Tour de France

Inleiding. Ik hou mijn werkstuk over de Tour de France omdat ik het heel interessant vind en het in juli altijd kijk. De Tour de France is een groot internationaal gebeuren dat spreekt me erg aan vanwege de onvoorstelbare prestatie die door de renners word geleverd, 3 weken lang 3600 km door frankrijk fietsen is bijna onmenselijk.. Ze moeten ook nog eens over een groot aantal bergen fietsen. Elk jaar wordt er een route vrijgemaakt door 12000 politiemensen zodat de in totaal twintig miljoen mensen de Tourkaravaan veilig voorbij zien komen. Elk jaar wordt de Tour de France verreden. Het is de beroemdste wielerwedstrijd die overal ter wereld door honderd miljoen televisiekijkers wordt gevolgd. Elke keer verbaast men zich over de hoeveelheid die een mens kan presteren op een fiets. En elke keer geniet men ervan om de renners te zien strijden tegen de pijn van het menselijk lijden. Door de Tour de France ontstonden er grote volkshelden. Ze werden luidkeels aangemoedigd door het volk. Het mooie is dat deze helden naast hun overwinningen ook tegenslagen hadden. Het gevoel bij de Tour de France is moeilijk te omschrijven. In de Volkskrant las ik in een stuk van Bert Wagendorp een zin die goed past bij het ‘Tour de France-gevoel’: Tour de France voorbij, vakantie voorbij, zomer voorbij; nog even en het is alweer kerst

1.Geschiedenis Parijs, begin 20ste eeuw. Frankrijk kent twee toonaangevende sportkranten. \"L\'Auto-Velo\" en \"Le Velo\". \"Le Velo\", de sponser van de wielerklassieker Bordeaux-Parijs, is veruit de best verkopende krant; de oplage bedraagt 80.000 tegenover 20.000 voor \"L\'Auto-Velo\".,Henri Desgrange hoofdredacteur van \"L\'Auto-Velo\" en eerste werelduurrecordhouder, wil hier iets aan doen en samen met Géo Lefèvre komt hij op het idee om een ronde van Frankrijk voor wielrenners te organiseren. Op 16 januari verliest Desgrange een belangrijk proces tegen zijn concurrent Griffard van \"Le Velo\". Desgrange moet de naam Vélo uit de titel van zijn krant schrappen. Haat welt op. Desgrange blijft echter niet bij de pakken zitten en drie dagen later, op 19 januari, wordt de eerste ronde van Frankrijk aan de pers voorgesteld. Dit voorstel werd echter niet meteen enthousiast onthaald en men vreesde dat de Tour er nooit zou komen. Een week voor het sluiten van de inschrijvingen hebben slecht 15 renners zich ingeschreven. Dat was op 6 mei. De eerste tour zou beginnen op 1 juni en duren tot 5 juli. Noodgedwongen moest Desgrange dus al een paar toegevingen doen. De eerste tour zou pas op 1 juli beginnen en het startgeld werd gehalveerd. Uiteindelijk schreven 78 renners zich in en 60 ervan verschenen ook daadwerkelijk aan de startlijn op 1 juli. Een jaar later zou hij opnieuw winnen, maar... een aantal trucs die hij onderweg had uitgehaald deed hem de das om. Hij werd (overigens
samen met de nummers 2, 3 en 4) uit het eindklassement geschrapt. Reden voor Garin om z\'n fiets voorgoed aan de wilgen te hangen. Winnaar in 1904 werd op deze manier Henri Cornet (eveneens uit Frankrijk). De eerste meervoudig winnaar (hij won de Tour in 1907 en 1908) was Lucien-Georges Mazan,die bekender werd onder de naam Lucien Petit-Breton. Je zou hem de eerste grote wielrenner kunnen noemen, met naast de touroverwinningen overwinningen in de Ronde van België, Parijs - Tours, Milaan - San Remo en Parijs - Brussel. Een groot deel van het aanzien van het wielrennen direct na de Tweede Wereldoorlog werd
bepaald door de Italianen Fausto Coppi en Gino Bartali. Coppi won de Tour in 1949 en 1952 (naast vijf maal de Giro, een wereldkampioenschap op de weg, driemaal Milaan - San Remo, enzovoorts). Bartali had de pech dat er tijdens de oorlog niet veel wedstrijden gereden werden, maar won naast de Tour in 1938 en... 1948 driemaal de Giro d\'Italia, tweemaal de Ronde van Zwitserland, viermaal Milaan - San Remo en nog zo het één en ander. Twee grote kampioenen ! Een andere grote kampioen was Jacques Anquetil... Hij was de eerste die de Tour vijf maal op zijn naam schreef (1957 en 1961 t/m 1964). En daarnaast ook tweemaal de Giro, de Vuelta en talloze klassiekers. Een andere kleurrijke winnaar was de Adelaar van Toledo, Féderico Bahamontes. Hij wist de Tour maar eenmaal te winnen (1959), maar het bergklassement was wel voor hem in
1954, 1958, 1959, 1962, 1963 en 1964. Doping... iets van deze tijd ? In 1966 besloten de deelnemers van de Tour dat ze niets moesten hebben van een anti-dopingswet en ze benadrukten dat door in de omgeving van Bordeaux een minuut of vijf naast hun fiets te gaan lopen. Een jaar later overleed Tom Simpson op de Mont Ventoux... Gedurende de periode 1966 tot 1978 werd het aanzien van het wielrennen in feite bepaald
door één man: Eddy Merckx, zonder twijfel de grootste wielrenner aller tijden (nog steeds !). Even wat cijfertjes:Hij nam 1800 maal deel aan een wegwedstrijd en won daarbij 525 keer. Naast zijn vijf tour-overwinningen (1969 t/m 1972 en 1974), won hij vijfmaal de Giro en was hij viermaal wereldkampioen op de weg (waarvan eenmaal als amateur). Verder won hij 18 andere rittenkoersen en 32 klassiekers... Letterlijk:onvergelijkbaar. Alhoewel...Hinault(1978, 1979, 1981, 1982 en 1985) en Indurain (1991 t/m 1995) konden ook aardig fietsen. Anquetil, Merckx, Hinault en Indurain wonnen er vijf... Van af 1999 t/m 2005 won Lance Armstrong de ronde zeven keer op rij. Eerder was bij hem in 1996 teelbalkanker geconstateerd en werd hem 20-40 procent kans gegeven op overleving. Armstrong zijn record word misschien wel nooit meer gebroken. Armstrong fietst niet alleen hard, maar ook met een bijzonder hoge trapfrequentie. Hij rijdt met ongeveer 110 pedaalomwentelingen per minuut, terwijl de meeste andere wielrenners kiezen voor ca. 90-95 omwentelingen. In een tijdrit kan dit oplopen tot 125 omwentelingen per minuut. In navolging van Armstrong proberen veel wielrenners hun trapfrequentie te verhogen.

2. Klassementen De Tour kent diverse uitdagingen. Behalve de strijd om het eindklassement (gele trui) strijden de renners en wielerploegen om de punten die er iedere etappe te verdienen zijn. De renner met het hoogste totaal aantal punten in een bepaald klassement mag de volgende etappe in de trui rijden met een bepaalde kleur of print. Er zijn tevens flinke geldbedragen te winnen met de verschillende klassementen. Algemeen klassement - gele trui: kortste totale tijd over alle etappes
Puntenklassement - groene trui: punten worden gescoord aan het eind van de etappes, in het bijzonder de vlakke etappes en in tussensprints
Bergklassement - bolletjestrui: punten worden gescoord aan de top van de diverse klims
Jongerenklassement - witte trui: hoogst genoteerde renner in het algemeen klassement onder een bepaalde leeftijd
Roodrugnummer: een rood, in plaats van zwart rugnummer: een jury kijkt dagelijks wie die dag het meest aanvallend heeft gereden, en kent op basis daarvan punten toe. Dit moet niet verward worden met de rode lantaarn, dat is een niet-officiële term voor degene die als laatste in het klassement staat. Ploegenklassement- elke dag worden de tijden van de drie eerste rijders van elk team opgeteld. De leidende ploeg is tegenwoordig herkenbaar aan gele rugnummers omdat de aloude gele petjes niet meer zichtbaar zijn door de helm of überhaupt niet meer werden gedragen door de renners.

3.Nederlandse Tourhelden In 1936 startte er voor het eerst een Nederlandse ploeg in de Tour de France. Vanaf dat jaar ontbraken de Nederlanders nooit meer in de Tour en werden er vele successen behaald. Talloze etappes werden gewonnen en twee keer stond er een Nederlander op de hoogste trede van het podium in Parijs. In 1968 was Jan Janssen de eerste Tourwinnaar en in 1980 evenaarde Joop Zoetemelk die stunt.

Wim van Est Zestien jaar was de op 25 maart 1923 in Fijnaart geboren Wim van Est beroepsrenner en in die jaren groeide hij uit tot een legendarisch figuur. Hij had ook verschillende bijnamen, zoals \"De Locomotief\", \"IJzeren Willem\" en \"de Beul van het Heike\".

Wim van Est was geen stijlvolle renner, maar wel een krachtpatser op de fiets, die pas op 24-jarige leeftijd coureur werd. In 1951 was Wim van Est in Dax de eerste Nederlander die de gele trui aantrok. Een dag later, tijdens de 13e etappe van Dax naar Tarbes, viel hij op de Aubisque in een ravijn, tijdens een poging de superdaler Magni te achterhalen. De commercie stortte zich onmiddellijk op de spectaculaire val: \"Zeventig meter viel ik diep, mijn hart stond stil, maar mijn Pontiac liep...\" Van Est kwam er zonder enige verwonding vanaf en wou zelf weer door fietsen, maar ploegleider Kees Pellenaars hield hem tegen en trok de volgende dag de Nederlandse ploeg terug uit de Tour. Wim van Est startte negen maal in de Tour, waarin hij drie etappes won en in 1957 op de achtste plaats eindigde in het eindklassement. Samen met Woutje Wagtmans, Gerrit Voorting en Jan Nolten droeg Wim van Est in de jaren vijftig bij aan de populariteit in Nederland van het profwielrennen in het algemeen en de Tour de France in het bijzonder.

Jan Janssen Jan Janssen maakte vooral geschiedenis door als eerste Nederlander de Tour de France te winnen. Janssen was een intelligent en temperamentvol renner, die op elk wieleronderdeel zijn mannetje stond. Jan Janssen startte acht keer in de Tour en haalde alleen de eerste keer de finish niet. In totaal won hij zeven etappes en droeg hij twee dagen de gele trui. Al als amateur toonde de gebrilde Janssen zijn klasse. Hij won diverse Nederlandse amateurklassiekers en blonk uit in de Tour de l\'Avenir. De op 19 mei 1940 in Nootdorp geboren Jan Janssen bouwde zijn profcarrière grotendeels in Frankrijk uit, waar hij snel werd geaccepteerd als kopman. Hij debuteerde met een ritzege in de Tour van 1963, maar moest na een zware val de strijd staken. In 1964 kende Jan Janssen zijn grote doorbraak. In het voorjaar won hij Parijs-Nice, later twee etappes en de groene trui in de Tour en als dessert veroverde hij in Sallanches ook nog de wereldtitel. Nadat Janssen in 1965 weer de groene trui had gewonnen, leek hij in 1966 op weg naar de eindzege in de Tour. Door een onoplettendheid verspeelde hij echter in de etappe naar Turijn zijn gele trui aan de Fransman Lucien Aimar en Janssen moest genoegen nemen met de tweede plaats.

Vanaf dat moment was Janssen er van overtuigd, dat hij de Tour kon winnen. In 1967 bleef hij nog op de vijfde plaats steken, maar hij won wel weer het puntenklassement. Met een zege in de Ronde van Spanje had hij toch een grote rittenkoers op zijn naam gebracht.

In 1968 werd Jan Janssen dus de eerste Nederlandse Tourwinnaar. Deze Tourzege was voor Jan Janssen het hoogtepunt in zijn loopbaan..

Joop Zoetemelk Het is voor wielerliefhebbers een leuke bezigheid om te discussiëren over het feit, wie de beste renner aller tijden is geweest. Een eindeloze discussie ook, waarbij je het nooit eens zult worden. Over één zaak is heel Nederland het echter wel eens: Joop Zoetemelk is Nederlands beste Tourrenner aller tijden. Zijn imposante erelijst met één eindzege en zes tweede plaatsen spreekt wat dat betreft boekdelen. Joop Zoetemelk werd op 3 december 1946 in Den Haag geboren. Zijn vader was landbouwer, maar Joop koos aanvankelijk voor het vak van timmerman. Nadat hij eerst enige tijd als schaatser zijn geluk had beproefd, debuteerde hij in 1964 als wielrenner en dat ging hem direct goed af. Bij de nieuwelingen won hij talrijke wedstrijden en hij werd bovendien Nederlands kampioen veldrijden. Bij de amateurs behoorde Joop Zoetemelk tot de absolute wereldtop. Met het behalen van de Olympische titel in de ploegentijdrit stootte hij definitief door.

Toen Joop Zoetemelk bij zijn profdebuut in 1970 vrij verrassend op de tweede plaats was geëindigd, werd hij door insiders getipt als een toekomstig Tourwinnaar. De Tour de France loopt als een rode draad door zijn loopbaan. Zestien maal nam hij deel aan de Tour en steeds reed hij de Ronde uit. Zesmaal bezette Zoetemelk de tweede plaats in de Tour om in 1980 zijn loopbaan te bekronen met de eindzege in de Ronde van Frankrijk. Joop Zoetemelk droeg in 1971, 1973, 1978, 1979 en 1980 in totaal 22 dagen de gele trui en is met tien ritzeges samen met Jan Raas en Gerrie Knetemann Nederlands recordhouder.

In 1974 kwam Joop Zoetemelk zwaar ten val in de Midi Libre en er werd zelfs voor zijn leven gevreesd. Hij stak dat jaar in een uitmuntende vorm en had Eddy Merckx al drie keer geklopt in een rittenwedstrijd. In Parijs-Nice, de Catalaanse Week en de Ronde van Romandië behaalde hij de eindzege. Door die zware val miste hij misschien wel de beste kans om Merckx in de Tour te kunnen verslaan. Met enorm veel wilskracht maakte de Nederlander in 1975 een zeer geslaagde come-back. Hij won dat jaar twintig koersen, waaronder Parijs-Nice, een rit in de Tour, de Ronde van Nederland en Dwars door Lausanne. Zijn vierde plaats in de Tour van dat jaar nam de laatste twijfels weg.

Andere bekende Nederlandse tour renners: -Michael Boogerd -Gert-Jan Theunisse \\T -Erik Breukink -Gerrie Knetemann -Hennie Kuiper -Jean-Paul van Poppel -Steven Rooks -Peter Winnen -Erik Dekker -Jan Raas

Conclusie Ik vond het leuk om over de tour de france een werkstuk te maken. Het verhaal van Wim van Est vond ik mooi en de foto die ik er bij gevonden heb is wel speciaal. Ik vind de tour nu nog interessanter en ga het volgend jaar nog meer volgen dan anders want het is een hele prestatie om 3500 km in 3 weken door frankrijk te fietsen.