Adolf Eichmann

Biografie:

Adolf Eichmann is geboren in 1906 in Sollingen, Duitsland.Hij groeide op in een protestantse familie, samen met zijn vader ( Adolf Karl Eichmann), moeder (Maria Nee Schefferling), 1 zus en 5 broers.
Eichmann werd vaak geplaagd toen hij nog een kleine jongen was. Dat kwam door zijn uiterlijk. Zijn bijnaam, die door klasgenoten was bedacht, luid ‘The little Jew’.
Toen Adolf Eichmann 8 jaar was, zijn zei verhuisd naar Linz in Oostenrijk, omdat zijn vader daar een baan had.
Toen Eichmann 10 jaar was overleed zijn moeder.
Toen Adolf Eichmann’s moeder overleed is hij gestopt met de hogere school opleiding en hij werd een reizende verkoper bij de Socony Vacuum Company, daarna kreeg hij een baan bij een Amerikaanse olie maatschappij, waarbij hij de mogelijkheid kreeg om nog meer te gaan reizen. In 1936 trouwde Eichmann met Vera Liebl, met wie hij 4 kinderen kreeg.

Waarvoor Adolf Eichmann verantwoordelijk is geweest:

In 1932 sloot hij zich aan bij de SS, de Schutsstaffel. Sinds 1934 werkte hij bij het hoofdbureau van de Sicherheitsdienst. Hier klom hij op tot de rang van Obersturmbannführer (dit is luitenant-kolonel). Omdat hij een heel klein beetje afwist van joodse verhoudingen, en omdat hij Hebreeuws sprak, werd hij als deskundige naar Wenen gestuurd. Daar werd hij hoofd van de Zentralstelle für jüdische Auswanderung. Dit was een bureau dat door de Geheime Statspolizei, de Gestapo hieruit werd de emigratie van joden geregeld. Het Duitse regime had namelijk bevolen dat alle joden het land uit moesten.
Later bekleedde Eichmann dezelfde functie in Praag.
In de zomer van '39 ging hij naar Berlijn, om hoofd te worden van de Reichszentralstelle.
Vanaf 1939 was Eichmann bezig met de voorbereiding van zijn plannen om de joden uit Duitsland te verwijderen. Dit deed hij als Judenreferent van de Sipo und SD. De Sipo was samengesteld uit de eerdergenoemde Gestapo en de Kripo, de Kriminalpolizei. Reinhard Heydrich stond aan het hoofd van deze Sipo und SD.
Toen in 1939 de Tweede Wereldoorlog was begonnen, bleek dat het emigreren van de joden moeilijk werd. Toen ontstond de vraag waar ze nu heen moesten. Rond 1940/41 ontstond het plan om de joden te isoleren en te concentreren. Er bestonden al vele concentratiekampen, dus dat zou niet zo'n probleem worden.
In augustus 1941 kreeg Eichmann, samen met Rudolf Höss, de opdracht om de Endlösung in Europa voor te bereiden. Zij moesten afspraken maken over de wijze waarop de joden vervoerd moesten worden naar de concentratiekampen. Eichmann had hiervoor al de nodige ervaring opgedaan in Wenen, Praag en definitief het besluit vormgegeven tot de Endlösung der Judenfrage.
Eerst kwamen er alleen Einsatz-Gruppen achter de oprukkende troepen aan om joden en communistische leiders te vermoorden, en natuurlijk waren er nog de massale slachtingen van Duitse soldaten. Door de enorme aantallen moest het proces versneld worden: er werd aan laboratoria opdracht gegeven om een gas te ontwikkelen. Zij ontwikkelden 'Cyklon-B', een sterk zenuwgas. Dit gebeurde o.a. in de vernietigingskampen Chelmno (een mobiele gaskamer), Sobibor, Treblinka, Belzec, Majdanek en Auschwitz.
Eichmann was toen transportleider van het Reichssicherheitshauptamt. Er gaan verhalen dat hij, toen hij tegen het einde van de oorlog de leiding had van de vervolgingen, een extremistische antisemiet was, en dat hij zover ging dat hij alles in het werk stelde om 'slechts' een jood te pakken te krijgen.

Wanneer en hoe Adolf Eichmann opgepakt en berecht is:

Na de oorlog zat Eichmann ondergedoken tot 1950 in Duitsland. Toen wist hij naar Argentinië te vluchten.
Op 11 mei 1960 werd hij door een aantal Israëli's in Buenos Aires ontvoerd en heimelijk naar Israël gebracht.
Op 11 febr. 1961 begon een proces tegen Eichmann in Jeruzalem, op grond van een speciale wet van 1950. De aanklacht telde vijftien punten, waarvan het voornaamste was het uitroeien van miljoenen joden. De openbare aanklager bracht meer dan 1400 bewijzen in het geding, de verdediger ruim honderd. De meest gruwelijke bijzonderheden werden onthuld.
Op 11 dec. 1961 wees de rechtbank vonnis. Zij verklaarde Eichmann schuldig op alle punten, uitgezonderd enkele onderdelen, hij werd door een Israëlische rechtbank veroordeeld als degene die verantwoordelijk was voor de dood van miljoenen joden in concentratiekampen tijdens de Tweede Wereldoorlog. In de nacht van 31 mei op 1 juni 1962 werd het vonnis te Ramle uitgevoerd, nadat het Hoge Gerechtshof het beroep van Eichmann op 29 mei 1962 had afgewezen. Zijn straf was de strop.