Homeopathie en allopathie

Inhoudsopgave

Inleiding
Deelvragen:
ּ Wat is de ontstaansgeschiedenis van homeopathie?
ּ Wat is de ontstaansgeschiedenis van allopathie?
ּ Wat is homeopathie?
ּ Welke soorten homeopathie zijn er?
ּ Hoe werken homeopathische middelen?
ּ Wat is de behandelingswijze van een homeopaat?
ּ Hoe wordt je homeopathisch arts en wat doe je dan?
ּ Wat zijn de vóór- en tegenargumenten van homeopathie?
ּ Wat is allopathie?
ּ Welke soorten allopathie zijn er?
ּ Hoe werken allopathische middelen?
ּ Wat is de behandelingswijze van een allopaat?
ּ Hoe wordt je allopathisch arts en wat doe je dan en wat doe je dan?
ּ Wat zijn de vóór- en tegenargumenten van allopathie?
ּ Welke geneeswijze komt tegenwoordig het meeste voor?
Conclusie
Bronnen
Stappenplan
Logboeken:
Adjani
Lore
Beoordelingen
Adjani
Lore

Inleiding

De hoofdvraag hebben we overgenomen uit het boekje. Daarin stond dat als je dit onderwerp koos, dat je dan ook deze hoofdvraag moest stellen.

Hoofdvraag:
Wat zijn de verschillen en overeenkomsten tussen homeopathie en allopathie voor zowel patiënt als arts?

De deelvragen zijn voortgekomen uit de hoofdvraag, dmv deze deelvragen willen we antwoord geven op onze hoofdvraag. We hebben deelvragen zo gemaakt, dat er in ons PO informatie te vinden is over patiënt én arts bij deze geneeswijzen. Vervolgens hebben we informatie gezocht, en deze geordend volgens de deelvragen.

Deelvragen:
1. Wat is de ontstaansgeschiedenis van homeopathie?
2. Wat is de ontstaansgeschiedenis van allopathie?

3. Wat is homeopathie?
4. Welke soorten homeopathie zijn er?
5. Hoe werken homeopathische middelen?
6. Wat is de behandelingswijze van een homeopaat?
7. Hoe wordt je homeopathisch arts en wat doe je dan?
8. Wat zijn de vóór- en tegenargumenten van homeopathie?

9. Wat is allopathie?
10. Welke soorten allopathie zijn er?
11. Hoe werken allopathische middelen?
12. Wat is de behandelingswijze van een allopaat?
13. Hoe wordt je allopathisch arts en wat doe je dan en wat doe je dan?
14. Wat zijn de vóór- en tegenargumenten van allopathie?

15. Welke behandelingswijze komt tegenwoordig het meeste voor?

In de conclusie geven we antwoord op de hoofdvraag. Hierbij onderscheiden we de overeenkomsten en de verschillen tussen homeopathie en allopathie.

Conclusie:
· Overeenkomsten
· Verschillen

Wat is de ontstaansgeschiedenis van homeopathie?

Het is interessant om kort te vertellen hoe homeopathie is ontstaan, dit zal een beter beeld van deze geneeswijze geven.
Het woord homeopathie is afgeleid van de Griekse woorden ‘homoios’ (gelijkend) en ‘pathos’ (lijden). Homeopathie betekent dus eigenlijk ‘gelijkend lijden’. Hiermee wordt het gelijksoortigheid-principe bedoeld.
Een belangrijke man in de homeopathie is de Duitse arts en chemicus Samuel Hahnemann (1755-1843). Hij kreeg de opdracht om de Duitse farmacopee te herzien. Dat is een soort handboek voor apothekers, waarin precies staat hoe medicijnen moeten worden bereid. Hahnemann vond de manier waarop medicijnen werden voorgeschreven niet erg wetenschappelijk. Daarnaast merkte hij dat de geneesmiddelen die hij zijn patiënten gaf, vaak niet goed werkten en hen meer kwaad dan goed deden.
Hahnemann besloot om zich te verdiepen in buitenlandse medische werken. In één van deze werken stond dat kinabast (een middel tegen malaria) zo goed helpt, omdat het een bittere stof bevat. Hahnemann vond deze verklaring niet juist en ging het zelf onderzoeken.
Dit is een stuk van het verslag van de test die hij uitvoerde om de werking van kinabast op zichzelf te testen:
“Ik nam bij wijze van experiment tweemaal per dag ongeveer 15 gram kinabast. Eerst werden mijn voeten, vingertoppen enz. koud: ik werd slap en suf, vervolgens begon mijn hart snel, maar zwak te kloppen. Onverdraaglijke angst, beven, een gevoel van uitputting in al mijn ledematen; vervolgens kloppingen in mijn hoofd, rode wangen en dorst. Kortweg alle symptomen die normaal kenmerkend zijn voor wisselkoorts deden zich voor. Korte tijd had ik last van kenmerkende malaria-symptomen als verwardheid, een soort stijfheid in alle ledematen en een verdoofd, onaangenaam gevoel dat in het beenvlies schijnt te zetelen, in elk bot van het lichaam. Deze hevige aanval duurde telkens twee of drie uur en keerde terug als ik de dosis herhaalde, anders niet. Ik hield er mee op en was weer gezond.”
Hahnemann beschreef hier één van zijn belangrijkste ontdekkingen: nadat een gezond persoon een geneesmiddel tegen malaria inneemt, krijgt hij gedurende enkele uren malariasymptomen.
Hahnemann besloot te onderzoeken of dit ook voor andere geneesmiddelen gold. Hij begon eerst allerlei stoffen op zichzelf uit te testen, daarna schakelde een groot aantal proefpersonen in. Van elk proefpersoon werden alle opkomende symptomen nauwkeurig genoteerd. Na een paar jaar had Hahnemann zo veel informatie over tientallen geneesmiddelen.
Hij bedacht het volgende: “Als een bepaalde stof een aantal ziektesymptomen kan verwekken bij een gezond persoon, zal diezelfde stof bij een ziek persoon met dezelfde ziektesymptomen, deze klachten wegnemen.”
Zo is het belangrijkste principe van de homeopathie ontdekt en vastgelegd.

Wat is de ontstaansgeschiedenis van allopathie?

De oorsprong van de reguliere geneeskunde gaat terug naar de oude Egyptenaren, die als eerste geneeskunde benaderden met biologische opvattingen en vanuit een klinisch uitgangspunt. Deze vorm van beschouwing vormde de inspiratiebron voor de oudste Griekse geneeskunde. In de 6de eeuw voor Christus ontstond in Griekenland een min of meer wetenschappelijke geneeskunde, waarin Hippocrates een leidende rol in speelde. Hij bedreef geneeskunde vanuit zijn gezonde verstand en zei dat het lichaam zelf vaak de kracht heeft om te genezen. Zieke mensen moeten rusten en goed eten, en de geneesheer moet de oorzaak van de ziekte opsporen, deze behandelen en verder zo min mogelijk doen.
Artsen hebben zich sindsdien door zijn denkwijze laten leiden. Hippocrates zei altijd dat je een ziekte beter kon voorkomen of vroeg opsporen dan ze later proberen te behandelen. Het probleem bij de oorzaak aanpakken. En zo denken de artsen van nu er nog over.

Wat is homeopathie?

Homeopathie is een zogenaamde “empirische” geneeswijze, dat wil zeggen, een methode die door veel onderzoek en ervaring tot stand is gekomen (zie deelvraag 1).
Homeopathie is een geneeswijze die gebaseerd is op de gedachte dat het gelijke met het gelijkende kan worden genezen. Dit wordt de similiawet genoemd. Er kan dus worden behandeld met een stof die bij een gezond persoon ziekteverschijnselen opwekt, maar een ziek persoon juist geneest.
Een homeopaat probeert de oorzaak van de ziekte aan te pakken. Er wordt niet gekeken naar de ziekte of het zieke orgaan, maar naar de gehele mens of dier. De geestelijke, emotionele en lichamelijke toestand van de persoon in zijn geheel is belangrijk bij de keuze van de juiste homeopathische behandeling. Dit verklaart de afwijkende manier van behandelen ten opzichte van de reguliere bestrijding van ziekten.
Een wetenschappelijke verklaring voor het effect van homeopathie is tot op de dag van vandaag nog niet gevonden. Maar men vermoedt dat de eigen afweer van het lichaam wordt gestimuleerd door toediening van het sterk verdunde extract. Dat betekent dus, dat niet het geneesmiddel zelf de ziekte bestrijdt, maar dat het lichaam hiertoe wordt aangezet. Een voorbeeld is het bestrijden van neusverkoudheid met tranende ogen door het homeopathische middel ‘Allium’, het sterk verdunde extract van een ui.

Welke soorten homeopathie zijn er?

Dit zijn de 3 meest voorkomende vormen van homeopathie:
· Klassieke homeopathie: Klassieke homeopathie is de methode, waarbij arts of therapeut kiest voor een middel dat meer overeenkomt met de symptomen van de ziekte, dan met de algemene symptomen van de patiënt. Niet de gehele persoon, maar de ziekte staat centraal. Deze methode is meestal toepassing bij zelfmedicatie en in acute situaties.
Volgens de richtlijnen van de VHAN (Vereniging Homeopathische Artsen Nederland) dient altijd gezocht te worden naar het middel dat optimaal bij de persoon en diens situatie past. Bij gebrek aan symptomen en bij sommige ziekteprocessen is dit niet altijd mogelijk. Bij acute ziekten moet soms hoofdzakelijk op de symptomen van de ziekte worden gelet.
De klassieke homeopathie is gebaseerd op drie natuurwetten:
- De eerste natuurwet
Volgens Hahnemann zijn spontane ziekten een verstoring van de in de mens veronderstelde ‘levenskracht’, die verantwoordelijk is voor het goed kunnen functioneren van alle delen van het lichaam. Geneesmiddelen veroorzaken ook ziekten, maar die verdwijnen weer als er met het middel wordt gestopt. Twee sterk op elkaar lijkende ziekten kunnen niet in één mens naast elkaar bestaan. Elke spontane ziekte wordt verdreven door een geneesmiddelziekte als die er wat de verschijnselen betreft maar sterk op lijkt. Na staken van het geneesmiddel zijn dus zowel spontane ziekte als geneesmiddelziekte voorbij en is de patiënt weer gezond, het gelijke met het gelijkende behandelen. Dit is de basis van de homeopathie.
- De tweede natuurwet
Het genezend vermogen van een stof berust niet op de stof zelf, maar op een immateriële, geestelijke kracht. Deze kracht moet door schudden worden vrijgemaakt, waarbij het middel tegelijkertijd wordt verdund. Hoe vaker geschud, dus hoe sterker verdund, hoe groter de geneeskracht. Dit noemt men het potentiëren (betekent letterlijk: krachtig maken). De kans dat in hogere potenties nog moleculen van de oorspronkelijke stof gevonden worden is erg klein, maar dat is voor homeopaten geen reden om te twijfelen aan de geneeskracht, want aan genezen komt volgens hen geen materie te pas.
- De derde natuurwet
Viervijfde van alle chronische ziekten, zowel psychische als lichamelijke, worden veroorzaakt door een chronische ‘miasma’, een immateriële smetstof met de naam ‘psora’ die in het begin een jeukende huidaandoening, een soort schurft veroorzaakt. Door de plaatselijke behandeling van de huid trekt de psora naar binnen, om (soms jaren) later te voorschijn te komen in de vorm van een chronische kwaal zoals kanker, astma, impotentie, jicht. Deze psoraleer speelt in de moderne homeopathie geen rol meer. Althans niet in West-Europa, maar in andere werelddelen behoort ook de psoraleer, in deze of iets andere vorm, nog volledig tot de homeopathische gedachten.
· Klinische homeopathie: De naam zegt het al. Bij deze vorm van homeopathie krijgt de patiënt geneesmiddelen voor één bepaalde klacht (bijvoorbeeld hoofdpijn), en weer een ander geneesmiddel voor een andere klacht (duizeligheid), net als in de klinische, universitaire geneeskunde. Er worden dus geen medicijnen uitgeschreven voor een bepaalde ziektebeeld met meerdere klachten, zoals wel gebeurd bij klassieke homeopathie. De werking van de medicijnen is hierdoor vaak van kortere duur.
· Complexhomeopathie: Hierbij worden verschillende homeopathische geneesmiddelen gegeven, die allemaal ongeveer dezelfde genezende werking hebben. Voor hoest wordt bijvoorbeeld een aantal hoestverlichtende medicijnen samengevoegd tot één medicijn. De kans dat de hoest hierdoor verdwijnt is groter, maar de kans op bijwerkingen wordt ook vergroot. En complexhomeopathie verschilt ook van klassieke homeopathie, omdat de patiënt niet als uniek wezen wordt gezien en er geen individueel geneesmiddel wordt uitgezocht.

Hoe werken homeopathische middelen?

Bereiding
Maar liefst 80% van de homeopathische middelen worden bereid uit plantaardig materiaal. Vergeleken met de reguliere geneeskunde is dit een groot percentage.
Daarnaast zijn er ook dierlijke producten (bijvoorbeeld het gif van een slang, of de inkt van een inktvis).
Potentiëren
Nadat Hahnemann het gelijksoortigheidprincipe had ontdekt, moest er nog bepaald worden bij welke concentraties de geneesmiddelen het best werkten.
Nu werd er in de vorige eeuw nogal grof gedoseerd: gevaarlijke stoffen (bijvoorbeeld opium, zwavel, kwikzilver) werden met grammen tegelijk als medicijn toegediend. Het gevolg was een effect wat Hahnemann de ‘beginverergering’ noemde: gedurende een aantal uren of dagen een verergering van klachten. Om dit effect uit de weg te gaan, verdunde Hahnemann de stof. De beginverergering verdween inderdaad, maar de genezende werking van het middel ook. Hahnemann was dus terug bij af.
De stap die hij toen nam, is niet erg goed te verklaren. Hij verdunde een stof 100 maal, en schudde het flesje toen stevig. Dit herhaalde hij een paar keer. Het bleek dat de beginverergering nu werd teruggebracht, maar de genezende werking bleef. Dit is het potentiëren.
Bereidingsmethoden
Men onderscheidt drie bereidingsmethoden:
· D-potenties: Bij D-potenties (D=decimaal) verdunt men een stof steeds 10 maal. De beginstof (aangeduid met het symbool Ø) wordt verdunt met negen delen alcohol of water. Dit is de eerste potentie D1 (een oplossing van 1:10). Deze oplossing wordt een aantal keer krachtig geschud. Bij het herhalen hiervan krijgt men D2. Dit gaat zo verder tot D30 of D200 toe.
· C-potenties: De bereiding van C-potenties is ongeveer dezelfde, met het verschil dat men bij C-potenties (C= centimaal) de stof steeds 100 maal verdund wordt.
· LM-potenties of Q-potenties: Bereiding van LM-potenties (LM staat voor 50.000) is iets anders dan die van de D- en C-potenties.
Eerst wordt een C3-potentie gemaakt (1:1.000.000). In plaats van dat men nu verder gaat met steeds 100 keer verdunnen, verdunt men nu steeds met een factor 50.000 in twee fasen.
LM1 is dus een verdunning van 1:1.000.000 x 50.000 = 1: 50.000.000.000 en LM2 is een verdunning van 1:1.000.000 x 50.000 x 50.000 = 1: 2.500.000.000.000.000.
Deze potenties zijn dus erg verdund.
Productie
De twee grootste bedrijven die medicijnen maken op het gebied van homeopathie zijn VSM en A. Vogel:
· VSM
VSM Geneesmiddelen bv houdt zich bezig met de ontwikkeling, productie en verkoop van homeopathische en fytotherapeutische (plantaardige) geneesmiddelen.
Als geneesmiddelproducent is VSM o.a. actief met producten voor zelfzorg (zoals Nisyleen, Spiroflor SRL, Cardiflor, Optilan en Arniflor) en een serie speciale kindermiddelen (o.a. Chamodent, Kindival en Rinileen Baby).
Maar de naam VSM staat ook voor velen geneesmiddelen die meestal voorgeschreven worden door de homeopathische arts/therapeut.
· Vogel
Alfred Vogel (1902-1996), is vooral bekend geworden door zijn baanbrekende werk als \'herontdekker\' van de natuurgeneeskunde. Planten en kruiden die al eeuwen lang overal ter wereld werden gebruikt bij ziekte, dreigden in de moderne tijd vergeten te worden. Het is de verdienste van de in Zwitserland geboren Alfred Vogel, dat hij deze traditionele en beproefde recepten opspoorde en \'vertaalde\' in moderne, effectieve geneesmiddelen. Zijn hele leven heeft Alfred Vogel zich ingezet voor erkenning en brede acceptatie van natuurlijke geneeswijzen. De kennis en ervaring die hij opdeed bij natuurvolken over de gehele wereld wilde hij delen met iedereen die daar voor openstond. Alfred Vogel heeft tijdens zijn leven een vast team van medewerkers om zich heen verzameld, die voortgaan met het werk dat hij ooit begon!
VSM en A. Vogel hebben velen soorten medicijnen tegen allerlei ziekte. Bijvoorbeeld blessures, bloedsomloop, griep, of allergieën.
Dit zijn enkele voorbeelden van medicijnen van VSM en A. Vogel:
· VSM

VSM Spiroflor SRL GeleiSpiroflor SRL gelei heeft een heilzame dieptewerking op spieren en gewrichten en een herstellende werking op de onderhuidse weefsels. Bij blessures van het bewegingsapparaat, bijvoorbeeld spieren en gewrichten, maar ook bij klachten door kou en vocht (b.v. stijve nek) zorgt Spiroflor SRL voor een snel herstel en het verdwijnen van stijfheid.

VSM Nisykind Tabletten Toepassing:Bij griep en verkoudheid. Inhoud: 120 tabletten €4,49 p/s

· A.Vogel:

A.Vogel Arnica complexArnica complex van A.Vogel heeft een gunstige invloed op de bloedsomloop. Inhoud: 50 ml€7,83 p/s

A.Vogel Echinaforce tablettenBij onvoldoende weerstand en griep Inhoud: 80 of 200 tabletten

Wat is de behandelingswijze van een homeopaat?

Doordat bij homeopathische behandelingen van ziekte wordt gekeken naar het hele lichaam van de mens en niet alleen de klacht, duurt een homeopathisch consult veel langer dan een consult bij een huisarts of specialist. Deze tijd is nodig om een goed beeld van het gestel, en de lichamelijke en geestelijke gesteldheid te krijgen. Voordat je naar zo’n consult gaat moet je eerst voorbereid zijn op de vragen die de homeopaat gaat stellen. Hoe beter je bent voorbereid des te beter zal het resultaat van de behandeling zijn. De homeopaat vraagt bijvoorbeeld: wanneer heeft u last gekregen? Welke invloeden maken de klachten minder of erger? Hoe werkt u lichaam? ( slaap, transplantatie, ontlasting, temperatuurregeling, enz. Hoe is uw karakter? ( de reacties op verdriet, boosheid, enz)
Met behulp van deze vragen zoekt de homeopaat naar alles wat een individu onderscheid van andere individu’s. Ieder mens is anders. Een homeopathisch geneesmiddel past bij een mens als een sleutel in een slot en activeert het hele lichaam om beter te werken. Door herstel van het natuurlijke evenwicht zal het homeopathisch geneesmiddel je lichamelijke en geestelijke toestand verbeteren. Dit kan ervoor zorgen dat je in de toekomst minder vaak ziek wordt. Je eigen weerstand functioneert dan beter en je wordt minder afhankelijk van geneesmiddelen.
Een homeopathisch geneesmiddel werkt anders dan een gewoon geneesmiddel. Het effect lijkt meer op de reactie bij vaccinatie, waarbij ook je eigen weerstand wordt gestimuleerd. Dat betekent dat in het begin klachten tijdelijk erger kunnen worden. Dit effect kan worden verzwakt door bijvoorbeeld het geneesmiddel minder vaak te nemen. Een homeopathische arts beoordeelt bij ieder consult je gezondheidstoestand. Het kan voorkomen dat verder onderzoek of andere behandeling noodzakelijk is. Je wordt dan zo nodig terugverwezen naar je huisarts. Reguliere geneeskunde en homeopathie vullen elkaar aan. Je kunt daarom reguliere geneesmiddelen naast homeopathische middelen gebruiken.

Hoe wordt je homeopathisch arts en wat doe je dan?

In Nederland werd de homeopathie tot in de jaren zeventig voornamelijk beoefend door huisartsen en therapeuten. In die tijd stond de homeopathie bij de meeste dokters in een kwaad daglicht. Het gebeurde vaak dat een huisarts die zijn patiënten homeopathisch behandelde, door zijn collega’s werd geboycot, omdat ze vonden dat hij een kwakzalver was.
De artsen die zich met homeopathie bezighielden, waren verenigd binnen de Vereniging van Homeopathische Artsen in Nederland (VHAN.) Zij probeerden door zelfstudie en onderlinge uitwisselingen van kennis en ervaring de homeopathie eigen te maken. Voor huisartsen sloot de klinische benadering het beste aan bij hun dagelijks werk. In de tijd vóór de antibiotica, dus tot het einde van de tweede wereldoorlog, waren veel acute ziekten alleen met homeopathie te behandelen.
Gedurende de laatste dertig jaar is het aantal chronische ziekten toegenomen. Deze ziekten vragen een andere benadering. Een aantal homeopaten ging om die reden de werken van Hahnemann nader bestuderen. De therapeuten waren verder dan de meeste artsen in hun studie van de behandeling van chronische ziektes. Om zich te onderscheiden van de klinisch werkende huisartsen noemden zij zich klassiek homeopaten.
In de afgelopen twintig tien jaar is er veel veranderd. Dankzij enkele homeopathische artsen ontstond in 1981 de Stichting Homeopathische Opleidingen (SHO.) De eerste artsen waren allemaal opgeleid door dokter Arij Vrijlandt. Hij had zijn leerlingen, die chronische ziekten te behandelen kregen, aangeraden zich te verdiepen in de klassieke homeopathie. Het resultaat was dat de SHO vanaf haar oprichting les geeft in de klassieke homeopathie. Tijdens deze opleiding leren de leerlingen om de homeopathie toe te passen binnen de huisartsenpraktijk.
De opleiding van de arts is aan strenge regels gebonden en wordt door de overheid gecontroleerd. Het is een universitaire studie, daarom worden eisen gesteld aan de vooropleiding (VWO.) De aanstaande arts moet intelligent zijn en een goed geheugen hebben. Hij/zij wordt dan ook 4 jaar, door zeer gekwalificeerde leerkrachten, onderwezen over het gezonde functioneren van de mens en over mogelijke tekortkomingen in dit gezonde functioneren. Kennis over behandelingen beslaat ongeveer eentiende van de opleiding. Na ieder jaar wordt een door de overheid gecontroleerd examen afgenomen. Daarna wordt gekeken of de aanstaande arts ook voor de praktijk geschikt is door twee jaar stage in ziekenhuizen. Tijdens die stage leert men vooral hoe verraderlijk ziekte kan zijn. Een hoest en een beetje benauwd zijn kan betekenen dat de patiënt een longembolie heeft. Buikpijn met nauwelijks koorts kunnen de enige symptomen zijn van een blindedarmontsteking. Als er dan niet ingegrepen wordt is de patiënt binnen een dag dood. Algemene groei en ontwikkelingsstoornissen kunnen een eerste uiting zijn van aandoeningen die dringend regulier geëvalueerd en behandeld moeten worden, zoals schildklierziekten, of de ziekte van Recklinghausen. Dit soort aandoeningen wordt vaak pas geleidelijk herkend, namelijk door het ziektebeloop. Iemand die alleen homeopathisch kijkt kan grote fouten begaan. En zo zijn honderden voorbeelden te noemen. Daarom is het belangrijk dat een dokter goed kan leren en intelligent genoeg is om al die kennis ook in de praktijk toe te passen.

Wat zijn de vóór- en tegenargumenten en onderzoeksresultaten van homeopathie?

Vóór:
Om de argumenten vóór homeopathie te laten zien, staan hieronder de resultaten van vormen van onderzoek om de werking van klassieke homeopathie aan te tonen:
· De geneesmiddelproeven op gezonde proefpersonen
Dit is een hele praktische manier van onderzoek. Het is ook de eerste en belangrijkste vorm van onderzoek, want zonder deze geneesmiddelenproeven zouden we niets weten over het specifieke werkingsgebied van homeopathische middelen. Geneesmiddelproeven van homeopathische middelen vinden al 200 jaar lang over de hele wereld plaats.
Een geneesmiddelproef gaat (kort samengevat) als volgt in zijn werk: gedurende één of meerdere dagen neemt een gezonde proefpersoon het te beproeven middel in. Vanaf de eerste inname wordt nauwkeurig de verandering in de gezondheidstoestand bijgehouden. De symptomen die veroorzaakt worden door het middel vormen het uiteindelijke geneesmiddelbeeld. Soms zijn er individuele proeven, maar meestal gaat het om proeven van meerdere tot tientallen proefpersonen. De resultaten van een proef worden vergeleken met die van andere proeven. Hoe meer proefpersonen een bepaald symptoom vermelden, hoe groter de waarde van dit symptoom.
Voor de nauwkeurige waarnemer blijkt een enkel middel zeer veel symptomen te kunnen veroorzaken. Een proef van de Duitse geleerde Hahnemann en zijn medeonderzoekers naar het effect van zwavel op het menselijk organisme –er wordt immers gekeken naar zowel het effect op het lichaam als op de geest- leverde in het totaal 1969 symptomen op.
· De werking van hoge potenties
Wanneer men maar lang genoeg doorgaat met het verdunnen van een stof, dan verdwijnt uiteindelijk de laatste molecuul uit de oplossing en houdt men niets anders over dan water. Klassieke homeopaten werken met middelen die zover verdund zijn dat de kans dat er nog een molecuul van de oorspronkelijke stof aanwezig is, vrijwel is uitgesloten. Toch blijken juist deze middelen veel sterker het menselijk organisme te kunnen beïnvloeden dan stoffen die minder verdund zijn.
Als verklaring hiervoor wordt gegeven dat door het schudproces dat tussen iedere verdunningsstap plaatsvindt, de watermoleculen zich op een bepaalde manier gaan rangschikken en dat deze rangschikking (configuratie) telkens in versterkte vorm wordt doorgegeven. Op deze manier wordt niet de stof zelf doorgegeven, maar een energetisch patroon ervan. De klassieke homeopathie stelt, dat deze energieprikkel de levenskracht van een patiënt stimuleert en een aanzet geeft tot genezing.
De universitaire geneeskunde werkt in het algemeen niet met begrippen als energie en levenskracht. Dat de vloeistof drager is van een vorm van energie is niet met het oog of met een microscoop aan te tonen. Met behulp van de moderne fysica is de homeopathische theorie echter wel te verklaren.
Einstein vertelde in feite al dat de mens uit een vorm van energie bestaat. Met zijn veldtheorie stelde hij het volgende:
“We kunnen materie beschouwen als iets wat gevormd wordt door die delen van de ruimte, waarin het (energie)veld extreem intens is. Er is geen plaats in de nieuwe fysica voor zowel het (energie)veld als de materie. Het (energie)veld is de enige realiteit”.
De mens bestaat dus uit energie. Sommige delen zitten zo dicht op elkaar dat ze zichtbaar zijn (het lichaam). Sommige delen zijn minder dicht en zijn niet zichtbaar, maar alleen voelbaar. Een gedachte is volgens de homeopathie ook een vorm van (hele ijle) energie.
Wat er nu bij de bereiding van een homeopathisch geneesmiddel gebeurd, is dat een proces in werking wordt gezet waarbij een heel dicht energieveld (materie) wordt omgezet in een lossere samenhang. Er ontstaat een minder compact energieveld dat in staat is het energieveld van de mens (zijn levenskracht) de beïnvloeden.
Dit is een korte samenvatting van een onderzoek van dr. M.P. Thobias. Deze proef is een van de weinige dierproeven die er ten behoeve van homeopathie zijn gedaan. Het experiment is een poging om de werkzaamheid van Arsenicum album D30 aan te tonen bij de behandeling van kanker. DLA-tumorcellen (Dalton’s Lymphoma Ascites) werden gebruikt om bij Zwitserse albino muizen kanker te veroorzaken. Zes muizen kregen het homeopathisch gepotentiëerde Arsenicum toegediend via hun drinkwater. Zes andere muizen vormden de controlegroep en kregen zuiver drinkwater toegevoegd.

Aantal dagen Aantal muizen dat overleefde van controlegroep Aantal muizen dat overleefde van proefdieren
5 6/6 6/6
10 6/6 6/6
15 6/6 6/6
20 5/6 6/6
25 5/6 6/6
30 1/6 5/6
35 1/6 3/6
40 0/6 1/6
45 0/6 1/6
50 0/6 0/6

Gemiddelde levenslengte: 24 32

Het bleek dat de muizen die met Arsenicum werden behandeld in de eerste helft van het experiment geen enkel symptoom van Ascites (‘waterzucht’) ontwikkelden, terwijl de controlegroep reeds een volledige Ascites had. De Ascites bij de proefdieren ontwikkelde zich in de tweede helft van het experiment slechts langzaam.
Arsenicum album D30 heeft dus een remmende of vertragende werking op de tumorontwikkeling. Het is mogelijk dat een andere potentie van dit geneesmiddel een volledige remming of vertraging van de tumorvorming tot gevolg kan hebben.
· Het gelijksoortigheidprincipe
In 1997 werd er aan de universiteit van Utrecht een onderzoek naar het gelijksoortigheidprincipe afgesloten. Hoewel dit principe 2000 jaar geleden door Hippocrates al werd genoemd, is dit binnen onze universitaire geneeskunde nog steeds een onaanvaardbaar principe.
Het onderzoek ging (kort uitgelegd) als volgt: in een serie onderzoeken werden dierlijke cellen in het laboratorium blootgesteld aan warmte, zodat er schade aan de cellen optrad. Daarna voegde men opnieuw warmte toe –het zij in iets minder mate, zodat deze warmte nèt geen schade aan de cellen kon aanrichten. Men constateerde nu een sneller herstel van de cellen, vergeleken met de situatie zonder deze extra toevoeging van warmte.
Hetzelfde experiment voerde men uit, door dierlijke cellen te beschadigen met een arsenicumbinding. Behandelde men vervolgens de cellen met een hoge verdunning van deze arsenicumverbinding, dan trad een aanmerkelijk sneller herstel in van de cellen, dan wanneer men niets deed. Dezelfde proeven werden herhaald met cadmium, met hetzelfde resultaat.
Dit onderzoek is een niet te negeren bewijs van de werking van het gelijksoortigheidprincipe.

Tegen:
Elke theorie kent aanhangers, maar ook mensen die het er niet mee eens zijn. Zo ook bij homeopathie. De Vereniging tegen de Kwakzalverij strijdt tegen alle vormen van alternatieve geneeswijzen, zowel uitgevoerd door artsen als mensen zonder opleiding. Hieronder staat een aantal van hun argumenten tégen homeopathie.
· Bevoegdheden
In de Wet op de Uitoefening van de Geneeskunst, die gelde 1865 tot 1997, was geregeld dat geneeskunde alleen mocht worden toegepast door lieden die daartoe een speciale, universitaire opleiding hadden genoten. Maar de wet werd zo vaak overtreden dat ze niet langer bleek te handhaven. Daarom is sinds 1998 de Wet op de Beroepen in de Individuele Gezondheidszorg (BIG) ingevoerd.
Nu staat het tegenwoordig dus aan iedereen vrij om beroepsmatig werkzaam te zijn in de individuele gezondheidszorg, ook zonder enige opleiding of bekwaamheid. Uitgezonderd is slechts het verrichten van een dertiental risicovolle handelingen zoals chirurgische ingrepen, verloskunde, puncties e.d., die voorbehouden blijven aan daartoe bij de wet bevoegd verklaarden.
Groepen alternatieve genezers kunnen ook voor deze laatste regeling in aanmerking komen, want de wetgever stelt geen eisen aan de werkzaamheid van een behandelmethode. De kans dat dit zal gebeuren is echter uitermate klein, want als het er op aankomt zijn deze genezers helemaal niet verlangend om in de wet te worden opgenomen, omdat ze dan aan bepaalde minimumeisen moeten voldoen.
Voorlopig hebben deze genezers in Nederland een bijna onbeperkte vrijheid. Want terwijl de wet BIG voor \'bevoegden\' strenger is dan de oude regeling was, kunnen kwakzalvers alleen maar aangepakt worden als ze misbruik maken van een beschermde titel en/of hun patiënten aantoonbare gezondheidsschade berokkenen (of als hierop grote kans bestaat).
· Potentiëren
Het genezend vermogen van een stof berust bij homeopathie niet op een materieel (chemisch of fysisch) proces, maar op een immateriële, geestelijke kracht. Deze kracht moet door schudden worden vrijgemaakt, waarbij het middel tegelijkertijd wordt verdund. Hoe vaker geschud, dus hoe sterker verdund, hoe groter de geneeskracht.
De kans dat in hogere potenties (D24 of C12 en hoger) nog moleculen van de oorspronkelijke stof gevonden worden is uitermate klein, maar dat is voor homeopaten geen reden om aan de geneeskracht te twijfelen, want aan genezen komt volgens hen geen materie te pas.
Niet gepotentiëerde stoffen hebben volgens homeopaten meestal geen genezende werking. Een aardig voorbeeld hiervan is keukenzout, dat waarschijnlijk niemand op het eerste gezicht van een medicinale werking zou verdenken. In gepotentiëerde vorm is het echter volgens homeopaten een van de krachtigste geneesmiddelen.
Tenslotte zijn de meeste geneesmiddelproeven, waaruit dus de geneesmiddelbeelden zijn afgeleid, verricht zijn met de potentie C30, een bereiding die geen oorspronkelijke stof meer bevat.

Wat is allopathie?

Andere benamingen voor allopathie die vaker gebruikt worden zijn: reguliere geneeskunde, normale geneeskunde, klassieke geneeskunde en gewone geneeskunde.
De term allopathie is samengesteld uit de Griekse woorden ‘allos’ dat betekent anders of tegengesteld, en het laatste gedeelte ‘pathos’ betekent ziekte/lijden, aandoening.
Allopathie heeft als doel stoornissen in de gezondheidstoestand te voorkomen of op te heffen. Dit doel wordt bereikt door de ziekte te bestreden door een geneesmiddel toe te dienen, therapie toe te passen of het vervangen van stoffen die het lichaam niet zelf, of niet zelf meer aanmaakt om de ziektesymptomen tegen te gaan.

Welke soorten allopathie zijn er?

In tegenstelling tot de homeopathie zijn er bij allopathie geen verschillende soorten. Wel zijn er specialisme waarin je later kan doorstuderen.

Hoe werken allopathische middelen?

Natuurlijke of (half)synthetische stoffen met een wetenschappelijk bewezen, geneeskrachtige werking bij een bepaalde nader aangeduide ziekte en/of klacht. En geregistreerd door de Nederlandse Overheid (CBG) of Europese Gemeenschap (EMU).
Bij allopathie wordt gebruikt gemaakt van middelen tegen een ziekte of tegen de veroorzaker of de symptomen, met het doel deze uit te schakelen of te onderdrukken. Zo wordt bijvoorbeeld een longontsteking, veroorzaakt door een bacterie, genezen door penicilline, die de bacterie doodt.

Allopathische medicijnen kunnen in 2 groepen worden onderverdeeld:
· Recept-medicijnen: Die zijn uitsluitend op recept van een bevoegd arts in een (ziekenhuis)apotheek, apotheek-houdend huisarts of apotheek-houdende drogisterijen, drogisterij-ketens en supermarkten verkrijgbaar.
· Zelfzorg-medicijnen: Die behalve bij apotheek-houdenden, ook verkrijgbaar zijn bij bedrijven en instellingen met een drogisterij-vergunning, zoals de drogist en sommige supermarkten.

Op basis van hun werking worden er 4 categorieën onderscheiden, namelijk geneesmiddelen die:
- De oorzaak aanpakken
Een oorzakelijk geneesmiddel pakt de oorzaak van de ziekte aan. Antibiotica bijvoorbeeld: ze vernietigen de bacteriën die verantwoordelijk zijn voor infectieziektes, op voorwaarde dat de behandeling niet vroegtijdig wordt stopgezet.
- De ziekte onder controle houden
Sommige aandoeningen kunnen ernstige gevolgen hebben als ze niet door geneesmiddelen onder controle gehouden worden. Zulke producten kunnen de ziekte niet overwinnen, maar zorgen toch voor enige verbetering. Bovendien houden ze complicaties op afstand. Diabetes kan bijvoorbeeld worden gestabiliseerd via insuline-injecties en suikerverlagende tabletten.
- De symptomen bestrijden
Symptomatische geneesmiddelen werken uitsluitend in op de symptomen van een ziekte. Ze verlichten het ongemak zonder de ziekte op zich te bestrijden, zoals pijnstillers, kalmeermiddelen, en laxeermiddelen.
- Preventief handelen
Twee klassieke voorbeelden van preventieve geneesmiddelen zijn de contraceptiepil en vaccins. Wie op het juiste tijdstip wordt ingeënt, beschikt over voldoende weerstand tegen de ziekte in kwestie. De meest bekende vaccins zijn die tegen kinderverlamming of poliomyelitis, tetanus, difterie en kinkhoest.

Wat is de behandelingswijze een allopaat?

Als je naar een arts gaat, kunnen er wat tests worden afgenomen. Dat kunnen 3 soorten testen zijn:
· Fysieke tests
· Elektronische tests. Bijvoorbeeld met een ECG (elektrocardiogram) apparaat, waarmee hartproblemen worden op gespoord.
· Chemische tests. Die worden toegepast op verschillende monster van het lichaam, zoals haar en speeksel.

Als de arts heeft geconstateerd waar het probleem zit kan hij medicijnen voorschrijven. De manier waarop je de medicijnen moet toedienen, die je van een allopaat toegeschreven krijgt kunnen verschillen:
· Via de mond, zoals de meeste pilletjes/capsules.
· Lokale toediening, zalfjes zijn hier een voorbeeld van.
· Injecties, zo word het medicijn via de huid in het lichaamsweefsel gespoten.
· Pompjes, die worden bijvoorbeeld gebruikt bij het toedienen van insuline.
Maar er doen zich ook veel gevallen voor waarin een arts niet kan volstaan met het voorschrijven van medicijnen. Soms is het nodig om fysieke reparaties uit te voeren, chirurgie dus. Chirurgie is een tak van de geneeskunde die zich bezig houdt met de behandeling van verwondingen of ziektes door middel van een operatie.
Door de ontwikkeling van betrouwbare en veilige verdovingsmiddelen (sinds 1846) is het tegenwoordig zo dat de patiënt geen pijn voelt tijdens de operatie en de arts nu ook langdurige operaties kan verrichten.

Hoe wordt je allopathisch arts en wat doe je dan?

Om een arts te worden moet je een universitaire opleiding tot arts volgen, van 6 jaar. Wil je bijvoorbeeld huisarts worden dan gaat het nog wat verder en moet je nog de universitaire opleiding specialisatie tot huisarts volgen.
De reguliere arts kent letterlijk elk onderdeel van de mens. Hij weet bijvoorbeeld tot in detail hoe elke spier, elk orgaan, het bottenstelsel en het zenuwstelsel in elkaar zit en weet nauwkeurig de functies van elk lichaamsonderdeel. Aan de hand van deze basiskennis worden ziektebeelden uitgelegd. Daarnaast is de reguliere arts goed op de hoogte van het aanbod en de samenstelling van geneesmiddelen. Anders dan bij alternatieve geneeswijzen, schrijft de reguliere arts aan de hem of haar bezoekende patiënten, medicamenten voor. Medicijnen die in de reguliere wetenschap worden gebruikt, worden pas ontwikkeld nadat een ziekte is ontdekt. (Dit in tegenstelling tot medicijnontwikkeling in, bijvoorbeeld de homeopathie, die vaak anticiperend is.)
Ondanks de vele alternatieven in geneeswijzen is geneeskunde die aan de universiteit wordt geleerd, nog steeds de enige wettelijk erkende. Sommige gezondheidsklachten zijn van dien aard dat een gewone huisarts de patiënt doorverwijst naar een specialist.

Er bestaan de volgende officiële specialismen:
- interne geneeskunde
- chirurgie
- kindergeneeskunde
- neurologie
- psychiatrie
- keel-, neus- en oorkunde
- oogheelkunde
- leer van de huid
- geslachtsziekten
- radiologie met als onderdeel röntgenologie en anaesthesiologie
Als sub-specialismen zijn nog te noemen:
- cardiologie
- leer der longziekten
- reumatologie
- urologie
- orthopedie
In veel gevallen wordt geneeskunde in teamverband uitgevoerd.

Wat zijn de vóór- en tegenargumenten van allopathie?

Sommige mensen gebruiken liever geen allopathische medicijnen omdat die soms synthetisch zijn. Deze mensen gebruiken dan liever producten die direct uit de natuur komen (maar hun werking is niet wetenschappelijk bewezen).
En de Jehova’s Getuigen willen geen bloedtransfusie ondergaan, ook al is dat heel hard nodig. Volgens de joodse wet is bloed heilig in God’s ogen en bloed mocht daarom absoluut niet gegeten worden. De enige manier waarop bloed gebruikt mocht worden, hield verband met het altaar. In alle andere gevallen moest bloed dat uit een schepsel was verwijderd, worden vernietigd. Ook in het Nieuwe Testament komen vergelijkbare geboden voor. Jehovah\'s Getuigen achten het accepteren van bloedtransfusie als vergelijkbaar met het eten of drinken van bloed, en daarom verboden.
In het verleden zijn ook vaccinaties en orgaantransplantatie op vergelijkbare gronden verboden geweest; hier is echter de officiële leer veranderd, en deze zijn tegenwoordig voor Jehovah\'s Getuigen toegestaan.
En het gaat soms zelfs nog verder, sommige mensen willen helemaal niet naar het ziekenhuis ook al is dat van levensbelang. Zij geloven dat God ze zal komen genezen en vinden dat mensenhanden het werk van God niet kunnen overnemen, daarom willen zij niet door een arts behandeld worden.

Welke geneeswijze komt tegenwoordig het meeste voor?

Conclusie:

Overeenkomsten:

Verschillen:

Bronnen:

Boeken:
· Auteur: Cook, Trevor M – titel: Samuel Hahnemann: biografie van de grondlegger der homeopathie
· Auteur: Bos, Robbert - titel: Homeopathie
· Auteur: J. Voorhoeve - titel: Homeopathie in de praktijk
· Auteur: Toon Hoendervanger en Thijs Dams - titel: Gids Homeopathische en Natuur-geneesmiddelen
· Auteur: Steve Parker – titel: Medische vooruitgang
· Auteur: Robert Snedden – titel: MEDISCHE ETHIEK, veranderende standpunten 1900-2000

Internet:
· www.kvhn.nl/homeopathie
· www.vhan.nl
· www.homeoweb.nl
· www.vsminfo.nl
· www.homeopathie.nl
· www.vogel.nl/
· www.dokterrutten.nl/ In2.html
· www.homeoint.org/seror/ histoire/propag.htm
· www.homeopathie.net/ geneesmiddelen.htm

Stappenplan:

Stap Wat? Wie?
1. Onderwerp uitkiezen Beide

2. Onderzoeksvraag + deelvragen bedenken Beide

3. Zoeken naar informatiebronnen Beide

4. Stappenplan maken Adjani

5. Informatie zoeken Beide

6. Antwoorden op deelvragen allopathie Adjani

7. Antwoorden op deelvragen homeopathie Lore

8. Antwoord op vergelijkende deelvraag Adjani

9. Titelblad + inleiding + inhoudsopgave Lore

10. Conclusie Lore

11. PO uitprinten Adjani

Logboek Adjani

Wanneer Aantal uren Wat
Week 17 0,1 Onderwerp uitkiezen

Week 17 1 Hoofd- en deelvragen bedenken

Week 18 1,5 Bronnen zoeken

Week 19 1,5 Logboek maken (en bijhouden de hele periode)
13-05 Beoordelingsmoment 1
Week 19-20-21-22 3 Informatie zoeken

Week 20-21-22 3 Deelvragen 8 - 12 beantwoorden
Beoordelingsmoment 2
Week 23 1 Deelvraag 13 beantwoorden

Week 24 0,5 Titelblad maken
Beoordelingsmoment 3

Logboek Lore

Wanneer Aantal uren Wat
Week 17 0,1 Onderwerp uitkiezen

Week 17 1 Hoofd- en deelvragen bedenken

Week 18 1,5 Bronnen zoeken

Week 19 1,5 Logboek maken (en bijhouden de hele periode)
13-05 Beoordelingsmoment 1
Week 19-20-21-22 4 Informatie zoeken

Week 20-21-22 3 Deelvragen homeopathie beantwoorden
Beoordelingsmoment 2
Week 23 1 Inleiding en inhoudsopgave maken

Week 24 1,5 Conclusie maken

Week 24 0,5 Titelblad maken
Beoordelingsmoment 3