Napoleon

Inleiding
Wij gaan het hebben over Napoleon. We gaan het hier hebben over verschillende deelonderwerpen. Dit zijn het privé leven van Napoleon, Napoleon als veroveraar en Napoleon en de Russische veldtocht: La grande armee. Hierin kom je tegen hoe Napoleon zijn eigen land bestuurde en hoe hij de andere landen behandelde. Je komt ook tegen waarom Napoleon van Joséphine ging scheiden. Je komt hier ook tegen met wie Napoleon ‘vreemdging’. We vertellen ook over de beroemde veldtocht in Rusland. En waarom die niet goed afliep voor Napoleon.

Napoleons privé-leven
Napoleon Bonaparte is in 1769 geboren in Ajaccio op het eiland Corsica. Corsica hoorde toen napoleon geboren werd nog bij Italië. Zijn ouders behoorde tot de verarmde adel van Corsica. De ouders sloten zich aan bij de Franse regering zodat Napoleon een studiebeurs kreeg. Met deze beurs ging Napoleon naar de militaire school in Brienne, en later naar Parijs. Toen hij deze school verliet was hij tweede luitenant van de Artillerie, en later werd hij bevorderd tot kapitein. Napoleon was vlak voor een veldtocht getrouwd met Josephine en hij verlangde erg naar haar maar, hoeveel brieven Napoleon ook schreef Josephine kwam niet. Ondanks zijn voorspoed tijdens zijn veldtochten was Napoleon nog steeds ongelukkig omdat hij haar moest missen. En op een gegeven moment stuurde Napoleon haar een brief dat, als ze niet zou komen, hij zijn ontslag zou aanbieden. En toen kwam ze wel. In 1809 scheidt Napoleon van
Josephine omdat ze geen kinderen kan krijgen en vraagt Marie-Louise, de dochter van een keizer uit Oostenrijk, ten huwelijk. En in 1811 wordt er dan toch een zoon geboren, die later als troonopvolger ging dienen. Naast deze zoon kreeg Napoleon ook nog twee buitenechtelijke kinderen. Het eerst geboren kind was Charles Léon. Zijn moeder was Éléonore Denuelle de la Plaigne. Dit was een hofdame van zijn eerste vrouw: Joséphine. Het tweede kind kreeg de naam: Alexandra Cologna. De moeder was een Poolse gravin genaamd: Maria Walewska.
Napoleon is op het eiland Sint-Hélena gestorven volgens velen door een rattengif.

Napoleon als veroveraar
Napoleon kreeg in maart 1796 de macht over het Franse leger in Italië. Hij had een leger van ongeveer 30.000 mensen. Napoleon kende altijd de zwakke plekken van de mensen en zo versloeg hij heel wat mensen. Eerst veroverde hij Illesimo en later Milaan. Napoleon liet buiten medeweten van de Franse regering om zijn tegenstanders verdragen te laten tekenen onder zijn voorwaarden.
Na de overwinningen in Italië - dat hij later zijn Koninkrijk Italië noemde - ging hij naar Egypte, want hij wilde ook gebieden in het Oosten hebben. De regering wilde eigenlijk dat hij oorlog tegen Engeland voerde, maar Napoleon was van mening dat de Engelsen het best bestreden konden worden door hun handel in het Oosten (met Brits Indië) te blokkeren. Hij behaalde de overmacht en trok via Malta Egypte binnen. Al snel veroverde hij Egypte, maar Engeland won enkele dagen later, op 1 augustus 1798, een zeeslag (Slag op de Nijl) en had daardoor het Middellandse Zeegebied in handen, waardoor Napoleons leger in Egypte vastzat. Ook Oostenrijk, Turkije, Rusland en Napels verklaarden de Fransen de oorlog. Hierdoor verloor Frankrijk al zijn bezittingen in Italië, op Genua na. Maar toen Napoleon de Franse toestand vernam, ontsnapte hij uit Egypte en trok naar Parijs.
Na deze toestand kreeg Napoleon de macht in Frankrijk. Hierbij veroverde hij nog veel meer gebieden. Hij was aardig voor de bevolking en liet sommige gebieden zelfs hun eigen regering houden. Dat waren Zwitserland, gebieden van Duitsland en Polen. Weer andere gebieden lijfde hij in bij Frankrijk. Dat waren Nederland het andere deel van Duitsland het Noordwesten en het gedeelte waar de paus zat van Italië. Andere delen kwamen onder leiding te staan van Napoleons broers of zussen die hij daar dan benoemde tot Koning of Koningin. Oostenrijk en Pruisen werden bondgenoten van Napoleons grote machtige rijk. Ook veranderde Napoleon de wetgeving in de veroverde landen. Daardoor werd een groot deel van de bevolking beter behandeld. De wetgeving van Napoleon heette Code Napoléon.
Dat letterlijk vertaalt de wetgeving van Napoleon betekent. De bevolkingsgroep die door de Code Napoléon beter behandeld werd was de derde stand. Één belangrijk punt uit de wetgeving van Napoleon die daar opslaat is: “Iedereen wasgelijk en als je meer dingen bezat of van Adel was mocht je niet voorgetrokken worden.” Daardoor was de derde stand een stuk “vrijer”geworden.

Napoleon en de Russische veldtocht: La grande armee
Het bondgenootschap van Rusland met Frankrijk leidde tot klachten van de Russische handel. Zij waren grotendeels afhankelijk van handel met Engeland, terwijl één van de voorwaarden van het bondgenootschap deelname aan de blokkade van Engeland was. Dit stond namelijk in het Continentaal stelsel. De Russische tsaar, Alexander I, zag dat zijn economie schade opliep, en probeerde deze voorwaarden te veranderen. Napoleon was echter doof voor deze klachten, en uiteindelijk herstelde de tsaar het contact met zijn oude handelspartner Engeland. Op 31 december 1810 liet Rusland weten geen bondgenoot meer te willen zijn van Frankrijk. Napoleon was het hier niet mee eens, en trok naar Rusland; hij had het plan om heel Europa te veroveren. In 1812 maakten Frankrijk en Rusland zich dan ook klaar voor de oorlog.

Napoleons terugtocht uit Rusland (door Northern)
Napoleon stelde een leger van 500.000 man van verschillende nationaliteiten samen aan de oostgrens van het huidige Polen. Naast Fransen (50% bij infanterie[te voet], 35% bij cavalerie[te paard]) waren ook Italianen, Polen, Pruisen, Zwitsers, Nederlanders, Duitsers en Spanjaarden. Het leger werd "La Grande Armée" genoemd, maar velen waren nog onder de twintig en kwamen uit weeshuizen. Op 22 juni verklaarde Napoleon aan Rusland de oorlog. De volgende dag begon hij met de oversteek van de rivier Nemunas (Memel). Waarna hij Rusland verder binnenviel. "Over twee maanden vraagt Rusland mij om vrede" (\'Avant deux mois, la Russie me demandera la paix\'), zei hij. Helaas voor Napoleon werd er niet gevochten in Finland (door de Zweden), en ook niet via de Balkan. Toen de Russen zagen hoe groot het leger van Napoleon was, trokken ze zich terug. Op hun terugweg pasten ze de tactiek van de verschroeide aarde toe, ze vernielden alles wat maar bruikbaar zou kunnen zijn voor Napoleon, en vergiftigden zelfs de waterputten. In het leger van Napoleon braken allerlei besmettelijke ziekten uit, zoals tuberculose en vlektyfus. Napoleon had gedacht de Russen vlak over de grens al te verslaan en verder van het veroverde land te leven, maar moest een uitputtende tocht maken met schermutselingen en gebrek aan voorraden.
Op 15 augustus, de verjaardag van Napoleon, bereikte zijn leger de Dnjepr. Confrontaties met het Russische leger werden door Napoleon gewonnen, maar doordat de Russen zich steeds verder terugtrokken werd hij steeds dieper Rusland ingelokt. Na 800 kilometer in 82 dagen bereikte hij Moskou. Op dat moment was al meer dan de helft van het leger van Napoleon omgekomen, en nog steeds had hij geen beslissende slag kunnen leveren. De Russische verliezen waren groter, maar de Russen konden deze nog aanzuiveren. Het Russische leger onder aanvoering van veldmaarschalk Michail Koetoezov had besloten Moskou niet te verdedigen, maar de stad te evacueren, en ook het leger oostelijk van Moskou terug te trekken. Napoleon "kreeg" Moskou wel, maar de tsaar hoefde zich niet over te geven. Bovendien staken de Russen ook hun eigen "tweede hoofdstad" in brand om zo Napoleon uit te putten. De Russen wilden geen vredesverdrag, en door tekort aan voedsel kon Napoleon niet anders doen dan zich terugtrekken. De grote brand in Moskou droeg zeker bij aan de Russische eindzege, maar de gouverneur Rostoptsjin beleefde er weinig plezier aan. Het aanstichten van de brand is hem tot zijn dood kwalijk genomen.
De terugtocht uit Rusland was verschrikkelijk: Napoleon kwam terug op zijn besluit een andere route te nemen. Daar waren de boeren al op de heenweg geplunderd. De voedseltekorten werden zo erg dat de soldaten zelfs insecten, katten en de kadavers van paarden opaten, die ze op de heenweg hadden achtergelaten. De soldaten deden alles om in leven te blijven. Na de herfstregens volgde een Russische winter, met temperaturen ver beneden het vriespunt. Behalve door te weinig eten overleden nu ook veel soldaten door de kou. Toen het leger de rivier de Berezina overstak, begaf een van de geïmproviseerde bruggen het, en vele soldaten kwamen in het ijskoude water om. Het leger werd steeds aangevallen, en toen ze op 18 december 1812 de Russische grens bereikten was nog ongeveer een derde van de soldaten in leven.

Karikatuur Napoleon als Parijse Notenkraker
Napoleon wist dat de tocht naar Rusland een enorme blunder was, maar gaf de strenge winter, die in verband wordt gebracht met een aantal vulkaanuitbarstingen en El Niño, de schuld. De rampzalig verlopen veldtocht leidde tot een anti-Franse stemming in alle landen onder Frans gezag en tot onrust in Italië, Nederland en Zwitserland. In Spanje raakten de Fransen in het defensief. Pruisen, tot dan toe een onwillige bondgenoot, verklaarde de keizer de oorlog. Rusland stond dus niet langer alleen. Frankrijk gaf zich echter nog niet gewonnen en versterkte zijn leger. In mei 1813 versloegen de Fransen hun Pruisische en Russische tegenstanders te Lützen en bij de Slag bij Bautzen. Maar in augustus 1813 rukten drie tegen Napoleon verbonden legers op naar Saksen (de Oostenrijkers, een Russisch-Pruisisch leger en een legermacht van Zweden en Russen). Tussen 16 en 19 oktober vond bij Leipzig de grote Volkerenslag plaats, waarin Napoleon werd verslagen. De keizer trok zich vervolgens terug achter de Rijn. Ondanks zijn nederlaag hoopte hij Frankrijk nog voor een invasie te kunnen behoeden.
Met de rest van zijn troepen (ondanks een tekort) kon hij toch nog de geallieerden een tijdje op afstand houden. Maar toen Napoleon naar Lotharingen trok om de geallieerde bevoorradingslijnen af te snijden, openden de Verbondenen onverwacht hun offensief richting de Franse hoofdstad. Deze bleek niet voldoende voorbereid op een aanval. Op 31 maart 1814 werd Parijs veroverd. Napoleon werd op 6 april 1814 gedwongen afstand te doen van de troon, en werd verbannen naar Elba, een eiland in de Middellandse Zee vlakbij de kust van Italië. Lodewijk XVIII nam de macht in Frankrijk over. Deze ging echter tot nieuwe zuiveringen over (Witte Terreur).

Conclusie
Wij vonden het best leuk om dit project te doen. Het onderwerp Napoleon sprak ons allebei aan. Vandaar ook onze keuze. Napoleon was een groot man. Hij heeft ervoor gezorgd dat wij in grote delen van Europa dezelfde wetten hebben. Napoleon heeft dan wel veel goede dingen gedaan maar ook slechte dingen zoals vriendjespolitiek. We zijn veel dingen tegen gekomen die we nog niet wisten of waarover we nog niet zoveel wisten. Bijvoorbeeld over het privé leven van napoleon. Daar wisten we nog niets van af. Maar we zijn ook veel dingen tegen gekomen die we al lang wisten. We wisten bijvoorbeeld al dat Napoleon een veldtocht door Rusland heeft gehouden. En ook dat hij die verloren had en dat er maar een klein deel van zijn leger overbleef na die veldtocht. Maar ook over die veldtocht hebben we toch weer nieuwe informatie gevonden. Zo staan er heel veel dingen in die we nog niet wisten voordat we dit project begonnen.