August Rodin

1. August zijn Leven

August Rodin was een succesvolle man in de kunstwereld. Hij was een goede beeldhouwer en hij heeft verschillende beelden gemaakt, waarvan ‘De Kus’ zo ongeveer de bekendste is. Maar dat is natuurlijk niet het enige mooie bekende werk van deze beeldhouwer. Zo heeft hij ook ‘De Denker’ gebeeldhouwd en nog veel meer (zie voor meer kunstwerken Hfdst 2). Zijn voornaamste inspiratie was de kunst van Michelangelo maar ook Donatello was een groot voorbeeld voor hem. Rodin houdt niet alleen maar van beeldhouwen, maar ook van vrouwen. Zo heeft hij vele vrouwen versleten, maar hij is maar 1 keer getrouwd. Dat was 1 jaar voor zijn dood en 16 weken voor de dood van zijn bruid Rosé Beuret. Maar hij heeft ook iets met Camille Claudel, Sophie Postolska en met Claire de Choiseul gehad.

August Rodin is geboren op 12 November 1840 in de hoofdstad van Frankrijk, Parijs. De familie Rodin was een gewone arme familie. Het was helemaal niet de traditie in die familie om beeldhouwer te worden. Toch wordt August gesteund door zijn vader en gaat hij op zijn dertiende naar de Ecole Speciale de Dessin et de Mathematiques; dat is een school voor kunstenaars. Na enkele jaren wil hij naar een andere school, namelijk de Ecole des Beaux-Arts. Dat is ook een school voor kunstenaars, maar om daar toegelaten te worden mislukt 3 keer achter elkaar. Maar hij is niet de enige die niet werd toegelaten. Ook zijn vriend Leon Fourquet werd niet toegelaten. Doordat het steeds mislukte, werd August Rodin elke keer weer ontmoedigd. Zijn vader stuurde hem talloze brieven om hem aan te moedigen. Maar ook een van de belangrijkste vrouwen uit zijn leven, zijn zus Maria stuurt hem brieven, maar dit houdt plotseling op als zij in 1861 sterft. In het jaar 1865 wordt Rodin fulltime medewerker in het atelier van de in die tijd bekende beeldhouwer Carrier-Belleuse. Daar leert hij om te beeldhouwen met een schets, want daarvoor deed hij het gewoon uit zijn losse hand. ‘s Avond ging hij aan het werk in zijn eigen atelier. August Rodin werkte het liefst met onprofessionele modellen of met modellen die zich heel vrij konden bewegen. Dat was zo omdat hij het liefst beelden maakte waarin de natuur van een mens zat en hij niet een beeld van een model wou maken met de gezichtsuitdrukking van; moet ik nou alweer. Hij heeft op een gegeven moment al heel veel beelden gemaakt, maar geen een van die beelden is ooit op het Salon getoond. De Salon is een tentoonstelling die in 1667 is opgericht door Koning Lodewijk XIV voor de leden van het Franse Koninklijk Huis die op de koninklijke kunst academie zaten. Maar na de Franse revolutie is die tentoonstelling voor alle kunstenaars opengesteld.
Pas maanden later kreeg hij de erkenning die hij verdiende. Zo kreeg hij een opdracht waar hij niet mee klaar kwam: “De Hellepoort” it zou de toegangsdeur worden voor het museum voor Decoratieve kunst in Calais (dit museum is echter nooit geopend) Maar hij zou het beeld toch nooit afkrijgen want in 1917 overviel de dood hem.

2. Zijn Kunstwerken

August heeft verschillende kunstwerken gemaakt zoals de eerde genoemde “Hellepoort”, “De Kus” en “De Denker’ maar hij heeft ook “Gods hand of de schepping”, “de eeuwige lente” en “de Balzac, naaktstudie” gemaakt.

om zich een beetje goed te kunnen onderhouden moest August samenwerken met officieel erkende kunstenaars. De opdrachten die hij kreeg waren vooral herdenkingstekens en architectonische sculpturen in de neobarok of Carpeaux- stijl. In 1980 kreeg August de opdracht om de poort in het brons voor het eerder genoemde museum te maken. Hij maakte het beeld allemaal uit losse stukken . Het beeld zou hij nooit afmaken


Zoals al in het vorige hoofdstuk is genoemd is “De Denker” het op één na bekendste werk van August. Hij heeft het in 1889 uit brons gemaakt Dit beeld is wel in ‘De Salon’ tentoon gesteld, maar dan twee keer levensgroot.

De kus is het bekendste beeld van hem. Het is in 1898 voor het eerst in ‘De Salon’ tentoongesteld. Het is in dat zelfde jaar uit marmer gehouwen. In het beeld zie je twee verliefde mensen in een oneindige omhelzing. De zachte rondingen zijn contrast met het ruwe blok waar de twee opzitten.

August rodin heeft dit beeld in 1902 uit gips gemaakt
Zijn woorden over dit beeld: \"rijst het werk op uit de steen, uit de chaos, uit de wolken. Het pakt het stof van de grond en creeert Adam en Eva. De vrouw is de kroon van de man.

3. Renaissance.

August zijn beeldhouw stijl was dat hij, als hij een mens maakte, het niet een gek poppetje was maar dat het ook echt een mens leek. Zo lijkt “God’s hand of schepping” ook echt op een hand. Deze stijl heet Renaissance; bij deze stijl worden ook technieken uit de klassieke oudheid gebruikt. Hij heeft die stijl overgenomen van zijn grote voorbeeld Michelangelo (1475 - 1564). Zo heeft Michelangelo “De David’ gemaakt.

Renaissance komt van het Italiaanse woord Rinascita, wat wedergeboorte betekent. Renaissance werd al in de 15e eeuw gebruikt om de herleving van de klassieke oudheid mee aan te duiden. In het wereldje van de Renaissance vindt men de klassieke oudheid als de tijd waarin de mens het toppunt van het scheppend vermogen had bereikt. Aan dit toppunt kwam plotseling een eind toen de barbaren het Romeinse rijk binnen kwamen stormen. Men dacht dat in de daaropvolgende periode, de middeleeuwen er op cultureel gebied niks gepresteerd was en dat de glans van het Romeinse rijk aan hun tijd was verleend. Maar de mensen wilden de klassieke oudheid niet uitsluitend nadoen maar zagen die tijd meer als een inspiratie bron. Daardoor kwamen er geheel nieuwe scheppingen. De kunstenaar en theoreticus Giorgio Vasari gaf met “Levens met de meest vooraanstaande schilders, beeldhouwers en bouwmeesters” het begrip Renaissance een bredere betekenis. Hij beschreef daarin de ontwikkeling van de Italiaanse kunst van Cimabue en Giotto tot en met Michelangelo als een organische groei, een visie die tot op heden de kunstwereld domineerde.

De Renaissance ontstond ca. 1400 in Florence en verbreidde zich vandaar over de rest van Italië en vervolgens ook naar andere Europese landen.

Van begin af aan maakte de plaats van de kunstenaars een essentieel deel uit van de nieuwe Renaissancegeest. Zij werden niet meer gezien als handwerkslieden, zoals in de Middeleeuwen, maar als zelfstandig scheppende intellectuelen, die op hetzelfde niveau stonden als geleerden. Zij hielden zich meestal ook zelf met wetenschap bezig, met name met de bestudering van het perspectief. Het ideaal werd de \'uomo universale\', het veelzijdige genie, waarvan Leonardo da Vinci (1452-1519) het duidelijkste voorbeeld was.

Kenmerkend voor de Renaissanceliteratuur was enerzijds het teruggrijpen op klassieke genres als ode, epos en herdersliteratuur en op de toneelstukken van m.n. Terentius, Plautus en Seneca; anderzijds het propageren van het gebruik van de volkstaal als literaire taal in plaats van het Latijn, hetgeen een uiting was van het nieuwe nationale zelfbewustzijn. Petrarca bracht een nieuw literair genre tot bloei: het sonnet. Tot de grootste schrijvers van de Renaissance behoorden in Italië Petrarca, Dante, Boccaccio en Ariosto, in Frankrijk de Pléiade-dichters, in Engeland Shakespeare en Spenser, in Spanje Cervantes en in de Nederlanden Van der Noot, Hooft, Cats, Huygens, Bredero en Vondel. Bij de laatste wordt de overgang naar de barok voelbaar.

De muziek van de Renaissance valt grotendeels samen met die van de zgn. Nederlandse Scholen, waarin een grote groep uit de Zuidelijke Nederlanden afkomstige componisten de toon aangaf.

Wat betreft de volgorde van de tijd van de Renaissance gebruikt men vaak Italiaanse tijdsaanduidingen. Zo is het quattrocento de 15e eeuw en het cinquecento de 16e eeuw.

4. Barok

August leefde in het tijdperk dat in de kunstwereld Barok wordt genoemd. Bij deze periode hoort natuurlijk ook een bepaalde stijl. Niet zo’n soort stijl als Renaissance, maar het geeft meer een bepaald accent aan alle stijlen. Deze periode begon in de 17e eeuw en eindigde zo ongeveer in de 18e eeuw. Deze kunststijl had niet alleen met beeldhouwen te maken maar ook met muziek en met literatuur. Het heeft allemaal een beetje met elkaar te maken

Het woord barok had eerst een denigrerende betekenis: het is waarschijnlijk afgeleid van het Portugese \'barocco\', dat parel van onvolmaakte vorm betekent. In de late 18e eeuw werd het gebruikt als een soort scheldwoord voor beeldende kunst die heel erg afweek van het toen normaal gevonden. De zware, overdadige en pompeuze scheppingen van de 17e eeuw. Sinds het begin van de 20e eeuw wordt de barok beschouwd als de stijl van een bepaalde periode, die zijn eigen specifieke waarden heeft. Het woord barok ook de betekenis \'onregelmatig, grillig, overladen\'.

Beeldende kunst
In de beeldende kunst wordt met Barok de stijl aangeduid van de periode die ligt tussen de Renaissance en het Maniërisme van de 16e eeuw, en de Rococo van de 18e eeuw. Soms wordt in navolging van de 19e-eeuwse Duitse kunsthistorici - die de kunst zagen als een opeenvolging van cyclussen bestaande uit jeugd (beginnende bloei), volwassenheid (grootste bloei, hoogtepunt) en ouderdom (verval) - de Barok gezien als de laatste fase van de Renaissance en met de verwarrende term \'Late Renaissance\' aangeduid.

Literatuur
De literatuur van de barok, komt uit geschiedenis de periode tussen de Renaissance enerzijds en het Classicisme en de Verlichting anderzijds, deze barok-literatuur had net als de beeldende kunst van de Barok een sterk godsdienstige inslag. Het wordt ook wel de literatuur van de Contrareformatie genoemd, omdat de meeste schrijvers rooms-katholiek waren of tot die godsdienst overgingen. Vaak stelden zij zich daadwerkelijk in dienst van de Kerk omdat zij wilde dat de middeleeuwse christelijke traditie uit de middeleeuwen weer ging gelden de was een reactie op de heidense, verstandelijke traditie van de renaissance.

In de renaissance was de mens het middelpunt, de mens was optimistisch over zich zelf en over het leven. De mens in barok ging ervan uit dat alleen god de mens kan verlossen.

Muziek
De muzikale barok begint eind 16e eeuw met de jonge Gabrieli en Monteverdi en eindigt bij Händel en J.S. Bach in de eerste helft van de 18e eeuw. De voornaamste kenmerken zijn de ontwikkeling van de monodie (begeleidende eenstemmigheid), wat de opkomst van de solist en de doorbraak van de opera ten gevolge had. Ook kwam uit de mondie het concert uit de “stille Concertato, waarin koren, ensembles en solisten tegenover elkaar geplaatst werden. Ook de overdadige versieringen en de overladenheid zijn terug te vinden in de muziek van de barok, waar de \'stile concertato\' gigantische vormen aannam in een aantal oratoria en missen.