Inleiding
Voor het vak Duits heb ik een werkstuk gemaakt in het teken van Berlijn. Ik heb voor vier onderwerpen gekozen:
• De geschiedenis van Berlijn. • Stadsontwikkeling. • Het verhaal achter de Berlijnse muur. • De Berlijnse muur.
Mijn werkstuk bevat na ieder hoofdstuk een bladzijde met plaatjes. Dit vond ik goed voor de overzichtelijkheid.
Berlijn is de hoofdstad van Duitsland en heeft 3,3 miljoen inwoners van de 81,6 miljoen die in heel Duitsland wonen.
Berlijn is vandaag de stad zonder grenzen. De muur is verdwenen, maar dat neemt niet weg dat ook de tegenstellingen weg zijn. De twee stadsdelen, west en oost, zijn nog lang niet aaneengegroeid. De sporen van de verdeelde stad zijn er nog wel en in veel gevallen is de saamhorigheid er niet bepaald beter op geworden. ‘Wessis’ en ‘Ossies’ zijn de scheldnamen die de Oost- en Westduitsers voor elkaar hebben bedacht. De Westduitsers bekijken hun nieuwe medeburgers veelal als domme, slome mensen. Er worden vele zure grappen over elkander verteld en deze tonen aan dat het samengaan van beide samenlevingen nu niet direct smetteloos verloopt.
De stad Berlijn is inmiddels is zowel oost als west in één grote beerput veranderd, waar men razendsnel nieuwe gebouwen uit de grond stampt om straks een waardige en volwaardige hoofdstad te worden. Toch zal voorlopig de tegenstellingen tussen de twee stadsdelen groot blijven. En misschien nog wel groter, juist doordat er geen muur meer is tussen de beide delen. Het zal nog jaren duren voordat Berlijn echt weer één stad is.
De geschiedenis van Berlijn.
Berlijn is ontstaan uit twee stadjes Kölln en Berlin. In 1432 kwamen ze samen onder één bestuur, maar in 1448 ontstonden er problemen en toen werd de samenwerking weer verbroken. Berlijn had toen enkel nog toekomst als stad waar iemand regeert, die gekozen is door de Duitse keizer dat wil zeggen een keurvorstelijke residentie. Van 1640 tot 1688 was Frederik Willem I de grote keurvorst. Hij gaf een aanzet tot een enorme ontwikkeling en groei van de stad. Om de stad tegen aanvallen te beschermen werd deze omgeven met sterke vestingwerken. Door het Freidrich-Wilhelm kanaal werd Berlijn een doorvoerhaven tussen Breslau en Hamburg. In 1810 werd er een universiteit gesticht en in 1870 werd Berlijn de hoofdstad van Duitsland. Het breidde zich snel uit tot een grote industriestad. In 1920 werden enkele voorsteden als Charlottenburg, Köpenick, Lichterfelde, Neukölln, Spandan en Wilmersdorf bij Berlijn gevoegd.
In Oost-Berlijn stonden drie belangrijke kerken, het koninklijk paleis en diverse musea. Er was een boulevard van 1,3 kilometer lang, de Unter den Linden. Aan de Westkant staan de triomfboog de Brandenburg Tor, De staatsburg en de Congreshal.
Ook in West-Berlijn staan belangrijke gebouwen en bezienswaardigheden in de buurt van het centrum dat wil zeggen ten zuiden van de Brandenburger Tor. Er is een modern winkelcentrum, academies voor kunst en cultuur, een grote dierentuin en het slot Charlottenburg met een belangrijke kunstverzameling. Verder kan men iets meer naar het westen nog tentoonstellingshallen, een mooi Olympisch stadion, een autoracebaan en kastelen vinden.
Als gevolg van de benoeming op 30 januari 1933 van Adolf Hitler tot rijkskanselier vonden er een aantal veranderingen van betekenis plaats. Op 27 februari het zelfde jaar werd het Rijksdaggebouw ( parlement ) in brand gestoken. Dit was het sein tot een reeks maatregelen zodat de nationaal socialisten beter zouden kunnen regeren zonder tegenwerking. Het was namelijk de droom van Hitler om van Berlijn de mooiste stad van de wereld te maken. Monumentale gebouwen werden verbouwd om het aanzien te veranderen. De belangrijkste architect was Albert Speer. In de tweede wereldoorlog werd Berlijn grotendeels in puin gelegd.
De Russen bereikten Berlijn en op 2 mei 1945 staakte de stad de strijd. De stad werd in 4 sectoren verdeel. Een Russische, Amerikaanse, Franse en Britse sector.
Nadat de onenigheid tussen de Amerikanen, de Britten en de Fransen samen tegen de Russen toenam konden zij niet samen de stad besturen . Toen de Westerse landen begin 1948 samen besloten in hun sectoren de geldsanering door te voeren, leidde dit aan de Sovjet zijde tot een heftige reactie. De toevoerwegen naar West- Berlijn werden afgesneden en geblokkeerd. Na één jaar werd de blokkade door de Russen opgeheven.
In 1950 werd West-Berlijn bestuurd door Bondsrepubliek Duitsland en Oost-Berlijn bestuurd door de DDR en werd het formeel haar hoofdstad.
In de jaren vijftig werd Berlijn een unieke ontmoetingsplaats tussen West en Oost, ondanks dat er beperkingen waren in het goederen- en reizigersverkeer.
Veel Oost-Duitsers konden toen nog via Berlijn nar het Westen uitwijken.
In juni 1953 kwam er een opstand in de DDR, deze opstand had zijn middelpunt in Oost-Berlijn. Mede door deze opstand richtten Oost-Duitse troepen op 13 augustus 1961 de
Berlijnse muur op, waardoor de communicatie tussen Oost- en West-Berlijn geheel werd verbroken en er een eind werd gemaakt aan de verdeling van Berlijn door Amerikanen, Russen, Britten en de Fransen.
Stadsontwikkeling
West-Berlijn
In de eerste 20 naoorlogse jaren werden in Berlijn ongeveer 350.000 woningen gebouwd waarvan circa 270.000 in het westelijke stadsdeel. De economische ontwikkeling van de Bondsrepubliek en de psychologie van de ‘koude oorlog’ inspireerden de Westduitsers tot een grootse aanpak van de wederopbouw van West-Berlijn, dat in feite een plan was dat moest slagen om de West-Duitse welvaart te tonen. De ruimtelijke en financiële mogelijkheden leidden tot bezienswaardige experimenten van moderne bouwkunst. Omdat men nog steeds rekening hield met een mogelijke hereniging van de stad werd het nieuwe stadscentrum zo dicht mogelijk bij het oude centrum, dat toen in Oost-Berlijn lag, gebouwd, namelijk rondom de Ernst-Reuter-Platz en bij het Tiergartenviertel. Het vele groen dat het vooroorlogse Berlijn kenmerkte, is grotendeels behouden gebleven. Twee derde van de stadsoppervlakte wordt ingenomen door parken, bossen, tuinen en meren.
Oost-Berlijn
Het centrum van Oost-Berlijn viel grotendeels samen met het oude centrum van de ongedeelde stad. Het lag rondom de Alexanderplatz dat uit de 18e eeuw stamt en vroeger veemarkt was. De stad, die in de oorlog grotendeels verwoest werd, herbouwde men tot circa 1965 voornamelijk in de zogenaamde stalinistische pronkstijl met kolossale gebouwen, rijk voorzien van marmer en versieringen. Pas in de jaren zestig kwam het accent bij de heropbouw meer te liggen op de functionele woningbouw.
Het werkstuk gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
1 seconde geleden