Gordeldier

Inhoudsopgave



Blz. 1 Inhoudsopgave

Blz. 2 Inleiding

Blz. 3 Hoofdstuk 1: De gordeldieren zelf
§1.1 gegevens van het gordeldier
§1.2 waar leven ze en hoe komen ze aan hun eten

Blz. 7 Hoofdstuk 2: Familie en Vijanden van het gordeldier
§2.1 familie van het gordeldier
§2.2 vijanden van het gordeldieren

Blz. 9 Hoofdstuk 3: De voortplanting en het gedrag van het gordeldier
§3.1 De voortplanting van het gordeldier
§3.2 Het gedrag van het gordeldier

Blz. 11 Conclusie

Blz.11 Bronnen

Blz.12 Gebruikte bronnen

Inleiding

Waarover? Dit werkstuk gaat over het gordeldier.

1. De gordeldieren zelf

§1.1De gegevens van het gordeldier

Er zijn heel veel soorten gordeldieren ik zal bij elk soort de gegevens opnoemen.

Naam: Negenbandig gordeldier
Gewicht: Ongeveer 15kg
Lengte: Lengte; tot 1,20m Hoogte; 60m breedte; ong. 40m
Voedsel: Insecten, fruit en eieren
Afstammeling: Cingulata (gordeldierachtige)
Kleur: Gordel: bruin en licht bruin, hoofd: roze
Leefgebied: Noord-Amerika
Soort: Zoogdier
Latijnse naam: Dasypus novemcinctus
Groep: Gewervelde dieren

Naam: Reuzen gordeldier
Gewicht: 60 kg
Lengte: 2,5 m
Voedsel: Termieten, wormen en slangen
Afstammeling: Cingulata (gordeldierachtige)
Kleur: Gordel; bruin voor de rest lichtbruin
Leefgebied: Venezuela en Suriname
Soort: Zoogdier
Latijnse naam: Priodontes maximus
Groep: Gewervelde dieren


Naam: Gordelmol
Gewicht: 100 gram
Lengte: 90 tot 115 mm
Voedsel: Kleine insecten
Afstammeling: Mol en Cingulata (gordeldierachtige)
Kleur: Roze en bruin (gordel)
Leefgebied: Argentinië
Soort: Zoogdier
Latijnse naam: Chlamyphorus truncatus
Groep: Gewervelde dieren




Naam: Bruinbehaard gordeldier
Gewicht: 3-4 kg
Lengte: 30-40cm
Voedsel: Insectenlarven en kleine insecten
Afstammeling: Cingulata (gordeldierachtige)
Kleur: (licht)bruin
Leefgebied: Argentinië
Soort: Zoogdieren
Latijnse naam: Chaetophractus villosus
Groep: Gewervelde dieren



Naam: Dwerg gordeldier
Gewicht: onbekend
Lengte: 260 tot 335 mm
Voedsel: Insecten, wormen, planten, kleine dieren
Afstammeling: Cingulata (gordeldierachtige)
Kleur: Gordels: bruin Staart: geel
Leefgebied: Chili en Argentinië
Soort: Zoogdier
Latijnse naam: Zaedyus pichiy
Groep: Gewervelde dieren





Naam: Stamperstaart
Gewicht: onbekend
Lengte: Lengte; 4m hoogt; 1,5m
Voedsel: Knollen, wortels en planten
Afstammeling: -
Kleur: Grijs, bruin en groen
Leefgebied: Zuid-Amerika
Soort: Uitgestorven
Latijnse naam: Doedicurus
Groep: Gewervelde dieren

Naam: Goochem het gordeldier
Gewicht: 16 gram
Lengte: 17 cm
Voedsel: (hij kan niet eten)
Afstammeling: Plastic speelgoed
Kleur: Rood petje en accessoires, beige huid
Leefgebied: Aan gordels in België en NL
Soort: speelgoed
Latijnse naam: onbekend
Meer informatie op: www.gordeldier.nl

§ 1.2 Waar leven ze en hoe komen ze aan hun eten

Gordeldieren leven bijna altijd in een hol onder de grond.
Ze komen overdag even naar boven om eten te zoeken (planten,slangen).
Enkele gordeldieren blijven bijna altijd onder de grond en pakken met hun klauwen of tanden insecten en wormen.

De gordelmol is heel zeldzaam, dat komt omdat hij maar een keer per jaar boven de grond komt. Het negenbandig gordeldier steekt vaak over wegen. Daarom worden ze ook vaak overgereden. Als het dier in gevaar is maakt het een sprong (meer in het hoofdstuk: De voortplanting en het gedrag van het gordeldier)


Gordeldier (natuurgetrouw)
2. Familie en vijanden van het gordeldier

§2.1 Familie van het gordeldier

De Xehanartha was een groep zoogdieren waaronder het gordeldier.
Bij de Xehanartha horen: Tandarme Zoogdieren (Edendata) (Miereneters, Grondluiaards en Boomluiaards, de Glyptodonten en Gordeldieren)
De Xehanartha werden in het paleoceen gesplitst in twee groepen.
Het gordeldier was toen dus nog een kruising tussen een glyptodont en een gordeldier. Dat waren ze tot het pleistoceen. Toen werden het twee zelfstandige dieren. Het gordeldier en glyptodonten. De Edendata, grond en boomluiaards gingen ook in een groep. De miereneter bleef hetzelfde en de luiaards werden nog een keer gesplitst in de boom en grondluiaards.


De stamboom van de Xehanartha

§2.2 Vijanden van het gordeldier

De gordeldieren hebben ook heel veel vijanden, ik zal ze opnoemen en wat ze met de gordeldieren doen.

1. Mens: In Zuid-Amerika eten ze graag gordeldier ze eten het vlees en van het gordelpantser maken ze manden.

2. Prairiewolf: Soms eet de prairiewolf gordeldieren maar het is niet zijn lievelingseten…

Een prairie wolf
3. Rode lynx: De rode lynx eet alleen gordeldier als het echt geen andere dieren kan vinden, ze eten meestal haasachtigen.

Een rode lynx
4. Roofvogels: Roofvogels (vooral gieren) eten vooral kleiner gevogelte knaagdieren. Als ze trek hebben willen ze soms een gordeldier.
Maar een gordeldier heeft een pantser dus ze kunnen hem niet zomaar pakken.
Het enige plekje waar hij geen pantser heeft is zijn nek. In het nest draait hij het gordeldier om en scheurt hij het buikvlees aan stukken, en voert het aan zijn kuikentjes en aan zichzelf.

Een vale gier



3. De voortplanting en het gedrag van het gordeldier

§3.1 De voortplanting van het gordeldier

Gordeldieren zijn heel speciaal met de voortplanting.
De rede daar voor is: Ze kunnen maarliefst een 2 tot 4 jongen tegelijk krijgen.
Dus een eeneiige vierling (als ze er vier krijgen).

Hun hol bevindt zich vaak ergens waar ook mierenhopen zijn, omdat ze vaak mieren en termieten eten.

De paringstijd van de gordeldieren is van Mei t/m Juli, in de paringstijd komen meerdere gordeldieren bij elkaar.
De vagina van het wijfje zit onder de staart, de penis van het mannetje zit onder het pantser. Als de gordeldieren paren, rollen ze in het rond. Het lijkt dan op een soort bal.

§3.2 het gedrag van het gordeldier

Het gedrag van gordeldieren is ook wel gênant.
Maar waarom? Omdat in Noord-Amerika (waar het negenbandig gordeldier leeft) er vaak gordeldieren op straat liggen. Ze steken namelijk vaak over.
Als ze oversteken letten ze niet goed op en een auto rijdt ze zo over.
Als ze het gevaar toch zien springen ze automatisch de lucht in (afbeelding).
Maar dan beuken ze vaak nog tegen de bumper aan en zijn ze alsnog dood.

Bij de paringstijd zijn de gordeldieren heel agressief.
Als er bijvoorbeeld een ander gordeldier dicht bij het vrouwtje komt,
Dan bijt of krabt het gordeldier direct.
Ze zijn dan bang dat het andere gordeldier met zijn wijfje gaat paren.

Sommige gordeldieren kunnen zich ook oprollen tot een bal, dan is het een en al pantser.
Zo kunnen ze sneller van een berg rollen, zich beschermen tegen vijanden.

Gordeldieren leven alleen maar met de paringstijd komen de gordeldieren samen.
Het gordeldier voedt de kinderen goed op na 4-5 weken kunnen ze al lopen en na 9 maanden zijn ze geslachtsrijp.



Conclusie

Ik vond het werkstuk leuk om te maken omdat het ook wel een leuk onderwerp is, het is ook niet zo heel erg bekend.

Het was wel heel lastig om informatie te zoeken over het gordeldier.
Telkens als je gordeldier intypte kwam je bij de site van Goochem het gordeldier.
Dat is een of ander gordeldier die je in de auto om je gordel moet doen.
Dat gebeurde ook met de ‘afbeeldingen’ bij Google. Dan zag je ook telkens Goochem het gordeldier.
Op Wikipedia was er ook maar weinig informatie, maar gelukkig wist ik meer informatie te vinden toen ik het Engelstalig deed, dat is ook meteen goed voor je talenknobbel. Toen ik wat verder ging zoeken kwam ik bij “Berts geschiedenissite”.
Daar kon je veel informatie vinden over het gordeldier en waar die vanaf stamt.
In de bibliotheek was ook bijna geen informatie te vinden. In de dierenencyclopedieën stond bijna niets over het gordeldier in en als er informatie was ging het over dingen wat ik al wist.
Dus ik moest overleven met de informatie van internet.
Dat was ook wel goede informatie

Verder vind ik het er heel mooi uitzien en er veel informatie instaat.
Ik hoop ook dat er een goed cijfer voor krijg.


Bronnen
Sites:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Gordeldier
http://en.wikipedia.org/wiki/Pink_Fairy_Armadillo
http://users.skynet.be/zoekheteensop/zoogdieren.htm

Gebruikte bronnen
Gordeldieren
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Gordeldier)
Ga naar: navigatie, zoeken
Gordeldieren

Negenbandig gordeldier (Dasypus novemcinctus)

Taxonomische indeling

Rijk:
Animalia (Dieren)

Stam:
Chordata (Chordadieren)

Klasse:
Mammalia (Zoogdieren)

Orde:
Cingulata (Gordeldierachtigen)


Familie

Dasypodidae
Gordeldieren (Dasypodidae) zijn de enige overlevende familie uit de gordeldierachtigen (Cingulata). De familie komt voor in Midden- en Zuid-Amerika. Het negenbandig gordeldier (Dasypus novemcinctus) is de enige soort die in Noord-Amerika voortkomt, in het zuidoosten van de Verenigde Staten. Er zijn 21 levende soorten in acht geslachten (zie lijst).
De kleinste soort, de gordelmol (Chlamyphorus truncatus) weegt minder dan 100 gram, terwijl de grootste soort, het reuzengordeldier (Priodontes maximus) meer dan 60 kilogram kan worden. Alle soorten bezitten een pantser, bestaande uit verbeende huidschilden. Het zijn allen insectivoren. De meeste soorten eten ook ander voedsel, als kleine gewervelden, eieren, paddenstoelen en vruchten.
Gordeldieren spelen ook een belangrijke rol in de wetenschap. Het negenbandige gordeldier heeft een ongebruikelijk voortplantingssysteem, in die zin dat het eeneiige vierlingen kan voortbrengen. Dit betekent dat alle vier de jongen uit één nest dezelfde genetische informatie met zich meedragen. Dit komt van pas in onderzoek waarbij vergelijkingen gemaakt moeten worden tussen constante factoren, in dit geval bij de genetisch identieke gordeldieren. Hier hebben zowel medicinale als gedragsonderzoeken baat bij.
De Dasypodidae is een oude familie. Utaetus, één van de eerste gordeldieren, leefde in het Eoceen en leek veel op de huidige soorten.

Categorie: Gordeldier

___________________________________________________________________
Negengordelig gordeldier
Groep : op het land levende zoogdieren

Van de zes soorten gordeldier met een lange neus, is het negengordelig gordeldier de enige die in Noord-Amerika voorkomt. Met zijn zware pantser van dikke, hoornachtige platen, kan dit vreemd ogende dier zich tot een harde bal oprollen om zich tegen roofdieren te beschermen. Hij is miljoenen jaren lang vrijwel onveranderd gebleven en kan zes minuten op het water blijven drijven door zijn maag als een ballon op te blazen en zijn adem in te houden.
Graven is voor het negengordelig gordeldier een belangrijke bezigheid. Met zijn krachtige klauwen graaft hij een netwerk van maximaal vijftien holen binnen zijn territorium, dat bij voorkeur uit zachte, zanderige grond bestaat. Bovengronds kan dit trage dier er snel vandoor gaan als hij wordt opgeschrikt. Bij een aanval rolt hij zich vaak op of verdwijnt hij in één van zijn tunnels. Ondanks zijn stevige, bepantserde lichaam kan hij zich indien nodig ook in het water redden. Om een groot stuk over te steken, zuigt hij lucht op om zijn maag op te blazen, zodat hij blijft drijven als hij naar de overkant zwemt. Eenmaal veilig op het droge laat hij een paar uur lang de overtollige lucht weer uit zijn lichaam lopen.
Hoewel er over veel gordeldiersoorten weinig bekend is en vele zeldzaam worden, komt het negengordelig gordeldier nog vrij veel voor, met name omdat zijn verspreidingsgebied groter is dan dat van andere gordeldieren. De grootste bedreiging vormt de aantasting van zijn leefgebied door houtkap en uitbreiding voor de landbouw. Ook is dit dier op veel plaatsen een geliefde culinaire lekkernij en wordt er stevig op hem gejaagd vanwege zijn vlees.
Gordeldieren leven meestal solitair, maar komen in de zomer samen om te paren. Een mannetje dat met een vrouwtje heeft gepaard, trekt verder om andere bereidwillige partners te zoeken. In noordelijke delen van hun verspreidingsgebied kan het vrouwtje de innesteling van het eitje enkele maanden uitstellen zodat haar jongen niet in de winter worden geboren. De jongen kunnen al een paar uur na de geboorte lopen en worden vier tot vijf maanden gezoogd. Jonge gordeldieren hebben zachte, leerachtige schilden die pas verharden als ze volgroeid zijn. De voornaamste vijanden zijn de prairiewolf, de rode lynx en roofvogels.
Gordeldieren zijn aaseters die alles eten wat op hun weg komt. Naast zijn hoofdmenu, dat uit insecten zoals kevers en mieren bestaat, voeden ze zich met bladeren en vruchten en tijdens de winter met dode dieren, kleine reptielen of amfibieën en af en toe een rivierkreeft of vogelei. Gordeldieren gaan vooral tijdens de nacht uit eten en snuffelen dan luidruchtig tussen droge bladeren, rottende boomstammen en gebladerte. Met hun lange, gevoelige snuit sporen ze zelfs insecten op die twintig cm onder de grond leven.
Nathis

Pantserdieren, luiaards, gordeldieren en miereneters


Miereneters, luiaards en gordeldieren zijn de huidige vertegenwoordigers van de tandarmen of edentata waaronder ook uitgestorven soorten behoren.

Cohort Edentata
Miereneters hebben in het geheel geen tanden. Onder de edentata ressorteren een aantal vreemde dieren voor zoals de reuzenpantserdieren die leefden tijdens het Pleioceen van Noord- en Zuid-Amerika. De oorsprong van de groep ligt in het Vroeg-Tertiair.
Familie Metacheiromyidae
Mogelijk waren deze primitieve dieren de voorouders van de schubdieren.
Orde Xenarthra
Het kenmerkende van deze groep waren de extra gewrichten tussen de wervels, daarom worden ze ook wel bijgewrichters genoemd. De bijgewrichten stelden de reuzepantserdieren en gordeldieren in staat om het zware pantser te dagen en was het voor de luiaards mogelijk rechtop te staan.
Familie Mylodontoidae
Familie Megatheriidae
Familie Megalonychidae
Moderne luiaards wijken met hun gedrag sterk af van dat van hun voorouders,de uitgestorven reuzenluiaards die wel tien maal zo groot konden worden als de thans levende vormen. Deze reuzenluiaards (ook wel grondluiaards genoemd) waren trage, herbivore dieren die verschenen in het Vroeg-Oligoceen en relatief kort geleden uitstierven.
Familie Glyptodontidae
Deze groep vertegenwoordigt grote gepantserde dieren die zich ontwikkelden tijdens het Mioceen. Het zijn de tegenhangers van de zwaar bepantserde ankylosauriërs. Ze zijn relatief zeer kort geleden uitgestorven en komen nog voor in de overleveringen van de Zuid-Amerikaanse Indianen.
Familie Dasypodidae
Gordeldieren verschenen in het Laat-Paleoceen van Zuid-Amerika, moderne vormen stammen uit het Oligoceen. Het levensgebied van de gordeldieren heeft zich door de historie beperkt tot Amerika.
Familie Myrmecophagidae
Deze groep bestaat uit \"echte miereneters\" die niet dienen te worden verward met de buidelmiereneter zoals de moderne Myrmecobius. Over hun ontwikkeling is weinig bekend hetgeen debet is aan het incomplete fossiele archief.
Familie Manidae
Dit is de familie van de wonderlijke schubdieren die zijn bedekt met uit samengeperste haren bestaande schubben. De levende soorten zijn ondergebracht in het geslacht Manis en komen voor in Afrika en Zuidoost-Azië.
Gesponsord door scholieren.com

Pink Fairy Armadillo
From Wikipedia, the free encyclopedia
(Redirected from Pink fairy armadillo)
• Have questions? Find out how to ask questions and get answers. •
Jump to: navigation, search
Pink Fairy Armadillo[1]


Conservation status

Near Threatened (IUCN) [2]

Scientific classification

Kingdom: Animalia

Phylum: Chordata

Class: Mammalia

Order: Cingulata

Family: Dasypodidae

Subfamily: Euphractinae

Genus: Chlamyphorus
Harlan, 1825

Species: C. truncatus

Binomial name

Chlamyphorus truncatus
Harlan, 1825

The Pink Fairy Armadillo (Chlamyphorus truncatus) or Pichiciago is the smallest species of armadillo (mammals of the family Dasypodidae, mostly known for having a bony armor shell). It is approximately 90-115 mm (3½-4½\") long excluding the tail, and is pale rose or pink in color. It is found in central Argentina where it inhabits dry grasslands and sandy plains with thorn bushes and cacti. It has the ability to bury itself completely in a matter of seconds if frightened.
The Pink Fairy Armadillo burrows small holes near ant colonies in dry dirt. It feeds mainly on ants and ant larvae near its burrow. Occasionally it feeds on worms, snails, insects and larvae, or various plant and root material.
[edit] References

Wikispecies has information related to:
Chlamyphorus truncatus

Wikimedia Commons has media related to:
Chlamyphorus truncatus
1. ^ Gardner, Alfred (November 16, 2005). in Wilson, D. E., and Reeder, D. M. (eds): Mammal Species of the World, 3rd edition, Johns Hopkins University Press, 96. ISBN 0-801-88221-4.
2. ^ Superina et al (2006). Chlamyphorus truncatus. 2006 IUCN Red List of Threatened Species. IUCN 2006. Retrieved on 11 May 2006. Database entry includes justification for why this species is near threatened
[edit] External links
• Species profile from the U.S. Fish & Wildlife Service
• Genus Chlamyphorus - Armadillo Online
• Chlamyphorus truncatus page of the Instituto Argentino de Investigaciones de las Zonas Áridas (Spanish)
Retrieved from \"http://en.wikipedia.org/wiki/Pink_Fairy_Armadillo\"
Categories: Near Threatened species | Armadillos | Endangered species | Fauna of Argentina

Home
Zoeken
Zoek in 5277 artikelen


Natuurinformatie.nl
• home
• vorige
• volgende
• zoeken
• vragen
• colofon
• Email dit artikel
• Print dit artikel

• Homepage>
• WNF Dierenbibliotheek>
• negenbandig gordeldier


negenbandig gordeldier


© Wereld Natuur Fonds
Bij het negenbandig gordeldier bestaat het pantser op zijn rug uit acht tot tien (meestal negen) gordels. Deze dieren worden in de VS veel door auto\'s doodgereden. Ze hebben de eigenaardige eigenschap om in de lucht te springen als er gevaar dreigt. Als de wielen van de auto\'s ze niet raken, springen ze vaak zelf tegen de voor- of onderkant van de auto. Het vrouwtje krijgt meestal twee of vier jongen: een één-eiïge twee- of vierling.
Andere namen langstaartig gordeldier
Wetensch. naam Dasypus novemcintus
Engelse naam nine-banded armadillo
Verspreiding van Zuid-Amerika tot het Zuiden van de VS
Voedsel ongewervelde dieren, aas, eieren, zaden, vruchten
Lengte 40 - 60 cm
Gewicht 2,5 - 6,5 kg
Status algemeen
Dit paspoort is afkomstig uit de Dierenbibiliotheek van het WNF

De vlinder:
Welk rijk: het rijk van de dieren
Afdeling: geleedpotigen
Groep : insecten
Waarom
De vlinder hoort bij het rijk van de dieren, omdat het een dier is en omdat het alleen een celkern heeft.
De vlinder hoort bij de geleedpotigen, omdat hij tweezijdig symmetrisch is en het skelet is een pantser.
De vlinder hoort bij de insecten, omdat het lichaam uit een kop, een borststuk en een achterlijf bestaat, omdat de kop voelsprieten en ogen heeft en omdat aan het borststuk 6 poten zitten.
Informatie over de vlinder:
Een vlinder heeft vier stadia in zijn leven. Allereerst worden er eitjes gelegd op het blad van een plant die als voedsel kan dienen voor de kleine rupsen. Rupsen eten erg veel, zij vervellen dan ook vaker, omdat hun oude huid te klein is geworden. In het laatste deel verpoppen ze zich. In dit popstadium maken ze een hele gedaanteverwisseling (metamorfose) door en kruipen naderhand als vlinder uit hun cocon. De eetgewoonte van het dier is daarna helemaal veranderd. Als rups at hij vooral bladeren nu het volwassen is snoept hij alleen nog maar van de nectar; (dit bestaat uit suikers en kleine hoeveelheden eiwitten, vitamines en smaakstoffen opgelost in water). Om bij de nectar te kunnen komen die onder in de bloemkelken zit maken vlinders gebruik van een lange holle roltong. De nectar ligt meestal zodanig in een bloem opgeslagen dat de vlinders bij het zoeken ernaar de bloemen ook bestuiven. Ze zijn dus niet alleen mooi maar ook nuttig.
Bronnen :

- boek op blz. 85/ blz. 88/ blz. 104

- Bij www.google.nl intypen “vlinder insect” en dan staat daar als 3de een link, die moet je aanklikken en dan kom je op: http://nl.wikipedia.org/wiki/Lepidoptera en daar staat dat de vlinder een insect is en bij de geleedpotigen hoort.

- www.google.nl en daar intypen: vlinder en dan krijg je deze site:

http://ourworld.compuserve.com/homepages/henkmerts/vlinders.htm
Het kogel gordeldier:
Welk rijk: het rijk van de dieren
Afdeling: gewervelden
Groep: zoogdieren
Waarom
Het kogel gordeldier hoort tot het rijk van de dieren, omdat het een dier is en omdat het alleen maar een celkern heeft.
Het kogel gordeldier hoort bij de gewervelden, omdat hij tweezijdig symmetrisch is en een inwendig skelet heeft.
Het kogel gordeldier hoort bij de zoogdieren, omdat zijn huid bedekt is met droge schubben ( dat hoort eigenlijk bij reptielen, maar dat is het enige wat niet klopt)
, Omdat het een warmbloedig dier is, omdat het ademt met longen, omdat de kinderen levendbarend worden geboren en omdat het op het land leeft.
Informatie over het kogel gordeldier:
Het kogelgordeldier (Tolypeutes tricinctus) van Brazilië kan zich tot een bal oprollen, waarbij het gepantserde voorhoofd naast de gepantserde bovenzijde van de staart gelegd wordt. Het kogelgordeldier wordt ongeveer 40 cm lang en kan zich oprollen tot een balletje. Kogel gordeldieren leven op open vlakten en velden. Elk dier leeft alleen. In de paringstijd komen meerdere Kogel Gordeldieren samen. Gordeldieren brengen gewoonlijk 2-4 (in uitzonderlijke gevallen soms wel 12) ééneiige jongen ter wereld. Deze kunnen na een week al lopen en na 3-4 weken kunnen ze zien. Ze zijn geslachtsrijp als ze 9 maand oud zijn. Overdag verblijven de dieren meestal onder de grond in een wijdvertakt gangenstelsel.
Bronnen:

- www.google.nl en dan gordeldier intypen en dan kom je bij deze site: http://www.worldwidebase.com/zoogdieren/gordeldier-bruinbehaard.shtml

- Als je bij www.google.nl intypt “gordeldieren zoogdieren” en dan op de 1ste link klikt kom je op: http://users.skynet.be/zoekheteensop/zoogdieren.htm en daar staat dat een kogelgordeldier een zoogdier is en bij de gewervelden hoort.

De Kikker
Welk rijk: het rijk van de dieren.
Afdeling: gewervelden
Groep: amfibieën
Waarom
De kikker hoort bij het rijk van de dieren, omdat het een organisme is en een dier.
De kikker hoort bij de gewervelden, omdat hij tweezijdig symmetrisch is en een inwendig skelet heeft.
De kikker hoort bij de amfibieën, omdat zijn huid bedekt is met slijm, omdat hij een koudbloedig dier is, omdat hij als hij klein is met de huid en kieuwen kan ademhalen en als hij ouder is met de longen en huid, omdat de kikker eieren zonder schaal leggen, en omdat het dier in het water en op het land leeft.
Informatie over De Kikker:
Padden hebben een droge wrattige huid en korte achterpoten waarmee ze lopen in plaats van springen. Kikkers hebben een gladde vochtige huid en lange poten met zwemvliezen waarmee ze springen. Over het algemeen leven kikkers in vochtige klimaten en leggen ze hun eieren in een groep terwijl padden in drogere klimaten leven en hun eieren in lange rijen leggen. Maar het is soms moeilijk te bepalen of het dier een pad of een kikker is. Er zijn namelijk ook kikkers met een wrattige huid en er zijn padden met een slijmige huid. Echte kikkers hebben een typische kikkervorm en spits uitlopende vingers en tenen. Ze hebben een brede bek met tandjes in de bovenkaak. Dieren die hoofdzakelijk in het water leven zijn meestal groen en hebben lange sterke poten met grote zwemvliezen tussen de tenen waardoor ze beter kunnen zwemmen. Ze overwinteren vaak onder water. Dieren die op het land leven hebben meestal een bruine kleur met minder grote zwemvliezen en komen alleen voor de voortplanting naar het water.
Bronnen

- www.google.nl en dan De kikker intypen, dan kom je op http://kikker.startkabel.nl/ , dan klik je daar op “alles over kikkers” en dan kom je op de site: http://members.chello.nl/j.krijnen/amfabieenkikkers.html , en daar staat dat de kikker een amfibie is.

- Boek op blz. 104

Jongerenwerking
Ook gezinnen, scholen en jeugdverenigingen zijn welkom in de Zee van toegelaten lust. De jongerenwerking wordt ondersteund door Pienternet, een site voor jongeren en leerkrachten van het secundair onderwijs. In de maanden november en december staat de tentoonstelling in de kijker en kunnen er informatiedossiers en opdrachten worden gedownload.

Dit heb ik allemaal weten te vinden via: www.scholieren.com