INLEIDING
Ruimtevaart is vaak in het nieuws en het zal waarschijnlijk ook altijd actueel blijven, omdat er telkens nieuwe ontwikkelingen plaatsvinden op het gebied van de spacetravelling. Maar wat spacetravelling nou precies is en welke factoren daarbij een belangrijke rol spelen is voor de meeste mensen niet duidelijk óf zij stellen zich er een heel ander beeld van voor.
Een simpele uitleg voor het begrip spacetravelling is: “het maken van ruimtereizen om duidelijkheid te krijgen over de aarde en om wetenschappelijke experimenten uit te voeren.” Het verrichten van spacetravelling is voor de mensen van groot belang omdat veel dingen die op aarde gebeuren via stations in de ruimte lopen, voorbeelden hiervan zijn telefonie en het maken van televisie.
Wij proberen in deze practische opdracht duidelijk te maken wat er zich op het gebied van spacetravelling allemaal afspeelt, we zullen hierbij onder andere aandacht besteden aan satellieten, we hebben het over een toekomstige maanbasis, we vertellen wat over de MIR en ook zullen we aandacht besteden aan het leven in space. Ook proberen we duidelijk te maken hoe je astronaut kunt wórden.
We proberen dit alles ( en nog veel meer) te onderzoeken aan de hand van een onderzoeksvraag, die luidt:;
“Wat is het belang van spacetravelling en wat houdt het in?”
SATELLIETEN
In de jaren na de Tweede Wereldoorlog ontstond er tussen de toenmalige Sovjetunie en de Verenigde Staten een race om de beste wapens. In 1957 brachten de Russen de eerste satelliet in de ruimte, de Spoetnik. De Amerikanen schrokken hier erg van. Vanaf dat moment staken de Amerikanen heel veel geld in de ontwikkeling van ruimtevaarttechnologie. En zo gebeurde het dat in 1969 voor het eerst een spaceshuttle op de maan landde.
We hebben het wel over satellieten, maar wat is dat nou eigenlijk, een satelliet? Satellieten zijn voorwerpen die in een baan om de aarde draaien, ze worden ook wel kunstmanen genoemd. Satellieten worden aangetrokken door de zwaartekracht van de aarde, eigenlijk zouden ze dus moeten vallen. Dit gebeurt ook wel, maar door de grote snelheid komt een satelliet niet dichter op de aarde, hij draait er als het ware omheen. Het heeft het effect van een vrije val en hierdoor komt het ook dat je in een baan rondom de aarde gewichtloos bent. Alle satellieten die zich buiten onze dampkring bevinden “vallen” op dezelfde snelheid, maar hoe hoger een satelliet geplaats wordt des te lager de snelheid is.
De belangrijste satellieten zijn weersatellieten en communicatiesatellieten. Bij een weersatelliet wordt de waargenomen info omgezet naar een computerbestand en naar een grondstation zoals het KNMI gestuurd. Daar maken ze van het computerbestand een weerkaart, dankzij de weersatellieten kunnen dus betrouwbare weersvoorspellingen gedaan worden. Een communicatiesatelliet kan televisieprogramma’s vanuit een grondstation opvangen en weer uitzenden naar een groot gebied op aarde. Met een schotelantenne zijn de programma’s dan te ontvangen. Op deze manier wordt er een veel groter gebied bereikt dan met gewone televisiestations.
LEVEN IN DE RUIMTE
De meeste satellieten worden gelanceerd met behulp van onbemande raketten. Door middel van afstandsbediening worden ze uit de raket gezet en in hun baan geplaatst. Toch zijn er ook bemande shuttles, ruimteschepen met mensen aan boord moeten aan heel andere eisen voldoen dan wanneer er geen mensen meegaan. De bemanning moet kunnen ademen aan boord en moet ook veilig terug kunnen keren naar de aarde. Een spaceshuttle moet ook aangepast worden aan de gewichtloze situatie.
Langdurig verblijf in de ruimte is voor het menselijk lichaam niet gezond. Door de gewichtloosheid verslappen je spieren. Ze hoeven immers bijna niets meer te doen. Op de lange duur kunnen zelfs je botten ontkalkt worden waardoor de kans op een botbreuk veel groter is, daarom zijn er in veel shuttles speciale fitnissruimtes ingericht om de conditie op peil te houden. Astronauten worden ook vaak ziek als ze in de ruimte zijn. Dit wordt veroorzaakt doordat het evenwichtsorgaan in de war raakt door de gewichtloosheid. Dikwijls hebben ze de eerste dagen in de ruimte ook last van concentratieproblemen. Ze zijn door de gewichtloosheid sloom geworden, daarom wordt alles wat ze moeten doen van te voren herhaaldelijk geoefend. Als ze dan in de ruimte zijn kunnen ze bijna alles uitvoeren zonder erbij na te hoeven denken.
De voorgaande genoemde klachten zijn allemaal aan te schrijven op het begrip G-krachten. De normale G-waarde is 1. Bij het snel wenden van een ruimteveer kunnen hoge krachten van 4 tot 9 ontstaan. De verschijnselen zijn van tijdelijke aard en houden aan zolang G-krachten worden ondergaan. Tegen de G-verschijnselen kan de vlieger zich wapenen door een G-pak te dragen, dat voor tegendruk zorgt, waardoor het bloed niet van het hoofd naar beneden kan zakken, ook worden de astronauten speciale technieken om adem te halen aangeleerd.
HOE WORD JE ASTRONAUT?
Wie zou het nou niet fijn vinden om lekker in de ruimte rond te zweven? De allereerste astronaut die vrij in de ruimte rond zweef was Bruce McCandless. Hij was echter niet meer verbonden met een zogenaamde levenslijn aan het ruimteschip. Maar met behulp van stuwraketjes aan zijn ruimtebrommer (M.M.U: Manned Maneuvering Unit) bewoog hij zich voort in de ruimte. McCandless vond het een zeer koude ervaring, want in het ruim van het schip was het namelijk nog lekker warm.
Geen 1 opleiding is zo uitgebreid en veelzijdig als die van een astronaut. En de selectie-eisen zijn ook zeer zwaar. De opleiding tot kandidaat-astronaut duurt ongeveer 1 jaar. In dat jaar leer je onder andere:
·Omgaan met een spaceshuttle ·Omgaan met gewichtloosheid ·De Multi Axis Simulator Trainers
Dat laatste wil zeggen dat je in een grote centrifuge wordt gestopt die erg hard gaat rondraaien, zo wordt je getest of je al die G- krachten kunt doorstaan. De opleiding is zo intensief dat je bijna een supermens wordt. Vroeger werd je alleen opgeleid tot piloot of testpiloot, nu in deze tijd is er in een spaceshuttle ook plaats voor een mission specialist en een payload specialist. De mission specialists moeten veel weten van het apparatuur dat aan boord ligt van het schip, en ze moeten bijvoorbeeld de robotarmen kunnen besturen. Ze zetten ook de satellieten uit het vrachtruim en zorgen voor de nodige reparaties op en in het vaartuig. Payload specialists gaan mee als arts of wetenschapper. Hun taak is met name experimenten uitvoeren. Wubbo ockels was ook een payload specialist.
Het werkstuk gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
1 seconde geleden