De zeeschildpad

Hoe ziet de zeeschildpad eruit?
De zeeschildpad heeft een bijzonder lichaam. Gebouwd voor een leven in zee, maar ook een beetje voor op het land. Hier meer over zijn buikschild zijn rugschild en alles wat er tussenin zit.
Neus: Kan boven en onder water goed ruiken. Door zijn neus ademt hij ook.
Ogen: Ziet onder water beter dan boven water. Ogen die het boven en onder water goed doen bestaan niet.
Oren: De oren zitten onder de huid, maar kan er wel goed mee horen. Net als dolfijnen, vissen en veel andere zeedieren.
Mond: Heeft geen tanden maar een scherpe rand, het lijkt wel een beetje op een snavel.
Kop en poten: Een zeeschildpad kan zijn kop en poten niet intrekken zoals een landschildpad dat doet.
Buikschild: zijn buikschild is minder stevig dan zijn rugschild.
Achterpoten: deze zijn om mee te sturen. Bij de vrouwtjes ook om een kuil mee te graven, voor haar eieren.
Rugschild: Nogal een plat rugschild: dat is voor de stroomlijn. Het is niet zo stevig als bij een landschildpad.
Voorpoten: Zijn voorpoten zijn zo plat als een roeispaan of als een vleugel, want het lijkt net alsof hij onder water vliegt. Ook heeft hij een klauwtje aan zijn duim.
Bij mannetjes is dat groter: Hiermee houdt hij zich aan het vrouwtje vast bij de paring.

Iedere soort heeft zijn eigen kenmerken. Er zijn 7 soorten zeeschildpadden.namelijk:
Groene Zeeschildpad: De enige die alleen planten eet. Alleen de baby’s eten wel een soort vlees.
Lederschildpad: Dit is de allergrootste zeeschildpad. Hij is bijna 3 meter lang en heeft geen rug-en buikschild.
Karetschildpad: Deze eet sponzen, er is bijna geen ander dier die dat doet.
Dikkopschildpad: Heeft enorm sterke kaken en een hele dikke kop, die dikke kop komt door de kaken.
Platrugschildpad: Komt alleen in de buurt van Australië voor. Zijn schild is erg dun, je kunt er zonder moeite met je nagel doorheen prikken.
Kemps Zeeschildpad: Dit is de zeldzaamste van allemaal. Ze leggen bijna allemaal hun eieren op een strand in Mexico.
Warana: Om eieren te leggen komen de Warana’s allemaal tegelijk het strand op, alsof ze het hebben afgesproken.

De lengte van een zeeschildpad is:
70 centimeter tot wel 2,9 meter! Deze maat is zo ruim genomen omdat er 7 soorten zeeschildpadden zijn en ze van de kleinste schildpad de kleinste maat namen en van de grootste de grootste maat.

De gemiddelde leeftijd is:
rond de 80 jaar. Z e kunnen dus heel oud worden.

Leven zeeschildpadden met groepsgenoten?
Het antwoord op deze vraag is nee. Zeeschildpadden leven alleen. Alleen voor de paring komen een mannetje en een vrouwtje bij elkaar.
Daarna gaan ze gelijk weer uit elkaar het vrouwtje begraaft de eieren en voedt de jongen niet op. Dus daar blijft ze ook niet bij dus ze leven altijd alleen behalve bij de paring.

Waar leeft de schildpad?
Zeeschildpadden komen voor in (sub)tropische maar ook in gematigde zeeën. Ook leven ze wel eens in de buurt van eilanden in de zee bijvoorbeeld bij de galapogos eilanden.

Wat de schildpad eet.
De gewone zeeschildpad eet dierlijk voedsel zoals kwallen. De groene zeeschildpad eet plantaardig voedsel.

Het gewicht van de zeeschildpad.
Het gewicht van de zeeschildpad is 45 tot 960 kilo. Hier geld hetzelfde als bij de lengte.

Een paar weetjes en bijzonderheden aan de zeeschildpad.
- Zeeschilpadden kunnen zich heel snel door het water bewegen maar zijn op het land heel traag.
- zeeschildpadden leggen hun eieren aan de kant onder het zand en broeden ze niet zelf uit. En als de eitjes uit komen is de moeder er ook niet voor ze, de jongen moeten dus hun eigen vinden.
- zeeschilpadden kunnen net zo oud als mensen worden.
- ze leven nooit in groepen.
- Zeeschildpadden hebben geen tanden maar hebben zulke sterke kaken dat ze een vinger van en mens er zo af kunnen bijten.(dus zeg niet: oh een leuke zeeschildpad die zal ik eens aaien want dan heb je kans dat je met nog maar 9 vingers naar huis gaat.)

De jongen van de zeeschildpad.
De zeeschildpad is echter voor het leggen van hun eieren afhankelijk van het land. De vrouwtjes leggen hun eieren in een zelf gegraven kuil op een zandstrand. De schildpadden planten zich eens in de twee of drie jaar voort. De vrouwtjes-schildpadden zwemmen dan terug naar de plaats waar ze zelf geboren zijn. De mannetjes zwemmen mee. Ze zwemmen naar afgelegen eilanden en kusten aan de andere kant van de oceaan. Bij zeeschildpadden vindt de paring plaats in het water. Na ongeveer twee tot drie maanden komen de eieren uit. De kleine schildpadjes hebben een soort tandje aan hun bek zitten, daarmee kunnen ze het ei van binnenuit kapot maken. Aan de onderzijde van de buik zit een opening, daar hangt een soort eierdooier aan. In de tijd dat het schildpadje uit zijn ei door het zand naar boven moet, gebruikt hij de voeding die in de dooier zit. Als de schildpadjes deze dooiers niet hadden zouden ze het niet overleven, want ze zijn twee dagen onderweg om van uit het ei naar de oppervlakte van het strand te komen. Als het diertje dan eindelijk boven is, zetten ze meteen koers naar de zee. Voor de zeeschildpadjes is de tocht van enkele tientallen meters naar het water erg gevaarlijk. Zij zijn een gemakkelijke prooi voor verschillende rovers, zoals bijvoorbeeld vogels.

De voortplanting.
Af en toe reizen de zeeschildpadden naar de plek waar ze geboren zijn. Daar paren de mannetjes en vrouwtjes en leggen de vrouwtjes eieren. Na een lange reis komen ze bij de plek waar ze geboren zijn. Om met een vrouwtje te paren moeten sommige mannetjes soms knokken. Bij de paring klautert de man op de rug van het vrouwtje en houdt zich vast met zijn flippers en zijn staart. Het vrouwtje zwemt zo een paar uur rond met die man op haar rug.Daarna gaat ieder weer een eigen weg. Een paar weken later krijgt ze de kriebels, ze moet haar eieren kwijt! ’s Nachts gaat ze het strand op, dat is niet niks voor een zeedier met zwempoten. Dat kost veel moeite, maar het lukt wel. Als ze het niet vertrouwt gaat ze weg en probeert het een andere keer. Boven aan het strand gaat ze graven, eerst met haar voorflippers. Ze gooit het zand opzij en graaft een ondiepe kuil waar haar hele lichaam in past. Daarna graaft ze met haar achterpoten een smalle diepe kuil. Dat is een flinke klus!!! Daarna floepen haar eieren, die veel op pingpongballetjes lijken, in de kuil. Alles bij elkaar een stuk of vijftig, maar bij sommige soorten meer dan honderd. Na een kwartier is ze klaar. Dan moet de kuil weer dicht. Zand erover en dan snel weer terug naar de zee. Na een paar weken doet ze het allemaal nog een keer, soms nog wel een 3e of 4e keer. Maar dan duurt het weer een jaar voordat ze terug komt. Onder het zand is het ongeveer 30° C, een prima temperatuurtje voor de eieren. Na een maand of twee komen de baby’s eruit. Ze moeten eerst naar boven komen, dat doen ze om met zijn allen te trappelen, zodat het zand van het plafond valt. Dan stampen ze de grond weer aan. Zo wordt het dak steeds dunner en de vloer hoger. Ze komen nog niet naar boven, eerst wachten ze op de nacht. En dan....rennen voor je leven!! Moeilijk, want kleine hobbeltjes lijken voor deze kleintjes net bergen. En veel dieren lusten wel een zeeschildpadje. Het is natuurlijk belangrijk dat ze de goede kant op gaan: Naar de zee namelijk. Veel diertjes redden het niet, maar gelukkig een heel stel wel. Het duurt nog wel wat jaren (vaak meer dan 30 jaar) voordat ze zelf volwassen zijn en kinderen krijgen. Maar de zeeschildpad geniet eerst van zijn kinderleven.

En hier nog even het enige echte paspoortvan dde zeeschilpad:
Naam: Zeeschildpad
Wetenschappelijke naam: Cheloniidae en Dermochelyidae
Lengte: max. 70 cm (Kemps zeeschildpad) tot max. 2,9 m (lederschildpad)
Gewicht: max. 45 kg (Kemps zeeschildpad) tot max. 960 kg (lederschildpad)
Leeftijd: tot 80 jaar
Voedsel: dierlijk; groene zeeschildpad: plantaardig
Onderverdeling: 2 families
Soorten: 7
Status: bedreigd

Waar heb ik mijn informatie vandaan?
Ik ben naar www.google.nl gegaan en heb daar met de trefwoorden zeeschildpadden en zeeschilpad gebruikt. Toen heb ik een aantal sites bekeken en heb ik een paar plaatjes van de site afgehaald. ook heb ik boekjes geleend bij de bibliotheek in Arkel.