Adolf Hitler

Hoofdstukken

1. De kinderjaren van Adolf Hitler
2. Het leger
3. De NSDAP en de gevangenis
4. Joden
5. De oorlog en zijn dood
6. Weetjes over Adolf Hitler

1. De kinderjaren van Hitler

Op 20 april 1889, ’s avonds om half zeven werd er een jongetje geboren genaamd Adolf zijn achternaam was Hitler. Hij werd geboren in een herberg die in een klein stadje ligt, Braunau am Inn ( het rode stukje op de kaart), het stadje ligt zoals je ziet vlakbij Duitsland maar het ligt toch nog net in Oostenrijk. De vader van Adolf, Alios Hitler, werkte bij de douane. Zijn moeder werkte niet, net zoals de meeste vrouwen in die tijd, ze bleef gewoon altijd thuis en was heel lief voor Adolf.

Tijdens zijn jeugd was Adolf dus een gewoon jongetje die niet anders was dan andere maar gewoon een dood gewoon jongetje. Hiernaast zie je een foto van Adolf op 10 jarige leeftijd.

Toen Adolf een jaar of 16 was stierf zijn vader. Sindsdien ging het niet meer zo goed op school, hij deed zelfs zo slecht zijn best dat hij van school werd gestuurd. Hij wilde toen kunstschilder worden, maar om kunstschilder te worden moet je 18 zijn en dus moest hij 2 jaar wachten.

In de tijd dat hij wachtte zat hij thuis te tekenen of hielp hij zijn moeder. Toen Adolf 18 was ging hij naar Wenen toe (die zie je ook op het kaartje hierboven staan). Daar was de school, kunstacademie, waar je kunstschilder kon worden.

Adolf liet zijn mooiste tekeningen zien maar de mensen van die school vonden zijn tekeningen niet mooi genoeg. Hij werd dus niet toegelaten op die school . Maar toch bleef Adolf in Wenen. Hij huurde samen met een muziekvriend een kamer. Vlak daarna overleed zijn moeder. Daar was Adolf helemaal kapot van. Wel kreeg hij een kleine erfenis niet zoveel maar het kon er even mee door. In Wenen bleef hij tekenen, want hijzelf en zijn muziekvriend vonden dat zijn tekeningen mooi genoeg waren. Maar toen hij het nog een keer probeerde werd hij weer afgewezen, want de school vond zijn tekeningen nog niet mooi genoeg (hiernaast zie je een van zijn tekeningen).

Na een tijdje was het geld van zijn moeder ook op en kon hij zijn kamer niet meer betalen. Daarna was Adolf 4 jaar lang heel erg arm en sliep soms ook nog wel eens buiten! Hij probeerde overal in elke winkel, fabriek waar dan ook of hij daar misschien een baantje kon krijgen maar omdat hij geen diploma had lukte dat niet. Daarom hielp hij mensen door koffers te dragen, sneeuw te ruimen en soms bedelde hij zelfs!

De rijke burgers haalden hun neus voor hem op. Zo kreeg Adolf een kleine hekel aan rijke mensen, vooral aan rijke Joden, want in Duitsland hadden Joden vaak een goede baan, en toevallig werd hij bij elke baan door een Joodse baas werd weggestuurd.

2. Het leger

Toen Adolf geen geld meer had sliep hij buiten, gewoon op de straat, op allerlei manieren probeerde hij ergens onderdak te vinden. Tot hij een keer een pracht kans had voor een baantje. Het leger! En als je in het leger zit krijg je ook onderdak dus melde Adolf zich aan bij het leger. Vrijwillig! Natuurlijk dacht hij eerst alleen maar dat hij dan en een baantje zal hebben en onderdak, maar later toen hij er over begon na te denken vond hij het natuurlijk ook een hele grote eer om in het leger van zijn land te vechten, hij nam zichzelf voor dat hij in staat was alles te doen voor zijn land!

Dus toen in 1914 de eerste wereld oorlog uitbrak vocht hij mee met de Duisters. Hij begon Duitsland steeds meer een volk naar zijn hart te vinden.

In de eerste wereldoorlog was Adolf een buitenbeentje binnen het Duitse leger. Hij was namelijk erg snel boos en was verlegen. Tijdens het begin van de Eerste Wereldoorlog was Adolf ordonnans. Een ordonnans brengt berichten over. Adolf had dus als taak om met gevaar voor eigen leven bevelen en informatie naar de hoge heren aan het front te brengen.

De eerste keer dat hij in contact kwam met zijn vijand was bij de Eerste Slag om Ieper. Hiervoor ontving hij een onderscheiding. Het IJzeren Kruis van de 2de klasse (hiernaast). Dit is een onderscheiding die hij heeft gekregen omdat hij erg moedig was. Later merkte ze in het leger op dat Adolf goed mensen kon overhalen en goed was in speeches en hebben ze hem de taak gegeven om nieuwe soldaten les te geven.

Tijdens de oorlog raakte Adolf meerdere keren gewond. Bij een gasaanval met mosterdgas raakte hij voor het eerst ernstig gewond, hij was namelijk 3 maanden verblind aan beide ogen. Adolf is ook een keer gewond geraakt toen er een kogel langs zijn hoofs werd geschaafd. Daar hield hij een litteken aan over, maar na een tijdje liet hij daar zijn haarlok over groeien. Bij het instorten van het Westelijke front (een gebouw van de Duitsers dat in het westen lag) was Adolf ook gewond geraakt en moest hij naar het ziekenhuis gebracht worden.

Terwijl hij in het ziekenhuis lag hoorde hij dat Duitsland zich had overgegeven want de reserves raakte op, en precies op dat moment deden de vijanden een krachtige aanslag. Daardoor ging Adolf geloven in de verhalen die allemaal verteld werden, ze zeiden dat ze de oorlog verloren hadden doordat de Joden, communisten, socialisten en homoseksuele hun hadden verraden, toen ontstond er bij Adolf een nog grotere haat aan de Joden en er begon ook haat te komen aan de communisten en de socialisten.

Na de oorlog moest Duitsland de schade aan veel landen terugbetalen. Vooral aan Frankrijk. In het verdrag van Versailles stond dat Duitsland 132 miljard dollar moest terug betalen. En je snapt natuurlijk ook wel dat de Duitsers (en Adolf)

Hier rechts zie je Adolf Hitler

3.De NSDAP en de gevangenis

Na een tijdje dacht Adolf dat hij wel even de macht over kon nemen en dus maakte hij in het geheim een plan om de regering van Berlijn. Hij plande dus een opstand, maar dat ging mis want er werd door de politie geschoten en er vielen zelfs 19 doden! Alle mensen rende natuurlijk in paniek weg. En dat probeerde Adolf ook maar hij werd gearresteerd want ze wisten dat Adolf alles had bedacht. Later werd hij door de rechter veroordeeld voor 5 jaar gevangenisstraf.

Hiernaast zie je Adolf uit zijn gevangenisraam kijken.

Toen hij in de gevangenis zat heeft hij ook een boek geschreven; Mein Kampf (Mijn strijd in het Nederlands). Nu is het boek in heel veel landen verboden.

In het boek "Mein Kampf" schreef Hitler hoe hij over bepaalde dingen dacht. Hij schreef dat hij in de toekomst aan de macht zou komen. Maar er stonden 2 gevaarlijke dingen in:

Volgens Hitler zijn niet alle mensen van gelijke waarde. Hij schreef dat een blank mens meer waard is dan een zwarte mens. De Germaanse mensen (o.a. Duitsers maar ook bijv. Nederlanders) waren volgens hem het beste. Zij waren beter dan wie dan ook. Je kon een echte Germaan herkennen aan blond haar, blauwe ogen en zijn lange lengte. De slechtste mensen vond Hitler de Joodse mensen. Dat waren mensen die al het kwaad in de wereld veroorzaakten. Je snapt natuurlijk wel, dat dit idee niet waar is ! Helaas waren er meer mensen die in ongelijkheid geloofden. Er waren ook professoren, journalisten, leraren en schrijvers die het met Hitler eens waren. In het boek stond ook dat Hitler alle Joden wilde vermoorden! Zij waren voor hem de zondebok, alles was hun schuld vonden ze!

En hij schreef dat om Duitsland weer tot een groot en machtig land te maken, er maar 1 leider (führer) nodig was. Dat was natuurlijk Hitler zelf. Het hele volk moest achter hem staan. Als mensen het niet met de leider eens waren, worden ze vermoord of opgepakt. Er mocht maar op 1 partij gestemd worden, de NSDAP.

Omdat hij altijd zo bezig was met zijn boek werd hij na 1 jaar in de gevangenis te hebben gezeten al vrijgelaten wegens goed gedrag. Hij werd weer leider van de NSDAP (1933).

Hitler beloofde de mensen een oplossing te geven voor alle ellende, armoede en werkeloosheid. Hij zorgde voor allerlei grote projecten. Hiernaast geeft hij de eerste aanzet tot het aanleggen van veel Duitse wegen. Veel werkelozen konden nu weer aan de slag gaan, met een schop in de hand. Er kwamen veel fabrieken die oorlogsspullen maakten, zoals tankers, vliegtuigen, bommen en andere wapens. Het geld om de mensen te betalen, leende hij veel in het buitenland. Op deze slimme manier wist hij wapens te maken van het geld van zijn toekomstige vijanden. En Duitsland had nu een flinke wapenvoorsprong. Toen de Tweede Wereldoorlog begon in september 1939 hadden de Duitsers het beste leger van de wereld.

Toen Adolf in 1933 weer de leider was van de partij had de partij zo’n 65.000 leden, het was namelijk gestegen doordat iedereen zijn boek had gelezen en zo iemand wel bewonderde. En in 1942 had de partij zelfs 7 miljoen leden!

Het symbool van de partij was een vlag met een zwart hakenkruis erop. Bijna iedereen kende Adolf toen al. Hij was een kleine beroemdheid geworden, maar eigenlijk hield Adolf niet van al die aandacht en dat deftige gedoe.

4. Joden

Adolf begon in de jaren 30 mensen voor het eerste te vertellen over wat joden allemaal gedaan hebben, en je kunt gerust zeggen dat hij alleen maar van die dingen zij als, ze hebben de beste baantjes en ze waren niet te vertrouwen. Maar ook al zei hij zulke dingen hij zei nog niet dat hij alle joden wou vermoorden.

Toen Adolf aan de macht kwam maakte hij wetten tegen de Joden. Zoals de ”Neurenbergse wetten”. In die wet werd er verboden om als Jood met iemand te trouwen die niet Jood was. Maar deze wet is vreemd want Jood is een geloof en geen ras zoals Nederlanders bijvoorbeeld. En “verboden voor Joden’ stond in die tijd bijna op elk bordje net zoals hiernaast daar staat op dat er geen Joden op dit pad mochten komen!

Toen het Duitse leger veel landen in bezet had wilde Adolf precies weten hoeveel Joden er waren en waar ze allemaal woonden. Alle mensen die voor de overheid werkte moesten een Ariërverklaring ondertekenen. Je moest in die verklaring opschrijven wie je ouders waren. En alle mensen die iets met Joden te maken had werd ontslagen. Iedereen moest ook een persoonsbewijs hebben. Als het bleek dat je Joods was(dus ook de mensen die bijvoorbeeld een schoonzus hadden die weer een overgrootvader had die met een Joodse vrouw was getrouwd) kreeg je een Davidster thuis gestuurd, die zie je hier linksboven. Iedereen die zo’n ster kreeg toegestuurd moest hem op zijn jas naaien zodat iedereen kon zien dat je een Jood was. Het was verplicht om dat te doen! Maar veel Joden vonden het niet eens erg om met zo’n ster rond te lopen ze waren er zelfs trots op!

Daarna, na de Davidster,vond Adolf dat alle Joden ook bij elkaar moesten wonen. Dan kon hij ze beter in de gaten houden. Dus stuurde hij alle Joden een bevel om allemaal te gaan verhuizen naar een speciale buurt waar alleen Joden woonden, die woonwijken heette een getto. En als je niet meewerkte haalde de Duitsers je uit het huis, en als het nodig was ook nog met geweld. Maar er waren gelukkig niet zo veel Joden die met geweld uit huis werden gehaald want ze vonden het prima dat ze met allemaal andere Joden in huis werden gezet! Konden ze hun verhalen vergelijken met de andere joden, je had steun aan elkaar en je was tenminste nog samen met je familie. Maar niet voor lang!

Adolf zorgde voor een Joodse raad in. Die groep joden moesten allemaal dingen doen voor de Duitsers, zoals namenlijsten maken van iedereen die in de getto woonde. Deze lijsten werden later gebruikt om alle joden op de treinen te zetten om ze naar de concentratiekampen te brengen. Aan de Joden werd nartuurlijk niet verteld dat ze daar werden vermoord, maar er werd gezegd dat ze gingen werken.

Hiernaast zie je een groep Joodse mensen die in mei 1943 naar de treinen lopen om vervoerd te worden naar een concentratiekamp. Ook al wist Adolf in 1943 al dat hij de oorlog zou verliezen stuurde, in plaats van te vluchten, steeds meer treinen naar de concentratiekampen.

In een coupé (dat is een wagon in een trein) werden er 100 Joden in geduwd. Het was daarbinnen verschrikkelijk! Er was geen licht er was geen plek om te zitten, maar er was ook geen eten en drinken en zelfs geen plek om naar de wc te gaan! Daarom stierven veel ouderen en jongeren kinderen al tijdens de reis. Want die treinreizen duurde soms wel 3 dagen

Hiernaast zie je ook een plaatje van kamp ‘Auschwitz’. Boven de poort zie je een tekst staan; ARBEID MACHT FREI (het staat er in hoofdletters) dat betekend arbeid maakt vrij. Eigenlijk was dat ook zo want als je dan dood was dan was je eindelijk ‘vrij’. Als iedereen was uitgestapt werden er twee groepen gemaakt: een mannengroep en een vrouwengroep met de kinderen en de bejaarden. De vrouwen groep wist niet dat zij gelijk al dood werden gemaakt, want zij dachten dat ze geluk hadden want zij mochten douchen en de mannen moesten gelijk werken. Uit de mannenrij werden de gezondste en sterkste mannen gehaald en de zwakkere werden net als de vrouwen naar een douche ruimte gebracht. Eerst moesten ze hun kleren en de dingen die ze bij zich hadden op een stapel leggen en allemaal een nummer onthouden (sommige hadden nog steeds niet door wat er ging gebeuren).

Daarna gingen ze allemaal de douche in. In het begin kwam er ook water uit de kranen, maar na een tijdje gingen de lampen uit en werd het donker. De mensen begonnen te gillen, maar konden er niet meer uit. Nu kwam er een giftig gas uit de kranen. Soms duurde het minutenlang voordat het angstige gegil gestopt was. Een aantal andere joden, die uit de rij waren gekozen, moesten alle lijken uit de doucheruimte halen. Later werden deze lijken verbrand in een verbrandingsoven. En op een site vond ik een stukje uit iemands dagboek die die lijken heeft moeten ophalen en zelfs moeten verbranden!

“We herinneren nog steeds de geur van verbrand vlees!”

Hijzelf is ook zo vermoord!

Hiernaast zie je de verbrandingsoven waar de mensen in werden gelegd. Moet je je voorstellen dat daar echt wel zoiets van honderdduizenden mensen in zijn gelegd en verbrand.

Nadat de sterke gezonde mannen de lijken hadden opgeruimd moesten ze naar een barak. Hiernaast kun je ook zien hoe belachelijk dun ze waren! Zonder kleren sliepen ze op een houten bank! De meeste mensen hielden het kampwerk niet langer vol dan 3 weken. Dan stierven ze van uitputting of anders wel van een of andere ziekte! Om dat te voorkomen werd er iedere week een selectie gehouden, dan kwam er een Duitse arts die keek of de mannen nog wel gezond waren en als dat niet zo was werd je alsnog vergast in de gaskamer, alleen was het voor jou erger want jij wist wat er ging gebeuren!

Natuurlijk waren er ook meer concentratiekampen. Hiernaast zie je een groep mensen staan die in kamp “Evensee” zaten. Er stond bij dat deze groep het heeft overleefd. Maar zo blij zijn ze daar niet mee, want hun familie was dood en zij moesten met nare herinneringen verder leven! Zo ging het niet alleen bij hen maar ook bij Otto Frank de vader van Anne Frank, zij is de beroemdste Joodse onderduiker! Ze is zo beroemd omdat zij een dagboek bijhield tijdens de oorlog.