Malaria

Malaria
Malaria is een veel voorkomende en ernstige tropische ziekte. De naam malaria (afgeleid van het 'mala aria', Italiaans voor slechte lucht) werd ooit gegeven aan de aandoening die mensen opliepen als zij zich 's nachts in moerassig gebied waagden. De ziekte wordt overgebracht door de malariamug, Anopheles, die in drassige gebieden leeft en vooral tussen zonsondergang en zonsopgang steekt. Malaria is een infectie van de rode bloedcellen, veroorzaakt door de malariaparasiet, een eencellig organisme. De besmette rode bloedcellen worden door de parasiet afgebroken, wat tot steeds terugkerende koortsaanvallen en heel vaak tot andere, ernstige verschijnselen leidt.
Jaarlijks worden er 300 tot 500 miljoen gevallen van malaria gemeld. Het werkelijke aantal gevallen is naar schatting veel hoger. Er overlijden naar schatting 1.5 tot 2.7 miljoen mensen per jaar aan malaria, het merendeel daarvan zijn Afrikaanse kinderen onder de 5 jaar. Onderaan de bladzijde is te zien waar de ziekte Malaria voorkomt.
In Nederland zijn er ongeveer 300 – 500 mensen gemeld met Malaria.

• Welke gegevens zijn er over de ziekteverwekker ?
• Wat zijn de symptomen van Malaria ?
• Hoe verspreid Malaria zich ?
• Wanneer is Malaria voor het eerste gesignaleerd (Geschiedenis)
• Wat hield Malaria maatschappelijk in ? Wat waren de maatschappelijke gevolgen?
• Wat deed men om Malaria te bestrijden ?
• Wanneer had men een goed werkend middel tegen Malaria ?
• Is Malaria verdwenen ?

Welke gegevens zijn er over de ziekteverwekker en hoe verspreid Malaria zich ?

Malaria (mala aira = 'slechte lucht') is een van de meest bedreigende infectieziekten in de (sub)tropen en wordt veroorzaakt door een malariaparasiet. Deze malariaparasieten zijn eencellige parasieten van het geslacht Plasmodium, wat eencellig betekend. De ziekte wordt veroorzaakt door vier soorten malariaparasieten:
• Plasmodium Falciparum, de verwekker van Malalria Tropicana
• Plasmodium Malariae, de verwekker van malaria quartana, de vierdedaagse koorts.
• Plasmodium Viavax, een van de verwekkers van Malaria Tertiana, de derdedaagse koorts.
• Plasmodium Ovale, de andere verwekker van Malaria Tertiana.

De twee meest voorkomende vormen van de ziekte zijn Malaria Tropica en malaria Tertiana. De tropica-variant komt wereldwijd voor in de malariagebieden en is de meest kwaadaardige. De parasieten vermenigvuldigen zich met enorme snelheid en kunnen zowel oude als nieuw aangemaakte rode bloedcellen besmetten. Patiënten sterven in coma of als gevolg van bloedarmoede. De parasiet Plasmodium Vivax, kan steeds terugkerende koortsaanvallen en een infectie teweegbrengen, maar heeft bijna nooit een dodelijke afloop.
Malariamuggen steken tussen zonsondergang en zonsopkomst. De vier soorten malariaparasieten worden overgebracht door het besmette wijfje van de Anopheles-mug, dat behalve nectar ook bloed drinkt. Het mannetje drinkt alleen nectar. Als het wijfje steekt, spuit het tegelijkertijd een stof in die het bloed dunner maakt. De malariamug kan alleen leven in bepaalde omstandigheden. De temperatuur waarbij de malariamug zich het beste voelt is tussen de 20°C en 30°C met een luchtvochtigheidsgraad van tenminste 60%. De ontwikkeling van de malariaparasiet verloopt sneller naarmate de temperatuur stijgt.

Zodra de temperatuur onder de 15°C komt stopt de
ontwikkeling helemaal. De tropische hooglanden van vooral Afrika zijn heel gevoelig voor temperatuurstijgingen. Als je heel hoog zit is het vaak kouder en daar komt malaria dan ook minder voor, aangezien de parasiet onder de 15°C niet kan leven.
De mug ziet en ruikt haar slachtoffers, maar ze gaat ook op lichaamswarmte af. Hoewel het zelden voorkomt, kan besmetting ook plaatsvinden van moeder op ongeboren vrucht en via een bloedtransfusie. voor bloedtransfusie, zitten de parasieten verstopt in het bloed. Degene die het bloed krijgt toegediend krijgt ook de parasieten mee en krijgt dus ook malaria zonder ooit gestoken te zijn door een malariamug.

De levenscyclus van de malariaparasiet in 5 stappen : (op de volgende staat het plaatje van de cyclus, het nummer hoort bij de uitleg hieronder)
1) Een vrouwelijke malariamug, die parasieten bij zich draagt, injecteert malaria parasieten in het bloed tijdens een steek.
2) Deze parasieten verdwijnen snel in de lever. De parasieten vermenigvuldigen zich in de cellen van de lever in een periode van 5-16 dagen. Er treden tijdens deze periode geen ziekteverschijnselen op.
3) Parasieten komen vrij uit de lever in het bloed en dringen rode bloedcellen binnen en gaan zich hierin weer vermenigvuldigen. Hierna barsten de rode bloedcellen open en de jonge parasieten dringen weer nieuwe bloedcellen binnen. Deze cyclus in het bloed blijft zich herhalen en vermeerdert snel het aantal parasieten in het bloed. Ook treden de ziekteverschijnselen nu sneller op.
4) Wanneer een malariamug zich volzuigt met bloed van de
mens, vermenigvuldigen de parasieten zich verder in de mug.
5) Duizenden van deze parasieten komen in de speekselklieren van de mug terecht waar zij wachten om opnieuw geïnjecteerd te worden in het bloed van een mens bij een volgende steek.

Allereerst de belangrijke begrippen die van belang zijn bij het lezen van het volgende stuk:
De organismen (van het geslacht plasmodium) overleven in verschillende mensen en dieren, in dit geval dus in de mens en in de Anopheles. In de loop van de cyclus ondergaat het organisme verschillende veranderingen: (wordt benoemd naar voorkomen in het lichaam)
- Sporozoïeten plasmodiumcellen.
- Merozoïeten gedeelde sporozoïeten
- Trofozoïeten zitten in de cellen van de lever of in de rode bloedcellen
- Merozoïeten meerdere zoïeten, wordt niet erg helder uitgelegd.
- Schizont volgroeide trofozoïet na deling.
- Gametocyt schizonten die geen kerndeling hebben ondergaan.
Gedeelde sporozoïeten zijn merozoïeten.

Onderzoekers zijn erachter gekomen dat de malariaparasiet zo is verandert dat het een manier heeft gevonden om zich zo snel mogelijk te verspreiden. Het gevolg daarvan is dat in de gebieden waar Malaria het meeste voorkomt, een persoon bijna dagelijks gestoken wordt door een malariamug met de infectie
De malariaparasiet manipuleert op 2 manieren het steekgedrag van de mug. Wanneer een onbesmette mug een persoon met malaria steekt, duurt het ongeveer 10 dagen voor de parasiet zich ontwikkelt tot de voor mensen besmettelijke vorm.Tijdens die 10 dagen is het voor de parasiet dus noodzakelijk dat de mug in leven blijft. Na 10 dagen moet de mug zo snel mogelijk weer gaan steken om de parasiet te verspreiden in de mens waar het zijn levenscyclus afmaakt om weer van voren af aan te kunnen beginnen. De mug heeft helemaal geen boodschap aan de parasiet en moet zo snel mogelijk bloed binnenkrijgen zodat ze eieren kan produceren. Maar de mug heeft weinig te vertellen want ze wordt volledig gemanipuleerd door de parasiet. Onderzoekers vonden al eerder dat het steekgedrag van de mug verandert gedurende de ontwikkeling van de parasiet in de mug. De parasiet manipuleert de mug zodanig dat deze tijdens de niet-besmettelijke fase weinig zin heeft om te steken. Maar zodra de mug besmettelijk wordt, zorgt de parasiet ervoor dat de mug meer zin krijgt om te steken. Hoe de mug precies gemanipuleerd wordt door de parasiet is nog niet helemaal duidelijk.
Dezelfde onderzoekers vroegen zich ook af of de parasiet er misschien voor zorgt dat mensen die de malariaparasiet bij zich dragen aantrekkelijker worden voor de mug dan mensen zonder malaria. Als dat zo is, dan verspreidt malaria zich daardoor nog efficiënter. Om dit te onderzoeken bekeken de wetenschappers de aantrekkingskracht van 3 verschillende groepjes kinderen. Een groep kinderen droeg helemaal geen malariaparasieten, één groep droeg de voor de mug onbesmettelijke vorm en het derde groepje droeg de voor de mug besmettelijke vorm bij zich. Gedurende 30 minuten konden 100 vrouwtjes muggen in een centrale kooi met 3 uitgangetjes kiezen welk kind ze wilden steken. Wat bleek .. Kinderen die de besmettelijke vorm bij zich droegen trokken 2 keer zoveel muggen aan als de
kinderen uit de andere 2 groepjes.

Wat zijn de symptomen van malaria?

Er zijn verschillende soorten malaria, en ook verschillende symptomen.

- Malaria tropica (ook wel falciparum malaria, hersenmalaria of cerebrale malaria genoemd)
Dit is de meest kwaadaardige en gevaarlijkste vorm van malaria. Als je niet op tijd genoeg behandeld wordt heb je een grote kans dat je binnen een paar week dood bent. Malaria tropica wordt veroorzaakt door de parasiet Plasmodium falciparum. De koortsaanvallen verlopen grillig. Het kwaadaardige verloop van deze infectie wordt (gedeeltelijk) veroorzaakt doordat geïnfecteerde rode bloedcellen vast gaan zitten in kleine bloedvaatjes van belangrijke organen, bijvoorbeeld in de hersenen. Hierdoor raken bloedvaatjes verstopt waardoor toevoer van zuurstof en voedingsstoffen onderbroken wordt. Daarnaast beschadigingen bloedvaatjes en orgaanweefsel door afweerreacties van het immuunsysteem van de mens zelf tegen deze parasieten. Dit kan leiden tot uitval van belangrijke organen, coma en uiteindelijk de dood.
- Malaria tertiana
Malaria tertiana is een 'goedaardige' vorm van malaria en wordt veroorzaakt door de parasieten Plasmodium vivax en/of Plasmodium ovale. De koortsaanvallen krijgen in de meeste gevallen na enige tijd een verloop met pieken om de 48 uur. Deze parasieten kunnen in de lever blijven leven en zo een hele tijd later (ongeveer 4 jaar) nog een malaria aanval veroorzaken.
- Malaria quartana
Malaria quartana vertoont behalve dat de koortsaanvallen om de 72 uur plaatsvinden, geen verschil met een malaria tertiana. Malaria quartana wordt veroorzaakt door de parasiet Plasmodium malariae en komt niet vaak voor.

Samengevat zijn de symptomen van malaria: koorts en griepverschijnselen, zoals rillingen, hoofdpijn, spierpijn en moeheid. Malaria kan anemie en geelzucht veroorzaken omdat de rode bloedlichaampjes vernietigd worden. Wanneer malaria niet behandeld wordt, kan dit verwardheid, orgaanfalen, coma en zelfs de dood tot gevolg hebben.

Wanneer is Malaria voor het eerst gesignaleerd ?

In het jaar 6000 v. Chr. werd er al over malaria geschreven. Dat wordt in ieder geval gedacht, want er wordt geschreven over dodelijke koortsen die heel goed malaria zouden kunnen zijn. De Griekse filosoof Hippocrates beschreef al in 450 v.Chr. de koorts aanvallen van malaria. Hij beschrijft dat mensen die op plaatsen wonen waar het regenwater niet afgevoerd wordt koorts en een vergrote milt krijgen.
Ongeveer 350 jaar geleden werd er in Zuid-Amerika uit de Cincona-boom een medicijn gemaakt dat kinine heet, dat ook echt werkte tegen malaria. Dit middel werd in 1630 door missionarissen uit Zuid-Amerika meegenomen.
In de 17de eeuw was malaria bekend als de zwartwaterkoorts onder handelslieden.

In 1880 werd voor het eerst de parasiet waargenomen in het bloed door een Franse legerarts (Charles-Louise-Alphonse Laveran), toen hij door een microscoop naar het bloed van een zieke soldaat keek. De wetenschappers van die tijd geloofden dit niet, tot in 1886 Italiaanse wetenschappers het zelf zagen.
Op 18 december 1897 werd voor het eerst door een wetenschapsjournalist gemeld dat de muggen die bloed hadden gedronken uit de geïnfecteerde mensen, ook de eencellige malariaparasiet in hun maagwand hadden.
In 1898 werd officieel aangenomen dat malaria wordt verspreid door muggen. Toen dit net bekend was werd er dus vooral bedacht hoe de mug die de ziekte overbrengt uitgeroeid kon worden en er werd niet over een nieuw anti-malariamedicijn gedacht.
In 1934 werd in Duitsland een geneesmiddel gemaakt. Het middel zorgde dat de parasiet dood ging vlak nadat het de rode bloedcellen binnendrong en daardoor gingen de rode bloedcellen van de patiënt niet dood. De patiënt ging dan niet dood aan bloedarmoede en werd na verloop van tijd beter.

Wat hield Malaria maatschappelijk in en wat zijn de maatschappelijke gevolgen?

De maatschappelijke gevolgen van Malaria en wat de ziekte maatschappelijk inhield:
• Mensen met Malaria kunnen niet of minder werken, waardoor ze niet in staat zijn om te zorgen voor hun inkomen.
• Het legt een grote druk op de gezondheidszorg. De kosten van een behandeling zijn erg hoog.
• Door de hoger wordende temperatuur, als gevolg van het broeikaseffect, kan de malariamug oprukken van de tropische gebieden naar de noordelijke gebieden. Hierdoor neemt de kans op besmetting over de gehele wereld toe. De kans op een ziekte wordt nog eens versterkt doordat de ozonlaag steeds dunner wordt, waardoor de hoeveelheid UV-straling toeneemt en de weerstand tegen ziekten bij mensen minder wordt.
• Wederkerende aanvallen bij een kind ondermijnen de ontwikkeling. Vaak kan het kind niet op school komen en maakt het de opleiding niet af.
• Malaria vergroot de kindersterfte. Ouders reageren hierop door meer kinderen te verwekken, waardoor er minder in een kind wordt geïnvesteerd. Als gevolg hiervan blijven de gemiddelde gezondheidszorg en het opleidingsniveau laag. Bovendien dragen voortdurend zwangere vrouwen minder bij tot de economische productiviteit en daalt het inkomen van de familie.
• Doordat er weinig toeristen naar de malariagebieden gaan, en er weinig internationale bedrijven worden gevestigd heeft het land zelf weinig inkomsten en plaatsen om te gaan werken.

Wat deed men om Malaria te bestrijden?

Er wordt op verschillende manieren geprobeerd om malaria te bestrijden. Namelijk het verstoren van de voortplantings cyclus van de parasiet of het verstoren van de voortplantingscyclus van de mug. Het laatste werd bijvoorbeeld geprobeerd door moerassen en andere plaatsen met stilstaand water met zouten onbewoonbaar te maken voor de muggenlarven of poeltjes stilstaand water en moerassen te laten leeglopen. Na de tweede wereldoorlog kwam men meer te weten over de levenscyclus van de mug. Men kwam er toen ook achter dat het onmogelijk is om de mug uit te roeien. Dit kon toen niet omdat het te duur was en de mug was op sommige plaatsen zo ingeworteld dat er altijd wel een paar zouden overleven die dan weer een nieuwe populatie zouden kunnen laten ontstaan. Op dat moment werd ook een synthetisch middel om ongedierte te bestrijden, DDT uitgevonden. Het bleek een enigszins grof middel te zijn, niet alleen de malariamug ging er aan dood, maar ook niet schadelijke organismen. In die tijd werden er ook massaal antimalaria medicijnen uitgedeeld, met als gevolg een grote daling van het aantal zieken. De World Healthcare Organisation (WHO) was hier zo door gestimuleerd dat ze in 1955 een verdrag sloten met een aantal landen dat malaria uitgeroeid zou worden. In plaatsen waar malaria een groot probleem was is het helaas mislukt, maar aan de rand van de probleemgebieden werd de ziekte bijna tot helemaal uitgeroeid. Helaas bleek dat de mug en de parasiet een zeer groot aanpassingsvermogen en in veel landen begonnen de mug en parasiet resistent te worden. Al in de jaren '60 begon de ziekte weer helemaal terug te komen. Er waren drie redenen waarom er weer zoveel zieken konden bijkomen namelijk:

1. Resistentie van de mug.
2. Resistentie van de parasiet. Een veel gebruikt middel tegen de parasiet is chloroquine maar daar is de parasiet al in meer dan 27 landen resistent voor geworden. Daarnaast is het ook nog eens zo dat de landen waar het medicijn echt nodig is meestal geen geld hebben voor dure geneesmiddelen. Gelukkig is er op dit moment nog een middel dat meestal nog werkt. Dit middel is kinine dat al 350 jaar geleden is ontwikkeld. Helaas blijkt dat P.falciparum, resistent begint te worden. 3. Slechte organisatie van de gezondheidszorg. Als eerste is er het ontbreken van geld. Daarnaast is er in de Zuid-Aziatische landen het probleem van oorlogen en grote volksverhuizingen. Er zitten in deze landen duizenden mensen in vluchtelingenkampen zonder stromend water en andere voorzieningen. De gezondheidszorg in deze landen doet niets, of de medicijnen werken niet meer omdat de parasiet resistent is geworden.

Er wordt op dit moment nog steeds gezocht naar een manier om Malaria uit te roeien. Onderzoekers zijn bezig geweest met het ontwikkelen van een gen dat muggen immuun maakt voor de malariaparasiet:
Zonder dragers van de parasiet is er geen ziekte meer. Maar de resistente mug blijkt niet te kunnen overleven in de natuur, dit blijkt uit ontdekkingen van een Lodens onderzoeksgroep.
Het gen voorkomt dat de parasiet zich kan voortplanten. Om het gen zich zo snel mogelijk te laten verspreiden, wordt er nog een gen bij gedaan. Dit gen knipt en plakt het resistentiegen in het DNA.
De wetenschappers brachten in het laboratorium vier verschillende soorten muggen met het resistentiegen in een ruimte met gewone muggen. Na vier generaties, gelijk aan de zomerperiode in Afrika, waren de resistente muggen volledig uitgestorven.
Dit klinkt dus niet echt aanmoedigend. Een mogelijk oplossing is het kruisen van resistente muggen met wilde muggen, waarbij alleen de tweede generatie resistente muggen wordt losgelaten in het wild.
Behandeling wordt steeds moeilijker, omdat de malariaparasiet, die zich voortplant in het spijsverteringsstelsel van een mug, niet meer vatbaar is voor de geneesmiddelen van nu.

Malaria bestrijden met gentechnologie:
In het Leids Universitair Medisch Centrum hebben wetenschappers een gen aangepast dat bij malaria in ratten zorgde dat de parasiet niet verder kon leven.
Vlak daarna werd er in Amerika uitgevonden hoe dit gen bij de parasiet in de mens kon worden aangebracht. Er is in de parasiet een gen aangepast dat de eiwitstructuur bepaalt waardoor de sporozoïten de levercellen niet meer kunnen binnen dringen. Dit komt omdat de sporozoieten dan niet bewegelijk genoeg meer zijn. Hierdoor wordt de levenscyclus van de parasiet onderbroken en zal het zich dus niet meer tot een volwassen stadium kunnen ontwikkelen, waardoor de parasiet dus uiteindelijk sterft. Het is gunstig dat de parasiet wordt uitgeschakeld voordat hij de rode bloedcellen binnendringt, hierdoor krijgt de patiënt geen last van koortsaanvallen of andere ziekteverschijnselen.
Met deze gegevens zouden in de toekomst goed vaccins ontwikkeld kunnen worden, die zorgen dat de ziekte zich nooit zal kunnen voortplanten. Je kan dan bijvoorbeeld ingeënt worden met de genetisch gemanipuleerde parasiet.

Wanneer had men een goed werkend middel tegen Malaria?

Er is een behoorlijk aantal geneesmiddelen voor malaria, en er komen nog geregeld nieuwe middelen bij. Dit is ook nodig aangezien de parasiet een sterk vermogen heeft tot het ontwikkelen van resistentie (een bepaalde invloed weerstaan).
Malaria middelen kunnen worden onder verdeeld in middelen die:
1. tijdens een aanval moeten worden gebruikt
2. middelen voor profylaxe. Met de profylaxe moet begonnen worden op de dag van vertrek en worden voortgezet tot vier weken na verlaten van het malariagebied.
3. middelen die na een succes volle kuur moeten worden gebruikt.

Het eerste middel tegen Malaria was kinine, een stikstof bevattende plantenbase dat uit kinabast wordt gewonnen (Bast van de kinaboom, en komt uit Zuid-Amerika).
Een hele lange tijd konden de parasieten bestreden worden met chloroquine, een afgeleid middel van kinine, en relatief goedkoop. Dit was een middel die de parasieten in de rode bloedcellen doodt. In de loop van de jaren zijn P. Falciparum en P. vivax resistent geworden voor chloroquine.

Wanneer chloroquine niet werkt, wordt mefloquine voorgeschreven. Alleen het nadeel van dit middel is dat het bij sommige mensen ernstige bijwerkingen geeft, soms psychiatrisch die langdurig aanhouden.

Een wat nieuwer middel is een combinatie-therapie, dit is gebaseerd op artemisinine.
De stof wordt gewonnen uit de plant Artemisia annua, al lang bekend in de Chinese kruidengeneeskunde. Dit middel is veel duurder dan die met chloroquine, en wordt daarom nog niet zoveel toegepast. Het voordeel van de combinatietherapie is dat plasmodia minder snel resistentie zullen ontwikkelen.
Malarone is een nieuw middel, dat veelbelovende resultaten laat zien in de behandeling en het voorkomen van malaria tropica. Malarone helpt tot nu toe in bijna 99 procent van de gevallen. Wel heeft meer dan 10 procent van de behandelden last van bijwerkingen: buikpijn, misselijkheid, braken en hoofdpijn. Malarone heeft als profylaxe geen bijwerkingen (de dosis is veel lager dan bij de behandeling van malaria) en voorkomt in 98 procent van de gevallen een infectie. Malarone bevat twee werkzame stoffen, atovaquine en proguanil hydrochloride, die doordringen in rode bloedcellen, waarin de parasiet zit. De stoffen zorgen ervoor dat de malariaparasiet zich in het bloed niet meer kan vermenigvuldigen. Beide stoffen grijpen op een ander punt in, in de vermenigvuldigingscyclus van de parasieten. Daardoor neemt de kans af dat de parasiet ongevoelig wordt voor Malarone. In gebieden waar de huidige antimalariamiddelen niet meer werken, is Malarone het aangewezen middel.
Wanneer je geïnfecteerd bent, ben je minder kwetsbaar voor nieuwe infecties.
Er wordt al heel lang geprobeerd een vaccin tegen malariaparasieten te ontwikkelen, dit blijkt lastig te zijn. Dit komt doordat de parasiet een groot deel van zijn leven intracellulair (tussen de cellen) doorbrengt. Hier is de parasiet niet toegankelijk voor antistoffen.
Immuniteit Je kan nooit helemaal immuun worden voor Malaria, het is slechts een gedeeltelijke immuniteit (die beschermt tegen ernstige ziekte of dood). Deze krijgt men door herhaalde infecties gedurende een aantal opeenvolgende jaren door te maken. De lokale bevolking in risicogebieden, ook ontwikkelingshelpers die reeds jaren in risicogebied werken, hebben een vorm van immuniteit ontwikkeld. Kinderen erven deze immuniteit echter niet over, en zijn extreem gevoelig voor malaria. Elke 30 seconden sterft er ergens in de wereld een kind aan malaria.
Het is bekend dat personen die vroeger in een malariagebied hebben geleefd, hun immuniteit verliezen als zij langere tijd in een niet-malaria land verblijven. Je kunt dus als je ooit malaria gehad hebt, later indien je weer door een besmette malariamug geprikt wordt, opnieuw malaria krijgen.
Voorkomen van Malaria :
Malaria kun je voorkomen door jezelf te beschermen tegen muggenbeten doormiddel van kleding of sterke anti-muggen sprays, lotions en dergelijke. Omdat de muggen vooral steken tussen zonsondergang tot zonsopgang, moet vooral in dit tijdsbestek worden gezocht naar bescherming tegen de muggenbeten. Dat kan je doen door:

• 's Avonds te gaan slapen onder een muskietennet (klamboe) die volledig intact is, en het liefst je bespoten of besmeert met Permethrin. Dit is een middel tegen muggen dat nu alleen in het buitenland verkrijgbaar is.
• Kleding dragen dat zoveel mogelijk van het lichaam bedekt, het beste is om witte kleding aan te doen omdat zwart de muggen juist aantrekt.
• Geen parfum op, dit trekt muggen aan.
• Stukken huis die onbedekt zijn insmeren met een muggenstift die Deet bevat. Deze stof verdrijft muggen.
• Het slikken van malariatabletten (malariaprofylaxe).
• Bestrijding van de malariamug: dit kan door stilstaand, ondiep water droog te leggen, waar de muggen hun eitjes leggen. Op deze manier is de ziekte verdreven uit de VS en Zuid-Europa.

Is Malaria verdwenen?

De ziekte Malaria is nog niet verdwenen, in landen waar een warm/tropisch klimaat heerst, bestaat malaria nog steeds. Dit zijn landen als Zuid-Amerika, Afrika en gedeelten van Azië. Daar worden ook nog voortdurend veel mensen ziek. Op dit moment lijden ongeveer 210 tot 220 mensen aan Malaria.
Vroeger kwam de ziekte ook in Nederland voor, maar nu is de bij ons ziekte verdwenen. In varkenstallen en zolders van huizen kwam de mug veel voor. De komst van de muggenplakstrip in varkensstallen en verdelgingscampagnes zorgden ervoor dat de mug verdween. Inpolderingen en de ontzilting zorgden er ook voor dat de mug langzaam verdween. Dit alles bij elkaar zorgde uiteindelijk voor het verdwijnen van de malariamug.

Wetenschappers zijn bang dat met de opwarming van de aarde malaria terug komt in Nederland. Nederland krijgt te veel natte natuurgebieden waarin de malariamug zich thuis voelt. Sommige wetenschappers vinden dit onzin, want de malariamug kan niet tegen een vervuild wateroppervlakte.

Conclusie

Wat Betekent de ziekte in de toekomst voor de mens ?

Wij zijn tot de conclusie gekomen dat malaria in de toekomst nog steeds zal bestaan. De mug en de parasiet worden heel snel resistent voor de medicijnen dus zal er nooit een medicijn komen die beide compleet uitroeit. Ook zullen er in de toekomst nog steeds mensen aan malaria overlijden, aangezien de parasiet dus snel resistent wordt voor de medicijnen. Pas als de temperatuur van de aarde wereldwijd onder de 15°C komt zal malaria uitgeroeid worden.
Wel wordt er nog steeds geprobeerd een nieuw middel te vinden, alleen de kans dat deze middelen helpen is dan ook weer heel klein, want de mug en de parasiet zijn niet echt meer vatbaar voor de geneesmiddelen van nu.

Als wij de onderzoekers moeten geloven kan de Malariamug oprukken van de tropische gebieden naar de Noordelijke gebieden. Dit komt door de steeds hoger wordende temperatuur, als gevolg van het broeikaseffect. De kans op besmetting over de hele wereld neemt hierdoor toe. De kans op een ziekte wordt nog eens versterkt doordat de ozonlaag steeds dunner wordt, waardoor de hoeveelheid UV-straling toeneemt en de weerstand tegen ziekten bij mensen minder wordt.