Het zesde slachtoffer - James Patterson

Ik heb ‘Het zesde slachtoffer’ van James Patterson gelezen.

Het verhaal speelt zich grotendeels af vanuit de ogen van recherche (en later brigadier) Lindsay Boxer maar af en toe ook vanuit de ogen van de misdadiger.

Het is een detective-thriller, de spanning staat centraal en dat merk je aan de manier van schrijven. Zowel op de dader als op het slachtoffer als op de detective ligt het accent. De daders zijn grotendeels psychopaten maar er wordt soms ook eens de nadruk gelegd op de manier van denken van de dader.

De verteltijd van het verhaal is iets meer dan een week en de vertelde tijd is 3 dagen (als je goed doorleest).

Het is dus een snel tempo.

Er komen cliffhangers in het verhaal voor, bv:

‘Maar als Madison gezien heeft dat Paola werd doodgeschoten…  laten ze haar echt niet in leven.’

En dan begint deel drie van het boek, een totaal ander verhaal dat ertussen wordt gegooid.

De lezer wordt hierdoor ook opgezadeld met nieuwe vragen dus in dit kleine fragmentje komen twee spanningstechnieken voor.

Het verhaal wordt vertelt door een auctoriële hij- verteller, bv: ‘De ochtend begon slecht voor Garry Tenning. Tenning greep de rand van het bureau in zijn werkkamer beet en probeerde zijn woede te beteugelen.’ Dit vertelperspectief wordt in het boek enkel gehanteerd als het fragment over de dader gaat. De ik- verteller wordt gebruikt als het over de detective zelf gaat, bv:  ‘Claire zat rechtop in bed toen ik de ziekenhuiskamer binnen stapte.’