Andy Warhol - Analyseschema portret Ingrid Bergman

KPC-analyseschema

Ik maak dit schema over hetzelfde schilderij, namelijk Ingrid Bergman van Andy Warhol. Als je kijkt naar de voorstelling, waar het over gaat dan is het antwoord daarop natuurlijk de geportretteerde. Naast het afbeelden (iets uit de werkelijkheid namaken) kan de kunstenaar ook zijn/haar verbeelding gebruiken. Andy Warhol heeft duidelijk zijn eigen verbeelding gebruikt, aangezien de voorstelling niet realistisch is weergegeven. Hij is uiteraard wel gebaseerd op de werkelijkheid, maar het is bewust onnaturalistisch geschilderd. Als je probeert de boodschap van het portret te achterhalen kun je geen informatie halen uit de titel, dat is slechts de naam van de geportretteerde. De boodschap is wel de (rol)modellen weer te geven in de tijd dat moderne kunst (popart) een gebruikte schilderstijl is, zodat het imago, de uitstraling van deze tijd naar voren komt. Nu ga ik aandacht besteden aan de abstrahering: door het kleurgebruik etc is het schilderij niet realistisch. Het beeld heeft wel een herkenbare voorstelling, je kan er wel uit opmaken wat nou precies wordt afgebeeld, dus het schilderij is wel figuratief. Het schilderij is niet geïdealiseerd. Onder de beeldende aspecten verstaan we de onderdelen waaruit een beeld is opgebouwd, zoals vorm, licht, kleur en ruimte. Aangezien het een portret is waar de ruimte achter de persoon niet echt van toepassing is, kan er weinig over het soort licht verteld worden (zie ook portretanalyse). Wel kan je uit de eigen schaduw opmaken dat er sprake is van zijlicht. De schaduw is aan de linkerkant, dus het licht komt van rechts. In het schilderij worden zeer felle en heldere kleuren gebruikt. De meeste kleuren die hij gebruikt zijn door menging verkregen, dus het zijn vooral secundaire kleuren. Het is een polychroom object omdat het schilderij met verschillende kleuren is beschilderd. Het gezicht is spierwit en de mond en ogen daarentegen zijn felrood en felgroen, op deze manier steken de kleuren erg van elkaar af en ontstaat er een erg bont effect. Er is ook sprake van een koud-warm-contrast: Itten onderscheidt koude en warme kleuren. Blauw is bijvoorbeeld koud en oranje warm. Wanneer koude en warme kleuren naast elkaar gebruikt zijn, spreken we van koud-warm-contrast, dat is in dit geval dus de blauwachtige achtergrond met de warme kleuren van de afgebeelde. In het portret is ook ruimte te onderscheiden. Het is een plat beeldvlak, een afbeelding, dus gewoon tweedimensionaal, maar er door ruimtesuggestie kan je zien dat er diepte in het geheel is. Een voorbeeld daarvan is overlapping: gedeelten van vormen zijn niet te zien omdat er andere vormen voor staan. De ene vorm lijkt achter de andere vorm te zitten, bijv. als je kijkt naar de neus etc. ook is er ruimtesuggestie door afsnijding: het kader overlapt de vorm, je ziet een stuk van de trui niet. En ook door kleurperspectief: ontstaat wanneer warme kleuren op de voorgrond worden gebruikt en koude kleuren op de achtergrond. De koude kleuren lijken te wijken, terwijl warme kleuren naar voren lijken te komen. De achtergrond is blauw-achtig, wat een donkerdere koudere kleur is als je kijkt naar de kleuren van de geportretteerde. Vorm: het zijn organische vormen lichtelijk geïnspireerd op de natuur, omdat het menselijk gezicht nog goed herkenbaar is. Het zijn vooral samengestelde vormen. De contouren in het gezicht zijn scherp aangegeven met een roze lijn. Omdat het een portret is, is er sprake van een centrale compositie. Het is in z’n geheel asymetrisch, wat spanning aan de ordening geeft, hoewel het toch een redelijk statische afbeelding is. Er is weinig sprake van tijd. Het doel staat uitgebreid aangegeven in de portretanalyse. Het is autonome kunst, omdat het schilderij ‘onafhankelijk’ is en op zichzelf staat. We spreken ook wel over 'vrije kunst', als het op het eerste gezicht kunst is zonder functie. Dat is dus het geval bij dit schilderij. In de eerste instantie lijkt het zomaar een schilderij, maar als je er beter over nadenkt heeft het wel degelijk een functie.