Het proces tegen eichmann

Het proces tegen Eichmann.

Het proces in Jeruzalem tegen Adolf Eichmann begon op 11 februari 1961. Hier werd hij aangeklaagd op 15 verschillende strafbare feiten. Van deze 15 waren deze de belangrijkste: ‘Misdaden tegen de mensheid’ en ‘het uitroeien van de joden’.
Het proces was zeer emotioneel en ging met veel huilen gepaard. De getuigen moesten namelijk al die dingen die zij hadden meegemaakt tot in het detail vertellen. Eichmann zelf zat tijdens het proces in een hokje met kogelvrij glas, dit voor het geval dat iemand een aanslag op hem zou willen plegen voor alles wat deze man op zijn geweten had.
Het vreemde aan Eichmann tijdens het proces vond ik dat hij zo enorm rustig bleef. Ik bedoel dat als ik in zijn schoenen had gestaan ik enorm zenuwachtig zou zijn. En wat het nog vreemder maakte is dat er zo veel bewijs tegen hem was dat hij wel moest weten dat hij veroordeeld zou worden en toch bleef hij rustig.
Nog iets wat mij enorm opviel tijdens het proces was dat het leek alsof Eichmann totaal geen spijt van zijn daden leek te hebben. Bovendien vertrok hij geen spier wanneer de getuigen in tranen uitbarstten tijdens hun verhaal of tijdens de verschrikkelijke video beelden. Het leek alsof het hem geen moer interesseerde wat er allemaal gebeurd was en bovendien ook nog door zijn toedoen.
Je zag in het proces al aankomen dat Eichmann schuldig zou worden verklaard. Dit doordat Eichmann moeite had met het verdedigen van zichzelf. Dit kwam met name door de vele bewijsstukken die de aanklager bezat (namelijk 1400). Ook was het lastig voor Eichmann dat hij veel vragen die hem gesteld werden enkel met ‘ja’ of ‘nee’ mocht beantwoorden, hij mocht dus geen verdere uitleg geven. Voor iedereen was al duidelijk dat hij schuldig was. Steeds wanneer Eichmann zei dat hij schuldig was kwam de aanklager met iets dat zijn schuld bewees. Toch kwam Eichmann met een aantal argumenten om zijn onschuld te tonen. Hier volgen een paar van deze argumenten:

o Hij deed gewoon zijn werk. Hij voerde gewoon de aan hem opgedragen opdracht uit (Befehl ist befehl).

o Als Nazi zijnde stond je onder eed. Deze zweerde trouw aan de Nazi’s. Wanneer je onder eed stond kon je er niet meer onder uit komen. Eichmann zei natuurlijk dat als hij onder deze eed uit had kunnen gedaan hij dit ook zeker had gedaan.

o Ook zei Eichmann dat hij alleen zorgde voor het goede verloop van de treinreizen en dat hij niet wist wat er zou gebeuren met de mensen in deze treinen.

Eichmann zei dus dat hij er niks aan heeft kunnen doen dat er zoveel joden zijn vermoord. Het enige wat hij deed was het regelen van de treinreizen en wat er daarna gebeurde met die mensen, daar was hij niet meer over. Hij ging alleen over het verloop van de treinreizen.
Mijn mening is dat Eichmann zeker wel wist wat er met die mensen ging gebeuren. Na jarenlang zoeken naar bewijs is aangetoond dat hij zich hier wel van bewust was.

Op 11 december 1961 werd na een maandenlang proces het vonnis uitgesproken. Eichmann werd op al de tot hem last gelegde strafbare feiten schuldig verklaard (alleen op een aantal kleine onderdelen niet). Hij werd veroordeeld tot de strop.
Het vonnis werd in de nacht van 31 mei op 1 juni 1962 in Rammle uitgevoerd.

Adolf Eichmann

Adolf Eichmann is in Solingen geboren op 19 maart 1906. In 1932 sloot hij zich bij de SS aan. Vanaf 1934 was Eichmann werkzaam bij het hoofdbureau van de Sicherheitsdienst. Daar werd hij luitenant-kolonel (Obersturmbannführer). Eichmann kreeg de verantwoordelijkheid voor anti-joodse maatregelen in alle Duitse gebieden. Hij had de taak voor het transport van de joden te zorgen. Zo regelde Eichmann dat de treinen op tijd moesten zijn, dat ze op tijd vertrokken , of het wel de juiste treinen waren en dat de treinen goed vol zaten (met joden). Hij had gezorgd voor een heel netwerk van het vervoer van de joden.
In het begin van de oorlog was Eichmann nog niet echt in beeld. Later nam hij de vervolgingen in Hongarije op zich en saboteerde hij pogingen tot het redden van joden. Eichmann werd gezien als de meest extremistische antisemiet.
Hij bleef na de oorlog tot 1950 in Duitsland. Toen vluchtte hij naar Argentinië. Hij werd op 11 mei 1960in Buenos Aires ontvoerd door Israëliërs en naar Israël gebracht. Daar begon het proces.

Bronvermelding:

De bronnen waar ik mijn informatie over Adolf Eichmann vandaan heb is ten eerste de film met het proces in Jeruzalem. Ten tweede heb ik informatie uit het krantenartikel van 20 september 1999 gehaald. Dan heb ik ook nog gebruik gemaakt van internet (welke sites het waren weet ik niet meer). En als laatste heb ik de Grote Winkler Prins (achtste druk) gebruikt.