Saturday Night Fever

-Personages
-Structuur
-Muziek en geluidseffecten
-Licht
-Kostuums en decor
-Eigen mening

Personages:

* De belangrijkste personages in deze musical waren Tony Manero, Stephanie Mangano en Annette.
• Tony Manero: Tony is een vrolijke jongen. Hij houdt van de leuke dingen in het leven (dansen en uitgaan). Hij wil graag dingen goed doen en wil graag aardig gevonden worden. Hij trekt het zich ook erg aan als Bobby C zelfmoord pleegt.
• Stephanie Mangano: Een mooie, maar arrogante vrouw. Later in de musical merk je dat ze arrogant is om haar onzekerheid te verbergen. Ze wil graag goed gevonden worden en durft daarom niet goed te laten zien hoe ze echt is: onzeker en kwetsbaar.
• Annette: Over Annette kom je niet veel te weten. Ze is ontzettend verliefd op Tony en ook best jaloers als hij meer met Stephanie omgaat dan met haar.
* De onderlinge relaties van deze drie personen zijn vrij goed, behalve de dan de meningsverschillen tussen ze als blijkt dat Tony Stephanie leuker vindt dan Anette.
• Ik kon me in alledrie de rollen goed inleven. Niet dat ik mezelf erin herken, maar het is gewoon erg goed gespeeld, zodat je je goed in kan leven.

Structuur:

De gebeurtenissen werden afwisselend gepresenteerd. Bijna elke gebeurtenis speelde zich ergens anders af (in de verfwinkel, bij Tony thuis, in de 2001 Odessy, op de brug, in de zaal waar ze trainen voor de wedstrijd). Het decor wordt dus vaak gewisseld. De opbouw is zeg maar als een climax, opbouwend van kracht. In de eerste helt, voor de pauze, is er nog weinig aan de hand. Alles is nog een beetje leuk en aardig, weinig dramatiek. Na de pauze is er opeens veel aan de hand, veel drama en moeilijk heden. Er zijn veel wisselingen van plaats, maar niet zoveel van tijd. Ik denk dat het hele verhaal zich in ongeveer 3 weken afspeelt. Het is wel duidelijk wanneer iets ’s avonds of over dag gebeurt. Dit komt door de plaats waar het afspeelt. Is het in de disco of op de brug, dan is het ’s avonds. Is het in de verfwinkel of in de zaal waar ze trainen voor de wedstrijd, dan is het overdag.

Muziek en geluidseffecten:

Natuurlijk werd er in de musical veel gebruik gemaakt van muziek. De muziek is van de BeeGees met als meest bekende nummers: Stayin' alive, How deep is your love en Night Fever.
De muziek zorgde ervoor dat de musical nog mooier werd en dat de scènes nog duidelijker werden. In één van de scènes hoor je Bobby C bijvoorbeeld het nummer 'Radeloos' zingen en daardoor weet je eigenlijk pas wat er in hem om gaat.
De meeste muziek was erg vrolijk, vooral de muziek in de '2001 Odyssey', maar af en toe was er ook een erg mooie solo tussendoor. Dit zorgde voor afwisseling in de muziek.
Het evenwicht tussen spel en zang vond ik erg goed. Tijdens de zang waren ook genoeg andere dingen op het toneel te zien.
Als er spanning is is de muziek harder en met meer tromgeroffel, het orkest speelt ensemble in plaats van dat er een paar solisten zijn.
De musical bestaat met name uit muziek maar er is ook wel sprake van geluidseffecten, om de emoties te verhogen. Het geluid vormt bij een musical meestal de basis van de voostelling en dat is hier dan ook het geval. Het geluid is vrij hard, maar dit is ook omdat het de basis is en niet als ondersteuning is gebruikt. Toch is het geluid niet te hard, als er iets in de tekst van belang is, worden de overige geluiden gedimd, zodat de nadruk op het essentiële valt.

Licht:

Er waren onder andere volgspots, er was bijvoorbeeld een scène die zich afspeelde in de disco, en om dit tafereel met veel spelers op het podium niet te verwarrend te maken voor het publiek werden de hoofdrolspelers gevolgd met een spotlicht.
Om sfeer weer te geven werd gekleurd licht gebruikt. Ze hadden bijvoorbeeld de hele vloer in vlakken verdeeld met verschillende kleuren licht erin. Deze vlakken werden soms ook aan en uit gezet. Bijvoorbeeld bij één liedje liep Tony naar voren, en alleen de vlakken waar dat hij op liep gaven licht. In de discotheek was sprake van verschillende kleuren knipperend licht, en in een sombere scène was er vooral sprake van blauw licht, of een andere koele kleur, was het vrolijk dan was het licht feller en werden er meer warme kleuren gebruikt.

Kostuums en decor:

Er is sprake van kostuums, aangezien het verhaal zich in de jaren 70 afspeelt is ook de kleding hieraan aangepast. De acteurs wisselen van kleding, tijdens het uitgaan heeft de hoofdpersoon een ander kostuum aan dan op zijn werk. De kleding is speciaal voor het verhaal gemaakt, en alle spelers dragen een kostuum waardoor je het idee hebt dat je werkelijk in de jaren 70 bent beland. Er zijn felle kleuren gebruikt, broeken met wijd uitlopende pijpen en bloesjes van synthetische stofjes. Precies zoals de mode was in de jaren waarin het stuk zich afspeelt.
Het decor speelt een belangrijke rol , het maakt de sfeer van de omgeving heel duidelijk. Er is sprake van heel veel verschillende decors. Zo is er een met allemaal gekleurde vlakken (tijdens begindans o.a.) eentje die de buitenkant van de discotheek weergeeft en eentje waar de binnenkant wordt geshowd. De decors zijn speciaal voor deze voorstelling ontworpen en vullen het geheel mooi aan.

Eigen mening:

Ik vond deze musical de leukste die ik tot nu toe heb gezien. Ik vind dat er prachtige decors waren en dat ze heel mooie kostuums aanhadden. Je ziet goed dat er veel tijd en moeite in deze musical is gestoken en dat kan ik waarderen. Ik vond het spel erg goed en de choreografie maakte het geheel een plezier voor het oog. De sfeer is ook heel gezellig, de acteurs proberen de mensen in de zaal bij de musical te betrekken. Het lijkt ook net alsof je het zelf meemaakt. Je kunt je ook heel goed inleven in het verhaal en in de gedachten van de acteurs. Kortom was het een geweldige musical die ik iedereen zou aanraden.