Bangladesh

Inleiding Bangladesh is een ontwikkelingsland. Maar wat is de belangrijkste oorzaak dat het ontwikkelingsland is geworden? De natuur, het slechte onderwijs, de politieke geschiedenis of misschien de zwakke economie? In dit werkstuk hoop ik die vraag te beantwoorden.

Hoofdvraag: Wat is de belangrijkste oorzaak dat Bangladesh een ontwikkelingsland is geworden?

Deelvraag 1: Is de belangrijkste oorzaak de natuur? Bangladesh is een land met vele rivieren en meren en ligt aan de zee. En Bangladesh ontstaat voor 80% uit laagland. Jaarlijks krijg Bangladesh 1400 miljard m3 water te verwerken. In de moessontijd treden de rivieren en meren buiten zijn oevers. Een overstroming. 1/3 van het land staat onder water. Als er veel sneeuw is gevallen dat kan dat zelf 2/3 worden. Dat is genoeg water om het land met een laag water van 10 meter te bedekken. 1/5 komt uit de lucht, neerslag dus. Dat betekent dat 4/5 uit het stroomgebied voortkomt. Voor of na het regenseizoen vinden cyclonen plaats. De windstoten van de cyclonen richten niet zoveel schade aan als de vloedgolven. De vloedgolven kunnen 5 a 6 meter hoog worden en hebben zoveel kracht dat ze dijken van een hoogte van 17 meter kunnen overspoelen. Omdat steeds meer mensen op de zuidelijke eilandjes gaan wonen en hun huizen niet op terpen bouwen, vallen er veel slachtoffers. De overstromingen komen ook door erosie. In het noorden van Bangladesh kappen ze bomen waardoor de grond wegspoelt. De beddingen van de rivieren slippen dicht en overstromen. De overstromingen worden met de jaren erger. Om dingen te ondernemen tegen de overstromingen in Bangladesh is er geen geld genoeg.

Deelvraag 2: Is het slechte onderwijs de belangrijkste oorzaak? Het slechte onderwijs aan kinderen is de schuld van het kinderarbeid. De schuld van kinderarbeid is armoede. Fabriekseigenaren nemen graag kinderen aan, omdat ze goedkoop zijn, werken hard, zijn handig en klagen niet zo snel. Om dat te voorkomen is er leerplicht ingesteld in 1992. Kinderen moeten tot hun 10e jaar verplicht naar school. Ze mogen pas vanaf hun 14e werken. En de regering denkt dat de kinderen vier jaar lang stilzitten, dat doen ze dus echt niet. Het basisonderwijs is gratis, maar toch gaan 2/3 van de jongens en de helft van de meisjes naar school. Redenen de kinderen moeten hun ouders helpen op het land, of ze haken af omdat ze te weinig leren, en onderwijs aan meisjes vinden ze niet nodig omdat ze toch vroeg trouwen en de kinderen. Daar komt ook bij dat de Islamitische meisjes niet in een ruimte met mannen mogen zijn (behalve hun familie). Gelukkig is er een organisatie die dat probeert te verbeteren BRAC. Dat betekent in het Nederlands Organisatie voor Plattelandsontwikkeling Bangladesh. De organisatie houdt zich nu ook in de stad bezig. De organisatie werd in 1972 opgericht. Ze richten scholen op en het maximale kinderen per school is 30. Als er een school vol is, richten ze een nieuwe school op. BRAC vindt het belangrijk als meisjes ook naar school gaan. Later kunnen ze een betere opvoeding geven aan hun kinderen. De kinderen krijgen ongeveer 2 uur per dag les. De ouders kunnen zelf het tijdstip aangeven. Ze krijgen dan 3 vakken: Lezen en schrijven, rekenen en sociale vaardigheden. Het is een feit dat de scholen succes hebben, in 1984 waren er nog maar 22 BRAC-scholen en in 1996 al 3.800 scholen.

Deelvraag 3: Was de politieke Geschiedenis de belangrijkste oorzaak? De aanleiding voor de oorlog tussen West – Pakistan en Oost-Pakistan waren de verkiezingen van 1970. De partij van Oost - Pakistan werd de grootste partij. Ze vroegen zelfstandigheid van Oost – Pakistan. West – Pakistan voelt daar niks voor en zorgden voor een bloedbad. Vijf miljoen mensen vluchten naar India. India wil dat niet, want die heeft zelf te kampen met problemen en dreigt in te grijpen. Als West-Pakistan niet stopt, grijpen ze in en het Pakistaanse leger geeft zich over. De grote man die voor zelfstandigheid zorgde, bleek achteraf een slechte leider te zijn. Hij deed weinig voor zijn volk. Van de ontwikkelingsprogramma’s die hij opzet, worden niet bedoeld voor de armen, maar voor de armen en de rijken worden steeds rijker en de armen steeds armer. Het land wordt een chaos. Banken worden beroofd. Rahman verbiedt dan alle partijen behalve zijn eigen partij. In 1974 heerst er hongersnood, maar Rahman zorgt niet voor zijn eigen bevolking. Binnen het leger groeit onvrede. Als Rahman door jonge officieren wordt gedood lijkt niemand te treuren. Dan komt Zia Rahman aan de macht. Hij heft de enige partij op en staat andere partijen toe. Als blijkt dat hij fraude heeft gepleegd bij de verkiezingen, wordt hij in 1981 vermoord. Na zijn dood volgen nog vele dictators. Na de vele dictators vindt er in 1990 de eerste vrije en eerlijke verkiezing plaats. De BNP wint de verkiezing. En ze hebben 142 zetels behaald. De vrouw van Zia Rahman staat aan de top en 30 zetels zijn bezet door vrouwen. Zij doet allerlei goede dingen voor het land. Dit wordt de tweede bevrijding genoemd. In 1992 komt er een parlement. De weduwe krijgt dan allemaal tegenslagen. Een orkaan, en de aanhangers van de partijen vechten met elkaar en er vallen doden, stakingen, bomaanslagen en de misdaad neemt toe.