Op sterk water

Inleiding:
Op maandag 25 oktober 2010 van half vier tot en met kwart voor vijf, zijn we met school naar de theatervoorstelling ‘’ op sterk water ‘’ geweest. Het was een voorstelling voor alle bovenbouw leerlingen van onze school. Deze voorstelling was ook vanuit school geregeld. Dus ik heb het onderwerp dus ook helemaal niet zelf bedacht want ik moest er verplicht heen. Het was de maandag na de vakantie dus ik was al helemaal vergeten dat we erheen zouden gaan. Maar voor de vakantie had mevrouw Deelstra het er al over dat we daar heen zouden gaan en toen had ik wel een beetje een gevoel hoe het zou zijn. Ik dacht dat het een beetje het zelfde zou zijn als Javier Guzman en Najib Amhali, maar ‘’op sterk water’’ was veel meer met het publiek betrokken en dat vond ik wel een leuke manier om cabaret te brengen.

Verslag:

Kunstenaar
De theatervoorstelling ‘op sterk water’ werd uitgevoerd door drie personen, Dave Luza, Eddy Houtveen en Sander Geboers. Sander Geboers begeleidde de andere als pianist bij de voorstelling ‘op sterk water’. Er zijn niet echt duidelijk verschillende rollen, alleen de pianist heeft een duidelijke rol, want hij speelde alleen maar achtergrond muziek bij alle stukken op zijn piano. De pianist had een beetje langer haar en een kort baardje, Dave Luza had gewoon kort zwart haar, vriendelijk gezicht en vooral een grappig gezicht. Eddy Houtveen had ook zwart haar normale lengte en hij was van middelbare leeftijd. Ze interacteerden heel erg veel met het publiek, eigenlijk was heel hun voorstelling gebaseerd op informatie uit het publiek, of stukjes waarbij personen naar voren op het toneel moesten komen. De lichaamstaal van beide spelers was heel goed, ze konden heel goed inleven in hun rol vooral bewegingen en stemgeluiden. Ook als wij een plaats noemde en een muziekstijl konden ze dat meteen samenbrengen tot een leuk grappig en komisch verhaal.

Kunstwerk (vorm)
De voorstelling begon met een soort interview met een persoon uit het publiek, Bij ons hadden ze Alex gekozen. Ze vroegen onder andere:” wat is typisch Alex, wat doe je in je vrije tijd, heb je een hobby?’’ Toen ze eenmaal na een vraag of 10 genoeg informatie hadden over Alex gingen ze er een liedje over zingen dat rijmde, Gewoon gelijk verzonnen en deze twee mannen wisselde elkaar ook nog af, waardoor ze elkaars verzonnen stukje moesten aanvullen. En dat liedje was met de tekst:’’Vliegen op grote hoogte geeft jou een goed gevoel. Maar dat wordt lastig want het kan nog wel even duren. Als je nog niet slim genoeg bent om zo’n F16 te besturen. Maar misschien krijg je hem van Sinterklaas, dat is die gast met die mijter. Je hebt geen F16 maar misschien wel binnenkort de joint strike fighter. Daar mag jij in en dan ga je daar omhoog.

En je moeder aan de pillen, zij houdt het dan niet droog. Hij is verschrikkelijk populair in deze klas. Gaat met, alles aan de haal. Je hoeft zijn naam maar te noemen, of er ontploft een zaal. Dus je ziet het ook gebeuren, ja dat was echt debiel. En ze waren allemaal onder de dertien. Dus misschien toch iets met pedofiel. Ik wil alleen maar even zeggen, laat die boel maar gewoon z’n zooi en ik wilde enkel en alleen het balletje opgooien. Oh ja en dan krijg je die bloemen en die snij je af heel schuin. Waarschijnlijk komen die dingen bij jou vader uit de tuin. Maar doe maar rustig aan, kom relaxt. Ik sta van jou perplex. Ik hoef geen seks. En ik heb ook geen tyranosaurusrex. Nee, jij bent Alex.”

Op het toneel stonden niet heel veel rekwisieten, alleen een piano en bij een later stukje nog 4 stoelen. Het toneel zag er dus wel een beetje saai en kaal uit, maar tijdens de voorstelling merkte je dat niet omdat je alleen keek naar de spelers die op het toneel stonden. De belichting was goed, alles was duidelijk zichtbaar in het licht. In de Theatervoorstelling wordt ook een klein stukje gezongen aan het begin over Alex, en ze werden begeleid op de piano door Sander Geboers. De wisselwerking was heel goed en knap, ze maakten samen overal een leuk en spannend verhaaltje van. Het was vooral ook knap hoe de een iets zei en de ander kon direct aanvullen, zonder dat ze tekst van tevoren hadden ingestudeerd.

Kunstwerk (inhoudelijk)
Het is een theatervoorstelling voor 10 jaar en ouder, dus eigenlijk iedereen want de grappen zijn niet moeilijk en ze zijn niet suf, maar oudere mensen vinden het misschien af en toe een beetje te grof maar over het algemeen denk ik wel dat het geschikt is voor iedereen. In deze voorstelling was sprake van inprovisatie cabaret en muziekaal cabaret, want er werd in gezongen en voor de rest werd alles ter plekke bedacht. De cabaretiers zijn niet geëngageerd. De voorstelling had geen rode draad het bestond uit losse scènes, die niet van elkaar afhingen. Er was een scène dat iemand werd nagedaan en dat hij moest toeteren als ze iets zeiden dat niet waar was en dat hij moest bellen als ze iets zeiden dat wel waar was. Ook was er een scène dat het publiek een onderwerp noemden bijvoorbeeld naaktstrand en dan speelden de spelers alsof ze ook echt op een naaktstrand waren. Ze deden ook nog een scène waarbij vier personen samen 1 persoon speelde, waarbij ze ieder omstebeurt maar 1 woord mochten zeggen. Dus er was niet echt sprake van een rode draad, want het bestaat uit allemaal losse scènes. De leukste scène was dat er een jongen uit het publiek moest komen, Hij kreeg een stuur met daarop een toeter en een bel, De twee spelers deden alsof ze die jongen waren en zijn moeder, Als ze dan bijvoorbeeld zeiden: ik werk als vakkenvuller bij Albert Heijn dan moest de jongen in kwestie bellen of toeteren. Bellen betekende dat het waar was wat hij zei, dus dat hij bij Albert Heijn werkte, en als hij toeterde betekende dat, dat het niet waar was wat ze zeiden. Een andere leuke scène was dat het publiek een locatie moest noemen en een voorwerp dat niet bij elkaar paste, en dan deden zij deze situatie na. En terwijl ze dit deden werden ze steeds begeleid door de pianist.

Cultuurhistorie
Al enkele jaren is improcabaret een groot succes in landen zoals Engeland en Duitsland. Rene M. Broeders heeft ervoor gezorgt dat Improcabaret ook in Nederland terecht kwam. Hij heeft dit gedaan d.m.v. een aantal jonge ervaren theatermakers bij elkaar te brengen, dit is dan nu ‘Op sterk water’.

Kijker / luisteraar
De voorstelling ’Op sterk water’ was helemaal duidelijk. Ik snapte alle grappen die ze maakten alleen sommige grappen vond ik minder leuk, zoals aan het begin toen gingen ze over honselersdijkers grappen maken, en toen voelde ik me niet bij de voorstelling betrokken. Het begin van de voorstelling was het zwakst, maar een stukje dat ik ook minder goed vond was met 2 meisjes uit het publiek die geluiden bij de bewegingen moesten maken van de spelers. Dit vond ik minder goed omdat de meiden beide niet goed hun best deden. Ook vond ik het jammer dat Dave, Sander en Eddy teveel meegingen met het publiek die alleen maar onderwerpen riepen zoals: ‘Pedofiel, homo, seks, enz’.

Recensie:
Op Sterk Water: blijft goed

Improvisatie om te lachen

Alles went, behalve Op Sterk Water. Vier improvisatiekomedianten die zich in hun sketches en liedjes laten aansturen door het publiek.

Roep maar wat! Hoppa, wij maken er een liedje van, of een scène! Roep er een stijl bij en we doen de scène nog eens over - maar nu als horrorfilm, of musical, of western. Roep een filmtitel en de sketch wordt ineens een scène uit Scarface of Brokeback Mountain. Zo gaat het bij Op Sterk Water, in een razend tempo en met een inventiviteit die blijft verbluffen.

De toon voor het korte optreden in de volle Juliet-tent werd gezet door een kort interviewtje met Sander die op de eerste rij zat. Projectleider ICT bij de gemeente Lelystad was ‘ie, hij hield van uitgaan met vrienden en sporten op de sportschool. Hij was nog een beetje ontevreden over zijn buik en kampeerde op Camping 3. Die gegevens kwamen eerst in een lied, maar later door het hele optreden heen terug in de sketches en dialogen.

Roep een onvergetelijke festivalgebeurtenis! Dat deed Sabrine, die bij haar tent onzedelijk aan de borst was gevoeld door een vriend van haar beste vriend. Iedereen dronken, vandaar. Dit - toch enigszins precaire voorval vertolkten de spelers van Op Sterk Water achtereenvolgens als een scène uit Spongebob Squarepants, als een Shakespeariaans drama, en als een rockmusical. En allemaal overtuigend én om te lachen.

De jongens van Op Sterk Water blijven verrassen. Ze spelen met een plezier, vaart en frisheid waar de vonken van afspatten. Nu moesten ze maar eens enorm doorbreken, want dat hebben ze zo langzamerhand echt verdiend.

[bron: http://3voor12.vpro.nl/artikelen/artikel/29693125]

Mening recensie

Deze recensie vond ik echt leuk, want deze recensie is geschreven in de stijl waarmee op sterk water ook werd gespeeld, alles heeft een lacherig randje er aan. Dus deze man heeft helemaal gelijk en ik ben het volkomen met hem eens. Want deze jongens blijven ook echt verrassen en je weet nooit wat ze gaan doen en hoe ze het doen, het is elke keer weer een ander leuk verhaal of scène.

Conclusie (balans):

Nadat ik deze voorstelling heb gezien, is mijn mening over cabaret wel veranderd. Vroeger vond ik cabaret nooit zo leuk, maar dat komt ook denk ik omdat ik het toen nog niet begreep. Nu begreep ik heel de voorstelling en ik vond het erg leuk, om nu weer een nieuwe mening over cabaret te krijgen. Ik ga zeker vaker naar een cabaretier, zo leuk vond ik het! Ik ben ongeveer 4 uur met dit verslag bezig geweest. Ik heb alle tekst zelf getypt (behalve de recensie). De volgende keer zou ik zeker een aantal dingen anders doen. Ik zou bijvoorbeeld de kijkwijzer eerder kunnen invullen gewoon op een blaadje, in dezelfde week als dat je de voorstelling hebt gezien, en als ik dan mijn verslag schrijf met die informatie van de kijkwijzer, die ik dan niet meer allemaal hoef na te zoeken omdat ik het zelf allemaal nog weet denk ik dat ik er zeker 1 uur minder over zou doen. Ook kan ik iets eerder beginnen met het schrijven van dit verslag, zodat je niet precies in een drukke schoolweek alles nog af moet maken. Wat dat betreft was deze opdracht dus een goede oefening voor mij, en weet ik alvast wat ik de volgende keren (als die nog komen) anders zou gaan doen.