Buitenland

VAN HEE, M., buitenland, 2e druk, De Bezige Bij, Amsterdam, 2007, 45 blz.

4.2 verwachtingen en eerste reactie (opdracht B)

Voordat ik een schrijver koos, heb ik eerst verschillende schrijvers opgezocht. Ik heb meerdere recensies en boekverslagen gelezen.  Na veel boekverslagen stond mijn beslissing vast, ik koos voor Miriam Van Hee. Haar Poëzie gaat vaak over reizen en onderweg zijn naar ergens, een thuis zoeken. Ze heeft ook al verschillende prijzen gewonnen, zoals bijvoorbeeld  de Herman de Coninckprijs. Ik heb gekozen voor het boek met de titel ‘Buitenland’.  De titel is de reden dat ik dit boek gekozen heb. Iedereen heeft toch soms de gedachten om alles achter zich te laten en gewoon te vertrekken? Wanneer ik het woord ‘buitenland’ hoor, denk  ik meteen aan lange, eindeloze velden met een stralende zon erboven, mensen die vreemde talen spreken en helemaal tot rust komen.  Je dromen op papier zien staan.

4.3 vier opdrachten

4.3.4 een mediagerichte verwerkingsopdracht (opdracht C4)

Verwerkingsopdracht 1:

Ik heb 2 recensies gekozen. De eerste is van Erik Lindner (zie bijlage 1) en de tweede is van Edwin Fagel (zie bijlage 2). Ze zijn beide positief over ‘Buitenland’ van Miriam Van Hee. Wat hen vooral opvalt is dat het boek je laat meeslepen. Je moet maar een paar regels lezen en je bent al helemaal mee. Ze kan een goede sfeer scheppen. Ook over het taalgebruik zijn ze het eens: het is soepel en eenvoudig te lezen. Het is geschreven op een  kalme en rustgevende toon. Erik Lindner is uitgebreider in zijn beoordeling van het gedicht, zo vindt hij bijvoorbeeld dat het boek vol metaforen zit, maar dat ze zo passend en concreet worden dat het geen metaforen meer zijn, maar passende sleuteltjes. Hij vermeld ook dat hij de melancholie in het boek erg aantrekkelijk vindt. Edwin Fagel eindigt zijn recensie met de zin: de bundel is prachtig.

Ik volg de mening van de twee recensenten. Het boek sleept je inderdaad erg makkelijk mee, het taalgebruik is eenvoudig en simpel. Ik vind wel dat de recensies uitgebreider konden zijn, vooral die van Edwin Fagel dan. Er zijn nog niet zo veel recensies over dit boek geschreven. En degene die er zijn bestaan meestal maar uit een paar regeltjes.

Wat de gedichten in deze dichtbundel gemeenschappelijk hebben is op reis gaan. Naar overal: het buitenland, je eigenland en zelf in je gedachten. Van Hee laat je anders kijken naar heel alledaagse dingen, zoals in het gedicht ‘paddenstoelen’.

De gedichten van Miriam van Hee zijn heel herkenbaar, ze hebben een eigen toon. Een toon die je rustig maakt, maar je voelt je toch heel aangesproken.  Ze vermeldt herkenbare gevoelens. Ze toont aan dat ieder binnenland ook een buitenland kan zijn. Vreemde ervaringen, plaatsen of vreemde talen kunnen heel dicht in ons ‘normale’ leven staan. Ze maakt ons kwetsbaar. Het is een prachtige bundel, die ik iedereen zou aanraden.

FAGEL, E., Op reis. Internet, 2008. (http://www.derecensent.nl/pivot/entry.php?id=725)

LINDNER, E., vriendelijk en toch bewoond. Internet, De Groene Amsterdammer, jaargang  131, nummer 42, 2007. (http://www.eriklindner.nl/content/view/165/253/)

4.4 extra opdracht: rode draad

De titel zegt de rode draad eigenlijk al. Alle gedichten gaan over het buitenland. Maar niet zomaar het buitenland, de gedichten tonen ook aan dat elk buitenland een binnenland kan zijn. Buitenland is niet alleen in een ander land zijn, buitenland zijn ook vreemde, nieuwe dingen of ervaringen.  Je gaat op reis naar een ander land, in je gedachten of zelf in gedichten. Wat heel kenmerkend is aan de poëzie van van Hee, is de eigen toon. De gedichten zijn zo geschreven dat je je helemaal laat meeslepen en je het zo kan voorstellen. Als je heel veel fantasie hebt, kan je de verhalen die de gedichten vertellen aan elkaar plakken. En zo één verhaal vormen. Zo heb ik het boek eigenlijk ervaren:  je leest een gedicht en tien pagina’s verder bedenk je dat het wel een vervolg kan zijn op dat ander gedicht. Wanneer ik de gedichten las, had ik de gedachten in mijn hoofd: ‘Hé, dit ken ik van ergens, ik heb dit precies ook al eens meegemaakt.’