Gevangeniswezen

Inleiding Het gevangeniswezen. Hoe gaat het er in de gevangenissen en toe? En hoe werkt het systeem rond de gevangenis eigenlijk? Dat waren de vragen die ik wilde beantwoorden. Ik heb dan ook beschreven welke soorten gevangenissen en inrichtingen er zijn. En hoe het ervan binnen uitziet. Als tweede heb ik geprobeerd een beeld te geven van hoe er met de gevangenen wordt omgegaan. Velen denken meestal dat ze worden opgesloten in een cel en dat ze daar dan zoveel jaar moeten uitzitten. Ik dacht dat ieder geval in die richting. Het blijkt dat gevangenen een programma hebben van wat ze allemaal moeten en kunnen doen in zo’n inrichting. Ze worden ook nog eens door verschillende mensen begeleid. Het laatste hoofd stuk gaat over tbs. Dat heb ik gekozen omdat ik het zelf heel interessant vond, om daar iets over te schrijven. Ik vind dat mensen die veroordeeld zijn voor tbs een veel te milde straf ondergaan. Ze hebben vaak een ernstig misdrijf gepleegd. Maar wie ben ik om daarover te oordelen. Toch?

De gevangenis

Het gevangeniswezen moet de maatschappij beschermen tegen personen die een bedreiging vormen voor de burgers. Het gevangeniswezen moet ook zorgen voor de gevangenisstraffen van volwassen in Penitentiaire inrichtingen. Er zijn twee soorten. Huizen van bewaring en gevangenissen. Gevangenen gaan vaak eerst naar een gesloten inrichting, en als ze zich dan goed gedragen, mogen ze naar een open inrichting. Daar is de beveiliging al minder streng. Gaandeweg krijgen de gevangenen steeds meer vrijheid en worden ze voorbereid op een terugkeer in de maatschappij.

In de gevangenis
Iedere gevangene krijgt een eigen cel toegewezen. Deze persoon is zelf verantwoordelijk voor zijn of haar cel. Moet hem dus zelf schoonmaken en niets vernielen. In de cel staat een bed, een bureau met stoel en een kast. Iedere cel heeft een eigen toilet. De gevangene mag zelf een radio meenemen. Een tv kan worden gehuurd. De standaard cel is 4,80 meter lang en 2,40 meter breed.

De gevangene krijgt een aantal spullen. Zeep, suiker en koffie. Andere spullen kunnen gekocht worden in de winkel van de inrichting. Er wordt dan geld van zijn rekening gehaald. Per week mag een gevangene F150,- Besteden in de winkel. Dat geld kan worden verdient met werk in de gevangenis.

Maaltijden worden drie keer per dag verzorgt door de inrichting. In sommige inrichtingen kunnen gevangenen zelf koken als ze dat willen.

In iedere inrichting of gevangenis zit gezondheidspersoneel. Zo hebben ze een medische dienst, een psycholoog, psychiater, huisarts, tandarts, en maatschappelijk werker in dienst. In iedere gevangenis is een ruimte waar de gevangenen hun geloof kunnen beleiden. Een gesprek met een geestelijke van jouw geloof is ook mogelijk.

Een gevangen mag zoveel brieven krijgen en versturen als hij wil. Hij mag één
Uur in de week bezoek ontvangen. Wel onder toezicht. In een gesloten inrichting mag een gevangene maar één keer per maand bezoek ontvangen. Telefoneren mag iedere gevangen tien minuten per week.

Begeleiding

Al vanaf het begin van de gangenisstraf worden de gevangenen voorbereid om terug te keren in de maatschappij. Er zijn activiteiten die daarvoor gedaan worden. Bijvoorbeeld arbeid en scholing. Penitentiaire programma’s en Elektronisch toezicht zijn daar ook op gericht.

Als de datum van in vrijheidsstelling nadert, wordt het contact met de buitenwereld groter. Tijdens het laatste jaar van hun gevangenisstraf kunnen gevangenen verlof krijgen. Dit geldt voor personen in een gevangenis of huis van bewaring. Gevangenen in een gesloten inrichting mogen in het laatste jaar zes keer een weekend met verlof. Gevangenen in een half open inrichting mogen in hun laatste jaar één maal in de vier weken naar huis. Een open gevangenis is in het weekend gesloten. De gevangenen gaan ieder weekend naar huis. Zo krijgen gevangenen steeds meer vrijheid, en leren ze op eigen benen te staan.

Als een gevangene tweederde van zijn straf heeft uitgezeten kan hij vervroegd vrijgelaten worden. Vroeger moest een gevangene zo’n vervroegde vrijlating verdienen door zich goed te gedragen. Tegenwoordig is het een standaardrecht geworden. Alleen zware criminelen moeten hun hele straf uitzitten.

Op eigen kracht kunnen gevangenen moeilijk hun leven opnieuw starten. Veel gevangenen kunnen geen werk krijgen, omdat bedrijven geen ex-gevangen willen aannemen. Ze komen dan vaak weer terug op hun oude criminele pad. Het gevangeniswezen moet er voor zorgen dat gevangenen weer in de maatschappij kunnen functioneren.

De stichting reclassering Nederland heeft medewerkers die gevangen helpen aan een baan, en als dat nodig is aan een woning. Door het hoge personeelstekort, kunnen grote bedrijven ex-gevangen goed gebruiken. Ze zijn meestal heel gemotiveerd en heel loyaal.

Daders van ernstige gewelddelicten moeten na hun straf zich verplicht twee jaar laten begeleiden door de recrassering. Omdat de eerste twee jaar vaak kans op herhaling is. Ex-gevangenen krijgen iedere een eigen begeleider die minstens een keer in de week op bezoek komt. De gevangenen word geholpen om werk te vinden, en hij kan met problemen bij zijn begeleider terecht.

Elecktronisch toezicht

In 1995 ging elektronisch toezicht als expiriment van start. Na veel positieve resultaten heeft de minister van justitie eind 1997 elektronisch toezicht landelijk in gevoerd.

Deze straf wordt vaak toegepast bij criminelen die bijvoorbeeld voor zes maanden celstraf hebben gekregen. Deze straf kan namelijk makkelijk in taakstraf omgezet worden, maar dat vindt men te mild voor deze criminelen.

Bij elektronisch toezicht verblijft een “gevangene” niet in een inrichting. Hij kan gewoon in huis blijven wonen. De dader krijgt een enkelband met een zender, die hij dag en nacht moet dragen. Aan de telefoon op zijn huisadres wordt een ontvanger bevestigd. Een centrale computer registreerd of de hij zich op de afgesproken tijdsstippen thuis bevindt.

De dader krijgt vaak een programma van 40 uur in de week waar hij zich aan moet houden. Dat wordt vaak besteed aan werk of aan een studie, en als dat goed is voor de dader, aan sport. Daarop krijgt de dader ook wel vrije tijd. Dat begint meestal met een uur per week. En wordt langzaam opgebouwd tot een vrij weekend. In die vrije tijd mag hij dus het huis uit. De rest van de tijd moet de dader zich thuis bevinden. En dat kan dus gecontroleerd worden. Als gevangenen zich niet aan de afspraak houden en dus niet op afgesproken tijdstippen thuis is, moet hij toch in de gevangenis.

terug in de maatschappij

Nadat gevangen hun straf hebben uitgezeten worden ze door de reclassering geholpen. Maar voordat ze vrijkomen, worden ze ook in de gevangenis begeleid. In veel inrichtingen is een bepaald programma bedacht voor de gevangenen, om het er toch zo aangenaam mogelijk te maken. Het is op een aantal punten gebaseerd. Gezondheid, wonen, sociale omgeving, financiën, scholing, werk, en tijdsbesteding. Een belangrijk onderdeel is scholing. Gemotiveerde gedetineerden kunnen een opleiding volgen en daarna een diploma krijgen, dat het zelfde is als van mensen die het buiten de gevangenis hebben gehaald. Het zijn vaak praktische opleidingen, met maar een klein gedeelte theorie. voorbeelden zijn metaalbewerker of lasser. Trainingen worden, naast deze opleidingen, op het gebied van sociaal contact, en sollicitatie training ook gegeven.

Een aantal mensen die helpen bij de begeleiding van gevangenen. Een penitentiair inrichtingswerker bijvoorbeeld heeft heel intensief contact met de gevangenen. hij zorgt voor beveiliging en begeleiding. Gevangenen kunnen met problemen bij zo iemand terecht. Het kan ook dat zo iemand met een groep gevangen in contact word gebracht. Een penitentiair inrichtingswerker begeleid gevangenen ook tijdens hun opleiding of tijdens sportactiviteiten.

Een Groepsleider werkt nauw samen met gevangenen voor een bepaalde periode. Het zijn vaak langdurig criminele personen. Die overlast bezorgen voor de samenleving. Een groepsleider werkt samen met een aantal mensen en beid zulke langdurig criminelen een behandeling aan om hun gedrag te veranderen. Zo iemand observeerd gevangenen. En praat heel serieus en intensief met de gevangenen, om ze te stimuleren en te motiveren om een nieuw niet-crimineel leven te beginnen na een gevangenisstraf.

Voor de begeleiding bij hun gezondheid is in iedere inrichting een tandarts, huisarts, en verplegers aanwezig. Gevangenen bezoeken ze vaak meer binnen de gevangenis dan dat mensen buiten de gevangenis doen.

tbs

Tbs wordt opgelegd bij verschillende soorten misdrijven. Vaak bij gewelddelicten of seksuele delicten.

Er zijn drie soorten tbs: Bekendste vorm is tbs met (dwang)verpleging. Er worden de tbs-gestelde een aantal rechten uit de grondwet ontnomen. De tweede vorm is tbs zonder (dwang)verpleging. De tbs-gestelde loopt dan vrij rond met begeleiding van de reclassering. Reclassering begeleid mensen die uit een inrichting komen en weer normaal in de maatschappij moeten gaan functioneren. De meest gebruikte vorm is tbs met voorwaarden. De tbs-gestelde moet zich dan laten behandelen in een psychiatrisch ziekenhuis of in een speciale inrichting.

Feiten:  Er zijn zeven tbs-inrichtingen in nederland. En er zijn in drie psychiatrische ziekenhuizen nog eens twaalf plaatsen.  Een tbs-gestelde kost ongeveer per dag 800,-  95 % van alle tbs-gestelden is man.  Een gemiddelde behandeling duurt vier jaar . De rechter beslist elke twee jaar over verlenging danwel beeïndeging van de behandeling.

Deze feiten zijn van het jaar 1999.

Tbs-gestelden kunnen sinds kort verplicht worden om DNA-meteriaal af te staan. Dit wordt vooral gebruikt bij zedendelicten. Er kan worden nagegaan of de tbs-gestelde al ooit betrokken is geweest bij een zedendelict. En of een tbs-gestelde nog ooit een zedendelict pleegt. De directie van de kliniek of een rechter maakt uit of een tbs-gestelde DNA-materiaal moet afstaan.

In de toekomst kunnen plegers van levens-en zedendelicten vrijer leven. In plaats van levenslang in een kliniek te zitten, kunnen ze dankzij een in het lichaam geïmplanteerde chip met zender, vrij leven in de maatschappij. Ze kunnen dan worden gevolgd en er kan worden gezien of er fysieke voortekenen zijn van een mogelijk nieuw delict. Dit is nu nog niet het geval, maar in de toekomst zal het plan wel van start gaan.