Stijldansen

Ik houd mijn werkstuk over stijldansen omdat ik zelf aan stijldansen doe en er meer over wil gaan vertellen. Er bestaan twee duidelijk verschillende soorten dansen : ballroom en latin. Een nieuw soort muziek,"Ragtime", die vanuit Afro-Amerika op de wereld werd losgelaten in het begin van de 20ste eeuw, bracht ook een nieuwe danssoort "ballroom" voort. Veel dansen kenden hier hun oorsprong maar alleen de charleston bleef. Ragtime betekende het begin van "samen" dansen, gebaseerd op het natuurlijke lopen. Tot die tijd gelden de Franse regels uit het klassieke ballet. Alle Latijnse dansen zijn via Frankrijk tot Europa doorgedrongen. Tegenwoordig zijn er 10 verschillende stijldansen, die de basis vormen voor de danswereld, dat zijn dezelfde 10 dansen die op internationale wedstrijden en kampioenschappen worden gedanst. Hier onder staan de tien verschillende dansen die er gedanst worden bij het stijldansen. Ballroom :1. engelse wals 2. quickstep 3. slow foxtrot 4. tango 5. weense wals Latin :1. rumba 2. samba 3. cha-cha 4. jive 5. paso doble
Geschiedenis ballroomdansen: Tussen 1920 en 1930 bedachten een groep Britse beroepsdansers vier dansen door alle bestaande dansen te vergelijken en strenge regels op te leggen in iedere aparte dans en die dansen werden de volgende: · engelse wals · slow foxtrot · quickstep · tango
Deze dansen konden door het grote publiek worden gedanst op de populaire muziek van die tijd. De Engelse wals werd zo genoemd ter onderscheiding van de Franse (ronddraaiende) wals en de snellere Weense wals; in plaats van voortdurende draaien introduceerden de Britten diagonale patronen voor hun basisfiguren. De Weense wals en de Boston stonden voor de eerste wereldoorlog aan de oorsprong van de langzame wals, zoals de Engelse wals ook genoemd wordt. In 1914 werd de foxtrot steeds populairder in Amerika en heel Europa en overschaduwde de Engelse wals, die men nog steeds vergeleek met de weense wals. In 1921 legde The Dancing Times de eerste regel vast - loop, zij, sluit - om de ontstane verwarring op te heffen. Deze regel werd vastgelegd omdat de langzame wals uit een ¾-maat bestaat. En omdat deze regel werd toegepast in Engeland, noemde men de standaardwals een Engelse wals. In de jaren '20 en '30 werd deze dans verder ontwikkeld en ontstond een verbazingwekkende dans aan elegante figuren en combinaties. Tot 1924 was er maar één foxtrot. De foxtrot en de quickstep werden ontwikkeld door Harry Fox, een Amerikaan. De quickstep is eigenlijk een te snel gespeelde foxtrot. In 1927 kreeg hij zijn definitieve naam. De slow foxtrot is eind 19de eeuw ontstaan, de stappen zijn vooral overgenomen uit de castlewalk en de one-step uit Noord-Amerika. Tot 1927 toe heette deze dans gewoon foxtrot. In 1927, na de opkomst van de charleston, werd de muziek sneller en noemde men hem de 'quick time foxtrot', later quickstep. Aan de andere kant werd hij sterk afgeremd en kreeg een ander karakter, met alleen open, doorgaande passen, in een constante beweging : de slowfoxtrot. De moderne tango werd gebaseerd op een bestaande Franse dansversie die in die tijd populair was. Samen met de Weense wals, een bijzondere variant van de gewone wals uit Duitsland, kregen deze dansen de naam ballroomdansen. Geschiedenis Latindansen: Cuba staat voor latindansen zoals Engeland staat voor ballroom, maar dit is minder bekend. Het eerste Afro-Cubaanse ritme dat buiten het eiland populair werd, was een rumba alhoewel hij ontstond in de 17de eeuw. Cubaanse musici onder leiding van Don Aspiazu, introduceerden deze muziek in 1929 in New York en in 1930 in Parijs en London. De nieuwe dans viel aan beide zijden van de Atlantische Oceaan in de smaak en binnen een paar jaar was de square rumba de eerste latindans die in het Westen op de dansvloer werd gesignaleerd. De basisfiguren in deze dans hebben de vorm van een vierkant, vandaar de naam. De komst van de rumba deed de belangstelling opleven voor andere latindansen, waarvan sommige enkele jaren daarvoor al met weinig succes waren geïntroduceerd. In 1945 werden de samba (uit Brazilië) en de jive door amateurs gedanst. De paso doble, gebaseerd op een versie van deze dans uit Frankrijk, werd ook tot de latindansen gerekend op wedstrijden, maar is niet geliefd bij amateurs. Eind jaren veertig kwamen drie nieuwe latindansritmes van Cuba naar het Westen; · de mambo · de cha-cha · Cuban rumba
In het begin van de jaren vijftig was de mambo in de VS een enorm succes, en voor veel latindansers is het nog steeds de volksdans van de Verenigde Staten. Helaas viel de mambo in Europa niet hetzelfde succes ten deel, waarschijnlijk omdat er geen goede mambo-muziek voorhanden was. Om die reden staat de mambo niet op de lijst van de internationale danswedstrijden. Pierre en Lavelle, twee beroemde Latindansleraren in London, werden gefascineerd door de eenvoud van de Cuban rumba (die zoals men later zei eigenlijk een langzame mambo was). Ze zagen enorme mogelijkheden voor deze dans en waren ervan overtuigd dat hij het veel beter zou doen dan de square rumba die in die tijd in het Westen werd gedanst. Maar het duurde nog 14 jaar voordat de Cuban rumba de oude square rumba zou verdringen. De cha-cha-cha werd echter in de hele westerse wereld welkom geheten en was, en is nog steeds, enorm geliefd bij dansers van alle leeftijden. Deze dans vindt zijn oorsprong in het Zuid-Amerikaanse Cuba. Pas in 1953 werd cha-cha-cha in Europa geïntroduceerd als logisch vervolg van de mambo, van waaruit de dans ontwikkeld is. De dans is gebaseerd op een chassébeweging (drie achtereenvolgende passen), die steeds samenvalt met de accenten in de muziek. Men zegt dat de naam cha cha cha voortkomt uit het roffelen van de voeten op de vloer bij het dansen van deze chassé. Engelse handleidingen spreken over cha-cha-cha, met het accent op de laatste cha. Toen de nieuwe dans naam maakte in Noord-Amerika en Europa, werd hij verkeerd ingezet. De Europeanen wisten het pas toen ze kennismaakten met de Cubaanse rumbastijl. De originele naam is eigenlijk cha-cha, die de laatste tijd weer opduikt. Cha cha cha-muziek, die oorspronkelijk uit Cuba komt, heeft een sterk, dwingend en zeer herkenbaar ritme dat men gemakkelijk kan meetellen als “één, twee, drie, vier-en-één, twee, drie, vier-en-één,” enzovoort. De tellen “vier-en-één” krijgen een accent, en kunnen worden vervangen door cha cha cha. Zoals de meeste latinmuziek is de cha cha cha gebaseerd op percussie-instrumenten, zoals bongo’s, conga’s, timbalen en koebellen. De cha cha cha bestaat uit ongeveer twintig basisfiguren en ontelbare variaties hierop. Hierboven heb ik een beetje geprobeerd uit te leggen hoe een Cha-Cha-Cha pas in zijn werk gaat. Dit is dus het Cha-Cha-Cha gedeelte waarbij je dus je rechtervoet naar rechts verplaatst en je linkervoet ernaast neer zet en dan weer je rechtervoet naar rechts. Het zijn een heel simpele pasjes die je best wel snel na elkaar moet doen (ongeveer 2 seconden) Zelf doe ik ook aan stijldansen ik dans bij danscentrum Wildschut in Tiel. Het dansseizoen was afgelopen in maart en ik had mijn jaar van Brons goed afgesloten dat is het eerste jaar in het eerste jaar leer je maar 6 dansen namelijk (mijn cijfers die ik er voor gehaald heb staan er achter): Ø Engelse wals - 9 Ø Tango - 9 Ø Quickstep - 9 Ø Rumba - 8½ Ø Tango - 9 Ø Jive - 9

Ik zelf vind de Cha-cha-cha een van de leukste dansen om te doen. Je hebt in totaal 5 klassen waarin je kan dansen: Ø Brons Ø Zilver Ø Goud Ø Goud ster Ø Topklasse
Ik ga volgend jaar door met stijldansen en dan ga ik dus voor zilver. Als je zelf op les wilt gaan dan hang er wel een best prijskaartje aan maar dan leer je ook best veel en je zult veel plezier hebben.