Christenen in het Romeinse Rijk

Deelvraag: Wat hield het christendom van die tijd in.

Het christendom is ontstaan in het zuiden van het Romeinse Rijk in Israël. In dit land is Jezus Christus geboren, een jongetje die later door miljoenen mensen als Verlosser gezien zou worden. Jozef en Maria, de ouders van Jezus, waren afkomstig uit het stadje Nazareth maar moesten vanwege een volksstelling die Keizer Augustus had bevolen naar het stadje Bethlehem gaan omdat daar hun voorvader David geboren was. Onderweg is Jezus geboren. Door zijn ouders werd hij Jozua genoemd, wat God helpt betekend. Jezus werd een vrome Jood. Hij moest de 10 geboden van Mozes onderhouden en hij moest de Thora, de eerst 5 boeken van het Oude Testament, uit zijn hoofd kennen. Toen Jezus 30 jaar oud was ging hij naar Johannes de Doper, een man die de komst van Jezus aan de mensen verkondigde. Hij zei onder andere dat Jezus zou komen om de Joden te redden uit de macht van de Romeinen, dat was ook de reden waarom veel mensen naar Johannes de Doper gingen luisteren. Johannes de Doper doopte mensen en Jezus liet zich ook door hem dopen. Johannes wist dat hij de Verlosser was. Veel joden vonden Johannes maar niets en lieten hem gevangen nemen, hij zou later ook onthoofd worden omdat de dochter van de keizer zijn hoofd wilde hebben. Jezus nam het werk van Johannes over en hij verkondigde dat het einde van de wereld dichtbij was. De Sadduceeën en de Farizeeërs waren tegen Jezus verkondigingen en spraken samen af om hem te doden. Dat gebeurde; Jezus werd een tijdje later gekruisigd. De dag waarop Jezus gekruisigd was is onze Goede Vrijdag. De Romeinse en Joodse leiders dachten nu dat de volgelingen van Jezus wel snel uit elkaar zouden vallen maar dat viel tegen toen Jezus 3 dagen na zijn dood weer opstond (op onze feestdag Pasen). Na meer dan 5 weken nog op aarde te zijn geweest, is Jezus naar zijn Vader, God, in de hemel gegaan (op Hemelvaartsdag). Tien dagen na de Hemelvaart kwam de Heilige Geest en ging in de volgelingen van Jezus waardoor zij met het werk van Jezus verder gingen. Zij kregen daardoor de naam Apostelen, wat boodschapper betekent. De boodschap van Jezus kreeg een naam, het christendom wat afgeleid is van het Griekse woord Christos wat Messias betekent. Overal in het Romeinse Rijk ontstonden kleine groepjes christenen die door veel mensen werden gehaat.

Petrus, wat Rots betekent, was volgens veel mensen de eerste Paus omdat Jezus had gezegd dat hij de Rots was waarop hij zijn kerk wilde voortbouwen. In Allexandrië, in Egypte, was als eerst een christelijke school. Van daar uit werd het christendom verspreid naar het noorden, zuiden, westen en oosten.

Deelvraag: Hoe gedroegen de christenen zich in het Romeinse Rijk

Toen het christendom er nog maar net was, was er nog maar een klein groepje mensen die erin geloofden. Dit groepje mensen sloot zich helemaal af van de wereld om hen heen. Ze waren aan het wachten op de terugkomst van Jezus die hen gezegd had dat hij als een dief in de nacht terug zou komen om hen op te halen en mee naar de hemel zou nemen. De eerste christenen wisten heel goed dat zij anders dan anderen waren en dat zij zich ook anders moesten gedragen omdat zij volgens de bijbel wilden leven en de andere mensen niet. De christenen noemde zichzelf daarom ook ‘tertium genus’ wat ‘derde geslacht’ betekent. Zij bedoelden hiermee dat zij een aparte groep mensen waren naast de joden en de heidenen. Jezus preekte vooral tegen de joden maar Paulus, een volgeling van Jezus, ging ook tegen de heidenen preken. Hij reisde het hele Romeinse Rijk door om het Evangelie te verkondigen. De eerste twee eeuwen waarin het christendom ontstond kon het christendom zich goed uitbreiden omdat de keizer voor vrede en vrijheid rond het Middellandse-Zeegebied zorgde. De christenen begonnen zich steeds meer tussen de heidenen te mengen om de romeinen ook tot hun geloof over te halen. Hierdoor ontstonden er vaan ruzies tussen hen beiden. Dit kwam vooral omdat de christenen geloofden in openbaringen, schepping, menswording en opstanding het was dus echt een geloof, iets dat je (nu) niet kan bewijzen. Het grote verschil tussen romeinen en christenen was niet alleen het geloof in één God maar ook de manier van leven. Christenen gingen bijvoorbeeld niet naar amfitheaters toe, ze wilden geen andere goden aanbidden dan hun enige God en ze wilden geen dienst nemen in het leger. De christenen haalden de argumenten om maar één God te vereren uit de Bijbel. Zo staat er in Handelingen 17 vers 29: “Omdat wij dus van Gods geslacht zijn, moeten wij niet geloven dat de goddelijkheid lijkt op zilver, steen of goud, die door de kunst en de verbeeldingskracht zijn gemodelleerd.” of in Psalm 115 vers 4-5 “Hun afgodsbeelden zijn van zilver en van goud, werk van mensenhanden. Ze hebben een mond en spreken niet, ogen en ze zien niet, oren en ze horen niet.” De christenen wilden met deze bijbelteksten duidelijk maken dat de afgodsbeelden niets betekenden. Het waren beelden gemaakt door mensen en het heeft niet eens een geest hoe kan het dan een god zijn. Om deze redenen negeerden sommige romeinen hen ook. De Bijbel, het godsdienstige boek van de christenen, werd in deze tijd ook ontwikkelt. De christenen lezen er niet alleen tijdens de kerkdienst uit maar proberen in het dagelijks leven ook volgens de bijbel te leven. Voor de christenen was het dus moeilijk om in het Romeinse Rijk te leven die zijn eigen gebruiken en gewoonten had.

De christenen gedroegen zich dus anders dan de romeinen, ze vereerden maar één God, ze gingen niet naar de amfitheaters en wilden geen dienst nemen in het leger. De christenen leefden zich dus afzonderlijk hoewel daar na verloop van tijd wel verandering in kwam toen zij zich onder de romeinen mengden om hen over te halen tot het geloof van de christenen.

Deelvraag: Wat vonden de romeinen van de christenen en hoe treden zij tegen hen op