Kaspar Hauser

Het raadsel van Kaspar Hauser;

In 1828 werd er in Neurenberg een jongen gevonden. Hij droeg oude versleten kleren.
Mensen die hem tegenkwamen, dachten dat hij dronken was of een zwerver.
Deze jongen kon amper praten, hij kon maar 1 zin zeggen; “ein Reiter will ich werden,
Wie mein Vater einer war.”

Kaspar werd in 1812 geboren. Van 1814 tot 1828 heeft in geketend in een container vastgezeten, een container van 2 meter lang, 1 meter breed en 1,5 meter hoog. Hij moest slapen op een bed van stro. Hij droeg een hemd met een leren broek. Elke ochtend dat hij wakker werd vond hij een glas water een droog stuk brood naast zijn bed.
Kort voor hij “vrij” kwam heeft een men hem zijn naam leren schrijven, en heeft hij Kaspar
“Hein Rijder wil ich werden, wie mijn Vader einer war” leren zeggen. De man droeg hem naar buiten uit de container, maar Kaspar viel flauw van het zonlicht en de lucht. De man droeg hem naar buiten, omdat Kaspar nooit had leren lopen.
Hij werd later op straat aangetroffen in Neurenberg, met alleen een brief bij zich waarin Kaspars naam stond, en bleek dat hij eveneens als zijn vader bij het 17e regiment lichte cavalerie wilde dienen. Door een geschrift van de invloedrijke geleerde Feuerbach was Kaspar al gauw bekend door heel Europa.

Een stukje geschiedenis van Kaspar Hauser:

Op 26 mei 1828 kwam er een jongen de stad Neurenberg binnen. Doordat het vakantie was, waren er weinig mensen in de buurt. Een lokale bewonder, genaamd George Weichmann ontdekte de jongen. De jongen was armoedig gekleed, stevig gebouwd en liep op een aparte manier met starre en rechte benen. George probeerde met de jongen te praten, maar het enige antwoord wat hij kreeg was “Weet niet”. De huid van de jongen was zo bleek alsof het nooit zonlicht had gezien. George ontdekte ook dat de jongen zijn voet bloedde door de schoen heen. Na onderzoek van de voet bleek het nogal teer en zacht te zijn alsof er nog nooit op was gelopen.

De jongen gaf George twee brieven, geadresseerd aan Kapitein Wessenig. Weichmann nam de jongen mee naar de kapitein, waar ze de jongen in een cel observeerden. Ze observeerden de acties van de jongen en dachten dat hij geestelijk niet in orde was. De jongen probeerde een vlam van een kaars aan te raken, zonder idee dat de vlam hem pijn zou doen. Hij was erg onder de indruk van een ‘grootvaders klok’ die in een hoek stond. Hij at alleen brood en water, al het andere voedsel maakte hem misselijk.

De twee brieven werden later nog nader bekeken. De eerste:

Geachte Kapitein.
Ik stuur u een soldaat die graag wil dienen in het leger van de koning. Deze jongen werd naar mij gebracht op 7-10-1812. IK ben maar een arme schoenmaker met kinderen van mijzelf om groot te brengen. Zijn moeder vroeg mij hem op te voeden. Sindsdien liet ik hem nooit buiten het huis.

Deze brief was ongesigneerd, en de tweede brief ook:

Dit kind is gedoopt. Zijn naam is Kaspar; u moet hem zelf een tweede naam geven. Zijn vader was een goed soldaat. Als hij 17 is, neem hem dan mee naar Neurenberg, naar de “6th Calvary regiment”, waar zijn vader ook hoorde. Hij is geboren op 30-4-1812. Ik ben maar een arme vrouw, ik kan niet voor hem zorgen. Zijn vader is overleden.

Door de inhoud van de brieven lijkt het net alsof de eerste brief door zijn laatste verzorger is geschreven, en de tweede brief door de moeder van Kaspar is geschreven. Maar uit de analyses van de brieven bleek dat het door dezelfde persoon is gemaakt.

Wie was Kaspas Hauser:

Kaspar is een van de bekendste vondelingen uit de vorige eeuw, misschien wel de bekendste aller tijden.
De mensen dachten dat Kaspar het kind was van Groothertog Karl Baden en zijn vrouw Stéphanie de Beauharnais, de pleegdochter van de beruchte Napoleon Bonaparte. Er gingen geruchten; de gravin Hochberg zou het eerste kind van Stéphanie hebben verwisseld met een stervend kind van een boer. Kaspar werd aan majoor Hennenhofer gegeven, en gaf het kind op zijn beurt aan een ex-soldaat. Majoor Hennenhofer zou alles toegegeven hebben toen hij werd ondervraagd door de Groothertog Leopold.
163 Jaar later werd door een DNA-onderzoek het tegendeel bewezen. Men heeft een monster genomen (waarschijnlijk van slijmcellen uit de mond,) van twee nog in leven zijnde nazaten van Stéphanie de Beauharnais, en die vergleken met bloedsporen die van de onder-broek van Kaspar kwamen.
Kaspar leed waarschijnlijk aan een ziekte, Epidermolysis Bullosa. Door deze ziekte kon hij BV niet lopen, en had hij het IQ van een jongetje van 3 jaar. Deze ziekte komt veel in Tirol voor. De gedachte is nu, dat boze Tirolers het kind als een soort overjarige vondeling over de grens hebben gezet. In deze tijd was deze bergstreek door Beieren bezet, dus Kaspar zou ook door een Beierse soldaat verwekt kunnen zijn.

Over zijn “container” werd hem de vraag gesteld of hij een intuïtief godsbeeld had ontwikkeld, antwoordde hij dat hij zich dat niet kon voorstellen. Dat God de wereld uit niets had geschapen. Ook vond hij in zijn vriendelijke naïviteit dat ieder voorwerp een eigen leven had. Hij vond dat ieder voorwerp een eigen leven had. Als er bijvoorbeeld een appel van de boom viel, dat de appel moe was. En niets kon hem van zijn denkbeeld afbrengen dat de appel een zelfstandig leven leidde. Hij vond dat alle mensen ongelijk hadden, hij was de enige met een juiste visie.

In 1831 werd er een aanslag op hem gepleegd, die hij echter overleefde. Twee jaar later, op 14 december 1833, werd hij opnieuw aangevallen. Hij werd in een steegje gelokt, met de mededeling dat hij meer over zijn afkomst te weten zou komen, maar hij werd neergestoken. Hij wist thuis te komen, maar stierf drie dagen later aan de ernstige verwonding. Hij werd begraven op het stadskerkhof van Ansbach.
Ze hebben nog obductie op zijn lichaam uitgevoerd, en toen bleek dat zijn kleine hersenen overontwikkeld waren, en dat de linker hemisfeer van de grote hersenen was achtergebleven. Deze feiten werden als verklaring voor zijn uitzonderlijke verhalen gezien.

Hoe kwam hij aan zijn bijnaam:

Kaspar had de bijnaam “het kind van Europa”. Hij heeft deze naam waarschijnlijk gekregen doordat de geleerde Feuerbach heel Europa liet weten van het bestaan van Kaspar. Feuerbach vond dat meer mensen het verhaal van Kaspar moesten horen. Hij heeft geschriften geschreven naar geleerden in andere landen en deze vertelden het weer aan het volk. Hierdoor was hij in heel Europa bekend.

Mijn persoonlijke mening:

Ik geloof het verhaal aan de ene kant best wel, maar aan de andere kant vind ik het ook vet vaag, want als iemand alleen leeft op water en brood, moet hij scheurbuik krijgen en daaraan overlijd je dan als je zo eentonig blijft leven of als er geen medische hulp is. Ik vind het ook vaag dat hij volgens het verhaal in het donker gewoon kon lezen, maar ik heb het nog nooit meegemaakt dat iemand dat kon, en dat zal ik ook nooit meemaken!!