Le petit Nicolas - Le football

Alceste heeft voor vanmiddag een afspraak gemaakt met een stel klasgenoten op het braakliggende terrein, niet ver van het huis.

Alceste is mijn vriend, hij is dik, hij eet graag goed, en als hij een afspraak met ons heeft gemaakt, komt dat omdat zijn vader hem een gloednieuwe voetbal heeft gegeven en we een vreselijk spel gaan spelen.

Hij is aardig, Alceste. We ontmoetten elkaar op het veld om drie uur 's middags, we waren met achttien. We moesten beslissen hoe we de teams moesten vormen, zodat er aan elke kant hetzelfde aantal spelers was.

Voor de scheidsrechter was het gemakkelijk. We kozen voor Agnan. Agnan is de beste van de klas, we vinden hem niet zo leuk, maar aangezien hij een bril draagt, kan je hem niet slaan, wat voor een scheidsrechter een goede truc is.

Trouwens, geen van beide teams wilde Agnan, omdat hij niet erg goed is in de sport en te snel huilt. We maakten ruzie toen Agnan om een fluitje vroeg. De enige die er een had, was Rufus, wiens vader een politieagent is. Ik kan het niet lenen, mijn rolfluit, zei Rufus, het is een familieherinnering. Er was niets te doen. Uiteindelijk werd besloten dat Agnan Rufus zou waarschuwen en Rufus zou fluiten in plaats van Agnan.<< Dus? Spelen we nog of wat? Ik begin honger te krijgen!>> Riep Alceste. Maar waar het ingewikkeld werd, was dat als Agnan een scheidsrechter is, we slechts met zeventien spelers zijn, dat was er een te veel om te delen. Dus we vonden de truc: er is er een die een grensrechter zou zijn en die met een vlaggetje zou zwaaien elke keer dat de bal uit het veld kwam. Maixent werd gekozen. Eén scheidsrechter is niet veel om het hele veld in de gaten te houden, maar Maixent rent erg snel, hij heeft hele lange en dunne benen, met grote vuile knieën.

Maar hij wilde er niets weten, hij wilde met de bal spelen, en toen vertelde hij ons dat hij geen vlag had. Hij wou wel in de eerste helft grensrechter te zijn. Voor de vlag zwaaide hij met zijn zakdoek die niet schoon was, maar toen hij zijn huis verliet wist hij natuurlijk niet dat zijn zakdoek als vlag zou dienen. <<OK, beginnen we?>> Riep Alceste. Daarna was het makkelijker, we waren nog maar met zestien spelers. We hadden voor elk team een aanvoerder nodig. Maar iedereen wou aanvoerder worden, behalve Alceste hij wou keeper zijn omdat hij niet van lopen houdt.

We waren het erover eens, hij is goed, Alceste als doelman. Hij is erg breed en hij dekt het doel goed. Maar er bleven nog vijftien kapiteins over en dat zijn er te veel.

Ik ben de sterkste, riep Eudes, ik moet de kapitein zijn en ik zal op de neus slaan van wie het er niet mee eens is! De kapitein ben ik, ik ben de best geklede. Riep Geoffrey, en Eudes sloeg hem op zijn neus. Het was echter waar dat Geoffrey goed gekleed was, zijn vader, die erg rijk is, had een complete voetballers uitrusting voor hem gekocht, met een rode, witte en blauwe shirt.

Als ik niet de kapitein ben, riep Rufus dan bel ik mijn vader en hij zet jullie allemaal in de gevangenis!

Ik had het idee om loten te trekken met een munt. Met twee munten, want de eerste is kwijt in het gras en we hebben hem nooit gevonden. Het was Joachim die de munt had geleend en hij was niet blij hem te hebben verloren; hij begon haar te zoeken, en toch had Geoffrey hem beloofd dat zijn vader hem een cheque zou sturen om hem terug te betalen. Uiteindelijk werden er twee kapiteins gekozen; Geoffrey en ik. Zeg, ik wil niet te laat komen voor een snack, riep Alceste. Zullen we spelen?

Daarna moesten we de teams vormen. Alles ging goed, behalve Eudes. Geoffrey en ik wilden Eudes, want als hij met de bal rent, kan niemand hem tegenhouden. Hij speelt niet zo goed, maar hij is eng.

Joachim was erg blij omdat hij zijn munt had gevonden, dus vroegen we hem om Eudes te loten, en we verloren de munt weer. Joachim ging weer op zoek naar haar, deze keer echt boos, en het was per strohalm dat GeoffreyEudes won.Geoffrey wees hem aan als de doelman, hij hield zichzelf voor dat niemand de kooi zou durven benaderen, laat staan de bal erin zou schoppen. Eudes is snel beledigd. Alceste at koekjes en zat tussen de stenen die zijn doel markeerden. Hij leek niet gelukkig.

Dus beginnen we, ja? schreeuwde hij. We plaatsten ons in het veld. Omdat er aan elke kant maar zeven waren, op de doelmannen na, was het niet gemakkelijk. In elk team begonnen we te discussiëren. Er waren er veel die centrumspits wilden zijn.Joachim wilde rechtsback zijn, maar dat kwam doordat de munt in die hoek was gevallen en hij ernaar wilde blijven zoeken tijdens het spelen.

In het team van Geoffrey was het heel snel opgelost, omdat Eudes veel stoten gaf en de spelers gaan zelf op hun plaats zonder te protesteren en over hun neus te wrijven. Het is omdat hij hard slaat, Eudes!In mijn team konden we geen overeenstemming bereiken, tot het moment waarop Eudes zei dat hij ons ook op onze neus zou komen slaan: dus namen we onze plaatsen in.

Agnan zei tegen Rufus: "Fluit" en Rufus, die in mijn team speelde, floot de aftrap. Geoffrey, was niet blij. Hij zei: "Dat is slim! We hebben de zon in onze ogen! Er is geen reden voor mijn team om slecht te spelen op het veld!" Ik vertelde hem dat als hij niet van de zon hield, hij gewoon zijn ogen moest sluiten, zodat hij misschien nog beter zou spelen. Dus we vochten. Rufus begon op zijn rolfluit te blazen. "Ik heb niet het bevel gegeven om te fluiten," riep Agnan, de scheidsrechter ben ik! " Het beviel Rufus niet die zei dat hij Agnans toestemming niet nodig had om te fluiten, dat hij zou fluiten als hij dat wilde. En hij begon als een gek te fluiten. "Je bent gemeen, dit is wat je bent!" riep Agnan, die begon te huilen.

"Hallo jongens!" zei Alceste, voor zijn doel. Maar niemand luisterde naar hem. Ik bleef vechten met Geoffrey, ik had zijn mooie rode, witte en blauwe shirt gescheurd en hij zei: "Bah, bah, bah: het maakt niet uit! Mijn vader, hij zal me er veel van kopen! Anderen! " En hij schopte me in mijn enkels. Rufus rende achter Agnan aan die schreeuwde: 'Ik heb een bril! Ik heb een bril!' Joachim, hij lette op niemand, hij was op zoek naar zijn kleingeld, maar hij kon het nog steeds niet vinden. Eudes, die stilletjes in zijn doel bleef, werd er moe van en begon stoten uit te delen op de neuzen die het dichtst bij hem waren, dat wil zeggen op die van zijn team. Iedereen schreeuwde en rende. We hebben het erg naar ons zin gehad, het was geweldig! 'Stop, jongens,' schreeuwde Alceste opnieuw. Dus Eudes werd boos. 'Je had haast om te spelen,' zei hij tegen Alceste, nou, laten we spelen. Als je iets te zeggen hebt, wacht dan tot de rust! ' "Halverwege wat? Vroeg Alceste. Ik zag net dat we geen bal hebben, ik ben hem thuis vergeten!"