Londen

Tower Bridge

Londen heeft lange tijd enkel de ‘London Bridge’ gekend. Toen Londen begon te groeien, waren er meer oversteekpunten over de Theems nodig, maar er waren alleen maar bruggen aan de westkant van de London Bridge gebouwd. In de 19e eeuw werd het oostelijke gedeelte van Londen ook zo dichtbevolkt, dat er nog een brug nodig was, de Tower Bridge. Meer dan 50 ontwerpen zijn besproken en gekeurd, waaruit uiteindelijk het ontwerp van Horace Jones gekozen werd. Na acht jaar lang bouwen was de brug, in 1894, klaar. De brug bestaat uit 2 hoge torens, van beiden 25 meter hoogte. Als voetganger kon je, ook als de brug open is, over het wandelpad, boven de weg lopen. Van daaruit heb je een schitterend uitzicht over Londen, nu kan je daar niet meer (gratis) overheen lopen, nu is er daar een expositie over de geschiedenis van de brug. Dit wandelpad heeft men trouwens in 1910 tijdelijk gesloten, wegens te weinig gebruik.
In 1894 was de Tower Bridge een van de grootste en meest ontwikkelde bruggen van de hele wereld. De gigantische machines werden met behulp van stoom aangedreven, welke opgeslagen werden in zes gigantische tanks. Deze stoom zorgde ervoor dat de 60 meter brede rijweg binnen 3 minuten open en dicht kon. In 1976 is men overgeschakeld naar olie en elektriciteit in plaats van stoom.
Het is nu ook mogelijk om de Tower Bridge te huren voor bruiloften of recepties.
De Tower Bridge gaat zo’n 900 keer per jaar omhoog voor grote schepen, cruises, marinevloten en andere boten. Tegenwoordig is de Tower Bridge een van de bekendste plekken in Londen en een brug die heel vaak bezocht wordt door toeristen. In het echt ziet de brug er nog mooier en groter uit dan op de foto’s.

Buckingham Palace

In 1703 werd ‘Buckingham house’ voor John Sheffield, graaf van Buckingham gebouwd. Nadat zijn zoon het in 1761 verkocht aan George III, gaf George IV in 1825 toestemming aan John Nash om het Buckingham house te verbouwen tot een paleis. In 1837 werd het de residentie van de Engelse koningin te Londen.(Queen Victoria) De laatste verbouwing was in 1913, toen heeft men de oostelijke gevel verbouwd.
Het paleis ligt in het St. James’ Park (Westminster). Als de koningin er is, wappert er een vlag op één toren. Sinds 1993 zijn er elke zomer 18 kamers van het paleis te bezichtigen voor het publiek, waaronder ook de ‘Throne Room’ en ‘State Room’.
Het Buckingham Palace ligt aan een brede straat, ‘the Mall’ genaamd. Aan het ander end van the Mall vind je Trafalgar Square. The Mall was aangelegd voor ceremoniële routes. Vlak voor het hek van Buckingham Palace vind je het ‘Queen Victoria monument’. Dit monument is in 1901 ontworpen door Sir Anston Webb. Het monument bestaat uit een voetstuk, met daarop een ‘gilded victory’ (een vergulde gouden engel) Aan de zijkant, tegen het voetstuk aan vind je een beeldhouwwerk van Queen Victoria op een stoel, met aan de andere kanten beelden, en bovenop een gouden engel.

The Tower of London

The Tower of Londen, meestal kortweg ‘The Tower’ genoemd, is een reeks gebouwen en torens gelegen aan de Theems in Londen. Het stamt uit 1078 en heeft in de loop van de eeuwen dienst gedaan als fort, koninklijk paleis, staatsgevangenis, wapenmagazijn, museum, ambtswoning voor ambtenaren en als bewaarplaats van de kroonjuwelen.
In 1078 liet Willem de Veroveraar (William I of England) ‘The White Tower’ bouwen, ter beheersing van de City of London. De White Tower is nu een wapenmuseum, deze dankt zijn naam trouwens aan de torentjes op de hoeken. The White Tower staat in het midden van het 7 hectare grote complex. The White Tower staat vooral bekend om de rijke gevangen die er gezeten hebben. Zo zat bijvoorbeeld Queen Elizabeth I daar een tijdlang gevangen. (tijdens het bestuur van haar zuster Mary Tudor) De Tower staat ook bekend als executieplaats van tal van hoger geplaatste personen. ‘Gewone’ misdadigers werden geëxecuteerd op Tower Hill, een plein even buiten de toren. Edelen (voornamelijk vrouwen) werden meestal onthoofd op de binnenplaats van the Tower.
In the Tower is in 1255, toen Henry III een olifant van Louis IX uit frankrijk kreeg, de eerste engelse dierentuin ontstaan. In de 19e eeuw is deze dierentuin verplaatst naar Regent’s park en werd het ‘London Zoo’.In 1660 kreeg het volk voor de eerste keer de kans om the Tower van binnen te zien.
Tegenwoordig is the Tower een belangrijke toeristische attractie, o.a. door de kroonjuwelen en de mooie verzameling harnassen en wapentuig. Er komen meer dan 2 miljoen mensen per jaar, zelfs op een koude winterdag komen er indrukwekkend veel mensen the Tower bezichtigen.
Om een oude legende levend te houden worden er raven op het plein van de Tower gehouden. Zolang daar 8 raven leven, zal de toren niet instorten.

General history of Londen

De geschiedenis van Londen begint in het jaar 43 na Christus. De Romeinen gaven de stad de naam ‘Londinium’. Londinium ontstond doordat de Romeinen een plek nodig hadden waar ze de Theems konden oversteken. Ze bouwde een houten brug, niet ver van de plek van de huidige London Bridge. Deze brug werd het middelpunt van een netwerk van wegen om de Romeinse troepen zo snel mogelijk door het nieuwe land te sturen. Doordat het hier zo druk werd met wegen en schepen die in Londinium aanlegde, waren er al gauw kooplui die er hun winkels vestigde.
In jaar 60 na Christus werd Londinium verwoest door Boudiccia. Boudiccia was de koningin van de stam der Iceni. Deze mensen waren de oorspronkelijke bewoners die in opstand kwamen tegen de Romeinen. Het is niet helemaal duidelijk hoe het verder ging, maar nadat Boudiccia Londinium verwoest had, werd ze verslagen en gingen de Romeinen rond 100 na Christus Londinium opnieuw opbouwen. Doordat Londinium duidelijk de beste ligging had, werd het al gauw het officiële bestuurscentrum van Britania.
Van de periode, nadat de Romeinen zich in 410 na Christus uit Londen hadden teruggetrokken, is weinig tot niets bekend. Pas in de 9e eeuw, toen er overvallen van de noormannen waren, duikt Londen weer op in de historische geschriften.
Londen, zoals we dat nu kennen, kwam tot ontwikkeling tijdens de regering van ‘Edward de Belijder’, die in 1042 koning werd. Hij liet een nieuwe abdijkerk te Westminster bouwen, met daarnaast zijn koninklijk paleis. Hierdoor veranderde de oud Romeinse stad duidelijk.
In de 15e eeuw werd er door Geoffrey Chaucer een boek geschreven en dankzij dit boek kreeg de Engelse taal een zelfde aanzien als het Frans of Latijns. Dit boek werd gedrukt door William Caxton. De koning Edward IV moedigde William aan een drukkerij te beginnen. Zo begon de eeuwenlange band die de staat gehad heeft met het gedrukte woord.
Hendrik VIII verklaard rond 1530 zichzelf, en dus niet meer de paus, tot hoofd van de Kerk van Engeland. Hierdoor ontving hij 10% van alle opbrengsten, en hief hij de kloosters op, zodat hij veel ontroerend goed in handen kreeg. Religieuze huizen in en rond Londen werden omgebouwd tot mooie, grote huizen voor rijke mensen of voor mensen die aan het hof werkte. Daarna, toen Elizabeth I (een van de dochters van Hendrik VIII) regeerde (1558-1603) verviervoudigde de bevolking. Door die overbevolking ontstonden er, tegen de wet in, vele houten bouwsels in kloostertuinen en op landerijen. Het begin van de 17e eeuw was ook de tijd van William Shakespear, (toneelschrijver) Christopher Marlowe en (komedieschrijver) Ben Jonson. De werken van deze mannen geven een duidelijk beeld over het ruige leven aan het begin van de 17e eeuw. De London Bridge speelde een grote rol in de 16e en 17e eeuw. In 1209 was deze brug gebouwd en er werden meteen veel winkels en huizen rondom gebouwd, zodat het verkeer er al snel vast stond. Tot 1661 werden de hoofden van verraders die in de Tower of Londen waren onthoofd, op palen boven het poorthuis van de brug tentoongesteld. (om rotting te verkomen werden de hoofden eerst gekookt en in teer gedompeld) In 1831 werd de brug vervangen voor een nieuwe brug.
De 17e eeuw begon ook met een nieuwe vorst, in 1603 werd Jacobus I gekroond. Hij was al koning Jacobus VI van Schotland, zodat deze twee rijken nu werden verenigd.
In het begin van de regering van Jacobus I, op 5 November 1605, gebeurde er iets dat nu nog steeds met vreugdevuren en vuurwerk wordt herdacht. Katholieke samenzweerders, die de paus als het hoofd van de Kerk zagen, verstopten explosieven in de kelders van het Hogerhuis om zo de koning en de leden van het Hogerhuis te doden. Guy Fawkes werd op heterdaad betrapt op het moment dat hij de lont wou aansteken, het plan, dat bekend staat als het Buskruitverraad, mislukte.
Op 4 januari 1642 brak er een burgeroorlog in Engeland uit. In 1649 werd de koning onthoofd, waarna er na een tijd van instabiliteit Oliver Cromwell, als Lord Protector, aan de macht kwam. Hij voerde een puriteins beleid tot zijn dood in 1658.
In de zestiger jaren van de 17e eeuw werd Londen door 2 grote rampen getroffen. Het begon in 1664 met de pest. Doordat men dacht dat het door de honden en katten kwam werden die allemaal afgemaakt, en kregen de ratten, de ware pestdragers, nog meer bewegingsruimte. Op het hoogtepunt van de epidemie stierven er 14.000 mensen per week. De lijken werden in grote pestkuilen begraven. Na een koude winter in 1665 daalde het aantal slachtoffers, en in februari 1666 keerde de koning en zijn hof terug naar Londen. Meer dan 100.000 mensen stierven aan de pest.
De tweede ramp voltrok zich een kleine 6 maanden later. In de nacht van 2 september 1666 brak er brand uit in een bakkerszaak. Toen de Lord Mayor gewaarschuwd werd, schijnt hij gezegd het hebben dat het zo’n klein brandje was ‘dat een vrouw het kon uitpissen’. Toen men de volgende ochtend opstond bleken er al 300 huizen in brand te staan, en er was niemand die wat deed. Gek genoeg zijn er tijdens deze brand, die drie dagen brandde, maar 9 mensen omgekomen. Maar de materiële schade was enorm, bijna elk gebouw in de 180ha. grote stad was ernstig beschadigd. St Paul’s Cathedral was zo ernstig beschadigd dat herstel onmogelijk was.
Deze Grote Brand maakte een einde aan de vele pestepidemieën in Londen. De gebouwen waarin de ratten leefde en de pest telkens opkwam werden allemaal verwoest.
Cristopher Wren was degene die de taak kreeg om de stad opnieuw op te bouwen. Hij had grootse plannen om de hele stad om te gooien, maar omdat iedereen gewoon weer zo snel mogelijk de huizen en winkels wouden opbouwen, ging dat plan niet door. Wren heeft wel de wereldberoemde St Paul’s ontworpen.
In de jaren hierna, rond 1713, begon er een bouwwoede, die een eeuw lang door zou gaan. De opkomende stroom van gegoede burgerij leidde tot een nog grotere bouwgolf. Vooral aan het eind van de 18e, begin 19e eeuw verrezen er grote instellingen, zoals de Bank of England en het British Museum. Londen moet er tientallen jaren uitgezien hebben als een bouwput. Tussen al deze verbouwingen bleef er maar één gebouw onaangeroerd, het paleis van Westminster. Dit paleis was al zo oud, niemand durfde het te verbouwen terwijl het toch een onpraktisch en lelijk gebouw was. Er waren dus ook maar weinig mensen die het betreurde toen het in 1834 in vlammen opging.
In 1837 werd prinses Victoria koningin, de meest bijzondere gebeurtenis tijdens haar regeringstijd was de Wereldtentoonstelling. Deze werd in 1851 in het Hyde Park gehouden, waar er producten uit de hele wereld bijeen werden gebracht in het ‘Crystal Palace’. Daar zijn er in vijf maanden tijd meer dan zes miljoen bezoekers geweest. De opbrengst van deze Wereldtentoonstelling was genoeg om een paar nieuwe musea te laten bouwen. (bijv. het Science Museum en het Natural History Museum)
Een andere bijzondere gebeurtenis uit haar regeringsperiode is dat er in 1838 een spoorlijn naar West Drayton werd aangelegd. In 1863 werd er ook de eerste lijn van de metro aangelegd. Ook werd het Leger des Heils opgericht, door William Booth in 1878. Het Leger des Heils werd opgericht omdat er ontzettend veel armoe in en rond Londen was.
De metro werd in de jaren twintig en dertig van de twintigste eeuw steeds verder uitgebreid. In de eerste wereldoorlog hebben er ook honderden Londenaren in de ondergrondse geschuild, ter bescherming tegen de bommenwerpers van de Duitsers. In 1939 begon de luchtoorlog. Uiteindelijk waren er in totaal 29.890 slachtoffers en 3.5 miljoen beschadigde of verwoestte gebouwen.
In de jaren na de tweede wereldoorlog tot nu zijn er een aantal dingen veranderd. Er werd een vliegveld in het westen van Londen gebouwd, waarna er al gauw meerdere volgden. Dit zorgde voor een economische groei in het westen. Doordat de industrieën zich buiten Londen gingen vestigen en het aantal containerschepen snel toenam is er nu niks meer van de 17 kilometer lange Londense haven over.

Globe Theatre

The Globe Theatre is een theater dat geheel zonder het geld van de regering (of zoals onze gids het zei: Without the money of Tony Blair) is opgebouwd, en nu ook wordt gerund. Het theater is nagebouwd, zoals het er waarschijnlijk zo’n 400 jaar geleden uitgezien heeft. Op de grond zag je bijna overal allemaal stenen met namen erop, dit waren de namen van de mensen die dit theater gesponsord hadden. Dit theater is ook met de hand gebouwd, om het weer precies zo als vroeger te krijgen. Alleen nu zijn er wel aan de veiligheidsvoorschriften voldaan.
Het originele Globe Theatre is in 1599 gebouwd, en stond bekend als ‘Wooden O’, door dat hij voornamelijk uit hout bestond en het een openluchttheater was. Dit theater was ook gebouwd zonder geld van de regering, omdat de puriteinen een theater als een afschuwelijk plek van zondes zagen. Daarom werd het ook aan de andere kant van de Theems gebouwd, zodat het niet in de stad lag. (Londen lag eerst voornamelijk aan de noordkant van de Theems.) Het theater brandde in 1613 af, maar werd meteen weer opgebouwd. In 1642 werd het gesloten door de puriteinen. Het Globe Theatre ligt op precies dezelfde plek als waar veel van Shakespeare’s voorstellingen zijn gegeven.
De acteur (later filmmaker) Sam Wanamaker is de oprichter van het Globe Theatre. Hij heeft jaren geld ingezameld om het Globe Theatre precies te kunnen na bouwen, inclusief de geitenharen in het pleisterwerk. Het enige verschil is dat er nu veel minder mensen in kunnen omdat er aan de veiligheidsvoorschriften voldaan moest worden. Nu kunnen er 1500 man in het theater, 400 jaar geleden waren dat er wel 3000. Helaas heeft Wanamaker het theater nooit afgerond gezien, vier jaar voordat het in 1997 klaar was stierf hij. In die tijd waren er ook geen voorzieningen, dus als je bijvoorbeeld naar de wc moest, en je stond beneden in het middenstuk dan liet je het maar gewoon lopen. Zat je op de tribune dan kreeg je van de zijkant een pot aangegeven. Doordat het vaak ook heel warm was en het theater dus helemaal prop vol zat, en men in die tijd natuurlijk ook weinig douchte en zo, heeft het daar ontzettend moeten stinken tijden eens voorstelling.
Behalve dat er voorstellingen in dit theater gegeven worden, is er ook een hele expositie over het leven van Shakespeare, de voorstellingen die er opgevoerd werden en het Londen uit de tijd van Shakespeare. Er worden niet altijd Engelse voorstellingen opgevoerd, soms komt er een hele theater groep uit een ander land om daar een voorstelling weg te geven in hun eigen taal. Als je wilt weten in welke taal de voorstelling gegeven zal worden, en je ook wilt weten of er een voorstelling is, moet je naar de top van het gebouw kijken, of er een vlag uit hangt. (En welke vlag dat is)

Canterbury cathedral

De eerste aartsbisschop van Canterbury was St Augustine. Hij was in 597 n.Chr. door Pope Gregory the Great vanuit Rome naar Londen gestuurd. Het was de bedoeling het Christelijke geloof weer in het Angelsaksische Engeland terug te brengen. Toen Augustine in Engeland aan kwam kreeg hij een kerk van koning Ethelbert, de Canterbury kathedraal.
Van 1070 tot 1077 werd de kathedraal gerestaureerd door Aartsbisschop Lanfranc. Een beroemde gebeurtenis in de geschiedenis van de kathedraal is de moord op Thomas Becket op 29 december 1170. Hij was vanaf 1161 aartsbisschop geweest, en daarvoor ook erg goed bevriend met de koning van Engeland. Dit liep mis omdat hij al zijn tijd aan de kerk besteedde. Hij werd verbannen toen hij voor de rechten van de kerk, tegen de koning, opkwam. Na zes jaar in Frankrijk geleefd te hebben kwam hij terug. Nadat hij vier weken terug was werd hij in de kathedraal door 4 ridders vermoord.
Tijdens de burgeroorlog werd de kathedraal nog een keer verwoest en geplunderd, dit maal door de puriteinen. Dit gebeurde in 1642, en pas in 1660 t/m 1707 werd de kathedraal weer gerestaureerd en opnieuw gebouwd.
Sinds de moord op Thomas Becket is Canterbury een belangrijk bedevaartsoord geworden.
Er komen hedendaags nog duizenden pelgrims en toeristen naar het stadje, en de kathedraal toe.
Doordat de kathedraal een pelgrimsoord werd, en er vele donaties gedaan werden, was het in staat om na brand en oorlog alles weer én mooier op te bouwen. Er zijn dus ook bijzonder veel en ontzettend mooie glas in lood ramen te vinden. De twaalf ramen in de ‘Trinity Chapel’ (Drie-eenheid kapel) beschrijven bijvoorbeeld bepaalde fases van het leven van Thomas Becket, en de wonderen die er bij zijn graf gebeurd zijn.
De eerste foto is een van de 12 ramen die over Thomas Becket gaan, de 2e foto is verloren gegaan in een brand, en verschilt daarom ook erg veel van zijn middeleeuwse voorganger, maar hoort nu toch echt bij de Canterbury Cathedral. De derde foto gebruikten de middeleeuwse monniken om het oude en het nieuwe testament te leren, en de overeenkomsten te zien. Het is opvallend dat er zulke heldere kleuren in het glas in lood zitten, dit lijkt een stuk minder op een foto, maar in het echt is het prachtig. Deze kathedraal heeft ook een van het mooiste glas in lood van de hele wereld.
In en rond de kathedraal werken vele mensen. Het kost dagelijks 9.000 pond om de kathedraal open te houden.

Canterbury Tales

‘The Canterbury Tales’ werd in de 2e helft van de 14e eeuw door Geoffrey Chaucer geschreven. Dit gedicht met meer dan 17.000 regels is nooit helemaal afgemaakt. Het verteld over een groep pelgrims die van Londen naar de gedenkplaats van St. Thomas Becket reizen. Om de tijd te doden besluiten ze elkaar verhalen te vertellen. De groep pelgrims bestaat uit alle lagen van de samenleving. Dit geeft dus een goed beeld van de Engelse bevolking uit de 14e eeuw, door het geweldige inlevingsvermogen van Chaucer, en zijn kracht om iedere pelgrim een eigen karakter te geven.
Het begint met ‘The General Prologue’. Hier lees je het verhaal over een groep van een stuk of 30 pelgrims die in een pub verzamelen en de volgende ochtend een bedevaart gaan maken. De verteller van de Canterbury Tales, die tevens een van de pelgrims is, geeft een beschrijving van de pelgrims en verteld waarom de Canterbury Tales is verteld. Als we de General Prologue vertrouwen, was het de bedoeling van Chaucer dat iedere pelgrim op de heenweg 2 verhalen zou vertellen, en op de terugweg ook. De waard van de herberg is als rechter aangesteld, en moest bepalen welk verhaal het winnende is, en een gratis avondmaal wint.
De Canterbury Tales zijn nooit afgemaakt. De volgorde ervan is ook niet helemaal zeker, omdat er in de 14e eeuw nog geen boekdrukkunst bestond, en de verhalen meerdere malen zijn overgeschreven. In totaal zijn er 24 verhalen opgeschreven. De originele Canterbury Tales zijn in de British Library te vinden.

Westminster palace

Westminster palace ligt aan de Theems in Westminster, Londen. Westminster palace heeft een oppervlakte van ruim 3 hectare. Het heeft naar schatting ongeveer 1100 vertrekken, 100 trappen en 3 km aan gangen.
Het Westminster Palace is halverwege de 19e eeuw grotendeels herbouwd, als gevolg van een brand in 1834. Alleen de Westminster Hall stamt af uit 1099, hier is het parlement meer dan 2 eeuwen te samen gekomen. Het bijzondere dak, dat in 1402 werd voltooid, is de grootste niet ondersteunde dakspant van Engeland en het mooiste middeleeuwse dak van Noord-Europa. Sir Charles Barry was degene die Westminster palace opnieuw opbouwde in de 19e eeuw, hij was gekozen uit 97 inschrijvingen.
De Westminster palace diende tot de 16e eeuw als een koninklijke verblijfplaats, waarna het, in 1547, gebruikt werd als gebouw van samenkomst voor ‘the House of Commons’ en ‘the House of Lords’ welke samen the House of Parliament vormen. Als er overdag een vlag uithing, of er een lampje boven de wijzerplaat brandt, geeft dat aan dat het Parlement zitting heeft. De eigenlijke debatzaal is zo klein dat slechts iets meer dan de helft van alle leden van het lagerhuis kunnen zitten, de rest moet blijven staan. Hierdoor worden de debatten vaak bekrachtigd met een hoop lawaai en rumoer. De een vindt dit parlementair debat onwaardig, de ander vindt het een essentieel onderdeel.
De ‘Clock Tower’ , die bijna 100 meter hoog is, wordt ook wel de ‘Big Ben’ genoemd, naar de 13 ton wegende klok. De Big Ben is misschien wel een van de bekendste plekken van Londen, en slaat ieder uur. De Big Ben is lange tijd de grootste klok van de hele wereld geweest. De naam ‘Big Ben’ was eerst in 1857 aan een andere 16 ton wegende klok gegeven, doordat de toren waar de klok in moest komen nog niet klaar was werd deze in ‘The New Palace Yard’ gemonteerd. Toen de klok bijna meteen barstte, werd het metaal omgesmolten en gebruikt voor de huidige Big Ben. De Clock Tower hangt, door het gewicht van de Big Ben, zo’n 35 mm over naar het noordwesten. De Big Ben is onder andere zo beroemd doordat alle tv en radio stations in de UK het nieuwe jaar met deze klok inluiden. Op BBC is de Big Ben ook te horen, voordat het nieuws begint. Ook staat hij bekend door de betrouwbaarheid van de tijd. Doordat de klok eerder klaar was dan de toren had de maker tijd om met het mechanisme te experimenteren. Doordat het origineel lang zo goed niet was, is het verbeterd en sindsdien goed bestand tegen regen, wind, sneeuw en duiven. Niemand weet hoe de Big Ben aan zijn naam is gekomen, sommige mensen denken dat hij is vernoemd naar en beroemd bokser uit die tijd, ‘Big Ben’ Caunt, andere denken dat hij is vernoemd naar Benjamin Hall, de zwaarlijvige man die aan het hoofd van de bouwwerkzaamheden van Westminster stond, en die de zware taak op hem nam om toentertijd de klok op zijn plaats te hijsen. Er bestaat zelfs een zogeheten ‘Little Ben’, Dit is de Clock Tower precies nagemaakt, met werkende klok, alleen dan van ± 6.5 meter hoogte.
De tweede toren van het Westminster Palace is groter dan de Clock Tower, namelijk 102 meter. Deze toren heet de Victoria Tower. Hier liggen de archieven van het parlement opgeslagen, en hier is de vorsteningang.

Harrods

Harrods is een ‘high class’ warenhuis, bestaande uit 7 verdiepingen, met meer dan 300 afdelingen. Harrods bestaat al meer dan 150 jaar in verschillende vormen, het enige dat 150 jaar lang hetzelfde is gebleven is de toewijding aan kwaliteit, waarde en stijl. Charles Henry Harrod is de oprichter van Harrods, welke hij opende als een familie bedrijf in 1849. Hij had enkel een kruidenierszaak overgenomen, en deze een nieuwe naam gegeven. De grote veranderingen begonnen pas toen zijn zoon, Charles Digby Harrod, de zaak overnam. Hij veranderde de kruidenierszaak in een zaak waar meubelen, parfum, porselein en glas te krijgen was. Toen hij in 1889 met pensioen ging, was het een beperkte winkel geworden, genaamd: ‘Harrod’s Stores Limited’. Rond 1900 werd de winkel overgenomen door Richard Burbidge. Doordat hij de omliggende stukken land opkocht kon Harrods uitbreiden tot het warenhuis van vandaag de dag. Harrods is in de loop van de 20e eeuw een aantal keer overgenomen, en is nu in handen van een Egyptische eigenaar, Mohamed Al-Fayed, die het in 1985 kocht.
Harrods levert onder andere aan de Koningin van Engeland, De hertog van Edinburgh, Queen Elizabeth en de Prince of Wales.
Harrods heeft ook al de eer gehad om in 1898 de eerste roltrap van de hele wereld te instaleren. Harrods lijkt van buitenaf helemaal niet zo groot, omdat je niet het hele gebouw ziet. Als je binnenkomt moet je standaard door detectiepoortje en zijn er overdreven veel personeelsleden. Als je met een grote groep naar binnen gaat, met rugtassen, wordt je meestal ook gevraagd deze rugtas aan de hand mee te nemen, en niet op je rug. Toen wij in Harrods waren hebben we maar een klein gedeelte gezien, maar het is ook onmogelijk om alles in 1 dag te zien. Wat me wel opviel was dat Harrods zijn naam van kwaliteit en stijl wel eer aandoet, want alles ziet er overal zo netjes en sjiek uit, en er is altijd wel iemand die naar je toe komt om te vragen of ze je kunnen helpen.

Covent Garden

Tot de jaren zeventig was Covent Garden niet meer dan een vervallen buurt van groente- en bloemen handelaren. Toen de veiling in 1979 verhuisde naar Nine Elms, in Londen-Zuid, werden de veilinghallen omgebouwd tot leuke winkeltjes en restaurantjes.
Het middenpunt van Covent Garden is de Central Market. Dit elegante bouwwerk werd ontworpen door Charles Fowler en is voltooid in de jaren dertig van de 19e eeuw. Hier vertonen straatartiesten hun kunsten. Ten noorden van Long Acre, de grote verkeersstraat van Covent Garden (verder mag je er nergens autorijden), kom je terecht in een wirwar van straatjes waar oude pakhuizen zijn omgebouwd tot dansstudio’s, speciaalzaken en galeries. Covent Garden staat onder de ‘shoppers’ bekend als een groots winkelcentra met velen boetiekjes. Ook wordt Covent Garden bevolkt door vele acteurs en kunstenaars. Als je dan ook door Covent Garden loopt, kom je allemaal soorten mensen tegen. Toen wij in Covent Garden waren, was het er ook erg druk en gezellig. Wij zaten op het pleintje en er waren een stuk of 3 artiesten aan het optreden. Het stikte van de mensen op de terrasjes, en in de Central Market stonden allerlei leuke kraampjes waar (meestal) zelfgemaakte dingen (voornamelijk sieraden) te koop waren.