Unit 9: Software voor meisjes

Software voor meisjes Unit 9

1. Er wordt mij een geweldig avonturenverhaal verteld door een 11-jarig meisje. ‘Oké, er zijn twee kinderen die een grot aan het onderzoeken zijn,’ legt ze ademloos uit. ‘Dan valt het meisje in een gat en de man moet haar redden. ‘Dan valt het meisje in een gat en de man moet haar redden. Er zijn ratten en vleermuizen en piranha’s die hij voorbij moet om haar te bereiken. En er is een detonator die je moet opblazen.’ Mijn verteller kent haar verhaal goed, omdat het een spel is dat ze maanden gespeeld heeft op haar computer thuis. En ze is trots op haar capaciteiten – het meisje wordt altijd gered. Maar haar verhaal is doortrokken met teleurstelling. ‘Ik speel de man omdat het meisje niet echt een rol heeft. Soms zou ik willen dat de man zou verdwalen in plaats van het meisje en dat zij hem moest vinden. Dat zou beter zijn.’

2. De verteller is de 11-jarige Udy Onwochei van de Peckham Park Primary School (basisschool) in Zuid-Londen. Haar verhaal is typisch voor een medium waarvan de techniek modern mag zijn, maar die cultureel ergens is blijven hangen rond de vroege James Bond films. ‘Het is niet eerlijk,’ voegt Udy’s vriendin Wumi Oni toe. Ik heb een spel waarin de man wordt aangevallen door krabben. Als je ze niet neerschiet, kruipen ze over je gezicht en ga je dood. Maar ze zouden er een vrouw in moeten zetten in plaats van een man.’ Naomi Gordon knikt instemmend: ‘Het is echt triest, omdat meisjes graag meisjes willen spelen en meisjes kunnen net zo goed onderzoeker zijn als jongens’

3. Dus wat is de spelletjeswereld aan het doen om deze ontevredenheid te verzachten? Niet veel. Barbie computerspellen zijn de laatste tijd gericht op zes tot achtjarigen, maar ze worden bespot door mijn oudere geïnterviewden. Dan is er Lara Croft, ster van Tomb Raider, het avonturenverhaal van een vrouwelijke onderzoeker. Ze speelt een James Bond figuur met een D-cup, een actie barbie voor de koortsige mannelijke verbeelding. Ze heeft nog steeds meer mannelijke dan vrouwelijke spelers. Maar toch, als ze haar M16 en UZI tevoorschijn haalt om een paar wolven te doden, zijn veel meisjes enthousiast om een heldin zichzelf te zien beschermen zonder een mannelijke redder in zicht. Nieuwe producten gecreëerd door Girl Games probeerden ook meiden achter de computer te lokken met spellen zoals hoe je een date wint met jouw perfecte man. Bovendien is er een nieuw bedrijf, Purple Moon genaamd, ‘girls adventure’ software aan het promoten met verhalen die gaan over sociale en emotionele kwesties.

4. Maar toch, ondanks deze veranderingen blijven de meeste grote spelletjesfabrikanten verknocht aan macho spierballen, voorbij hun uiterste verkoopdata. Dus meisjes worstelen nog steeds met een medium waarin ze vaak als passief worden afgeschilderd. Ze moeten buitengewoon inventief zijn, legt Kate Baggott, een jeugdmedia analist van de N.P.I.C uit. ‘Meisjes moeten een enorme geestelijke ommezwaai maken om de slachtofferpositie van vrouwen die gered moeten worden te veranderen, en daardoor de heldhaftige afmetingen van de mannelijke figuren te verkleinen. ‘Daarom zullen ze zeggen: ‘ik slaap, maar hij werkt voor mij en ik controleer hem door middel van telepathie om hem door al die hindernissen te krijgen’.’

5. Wat kan het meisjes eigenlijk schelen? Voor velen is het gewoon voor de lol – als het jongensspel het enige is zullen ze het toch spelen. Maar voor anderen is het bijna een feministisch standpunt, niet dat ze dat woord zouden gebruiken. ‘We vinden het leuk om ons jongensachtig en onafhankelijk te gedragen,’ zegt Wumi. ‘We willen luidruchtig en stoer zijn, in plaats van meisjesachtig, stil en verlegen.’ Waarop ze wild en enthousiast over vechtspelletjes begint te praten. ‘Ik vind het leuk als er twee verschillende mensen met elkaar vechten en je veel verschillende wapens hebt om mee te doden.’ Kortom, meisjes willen bewijzen aan jongens dat ze ook op hun niveau kunnen presteren. Enkele van de andere meisjes hebben het over hoe mannelijk hoofdvoedsel dat bestaat uit computerspelletjes hen vaak koud laat. Hier vertelt Rita over autorace spelletjes: ‘Het enige wat je doet is racen en door tunnels gaan. Het is zo saai.’

6. De meiden moeten ook vechten om tijd te krijgen aan de computer. ‘Mijn broer heeft action-man spellen,’ zegt Jade. ‘Ik vind dat best leuk, maar als mijn broer terug in de kamer komt zegt hij, “Stop, dat is alleen voor jongens”. Ik loop dan gewoon weg en dan TV kijken of mijn huiswerk maken.’ En dat is het gevaar - de meeste meiden lopen gewoon weg. Doordat de spelenleveranciers er niet in slagen om aan vrouwelijke behoeften te voldoen, lopen we het risico dat vrouwen de meest belangrijke technologie van de komende eeuw mis lopen.

7. Elizabeth McCrath uit Oxford is 15 jaar oud en ze is het typische voorbeeld van hoe oudere meisjes ontgoocheld raken. ‘Mijn vrienden zijn nu minder geïnteresseerd dan een paar jaar geleden. Toen je jonger was deed je dingen die jongens deden, zoals voetballen, omdat de jongens je anders zouden plagen en zouden zeggen dat je het niet kon. Maar als je ouder bent hoef je je niet meer zo te bewijzen. Dus dan kijk je een film in plaats van computer spelletjes spelen die heel saai kunnen zijn.

8. Dus is dit de toekomst - meisjes raken uiteindelijk uitgekeken op computer entertainment omdat Barbie en Lara Croft niet interessant genoeg zijn? Misschien niet. Een nieuw boek, Growing Up Digital – the Rise of the Net Generation, suggereert dat meisjes eigenlijk op het punt staan de dominantie van de mannelijke uitvinders te beëindigen. Volgens het boek verandert de computer, van een gewone alleenstaande apparaat voor het beheren van informatie, in een communicatiemiddel, wat meisjes op eerdere leeftijd aanspreekt dan jongens. Het boek vertelt in het kort over on-line computers, e-mail, Internet en de mogelijkheid die de computers nu hebben om mensen te laten samenwerken en niet alleen wedstrijdjes te doen. Wanneer meisjes eenmaal toegang hebben tot het Internet zijn ze vrij van de mannelijk georiënteerde spelletjes waaraan ze nu worden onderworpen.

9. Het bewijs in Noord-Amerika toont aan dat meisjes niet weglopen van de computers maar liever de ouderwetse spellen weggooien om online te kunnen spelen. Maar dat is veel makkelijker daar, omdat de lokale telefoongesprekken gratis zijn, wat online spelen veel goedkoper maakt. De boodschap aan Britse ouders is dat als je je dochter net zo computerhandig wilt maken als je zoons, je er voor moet zorgen dat ze net zo lang achter de computer moeten kunnen zitten. Maar dan moet je wel accepteren dat het geld kost om de computer aan te sluiten op het Internet.