Moscow by Deux Chevaux

Een deel van de vertaling van de engelse tekst van Alquin
Naar Moskou en terug met de Deux Chevaux

In de zomer van 1984, het jaar gekozen door George Orwell voor zijn visie van het totalitarisme, de Sovjet Unie leek op een logische vakantie bestemming. Hoe was Big Brother? Hij zag er niet goed uit. Sovjet leiders zijn gedropt als vliegen, misschien de nieuwe ook? (Hij deed het een paar maanden later).

Belangrijker, wie waren de Proles? De enige manier om hun te leren kennen zonder dat de Thought Police je achtervolgde, was met de auto. Onze keus – mijn vriendin betaalde het – was een tweedehands gele 2CV. Het was goedkoop, en het had een overtuigende stijl. Het had ook een zachte bovenkant – een belangrijke eis. Ik dacht dat het was ontworpen door Le Corbusier, wat niet helemaal waar is, voor de Britten werd het overtuigend gebracht om de Franse generatie te herinneren – van Jean Gabin, Jacques Tati of Cartier Bresson. De auto was een overlevende uit het oude Frankrijk, het echte Frankrijk, net als filterless Gitanes en uien soep.

In de USSR, de 2CV had geen een van deze accessoires. Het zou er raar uit moeten hebben gezien. Hoofden draaiden als we langs reden.

Ergens in het westen van Leningrad een fietser was zo verbaasd dat hij op de grond viel. **(On at least one occasion) En dat voor een tweedehands auto, ik was verbaasd wanneer mensen aannamen dat het de laatste chique auto was vanuit het magische Westen. \'Wat een schoonheid!\', mompelde een man, toen we stopte in een parkeerplaats in het centrum ergens in het Noord-Westen (parkeren was makkelijk in het USSR).

Op een camping in de Estoninan hoofdstad, Tallin, een menigte verzamelde zich meteen toen we de motor stopte. \'Kom op, open de motorkap\', vroeg iemand, en een moeilijk gesprek begon. Hoe powervol is de motor, vroeg een man. Ik weet niet meer wat ik antwoordde. Misschien het kracht van twee paarden – omdat ze het een 2CV noemde. Een andere mythe.

Ik was blij toen de discussie overging naar de werking van de motor, waar ik niks van wist, naar zuinigheid. Maar in plaats van te vragen hoeveel miles er moest worden gereden tot 4.546 liter, de vraag was hoeveel liters je gebruikte om 100 kilometers te rijden. Niet een makkelijke som als je een tent aan het opzetten bent. Op het eind kwam ik met een nummer dat de wenkbrauwen goedkeurend omhoog deed gaan. Wat een verstandelijke, zuinige auto! Het was bijna moeilijk te geloven... ik heb waarschijnlijk het rekenwerk verkloot, maar wie weet het? De 2CV moeten de helft van het gewicht zijn geweest van een Lada, misschien nog minder.

In feite deze auto, waarschijnlijk geselecteerd als een betaalbare stijl accesoire, heeft bewezen om een perfecte keus te zijn voor een reis van Helsinki naar Hamburg, via Leningrad, Tallinn, Moskou, Vladimir, Kiev, Warshau en Berlijn. Laag brandstof verbruik was juist nodig in een land waar heel weinig benzine stations waren (??). In ruil voor buitenlandse benzine waardebonnen, waren niet wijd verbreid.

De auto ging maar één keer stuk. Ergens tussen Tallinn en Leningrad begon het moeilijker te worden