Nicaragua

De Nicaraguaanse economie wordt bijna geheel gedragen door de export van landbouwproducten. Daarbij gaat het vooral om koffie, fruit, katoen, bananen en suikerrietproducten. Die gewassen zijn vooral afkomstig van grootschalige commerciële landbouwbedrijven. Verreweg de meeste boeren en boerinnen verbouwen op kleine schaal maïs, aardappelen, groenten, fruit en bonen. Er is de afgelopen decennia weinig geïnvesteerd in onderwijs, gezondheidszorg en sociale voorzieningen.

De economie is overwegend gebaseerd op de productie, verwerking en uitvoer van landbouwproducten. De belangrijkste landbouwproducten zoals als eerder vernoemd zijn koffie, voor de helft verbouwd in kleine bedrijfjes, vnl. in het centrale bergland en op de berghellingen aan de westkust; katoen, dat verbouwd wordt op grote bedrijven in de laagvlakten aan de Pacifische kust, en bananen. Suikerriet wordt vooral in Chinandega verbouwd; meer dan 50% van de productie, raffinage en uitvoer is in handen van de staat. De verbouw van basisvoedingsproducten (maïs, bonen en rijst) wordt bevorderd. Andere landbouwproducten zijn: sesamzaad, sorghum, cacao, tabak, kokosnoten, citrusvruchten, ananas, uien en groenten. Rond Managua vindt veehouderij plaats. Bosbouw en visserij zijn zwak ontwikkeld. De industrie is vooral gebaseerd op de verwerking van agrarische producten, voorts worden cement, zeep, kunstvezels, farmaceutische producten, hout en lucifers geproduceerd. De aardolieraffinaderij in Managua verwerkt per pijpleiding aangevoerde importolie en levert behalve brandstoffen ook chemische producten, deels voor export. Ruim de helft van de industriële activiteit is geconcentreerd in en rond Managua; andere centra zijn Chinandega, León en Corinto. De winning van delfstoffen is in handen van Noord-Amerikaanse en Canadese ondernemingen. Voor de energievoorziening is Nicaragua in aanzienlijke mate afhankelijk van de invoer van aardolie. De productie en distributie van elektriciteit is in beheer van het Instituto Nacional de Energía (INE); het geïnstalleerd vermogen bedraagt ca. 337!600 kW, waarvan 32,8% door waterkracht wordt opgewekt. In 1983 werd bij de vulkaan Momotombo een geothermische centrale met een capaciteit van 35 MW in bedrijf genomen. Van de totale uitvoer zijn de landbouwproducten (koffie, katoen en vlees) het belangrijkste. Dalende export als gevolg van de handelsboycot van USA, de oorlogssituatie , en enorme schuldenlast van de dictator Somoza veroorzaakte in de jaren tachtig een voortdurend tekort op de handelsbalans en leidde tot een nijpende schaarste aan buitenlandse deviezen. De Verenigde Staten, Midden-Amerika en de Europese Gemeenschap zijn nu de voornaamste handelspartners. De centrale bank is de Banco Central de Nicaragua. De in 1979 opgerichte Banco Nacional de Desarrollo (voortzetting van de Banco Nacional de Nicaragua) is de nationale ontwikkelingsbank, vooral gericht op agrarische en industriële kredietverlening. De belangrijkste geldgevers van Nicaragua zijn de Verenigde Staten, Nederland en Zweden. De buitenlandse schuld bedroeg in 1994 $ 11,7 miljard (ruim zes keer het BNP). Het grootste deel van het transport geschiedt over de weg; van het 15!287 km lange wegennet is ruim 1600 km geasfalteerd. Er is een klein spoorwegnet (287 km) dat door de overheid wordt geëxploiteerd. De nationale luchtvaartmaatschappij Aerolíneas Nicaragüenses (AERONICA) is sinds 1979 staatsbedrijf. Naast de internationale luchthaven van Managua (Aeropuerto Sandino) zijn er voor het binnenlandse luchtverkeer nog 25 vliegvelden beschikbaar.

Politieke gegevens:

Volgens de sinds 5 juli 1995 van kracht zijnde nieuwe grondwet is Nicaragua een onafhankelijke, vrije, soevereine en ondeelbare natie. De grondwet garandeert de gelijkheid van mannen en vrouwen, de participatie van alle burgers in de politieke besluitvorming en de vrijheid van organisatie, en legt voorts een aantal sociaal-economische grondrechten vast. De wetgevende macht berust bij de Nationale Vergadering, die 93 afgevaardigden telt met een zittingsperiode van zes jaar. De uitvoerende macht is in handen van een president, die de functies van staatshoofd, regeringsleider en opperbevelhebber van de strijdkrachten combineert en het recht van veto heeft over wetsvoorstellen van de Nationale Vergadering. President en vice-president worden om de zes jaar gekozen in directe verkiezingen. Het in 1960 opgerichte Frente Sandinista de Liberación Nacional (FSLN) ontwikkelde zich na 1979 van een guerrillabeweging tot de grootste politieke partij van het land. Nadat er met de hulp van de verenigde Staten een burgeroorlog ontstond en de Sandinisten verzwakten kwam met de verkiezingen van 1990 een einde aan de omwenteling. De meeste andere politieke partijen komen voort uit de in de 19de eeuw opgerichte conservatieve en liberale partij: o.a. Partido Conservador Demócrata (PCD), Partido Liberal Independiente (PLI) en de Alianca Liberal. Bestuurlijk is Nicaragua verdeeld in 16 departementen, die weer onderverdeeld zijn in 134 gemeenten (municipios). Nicaragua is lid van de Verenigde Naties, van de Internationale Koffie-organisatie (ICO), van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS), van het Latijns-Amerikaanse Economische Systeem (SELA) en van tal van andere regionale en internationale organisaties. De economie is overwegend gebaseerd op de productie, verwerking en uitvoer van landbouwproducten. Van de economisch actieve bevolking (1!490!000) was in 1994 66% werkloos. Van de werkzame bevolking was in 1994 35% werkzaam in de landbouw, 16% in de industrie en 49% in handel en diensten. Het aandeel van de verschillende sectoren in het bnp (1994) was resp. 33% landbouw, 20% industrie en 46% handel en diensten. Het BNP steeg tussen 1990 en 1994 met 0,5% (1994: 3,2%); de inflatie bereikte tussen 1985 en 1994 een recordhoogte van 1315% (1994: 13%). De sandinistische regering nationaliseerde in 1979 de banken en financiële instellingen, de buitenlandse handel en de ondernemingen in de mijnbouw, bosbouw en visserij. De in 1990 aangetreden regering wijzigde het economisch beleid en streefde naar privatisering van de economie. De eigendom van landbouwgronden is zeer ongelijk verdeeld: in 1978 was bijna 2% van de bedrijven groter dan 350 ha, maar deze namen wel 47,6% van de totale oppervlakte aan landbouwgrond in, terwijl ruim 40% van de bedrijven kleiner was dan 7 ha en in totaal 2,2% van de beschikbare grond in beslag namen.

Geschiedenis:

Geschiedenis van de naam van Nicaragua:

Nicaragua werd ontdekt tijdens Columbus’ vierde tocht en verder verkend door Gil Gonzalez de Avila in 1522. Deze gaf het land zijn naam naar een Indiaans stamhoofd, Nicarao, die de Spaanse heerschappij erkende. Daar geen edel metaal gevonden werd, was de Spaanse interesse voor Nicaragua vooralsnog gering.

Het eerste contact met de Europeanen was in 1502, toen Columbus op zijn 4de reis naar Amerika langs de Caribische kust van Nicaragua zeilde. 20 jaar later (in 1522) zeilde er vanuit Darièn uit Panama een expeditie onder leiding van Dil Gonzales Davila, in opdracht van Pedrias Davila, naar Nicaragua. Hij bracht 8 dagen door met de machtige leider Nicarao, het opperhoofd van de Nigairanos (een belangrijke bevolkingsgroep). Nicarao liet zich door Gil Gonzales Davila overhalen om zijn onderdanen te laten dopen als christenen, en te gaan geloven in het christendom. Maar op 17 april 1522 wordt de Spaanse expeditie aangevallen door Diriangen, het hoofd van de Chortegas, en zij moete het land verlaten. Volgens de annalen had Davila toen ‘224 mijlen land ontdekt, 32 264 Indianen gedoopt en voor 112 524 pesos aan goud verzameld.’ Omdat hij het goud meenam naar Santo Domingo en niet afdroeg aan Pedrarias viel Davila in ongenadeen hij verloor zijn rechten als ‘eerste veroveraar.’

Somoza’s en sadanisten:

Tot in de jaren 70 was Nicaragua een klassiek ontwikkelingsland: een tropisch landbouwstaatje met een arme bevolking en een rijke elitie. Het uniek van Nicaragua ligt in zijn recente politieke geschiedenis. Nicaragua is het enige land in Latijns-Amerika-met uitzondering van Cuba-waar een guerrillabeweging ooit aan de macht kwam.

De Nicaraguaanse revolutie van 1979 was een reactie op de dictatuur van de familie Somoza, die sinds de jaren 30 opppermachtig over het land regeerde. Dictaturen zijn niets bijzonders in de geschiedenis van Latijs-Amerika, maar Nicaragua was het enige land waar de macht tot 3 maal toe van vader op zoon werd doorgegeven. Al die tijd werden de Somoza’s door de VS een hand boven het hoofd gehouden.

De guarrillero’s die in 1979 de derde Somoza-telg verjoegen, hadden als boegbeeld Augusto C. Sandino, een generaal die in de jaren 20 tegen de Amerikaanse aanwezigheid in Nicaragua vocht. Aan hem ontleende ze hun naam: Sandinistisch Front voor de Nationale Bevrijding.

Na hun zege hadden de sadinisten het elf jaar lang(1979-1190)voor het zeggen in Nicaragua en in die tijd bleef geen enkel aspect van het dagelijks leven bij het oude. De links-revolutionaire inborst van de sadinisten ontketende een heftige reactie van de Verenigde-Staten, die na enige tijd contrarevolutionaire strijdgroepen gingen sponsoren. De burgeroorlog die volgde ontwrichtte het land volledig.

In 1990 kwam er aan de sandinistische periode een einde, omdat het FSLN de verkiezingen verloor. De bevolking was oorlogsmoe, de economische situatie was rampzalig en er was onvrede over de autoritaire trekjes van het systeem. Het aantreden van de nieuwe presidente, Violeta Charmorro, was de eerste keer in 50 jaar dat er een machtoverdracht van de regering naar oppositie plaatsvond zonder wapengekletter. Bij de verkiezingen van 1996 moesten de sadanisten wederom het spits delven. Toen kwam de rechtse kandidaat Arnold Aleman als winnaar uit de bus.

Of de revolutie van de sadinisten een blijvende mijlpaal is of onder de naargeestige benaming `experiment’ tot voetnoot in de Nicaraguaanse geschiedenis zal worden, is de vraag waar pas een eindje in de 21 eeuw een antwoord op kan komen. Voor de huidige ontwikkeling in Nicaragua geldt in elk geval dat ze enkel te begrijpen zijn vanuit het scharnierpunt dat de revolutie is geweest. Het revolutionaire decennium blijft ook vandaag nog het politieke, sociale en culturele leven in Nicaragua kleuren. Er is in die korte tijd voor de bevolking veel veranderd. Er werden scholen en ziekenhuizen gebouwd en overdekte markten waar de vrouwen hun handel konden verkopen en de kinderen les kregen of opgevangen werden. Prostituees uit de tijd van Somoza werden omgeschoold, en veel Europese landen steunden met geld en kennis nieuwe bedrijven en projecten. Het was een korte tijd waarin iedereen geloofde dat er meer banen, meer geld, meer zeggenschap en meer kansen voor iedereen kwam. Maar ook een tijd waarin iedereen in rep en roer was. Naast de familie van Somoza was de hele rijke elite naar de USA vertrokken met geld en goed. De vrouwen, scholieren, boeren, studenten, vakbondsleden, hadden allemaal ideeën hoe het land opgebouwd moest worden. Er werd hard gewerkt en erg veel * dag en nacht gepraat over de toekomst, Hoe alles beter kon worden.. Voor de eerste keer konden de mensen over politiek praten zonder opgepakt te worden. Er waren veel groeperingen die allemaal iets anders wilden. Een klein gedeelte van de Sandinisten die jaren met de anderen in de bergen en op het platteland hadden gevochten konden niet eens zijn met de koers van de Sandinisten en de basisgroepen van studenten, scholieren, boeren en vrouwen. Zij zochten steun in de buurlanden Honduras en de USA om guerrilla te voeren op het platteland en in de steden. Zo was het vaak onmogelijk en gevaarlijk om in de landbouw te oogsten. De koffieplantages werden vaak platgebrand en boeren vermoord. In alle steden en dorpen hadden de bewoners de taak om hun gemeenschap te verdedigen met wapens zodat er overal gevechten losbarsten, en de mannen meer bezig waren met wachtlopen en verdedigen dan met werken, oogsten en zaaien. Het land dat al bankroet was in de tijd dat Somoza de biezen pakte had niks meer bij te zetten door de voortdurende bedreiging van buitenaf De Nica’s werden het beu, hun toekomstbeelden die ze gehad hadden waren verre van reëel geworden. Kortom, er werd veel in gang gezet wat tijdens de burgeroorlog verloren ging door vernietiging en tekort aan geld en bewapening.

Inhoudsopgave:

Inleiding
Algemeen gegevens
Geschiedenis
De bevolking
De Politiek
De Economie
Managua
Conclusie
Bronnenvermelding

Conclusie:

Een ontwikkelingsland= land waaraan hulp wordt verleend ter bevordering van de economische ontplooiing (volgens het woordenboek). Deze hulp kwam van verschillende landen zoals al eerder in dit werkstuk wordt vermeld (Nederland, Zweden en de Verenigde-Staten). Maar meestal wordt er ook gekeken naar het inkomen per hoofd van de bevolking, en de levensverwachting. Hieronder vind je die feiten nog een keer:

Buitenlandse schuld US$ 6,1 miljard (2001) Werkloosheid 23,1% (2001) Lopende rekening betalingsbalans US$ 652 miljoen (tekort, 1999) Geboorten (per 1000 inwoners) 30,0 (2002, per 1000 inwoners) Overlijdene (per 1000 inwoners) 4,8 (2002, per 1000 inwoners) Kindersterfte 47 per 1000 kinderen
Gemiddelde Levensverwachting 69,4 (2002)

Dit alles bij elkaar(en nog wel meer) maakt Nicaragua tot een ontwikkelingsland.

Bronvermelding:

Internetsites:

-www.minbuza.nl, -www.scholieren.nl, -www.ssam.nl, -www.plannederland.nl, -www.google.nl (afbeeldingen Nicaragua),

Boeken:

-Landenreeks Nicaragua door: Huysegems, Filip -Nicaragua, Nicaraguita door: Heijne, Rachel

Overigen:

-Mijn moeder (is naar Nicaragua geweest met NOVIB) -mezelf

Nicaragua’s algemene gegevens:

Nicaragua’s algemene gegevens:

Kaart: Vlag: * *Het wapenschild is een driehoek met als basis een keten van 5 vulkanen met aan elke zijde een oceaan. Bovenin staat er een regenboog en daaronder en Frygische muts, het licht van vrijheid verspreidend. Buiten de driehoek staat er, in een cirkel, República de Nicaragua, América Central. De gelijkzijdige driehoek symboliseert gelijkheid, de regenboog vrede, en de Frygische muts vrijheid. De 5 vulkanen staan voor de 5 Midden-Amerikaanse landen.