Opus One

Algemene gegevens: Titel voorstelling: Een Midzomernachtsdroom
Naam v/h gezelschap: Opus One
Naam v/d regisseur: John Yost
Namen v/d spelers: Steve Beirneart, Esther Eenstroom, Eefje de Groot, Roberto de Groot, Hans van der Heijden, Simone Kasprowicz, Kristin Kuchler, Stan Lambregts, Femke Luyckx, Roosmarijn Luyten, Linda van Nimwegen, Frans Schraven, Tiuri Suijkerbuijk, Marjolein Teepen, Iboya Triz, James-John van der Velden, Peter Vree en Barend van Zon
De hoofdrollen gespeeld door: Hans van der Heyden, Roberto de Groot, Linda van Nimwegen, Frans Schaven en Iboya Triz. Plaats: Posthuistheater te Heerenveen

Datum: 28 april 2001 Plot Het verhaal speelt zich af in Athene. De hertog, Theseus, zal de volgende avond gaan trouwen met zijn verloofde, Hippolyta. Eugeus, die druk met zijn clubje een toneelstuk voor de bruiloft aan het oefenen is, komt bij Theseus klagen over zijn dochter Hermia, omdat ze niet wil trouwen met Demetrius. Ze is namelijk verliefd op Lysander. Omdat de liefde tussen Lysander en Hermia onmogelijk is besluiten ze te vluchten naar het bos. Helena, die smoorverliefd is op Demetrius, vangt dit besluit op en vertelt het meteen aan Demetrius in de hoop zijn liefde te winnen. Samen gaan ze het bos in om het verliefde stel te zoeken. In datzelfde bos zijn ze druk bezig met het toneelstuk oefenen. Door dit verhaal van de stervelingen gaat ook een verhaal van de Elfen. In datzelfde bos leven de Elfen met koning Oberon en zijn vrouw Titania. Oberon en Titania hebben ruzie en Oberon geeft zijn dienaar Puck de opdracht om een bloem te zoeken met speciaal sap. Hij beveelt Puck het sap aan Titania toe te dienen als ze slaapt. Degene die het sap toegediend krijgt zal verliefd worden op het eerste wat hij of zij te zien komt. Al is het een wrattenzwijn, een gans of een ezel of iets dergelijks. Puck heeft ook een van de toneelspelers omgetoverd in een ezel. En uiteraard ziet Titania hem als eerste als ze wakker wordt. Ze wordt heel erg verliefd op de ezel en ze slapen een nacht bij elkaar. Oberon heeft ook opdracht gegeven aan Puck om Demetrius het sap toe te dienen. Maar in plaats van Demetrius doet Puck het bij Lysander. Als Lysander Helena tegenkomt is hij meteen smoorverliefd op haar. Alleen Helena is nog helemaal hoteldebotel van Demetrius en Hermia wil Lysander terug. Iedereen wordt verliefd op de verkeerde en allemaal rennen ze achter iemand anders aan. Het wordt een gekkenhuis. Oberon rest niets anders dan alle betoveringen, behalve een, weer ongedaan te maken. Terug in de normale wereld gaan Theseus en Hippolyta trouwen. Iedereen is uitgenodigd. Door het toneelclubje wordt een superklunzig maar ook erg lachwekkend stukje opgevoerd. Het wordt een groot feest en uiteindelijk zijn Lysander en Hermia weer bij elkaar en Helena heeft haar Demetrius gevonden. Er is in dit toneelstuk dus duidelijk sprake van 2 verschillende verhalen. Het toneelbeeld De voorstelling vond plaats in het Posthuis theater in Heerenveen. Het publiek zat heel normaal gewoon recht voor het podium. Het had geen speciaal effect op de voorstelling. Als het verhaal zich in Athene afspeelde, stonden er verschillende pilaren op het podium. Als het zich in het bos afspeelde stonden er verschillende planten op het podium. Een beetje rechts achteraan stond een groot blok met treden. Hier zaten de spelers op of dansten ze overheen. Dit blok werd in beide verhalen gebruikt. De pilaren werden telkens heen en weer geschoven om af en toe een ander beeld te krijgen. Het licht verschilde per keer. Als er een wat verdrietige sfeer hing werd het licht wat koeler. Ook was het licht in Athene anders dan in het bos. In het bos was het wat mysterieuzer. Een beetje groen-blauwig. De kostuums verschilden nogal, omdat er ook nogal wat verschillende karakters waren. De dames hadden een simpel jurkje aan en Titania een wat meer opvallender jurk. Ook Oberon zag er statig uit met een soort verenpakje en zilverachtige broek. De elfen waren in de kleuren van het bos. Puck zag er zeer opvallend uit, omdat het op een doekje na niets aan had. De mensen in Athene hadden redelijk normale kleren aan, een beetje aan die tijd aangepast. De kostuums waren vooral zeer medebepalend voor de thematiek van de voorstelling, omdat je vooral aan de kostuums kon zien wanneer er weer omgewisseld werd van verhaal. Het waren namelijk verder dezelfde spelers en dit bracht in het begin wat verwarring. Muziek en geluidseffecten De zang was erg mooi in het stuk. De spelers konden stuk voor stuk erg goed zingen. De muziek paste ook goed bij de sfeer van dat moment. Er was ook een goed evenwicht tussen spel en zang. Het werd goed afgewisseld. Ook konden ze verschrikkelijk goed dansen. Het was heel erg synchroon. En het zag er heel moeilijk uit. Ook dit dansen paste goed op de muziek. Het dans de muziek en de zang speelden natuurlijk een grote rol in de voorstelling, omdat het een danstheater was. Personages Oberon en Titania speelden de grootste rollen. En in Athene waren dat (dezelfde spelers) Theseus en Hippolyta. Ook de dienaar van Oberon, Puck, speelt een vrij grote rol, omdat het eigenlijk de verteller is van het hele verhaal. Helena, Hermia, Demetrius en Lysander spelen ook een tamelijk grote rol. Oberon: hij is de koning van het bos. Titania is zijn vrouw maar daar heeft hij ruzie mee. Titania : zij is de koninging van het bos en kan heel goed opschieten met alle elfen. De elfen zijn alles voor haar. Puck: hij is de dienaar van Oberon. Hij vertelt de hele tijd poëtische teksten. Hij is veel alleen. Hermia: ze is uitgehuwelijkt aan Demetrius, maar dat vindt ze verschrikkelijk, omdat ze verliefd is op Lysander. Samen met hem vlucht ze het bos in. Ze is nogal een arrogant type. Demetrius vindt haar leuk en Lysander ook, daarom denkt ze dat ze helemaal geweldig is. Een huppelkutje om het zo maar even te zeggen. Ze zeurt over alles en is nogal netjes. Helena: zij is een wat stil onopvallend meisje. Ze denkt dat het nooit meer goed komt met haar, omdat er nooit iemand verliefd is op haar. Zelf is ze smoorverliefd Demetrius en is stikjaloers op Hermia, omdat die het wel voor elkaar krijgt dat iedereen op haar valt. Demetrius: hij is een nogal saaie slungel, die alleen maar bezig is met Hermia, omdat hij zo gek is op haar. Hij moet de hele tijd Helena van hem afslaan, omdat ze uit verliefdheid telkens boven op hem springt. Lysander: hij was in het begin helemaal gek op Hermia en ging samen met haar het bos in vluchten. Omdat het later betoverd werd door Puck viel hij meteen daarna op Helena, omdat zij het eerste was wat hij zag. Ik vond Titania het meest boeiend om te zien. Ze was duidelijk de belangrijkste persoon. Ze had hele mooie kleding aan en ze kon heel erg goed dansen en zingen. Ze sprak me het meest aan. (dit geldt dus ook voor Hippolyta, want zij werd door dezelfde vrouw gespeeld.)
Thematiek en interpretatie: waar gaat de voorstelling over? Ik denk dat de belangrijkste thema’s van deze voorstelling waren: verliefdheid en tovenarij. Verliefdheid, omdat het voornamelijk ging over de onbereikbare liefdes. Dat de verliefdheid ook heel vaak niet wederzijds is, en dat dat heel triest is als dat niet het geval is. Ook werd er veel betoverd door de elfen. Puck was de grootste tovenaar. De hele sfeer in het bos was wat magisch. Ik denk niet dat de regisseur helemaal geslaagd is met zijn bedoeling van het stuk. Ik denk namelijk niet dat het zijn bedoeling zal zijn geweest dat veel mensen er helemaal niets van begrepen. Het stuk was best heel lastig te begrijpen, omdat er heel veel gesymboliseerd werd. Het was allemaal nogal poëtisch opgezet. Ook de twee verhalen door elkaar brachten nogal wat verwarring. Het thema verliefdheid heeft natuurlijk ook betekenis voor mij, maar dat lijkt me vanzelfsprekend voor iemand van mijn leeftijd. Boeiende werking Wat me vooral boeide in de voorstelling waren de mooie stukken dans en zang tussendoor. Dit kwam waarschijnlijk ook, omdat ik van het verhaal zelf niet erg veel snapte af en toe. Ik vond de dans heel erg mooi en vooral ook apart. Het was niet gewoon ballet, maar er zaten af en toe een beetje vreemde bewegingen in. Ook het licht was medebepalend voor de sfeer. De stukken dans tussendoor hadden een wat mysterieuze sfeer, en daar werkte het licht dus goed aan mee. Wat is minder boeiend vond waren de zinloze stukken tekst tussendoor, die volgens mij weinig met het verhaal te maken hadden. Structuur De opbouw van het stuk was dus met wisselingen van plaats. In het begin speelde het zich af in Athene, toen Hermia en Lysander naar het bos vluchtten verschoof het verhaal naar het bos, waar de andere dementie van de elfen plaatsvond. Later, toen Theseus en Hippolyta gingen trouwen, verschoof het verhaal weer naar Athene. Je kon de verschuivingen duidelijk zien aan het decor en de kostuums van de spelers. Hippolyta kon je onderscheiden van Titania, omdat Hippolyta een pruik op had. (of andersom) Er heeft geen verschuiving van tijd plaatsgevonden, omdat het toneelclubje in het bos repeteerde en later hun stukje opvoerde in Athene.
Recensie. Ik vond het niet een geweldig mooi stuk. Het heeft in ieder geval niet zo’n hele grote indruk op me gemaakt. Dit komt vooral omdat het verhaal niet erg duidelijk was. Ook waren er gewoon een aantal niet boeiende scènes. Omdat ik van tevoren net uit eten was geweest kon ik af en toe wel in slaap vallen. Na de pauze werd het trouwens wel leuker. Ik vind het jammer dat het verhaal zo onduidelijk was. Misschien hadden ze het wat minder symbolisch aan moeten geven, dan was het duidelijker geworden. Ik vind het ook jammer dat het einde zo lang duurde. Toen het stuk eigenlijk al afgelopen was, kwamen ze daarna nog drie keer weer het podium opgerend. Ik vind het altijd heel jammer als je maar moet blijven klappen, en er geen einde aan komt. Wel vond ik de dans en de zang heel erg mooi. (zie eerder in dit verslag) Ik zou het stuk aanraden aan mensen die wat ouder zijn dan ikzelf. Ik kan ook best begrijpen dat mensen het wel een heel mooi stuk vonden, omdat zij waarschijnlijk alles heel gepast vonden en de symbolische kant van het verhaal beter begrepen. Het zou gewoon begrijpelijker zijn voor een ouder iemand. Voor hen is het stuk aan te raden.