Herschreven sprookje

Herschreven sprookje

Hans en Grietje

Aan de rand van een grote stad woonde een rijke zakenman met zijn vrouw en twee kinderen. Het jongetje heette Hans en het meisje Grietje. Hans en Grietje zaten alsmaar op hun telefoon dag en nacht ze gingen nooit naar buiten om te spelen. Bovendien kregen ze ook hoge rekeningen van hun telefoons. Toen hij daar 's avonds in bed over lag te googelen vond hij op internet een oplossing! Hij tikte zijn vrouw aan en zei: "ik heb een idee! We kunnen Hans en Grietje achterlaten in de grote stad. Ze zijn bijna nooit buiten geweest dus ze vinden de weg niet terug!" Zijn vrouw vond het een goed idee. Ze zei: "We zullen bij het eerste morgenlicht de kinderen wegbrengen, heel diep in het bos, dan geven we hun nog een stuk brood, dan gaan wij aan het werk en laten hen alleen. Ze vinden de weg naar huis niet meer terug en wij zijn ze kwijt". De twee kinderen waren nog niet aan het slapen omdat ze op hun telefoon waren en ze hadden alles gehoord .Grietje begon te huilen en zei tegen Hans: "wat moeten we nou doen?! we kunnen niet op de straat leven als zwervers..'' ''Stil Grietje" zei Hans, "wees maar niet bang, we zullen er wel wat op vinden.'' De volgende ochtend waren ze al vroeg opgestaan en hadden ze Hans en Grietje wakker gemaakt en verteld dat ze naar de stad gingen en dat ze mee moesten. Toen ze in de stad waren vertelde ze Hans en Grietje dat ze op het bankje moesten blijven zitten totdat ze terug waren. Toen hun vader en stiefmoeder allebei weg waren zei Hans: "Ik heb een idee, maar laten we eerst wachten misschien komen ze nog terug.'' Toen er al vijf uur voorbij was zei Grietje: "Denk je nou echt dat ze nog komen? Ik wil naar huis ik wil wifi." jammerde ze. Hans zei: " Ik heb 3G dan kan ik googlemaps gebruiken om de weg naar huis te vinden." "Gelukkig laten we snel gaan, het begint donker te worden!" Toen ze eindelijk aankwamen was het al een uur verder. Ze klopte aan, stiefmoeder deed open en toen ze Hans en Grietje zag zei ze: "Stoute kinderen! wat hebben jullie lang op dat bankje gezeten; we dachten dat jullie niet terug kwamen. De volgende ochtend  werden Hans en Grietje weer vroeg wakker gemaakt en ze zeiden weer dat ze naar de stad gingen en dat ze mee moesten. Dus Hans en Grietje werden weer achtergelaten op het bankje. Ze wachten weer een paar uur op de hoop dat ze toch terug kwamen. Na een paar uur zei hans tegen grietje: ‘’Oké we hebben genoeg gewacht, ik zet mijn 3G aan en we gaan naar huis” Hans zette zijn 3G aan.. “ he!? Wat vreemd.. mijn 3G doet het niet meer’’ zei Hans. ‘’O nee he! Wat moeten we nou doen Hans? Het begint donker te worden en ik heb geen idee waar we zijn’’. Zei grietje. ‘’laten we op dit bankje slapen, als het morgen licht is zoeken we de weg terug’’ zei hans. Dus ze kropen tegen elkaar aan en vielen in slaap. De volgende ochtend waren ze vroeg wakker van alle mensen en auto’s. Ze begonnen met lopen. ‘’Hans wat nou als we een huis vinden met wifi waar je geen wachtwoord voor hoeft intevullen en als we die gevonden hebben gaan we naar google maps en dan gaan we weer naar huis!’’. ‘’Wat een goed idee Grietje’’. Zei hans en ze gingen meteen opzoek. Het begon weer donker te worden en ze haddenn nog steeds geen huis gevonden. ‘’Laten we weer gaan slapen op een bankje en morgen verder zoeken’’ Zei hans. ‘’Maar ik heb honger’’ zei Grietje. ‘’Ik heb nog een stuk brood in me tas hier”. Hij brak het stuk door in tweeën en ze gingen op een bankje zitten en aten het brood, daarna vielen ze in slaap. In de ochtend gingen ze gelijk weer verder met een huis zoeken met gratis wifi. Na 3 uur zoeken kwamen ze langs een klein griezelig huisje. ‘’STOP.” Riep Hans tegen Grietje. ‘’pfff wat?’’ zei Grietje. ‘’IK HEB WIFI HIER!’’ riep Hans. ‘’Bij dit enge huis?’’ vroeg Grietje. ‘’JAA! Oke ik ga snel naar google maps en maak screenshots van de weg naar huis’’ zei hans hij pakte zijn telefoon en ging naar google maps en typte de straatnaam. Oppeens riep een oude vrouw: ‘’KNIBBEL KNABBEL KNIFI WIE KNABBELT ER AAN MIJN WIFI?’’ Hans en Grietje schrokken heel erg.

Hans maakte snel screenshots en ze rende en rende zo hard ze konden totdat ze thuis waren. Vader was heel blij hun te zien omdat hij toch spijt had gekregen dat hij ze alleen had gelaten. Hans en Grietje zaten minder op hun telefoon en ze leefde nog lang en gelukkig