loopt een maand na de borstoperatie met Pier over straat. Het herstel is nog bezig, maar gaat steeds beter. Onderweg komen ze steeds stickers van hen samen tegen, van de periode voordat Antiboy zijn haar had afgeschoren en dat hij nog borsten had. Pier voelt zich op straat niet op zijn gemak meer om hand in hand te lopen met Antiboy, laat staan om hem te kussen.
Antiboy zit met Slimane in de snackbar. Het is onduidelijk wat ze nu van elkaar zijn. Ze hebben allebei wel een seks met mannen, Slimane met ergens-in-de-veertigjarige Wim, Antiboy met Damian. Damian is ook in de snackbar en vraagt of hij Antiboy nog ziet vanavond, Antiboy gaat er niet op in. Als ze de snackbar verlaten laat Slimane Damians band leeglopen. Ze gaan uit elkaar, en Antiboy gaat toch naar Damian toe, waarna ze pijnlijke seks hebben.
Antiboy denkt terug aan zijn boekbespreking in groep vier. Zijn klasgenootjes wilden niet met hem praten, zitten of spelen, en dat had de juf door. Daarom mocht Antiboy als eerste zijn boek bespreken. Hij koos voor Spijt van Carry Slee. Vol passie vertelde hij over de zelfmoord van de hoofdpersoon, maar werd na een tijdje afgekapt door de juf.
Antiboy gaat met Charlotte naar het graf van zijn moeder. Hij denkt terug aan de periode dat hij suïcidaal was en zijn moeder de enige was die haar best leek te doen om hem in leven te houden. Hij denkt ook terug aan de periode van zijn moeders ziek zijn, en gesprekken die ze toen hadden. In een poging haar na haar overlijden beter te leren kennen belt hij Clarice, een vrouw die hij op zijn moeders begrafenis heeft ontmoet. Charlotte troost hem, en hij vertelt alles aan haar.
Antiboy gaat met zijn vader langs bij zijn opa en oma. In de auto vraagt hij aan zijn vader om voortaan zijn nieuwe naam te gebruiken, Antiboy. Zijn opa en oma herkennen niet meer wie hij is, en als hij een foto van hem als 11-jarig meisje laat zien snappen ze het ook niet meer. Antiboy voelt zich alsof hij net weer geboren is.
Personages
Antiboy
Antiboy is de hoofdpersoon. Het boek volgt zijn zoektocht naar zijn gender, naar aanleiding van de borstamputatie die hij moet ondergaan vanwege zijn genafwijking. Gedurende het boek ontdekt hij dat hij non-binair is, geen vrouw.
Slimane
Slimane is de ex en nu vriend van Antiboy. Toen zij aan het daten waren waren zij allebei nog vrouw. Slimane heeft nu zijn transitie doorgaan en gaat nu als transman door het leven. Slimane is de persoon bij wie Antiboy terecht kan om vragen te stellen over gender en transitie.
Pier
Pier is de partner en beste vriend van Antiboy. Hij heeft het moeilijk met de genderontwikkeling van Antiboy, en durft op een gegeven moment niet meer met hem over straat. Hij rouwt het verlies van Antiboy als meisje, iets wat uiteindelijk ook het einde van hun relatie zal betekenen.
Antiboy's ouders
De moeder van Antiboy is overleden aan kanker, kanker die zij kreeg vanwege dezelfde genafwijking als Antiboy. Zij was altijd wat afstandelijk en ingewikkeld in de omgang. Antiboy denkt dat zij misschien lesbisch was, ondanks dat ze nooit bij haar man, de vader van Antiboy, is weggegaan. Zij was wel de enige die voor Antiboy zorgde toen hij suïcidaal was. De vader van Antiboy is altijd makkelijker geweest. Hij is begripvol over Antiboy's gender en heeft altijd alles willen doen voor het gezin.
Quotes
"Ik weet wiens gebroken hart het is als hij in de spiegel kijkt en een klein meisje ziet, als ik door mijn oogharen kijk een tienerjongen, maar nooit een man met spierballen die juist benadrukt worden door een te krappe roze top." Bladzijde 19
"Misschien hoef ik niet meer van die gedachtes te genezen. Een grauwe laag valt van me af, alsof ik mijn bril afzet in een romantische komedie en ineens mooi blik te zijn." Bladzijde 43
"Tot hij uitlegt dat als ik er echt op sta om plat te gaan, dat zo'n eenvoudige operatie wordt dat hij die niet zal uitvoeren. Hij is overgeclassificeerd. Ik moet een nieuwe afspraak maken met een andere plastisch chirurg en nog een keer uitleggen dat ik geen implantaten wil die ik niet kan uittrekken voor het slapengaan." Bladzijde 52
"'Wist je het altijd al?' vragen mensen op hun beurt aan mij, maar wie gaat er van mij houden? Ik wil geen lang haar meer (maar wie gaat er van je houden), was mijn borst maar plat (en wat als je je uitkleedt en die een paar borsten verwacht), ik weet niet tegen welk meisje je praat (geniet nou maar van de aandacht) en ik ben nooit wie ik zou moeten zijn, zit er altijd tussenin (wat niet bestaat) er was altijd de hoop dat ik het meisje op een dag onder de knie zou krijgen, eindelijk de juiste zou zijn." Bladzijde 72
"Ik deed al zo mijn best om de juiste gedachtes te hebben, dus nu was het verder aan hen, iemand moest zich opofferen en mijn vriend worden." Bladzijde 92
Thematiek
Coming of genderHet boek gaat over de coming of gender van Antiboy. Door de borstamputatie die hij moet ondergaan ontdekt hij dat hij zich eigenlijk helemaal geen vrouw voelt, maar non-binair, De gevolgen van deze realisatie voor zijn eigen leven en de relaties met de mensen om hem heen komen langs in het boek.
Motieven
Depressie en suïcidaliteit
Depressie en suïcidaliteit hebben ook een rol gespeeld in het leven van Antiboy. Als kind wist hij al dat hij anders was, maar wist niet waarom, en hier begonnen de depressieve en suïcidale gedachten al. Ook later in zijn leven zijn deze nog aanwezig. Aan het eind van het boek realiseert Antiboy dat hij 'wil niet meer te willen leven'.
Titelverklaring
De titel van het boek is afgeleid van de naam van de hoofdpersoon, Antiboy. Antiboy verwijst naar de genderervaring van de hoofdpersoon: Antiboy is geen vrouw, maar ook niet helemaal man. Aan het eind van het boek vertelt Antiboy dat een vrouwennaam dus ook niet meer goed voelt voor hem.
Structuur & perspectief
Het boek is geschreven in de eerste persoon, vanuit het perspectief van Antiboy.
De hoofdstukken zijn niet aangegeven met een getal of titel, de eerste paar woorden van het hoofdstuk zijn telkens dikgedrukt.
Decor
De tijd van het boek is diffuus. Er wordt veel teruggeblikt naar de jeugd van Antiboy, dus de tijdlijn loopt ook redelijk door elkaar. Het is grotendeels geschreven in tegenwoordige tijd, ook als het in het verleden plaatsvond.
De plaats wordt weinig concreet genoemd, maar het zal rond Amsterdam zijn, gezien in het eind het IJ wordt genoemd. Belangrijke plaatsen zijn het huis van Antiboy, het huis van zijn ouders, het ziekenhuis.
Stijl
De stijl van het boek is vrij poëtisch. Een hoofdstuk begint met twee halve pagina's poëzie, en ook het stuk waarin Antiboy onder invloed van morfine is is in abstractere stijl geschreven. De stijl is soms heel beeldend en andere moment juist heel concreet. Het wisselt fijn af en leest makkelijk door.
Slotzin
Gefeliciteerd, zeggen mensen nu vaak tegen me. Alsof ik net geboren ben.Bijzonderheden
Het boek is een autobiografisch essay. De auteur omschrijft het zelf als een coming of gender.
Beoordeling
Ik vond Antiboy een verrassend mooi essay om te lezen. Het kan lastig zijn om zo een persoonlijk en eigen verhaal te kunnen vertalen naar een verhaal om te publiceren, maar daar is Valentijn Hoogenkamp naar mijn mening erg goed in geslaagd. Door het gebruik van zinnen die in eerste instantie oppervlakkig en concreet voelen, maar na wat meer inwerking een hele hoop lagen laten zien neemt de auteur de lezer mee door zijn eigen wedergeboorte. Het verhaal is indrukwekkend, persoonlijk, puur en oprecht.
Recensies
"Hoogenkamp lijkt vaak een gewone mededelende zin te schrijven, terwijl die meteen ook symbolisch lijkt te zijn. ‘Doordat er geen grafzerken zijn op de natuurbegraafplaats kan ik mama meestal niet vinden.’ Zo’n zin vat meteen de verhouding tussen moeder en zoon samen. Dan laat je zien dat je kunt schrijven." https://www.tzum.info/202...p-antiboy/
Stel je bent leraar
REACTIES
1 seconde geleden