Zand Erover

Zand erover

1) De voorstelling vond plaats in een lijsttheater. Het heeft een mooier effect, en je kan langer geconcentreerd blijven. Het is niet de hele tijd hetzelfde, en soms is het lichter of zie je ze op een andere manier door het licht. Dit is boeiender. Ook hoorde je soms muziek, wat een grappig effect heeft. Dezelfde muziek kwam steeds terug op een bepaald moment.

2) Decor: Het decor was gewoon simpel. Vanachter stond een soort blauwe muur met een deur
erin, waardoor één man een keertje doorheen ging en zich dan voordeed als iemand anders. En elke keer als de deur open werd gedaan, kwam er een geluid en als ze de deur dan weer
weer dicht deden, ging het geluid ook weer weg.
Licht: Het licht was zo’n beetje het hele stuk hetzelfde, behalve op een paar bepaalde momenten werd het licht anders. Dan zeiden ze niks, en bleven ze de hele tijd hetzelfde kijken; een beetje dom-kijkend. Dan werd het licht anders geprojecteerd op hun.
Kostuums/grime: Ze begonnen in gewone kleding. Daarna deden ze allebei een net pak aan. En er werd daarna niet geruild van kleding, het was de hele tijd hetzelfde. Alleen één keer toen één van de mannen door de deur kwam, had ie een pruik op en een soort oude vrouwenjurk over zijn pak heen.
Attributen: Er stonden twee bruine stoeltjes, een soort piano dat in een begrafenis spreektafel zat, een vaas met een bloem, een koffer met zand, en een gitaar.
Spel/dans: Er werd telkens gezongen(samen deden ze een liedje), en dan ineens stopte ze midden in dat liedje en gingen ze weer praten. Soms gingen ze zingen, dan stopte ze ineens en gingen ze praten, toen weer zingen, toen weer praten enz. Ook één van de mannen gebruikte een gitaar. Er werd niet gedanst.
Video en film: Was geen sprake van.

3) Ja. Er werd veel gezongen in het liedje. Dat zongen ze samen, waarbij één van de mannen een gitaar bespeelde. Ook was er soms sprake van geluidseffecten, namelijk dat er geluiden uit de muur kwamen als ze de deur openden, en soms als ze ineens “dom” keken en niks meer zeiden, kwam er telkens hetzelfde liedje.

4) Zand erover is een lekkere mix van cabaret en toneel, bedacht en gespeeld door Laaglandgasten Gijs Nollen en Joris Erwich, in de regie van Silvia Andringa. Erwich en Nollen staan garant voor een vette knipoog, snelle grappen en mooie liedjes. Absurde acts en subtiele scènes wisselen elkaar vlot af en vertellen het verhaal van twee broers die hun vader naar zijn laatste rustplaats moeten brengen. Het lijkt zo simpel. Kuil graven, pa erin en zand erover. Maar zo eenvoudig is dat niet. Na dit afscheid kijk je voorgoed met andere ogen naar de wereld van de uitvaart.

5) Over hoe je de laatste jaren/jaar/maand/week/dag/uur/minuut/seconde voor je dood zou invullen.

6) Gijs Nollen en Joris Erwich zijn twee broers die een heel hechte band hebben, maar toch veel conflicten, zoals je bij de meeste broers ziet. Ze dachten diep na over de tijd voor de dood, en wat er daarna zou kunnen zijn. Ze hadden ook een hechte band met hun overleden vader. Ook waren ze beide heel vrolijk en grappig.

7) Zie 6.

8) Het zijn “gewone” mensen, die over de dood discussiëren en er een uitgesproken mening over hebben.

9) Met beide broers, er zat niet echt veel verschil tussen. Omdat hun vader overleden is.

10) De voorstelling is vooral bedoeld om het publiek te amuseren, maar ook wil de voorstelling een mening of boodschap overbrengen namelijk om je meer over de dood na te laten denken; wat jij zou doen in je laatste jaar/maand/week/minuut/seconde.

11) Spel: Het is humoristisch. Ze zingen op een “grappige” manier, en soms praten ze ineens over de dood. Het gaat een beetje door elkaar heen, maar er wordt niet in gedanst. Het tempo gaat redelijk snel, ze zingen en praten niet sloom. Het gaat eigenlijk het hele spel zo’n beetje op hetzelfde tempo.
Mise-en-scène: Als ze zingen, staan ze meestal naast elkaar, niet dansend, en blijven ze zo staan. Als ze praten, lopen ze soms wel een beetje heen en weer, behalve als ze ineens midden in een liedje stoppen blijven ze op hun plek staan. Ze staan op een manier tegenover elkaar, dat ze elkaar goed kunnen zien en communiceren.
Decor/rekwisieten: Zie opdracht 2
Kleding/grime: Zie opdracht 2
Belichting: Zie opdracht 2
Muziek: Er werd zelf gezongen, en er werd zelf op een gitaar gespeeld dus het was live. Behalve soms als ze “dom” keken, hoorde je een geluidje en dat was telkens als ze zo keken(hetzelfde geluidje). En als ze deur opendeden, kwam er een geluidje uit.
Geluidseffecten en/of filmbeelden: Geen filmbeelden. Geluidseffecten; zie hierboven.

12) Om het stuk humoristisch te maken, bleef het boeiender. Het was niet ééntonig, maar telkens weer iets anders wat grappig was. En door de attributen die aanwezig waren.