Hoe kwam Napoleon aan de macht

Toen in 1789 de Franse revolutie uitbrak was Napoleon ondertussen een groot generaal in spe. De uit Corsica afkomstige tweede zoon van Letizia Bonaparte, vrouw van een invloedrijke rechter op het kleine eilandje in de Middellandse Zee, Corsica in Ajccio in 1769. Napoleons ouders hadden zich aangesloten bij het Franse regime op het eiland. Het land stond namelijk bij de geboorte van Napoleone Bonaparte (hij heeft er later zelf Napoleon van laten maken) pas twee jaar onder Frans regime. Daarvoor behoorde het eiland toe aan Italië. De vader van Napoleon(Carlos) besloot, nadat hij een studiebeurs bemachtigd had(hij werd geholpen door een vriend van hem, de graaf van Marboeuf), hem naar de Franse militaire school in Brienne op het vasteland te sturen. Zijn vader, een intelligent man, had het natuurlijk door dat hij zich het beste op Frankrijk kon richten. Omdat dit het overheersende land was. Op deze academie bleek al gauw dat Napoleon Bonaparte veel in zijn mars had. Hij was zeer goed in wiskunde en hield heel erg van de vakken aardrijkskunde en geschiedenis. Een belangrijk punt wat hem veel hielp, was het feit dat hij een heel goed geheugen had. Door zijn uitmuntende resultaten op de militaire academie in Brienne werd hij in 1784 naar de Ecole Militaire in Parijs gestuurd, deze was een school speciaal gericht op de artillerie. Napoleon bewees ook daar weer zijn grote klasse Voornamelijk bij het vak wiskunde. Zijn leraar omschreef hem als de intelligentste leerling die hij ooit had gehad. Een jaar later tijdens zijn 16de levensjaar werd hij aangesteld bij de artillerie van La Fère als tweede luitenant. Dit was het begin van de carrière van een van de grootste legerleiders ooit. Drie jaar voor het uitbreken van de revolutie keert Napoleon terug naar Corsica. Hij sloot zich daar aan bij de opstandelingen op zijn geboorte-eiland Corsica. Hij legde de eed van trouw af en begon met het steunen van de vrijheidsstrijder Pasquale Paoli. Maar toen hij op een gegeven moment zag dat dit eigenlijk tegen de idealen van het Franse volk was stopte hij hiermee. Napoleon besloot het eiland te verlaten en zich weer aan te sluiten bij zijn regime(legerafdeling) in Nice waar hij het bevel had. Met zijn regime kreeg Napoleon de opdracht Toulon te veroveren dat nog onder gezag van Koningsgezinde stond. Vanaf dat moment gaat alles heel snel. De eerste keer dat Napoleon in beeld kwam als legeraanvoerder was bij de verovering van Toulon in 1792. Toulon was toen nog een koningsgezinde stad en had de hulp ingeroepen van enkele Engelse oorlogsschepen om hen te helpen verdedigen tegen het Franse leger. Kapitein Napoleon, zoals hij toen nog heette, werd daar met zijn 24 jaren benoemd tot commandant van de artillerie. Toen hij moest beslissen waar de kanonnen moesten worden opgesteld besloot hij ze boven op een helling te plaatsen. Van daaruit had hij een goed overzicht en was hij zelf moeilijk te verslaan. Hij had namelijk op de militaire academie geleerd dat je altijd een aanvalspunt moest kiezen, en op dat punt sterker moest zijn dan je tegenstander. Dus op het moment dat de Engelse schepen de haven invoeren begon men de schepen te beschieten. Hierop voeren de Engelse schepen weg. En zonder deze hulp werd Toulon gedwongen zich over te geven. Door deze overwinning kreeg hij gelijk een hoog aanzien en werd hij gepromoveerd tot brigadier. Vele oudere brigadiers waren een beetje jaloers op Napoleon omdat hij met zo weinig lentes al zo’n prominente rol in het leger had kunnen verwerven. Napoleon die een bekwaam legerleider en de ene overwinning volgde de ander op. Zo verwierf hij een nog grotere naam. Toen op een gegeven moment onrust uitbrak in Parijs onder de bevolking liet een vriend van Napoleon, een staatsman Barras genaamd, Napoleon naar Parijs halen om de kleine opstand de kop in te drukken. Barras herinnerde Napoleon namelijk van zijn overwinning in Toulon en had een hoge pet van hem op. De situatie zag er voor Napoleon niet bepaald florissant uit. Hij had namelijk slecht 8000 man tot zijn beschikking, terwijl de koningsgezinde die in opstand waren gekomen een gewapend leger van 30000 man op de been had weten te krijgen. Een belangrijk punt waren de wapenopslagplaatsen, sablons genaamd. Indien je hier als eerste kon komen had je een bijna onuitputtelijke voorraad wapens en munitie. Napoleon die natuurlijk van dit grote belang afwist stond er dan ook op dat zijn manschappen hier zo snel mogelijk bij kwamen. Dit lukte ook. Toen de koningsgezinde arriveerde liet Napoleon gelijk het vuur openen. Vele mensen werden vermoord. De rest sloeg op de vlucht. Zo dreef Napoleon de hele opstand uit elkaar. Door de deze “verovering” kreeg Napoleon een goede naam. Napoleon werd benoemd tot generaal en kreeg hij de leiding over het Franse leger aan het Italiaanse front. De oudere generaals die vaak jaren lang hadden moeten werken om zo hoog in het leger te komen keken geweldig neer op de kleine, tengere en pas 27 jaar oude Napoleon. Dit beeld veranderde snel door het geweldige inzicht en de overwinningen die hij behaalde. Zijn eerste eigen triomf was misschien wel een van de belangrijkste. Hij wist namelijk de 30000 soldaten waar hij de leiding over had weer te motiveren. Hun motivatie was namelijk gedaald tot onder het nulpunt. Dit omdat ze meestal omdat ze nog veel soldij tegoed hadden en te weinig te eten kregen. Napoleon beloofde allemaal mooie dingen als ze zich er maar voor inzetten. Ook begaf hij zich, in tegenstelling tot andere generaals, zich vaker onder de gewone soldaten. Omdat hij een goed geheugen had wist ook meestal veel namen van zijn manschappen. Hij had ook altijd een vriendelijk woord voor ze over. De veldtocht door Italië werd een groot succes. Hij veroverde geheel Italië, en liet de veroverde gebieden verdragen tekenen met zijn voorwaarden. Om het Directoire in Parijs rustig te houden stuurde hij af en toe grote sommen geld die hij veroverd had. Vlak na de verovering van Italië trok Napoleon verder richting Oostenrijk. Oostenrijk dacht dat Napoleon niet voor de lente zou aanvallen omdat het anders te gevaarlijk zou zijn om de Alpen over te steken. Juist daarom deed Napoleon dit wel, en wist dus mede door het verrassingseffect ook Oostenrijk te veroveren. Door al deze overwinningen groeide Napoleon uit tot de held van Frankrijk. Het volk hield van hem, want hij bracht Frankrijk overwinningen. Na zijn vele veroveringen in Europa wilde Napoleon verder. Hij besloot Egypte te veroveren. Zodat hij ook de Engelse handel met het Oosten verstoorde. Het lukte uiteindelijk om Egypte te veroveren. Enkel bezette Engeland de Middellandse Zee en zo raakte Napoleon geïsoleerd in Egypte. Dus terwijl Napoleon opgesloten zat in Egypte ging het in Frankrijk bergafwaarts. Alle veroverde gebieden waren door onbekwame generaals al weer verloren. Uiteindelijk wist Napoleon met een kleine boot langs de Engelse vloot te varen en terug te keren in Frankrijk. Hier aangekomen merkte dat het Directoire bezig was tegen elkaar te samenzweren. Napoleon maakte handig gebruik van deze situatie. Hij zette een complot op om de regering met behulp van het ontevreden volk af te zetten. Deze staatsgreep word de staatsgreep van 18 Brumaire genoemd (9 november 1799). Er werden drie Consuls aangesteld die gezamenlijk het land zouden besturen. Napoleon was een van deze Consuls. Hij werd Eerste Consul. De Consuls werden voor een periode van 10 jaar aangesteld. Hiermee had hij gelijk het meest te bepalen. Hij liet op de dag dat hij aan de macht kwam bevelen alle regelgevingen zo kort en bondig mogelijk weer te geven. Dit noemde hij de Code Napoléon. De belangrijkste regelgevingen waren dat iedereen ongeacht zijn bezit of afkomst gelijk was voor de wet. Ook de vrijheid van de burgers werd vastgelegd. Maar er kwam bijvoorbeeld geen vrijheid van meningsuiting. Men mocht het niet oneens zijn met Napoleon. Maar er was ook eigenlijk niemand die tegen de staatsgreep was. Iedereen hoopte op verbeteringen. Dit gebeurde alleen niet. Want Frankrijk bleef oorlog voeren. Maar toch bleef hij aan de macht. Hij werd in 1802 door het volk zelfs gekozen tot Consul voor het leven. Hierdoor kreeg hij dus absolute macht. In 1804 liet hij zich zelfs uitroepen tot Keizer in een erfelijke monarchie. Hierbij werd de macht van generatie op generatie overgebracht. Zodat er altijd bloed van Napoleon aan het hoofd van Frankrijk stond. Net zoals hier in Nederland. Waar de generaties elkaar ook opvolgen. Zo heeft Napoleon zich dus tot Keizer op kunnen werken door de steun van het volk te verwerven. Dit was eigenlijk redelijk verwonderlijk. Want de erfelijke monarchie had er een paar jaar eerder juist voor gezorgd dat de Franse Revolutie een feit geworden was.