Autisme, PDD-Nos, Asperger syndroom

Wat is Autisme?

Autisme is een stoornis. Er zijn verschillende vormen van autisme. Alle vormen worden verzameld onder het wetenschappelijke \"kopje\" PDD (Pervasive Developmental Disorders). In Nederland spreken we van ASS (Autistische Spectrum Stoornis) of van een pervasieve ontwikkelingsstoornis.

Er zijn drie vormen van PDD: - Een Autistisch stoornis. - Het syndroom van Asperger, dit is een vorm van Autisme maar dan zonder taalachterstand. - PDD-NOS, overige soorten PDD (Pervasive Developmental Disorder Not Otherwise Specified).

Wat houdt deze stoornis nou precies in? Autisten reageren heel anders dan mensen zonder deze handicap. Dat kan je aan een aantal dingen snel ontdekken. Meestal kijken Autisten afwijkend naar andere personen en houden met die personen, of personen die ze in het leven tegenkomen geen rekening. Autisten tonen geen emoties of weinig emoties. Meestal zoeken ze geen troost bij hun ouders als ze verdrietig zijn. Ook willen ze absoluut niet geknuffeld worden en ze willen niet aangeraakt worden. Autisten trekken zich dan gelijk terug. Hierdoor verwerken Autisten hun prikkels ook niet goed. Dan kan het bijvoorbeeld wel eens gebeuren dat het kind zich ergens aan brand en dat het niet gaat huilen, hij blijft stil. Het kind zoekt geen troost, raakt ook niet paniek. Op bepaalde prikkels kunnen zij juist erg heftig reageren, zoals te fel licht of op hard geluid.

Wat is de oorzaak van autisme? Autisme wordt veroorzaakt door een aandoening in de hersenen. Het is een neuro-psychiatrische stoornis. Deze term betekent dat het een hersenaandoening is die leidt tot stoornissen in het gedrag. Bij autisten komt de informatie wel goed binnen, maar wordt het op een andere manier verwerkt dan bij gezonde mensen. Autisme is dus geen kinderpsychose of kinderschizofrenie en moet dus ook anders behandeld worden. En het ligt al helemaal niet aan de opvoeding van de ouders! (zoals vroeger wel eens werd gedacht)

Maar wanneer ontdek je dat een kind Autisme heeft? Autisme komt pas aan het licht naar de 30ste levensmaand. Je merkt dan dat je kind toch anders is dan andere kinderen. Normale kleine kinderen leren meestal om eerst papa en mama te zeggen. Maar een Autist zegt dat niet. Die zegt bijvoorbeeld: auto of vliegtuig. Het is dan net of het kind zich meer interesseert in auto\'s en vliegtuigen dan zijn ouders. Daarom kunnen Autisten zich later in een onderwerp verdiepen en helemaal door dat onderwerp worden overgenomen. Een Autist denkt dan aan niets anders meer; het zogenaamde \"kleven\". Dit kan voor de ouders niet zo leuk zijn. Je hebt Autisten die zoveel van een onderwerp weten dat ze een universitaire opleiding gaan volgen. Deze Autisten noemen we ook wel hoogbegaafde Autisten. Dit is een bekend verhaal, maar helaas zijn verreweg de meeste Autisten juist zwakbegaafd. Hoe zit het met de motoriek? Vaak zijn Autisten overbeweeglijk en impulsief. Urenlang met je hoofd draaien en fladderen met je handen dat houden Autisten lang vol. Dit noemen zo ook wel hetzelfde ritueel gedrag, het herhalen van woorden van mensen of bewegingen. Sommige Autisten hebben last van het papegaai effect. Een voorbeeldje van dit effect is: De moeder zegt: \"Ga je mee de stad in?\" De Autist zegt dan: \"Ga je mee de stad in?\" De gebeurt op precies dezelfde intonatie. Het is dan erg vreemd en vooral niet leuk voor degene die praat.

Opvoeding en begeleiding (Voor thuis en op het werk) · Biedt een leefsituatie aan die een niveau lager ligt dan het niveau van het verstandelijk functioneren, zodat ze het emotioneel en sociaal aankunnen. · Het is van groot belang dat je niet te veel straffen uitdeelt en juist wel veel beloningen geeft. · Het opbouwen van contact is van heel groot belang. Je moet wel accepteren dat er nooit een echt goed contact zal ontstaan, maar wel een vertrouwdheid of aanhankelijkheid. · Ga op zoek te gaan naar andere communicatiemiddelen. · Probeer zo weinig mogelijk veranderingen in het leven van de autist aan te brengen. · Veel dingen moeten aangeleerd worden. · Je moet starten met maximale bescherming en specifieke opvoeding en begeleiding, pas daarna kan je aan integratie gaan denken. Praktische adviezen en suggesties: · Het is belangrijk om op alle reacties van autisten te letten, want ze communiceren niet allemaal op dezelfde manier als wij dat doen. · Eindeloos vragen van autistische mensen is bijna altijd een gevolg van onduidelijkheden en angsten. Probeer die te begrijpen en vervolgens goed te reageren. · Gebruik eenvoudige, concrete taal. Autisten nemen taal vaak letterlijk. · Als het via mondeling contact moeilijk is om een autist iets duidelijk te maken is het soms handig om bij een uitleg foto’s of tekeningen te gebruiken. · De nabijheid van mensen, aanraking en contactbereidheid moet je voorzichtig opbouwen. · Bij het aanleren van vaardigheden is het verstandig om voorwerpen die het kind uit de concentratie kunnen brengen weg te halen. · Leg in de opvoeding en begeleiding vooral nadruk op praktische vaardigheden, zoals aan- en uitkleden, tafeldekken, afwassen, stofzuigen en praktische sociale vaardigheden. · Probeer je voor de autist voorspelbaar te gedragen. · Straffen en corrigeren leiden vaak tot stress. Blijf niet te lang boos, want dat kan tot spanningen en angst leiden. · Je moet de tijd voorspelbaar maken. (structuur) · Zorg voor een goede afwisseling van activiteiten en rust.

Medicatie: Autisme is niet te behandelen met medicijnen. Als de overgevoeligheid voor prikkels te groot is, kan gedacht worden aan psychofarmaca als Haldol of Dispiperon. Dit laatste middel kan ook bijdragen aan een goede nachtrust. Orap kan het contact tijdelijk verbeteren, maar ook onrust geven. Antidepressiva kunnen soms de gedrevenheid wat verminderen. Sommige autisten krijgen ambulante begeleiding in een GGZ-instelling voor advies en steun.

Wat is het Asperger syndroom?

In het algemeen heeft het Asperger syndroom (AS) gemeen met autisme dat er een speciaal type van communicatiegebrek en sociale ongerijmdheid is. Mensen met het Asperger syndroom hebben een betere communicatie en taalgebruik en passen zich beter aan hun omgeving. Ook binnen de groep AS\'ers zijn veel variaties. Sommigen laten extreem moeilijk gedrag zien, anderen niet en zijn eenvoudig te sturen. Sommigen hebben leerproblemen en doen het slecht op school en anderen halen academische of universitaire diploma’s. Asperger mensen hebben vaak interesse voor 1 speciaal iets. Zij kunnen daar dan ook over blijven vertellen ook als de ander er geen interesse voor heeft of toont. Asperger mensen ervaren prikkels door ogen, oren of voelen anders, overweldigender. Zo sterk zelfs dat ze er door in paniek kunnen raken. Een kriebelende trui kan onoverkomelijk zijn. Aan de andere kant kan pijn bv. als niet hinderlijk ervaren worden. De Asperger individu wil graag “gewoon” zijn en leert sociale routines aan. Hij lijkt nu gewoon maar heeft hard moeten werken om te bereiken wat de ander als vanzelf al had, en valt soms snel terug in oude patronen. Dat lukt alleen met hard werken en motivatie. Niet ieder Asperger individu kan bijna normaal gedrag aanleren. Soms wordt onaangepast gedrag door de gemeenschap toch als normaal gezien, zoals het rechttrekken van je ondergoed in gezelschap. Dat doet iedereen toch wel eens.

Wat zijn de kenmerken? - Zwakke sociale interacties - Beperkt gebied van interesses - Slechte concentratie - Slechte coördinatie van de bewegingen - Moeilijkheden op school - Emotionele kwetsbaarheid Oorzaken en gevolgen; Veel aandacht gaat uit naar de vroege ontwikkeling in de hersenen. In de eerste maanden van de zwangerschap worden de verbindingen gemaakt in de hersenen. Misschien dat hier iets fout is gegaan. Een precieze oorzaak is nog steeds niet bekend.

Het gevolg van deze stoornis is een informatieverwerkingsstoornis. Communicatieve en informatieve vaardigheden kunnen ernstig verstoord zijn waardoor het een forse handicap kan zijn, een probleem voor de medemens omdat je het van de buitenkant niet kunt zien. Diagnose en behandeling… Het aspergersyndroom is een kinderpsychiatrische diagnose die nog niet is vast te stellen aan de hand van exacte gegevens. De diagnose wordt gesteld aan de hand van systematisch verkregen gegevens van ouders, leerkrachten en bevindingen uit onderzoek van diverse deskundigen uit de medische en psychologische beroepsgroep. Doorgaans wordt de diagnose door een arts gesteld en vind er, vooral ook als er medicatie wordt voorgeschreven, een lichamelijk onderzoek plaats.

Er is geen behandeling bekent die het aspergersyndroom doet verdwijnen. De behandeling bestaat net als bij de meeste kinderpsychiatrische aandoeningen, uit een combinatie van voorlichting, medicatie, opvoedingsondersteuning, begeleiding op school en psychotherapie in de vorm van gedragstherapie en/of sociale vaardigheidtraining.

Medicatie wordt gegeven om de bijkomende problemen zoals angst, depressie of agressie te verminderen. Soms wordt het medicijn ‘Ritalin’ voorgeschreven om de aandacht en de concentratie te verbeteren.

Wat is PDD-NOS?

PDD-NOS, de afkorting betekent: Pervasive Developmental Disorder Not Otherwise Specified. PDD-NOS is een ontwikkelingsstoornis, waarbij het grootste probleem is dat de kinderen, zich niet in kunnen leven in een ander persoon. Ze zijn erg op zichzelf gericht, en hebben vaak meerdere achterstanden op emotioneel, sociaal en motorische gebieden.

PDD-NOS behoort tot het spectrum van Autistische Stoornissen. Doordat deze kinderen niet aan alle kenmerken voldoen of de kenmerken in mindere mate vertonen en andere kenmerken hebben, mag niet van Autisme worden gesproken en wordt dan ook wel van Autisme aanverwante contactstoornis gesproken. Kinderen met PDD-NOS hebben problemen met het “sociale snapvermogen”. Ze kunnen niet goed begrijpen wat er in anderen omgaat, zodat ze hun gedrag daar ook niet op kunnen afstemmen. De kenmerken voor het gehele spectrum is wel belangrijk om te vermelden want ieder kind met PDD-NOS heeft zijn eigen specifieke combinatie van een aantal kenmerken. De symptomen kunnen per individu/kind en per leeftijd verschillen in ernst en verschijningsvorm en op uiteenlopende niveaus van verstandelijk functioneren; van diep zwakzinnig tot hoog intelligent. Wat zijn de kenmerken?: Deze kinderen hebben tekortkomingen in hun sociale vaardigheden. Ze kunnen moeilijk overweg met leeftijdgenootjes.

Verder vertonen ze vaak ook tekortkomingen in communicatie zowel verbaal als non-verbaal. Ze weten soms zelf niet wat ze zeggen, ze kunnen soms hele moeilijke woorden gebruiken, die niet bij de leeftijd passen en klinken als \"kleine volwassenen\". Heel vaak hebben ze ook een heel monotoon stemgebruik. Bij het non-verbale gedrag vinden de kinderen het moeilijk om hen uit te drukken. In het algemeen kunnen kinderen met PDD-NOS blijdschap, angst of boosheid vertonen. Maar ze vertonen dan vaak alleen de extreme vorm van die emoties en ze zullen bovendien ook niet vaak de gelaatsuitdrukkingen gebruiken die normaal bij subtiele vormen van emotie passen.

Je ziet vaak veel voorkomende stereotype gedragingen dat wil zeggen: steeds dezelfde handelingen doen, geïnteresseerd in een bepaald onderwerp en dan daar alleen maar over kunnen praten maar ook schokken met het hoofd, knipperen met de ogen, grimassen enz.

Ook hebben kinderen met PDD-NOS vaak gebreken in de intelligentie en in de cognitieve ontwikkeling.

Er zijn hele grote verschillen in gedrag: afzijdig en in zichzelf gekeerd. Laat wel contact toe maar zoekt het niet uit zichzelf. Overdreven beleefd en de bewegingen zijn houterig en stijf.

En tenslotte zie je veelal een afwijkend beeld van fantasie en werkelijkheid. Alle dingen lopen vaak door elkaar heen, ze kunnen een sprookje of verhaaltje letterlijk nemen en geloven dat het ook echt gebeurd is.

Echter is het per kind verschillend hoe de ontwikkeling verloopt. Sommige kinderen hebben een normale intelligentie, anderen kunnen daarin ook nog achter zijn dit hangt ook af van het karakter van het kind. Wat zijn de oorzaken en gevolgen? De oorzaak van PDD-NOS is nog niet duidelijk. Men vermoedt een stoornis in de ontwikkeling van de hersenen die gevolgen heeft voor het verwerken van vooral de sociale informatie. Geschat wordt dat erfelijkheid in 80 – 90 % een rol speelt in de vorm van een kwetsbaarheid voor het ontwikkelen van de stoornis. Dikwijls ziet men in families van kinderen met PDD-NOS veel varianten van deze stoornissen. In de verschillende gradaties van sociaal, een beetje onhandig, tot het zuivere autisme.

Voor het kind betekenen de gevolgen van PDD-NOS vaak een ernstige beperking in het dagelijks functioneren. Dit is vaak uiteraard afhankelijk van de samenstelling in de ernst van de stoornis. Kinderen met PDD-NOS zijn door hun problemen in de sociale omgang vaak heel onzeker en eenzaam. Angsten komen bij hen meer dan gemiddeld voor. Op school functioneren deze kinderen vaak onder hun intelligentie niveau. Vrienden maken en vriendschappen onderhouden is voor deze kinderen een extreem moeilijke opgave. De diagnose en de behandeling; PDD-NOS is een kinderpsychiatrische diagnose die nog niet is vast te stellen aan de hand van exacte gegevens. De diagnose wordt gesteld aan de hand van systematisch verkregen gegevens van ouders, leerkrachten en bevindingen uit onderzoek van diverse deskundigen uit de medische en psychologische beroepsgroep. Doorgaans wordt de diagnose door een arts gesteld en vind er, vooral ook als er medicatie wordt voorgeschreven, een lichamelijk onderzoek plaats. Er is geen behandeling bekend die PDD-NOS doet verdwijnen. De behandeling bestaat net als bij de meeste kinderpsychiatrische aandoeningen, uit een combinatie van voorlichting, medicatie, opvoedingsondersteuning, begeleiding op school en psychotherapie in de vorm van gedragstherapie en/of sociale vaardigheidtraining.

Medicatie wordt gegeven om de bijkomende problemen zoals angst, depressie of agressie te verminderen. Soms wordt het medicijn ‘Ritalin’ voorgeschreven om de aandacht en de concentratie te verbeteren.