Het nationaal ballet

Het nationaal Ballet

Locatie

De voorstelling vond plaats in de papyruszaal in theater aan het vrijthof. Deze zaal, de grootste zaal van het theater, dankt de naam aan sponsoring van de Koninklijke Papier Fabrieken N.V. De zaal heeft 920 zitplaatsen en heeft een zogenaamd lijsttoneel.
De eerste ‘versie’ van de Papyruszaal werd in 1992 geopend. Na intensief gebruik onderging de zaal een grondige opknapbeurt in de zomer van 2003. De stoelen zijn vervangen en er zijn meer zitplaatsen gecreëerd. Tevens is er meer beenruimte bijgekomen. In de zomer van 2004 is de toneeltoren verhoogd en zijn de trekkerwanden volledig geautomatiseerd.

Voorstelling

De voorstelling bevatte 4 aparte balletvoorstellingen. Het zijn de volgende voorstellingen: Pulcinella, Black cake duets, Tsjaikovski – Pas de deux, The concert. Deze vier voorstellingen zal ik alle vier apart behandelen om dat er gebruik wordt gemaakt van verschillend decor en verschillende dansstijlen.

Pulcinella

Dit werk gemaakt door Ted Brandsen en gebaseerd op de compositie Pulcinella van Stravinsky (dit stuk is gecomponeerd voor het originele Pulcinella-ballet). Omdat in Pulcinella gezongen werd gebruikte Brandsen Pulcinella Suite, de ingekorte versie zonder zang. Het 1e Pulcinella-ballet werd al 1920 gemaakt door Leonide Massine. Dit was in opdracht van Serge Daghilev. Daghilev had in Italië oude werken van de componist Pergolesi gevonden en liet Stravinsky ze arrangeren.
De hoofdrolspeler in dit stuk is natuurlijk Pulcinella, een figuur dat al vanuit de Romeinse tijd stamt. In de vroege barok kreeg hij pas zijn opvallende kegelvormige hoed. Hij wordt wel al altijd het zelfde afgeschilderd: lief, aardig, grappig maar heeft aan en toe woede-uitbraken en dan is hij uiterst gewelddadig. In het stuk valt dit ook goed te zien.
In dit stuk wordt niet allen gebruik gemaakt van klassieke dans maar ook van moderne abstracte dans. Ted Brandsen wil hiermee net als Stravinsky het barokstuk in de moderne abstracte stijl omzetten maar toch de klassieke barokstijl houden.
Het verhaal gaat over de persoon Pulcinella die achter de meiden aanzit, met succes, want door zijn onaangepastheid en onhandigheid wordt hij aantrekkelijk gevonden. Uit jaloezie wordt hij door de andere mannen doodgeslagen. Maar zoals in bijna elke film gaat de hoofdtrol speler niet dood. Want de persoon Pulcinella gaat nooit dood.

In Pulcinella wordt gebruik gemaakt van witte pakken, zowel de mannen als de vrouwen. De vrouwen hebben als pak opvallende jurken (rokken kun je het haast noemen). Bij de mannen is het een groot waarin de broek en panty’s enzovoort verwerkt zitten. Als Decor wordt op de achtergrond een donkerblauwe wand gebruikt die verlicht is. Op het einde van het stuk zie je hierlangs sneevlokjes vallen.

Black cake duets

Black cake duets is gemaakt voor het 30-jarig bestaan van Het Nationaal Ballet. In dit Balletwerk wordt gedanst op de werk Adagio uit de serenade voor strijkers van Leos Janacek en Scherzo a La Russe van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski. In het 1e stuk van dit werk danst een ander paar, die veel gebruik maken van samba, paso doble en tango. In het 2e stuk beeld een paar een dronkenmansscene uit. In dit komische deel maakt het paar jacht op de champagnefles van de ober. Deze scène bevat een heel erg moderne dansstijl met een aantal komische danspassen die de dronkenschap van het paar moet uitbeelden.

In dit stuk wordt door alle spelers zwart gedragen, de vrouwen een korte jurk en de mannen een zwart danspak. Er wordt in dit stuk geen gebruik gemaakt van enig decor.

Tsjaikovski – Pas de deux

In dit werk, voor het eerst uitgevoerd in en gemaakt 1960 door George Balanchines, wordt in klassiek-romantische gespeeld. Het stuk geen achterliggend verhaal waarnaar gedanst wordt. Het paar in het wit gekleed; de vrouw in een lange witte jurk en de man in een panty met daarop een wijde bloes. In het stuk wordt gedanst op de muziek van Tsjaikosvky. Opvallend is dat dit stuk bedoeld was voor de 3e act in het ballet “de zwanenmeer” maar werd er later uitgehaald. Er wordt hier geen gebruik gemaakt van decor.

The concert

The concert, van Jerome Robbins uit 1956, is een van de weinige balletkomedies en een van de zeldzame werken uit dit genre dat erg succesvol was en is. In het stuk wordt gebruik gemaakt van de muziek van Chopin. Het stuk is duidelijk spottende commentaar op.
Het stuk gaat als volgt: In het begin hangt voor aan podium een doek met een afbeelding van een theaterzaal vol met mensen. Als dit doek is opgehaald loopt de pianospeler op zijn 31e naar de vleugel toe, en haalt de stof van de toetsen af voordat hij begint met spelen (Berceuse opus 57). Als hij eenmaal aan het spelen is komen om de beurt de kijkers aan, ieder met een stoel bij zich. Vooraan zit een meisje die van het genot van de muziek compleet in de vleugel. Een man van stel kibbelig paar even verder op kijkt met bewondering naar het meisje. Hij zit te dagdromen over dat hij samen met haar rondwandelt, knuffelen etc. en dat hij zijn kille, dominante vrouw vermoord. Als de pianist een Mazurka inzet, droomt hij dat een moedige huzaar is die zijn “liefje” meevoert. Maar dit “liefje” Wil niets meer dan een vlindertje zijn. Als de man dan met zijn vlindertje danst (met vele andere vlinders) heeft de pianist er genoeg van en pakt een vangnet waarna de vlinders probeert te vangen.

In dit stuk wordt veel gebruik gemaakt van decor. Zoals eerder gelezen al het opvallende doek. Maar naast dit vallen ook de piano’s, de stoelen en ander kleinere decor stukken, en vooral de kleding op. Qua kledij wordt veel gebruik gemaakt van details (Beide het kille paar bijvoorbeeld heeft de man een sigaar in de mond en de vrouw draagt een ketting en heeft knoppen en zelfs een klein bloemetje op haar kostuum). Een precieze dansstijl valt niet te noemen. Het is namelijk een toneelstuk waarin alle dingen worden gecombineerd met danspassen.

Functie voorstelling

Uit het voorafgaande hebt u kunnen zien dat de stukken erg vermakelijk zijn. De functie van deze voorstelling is dan ook vermaak. Voor deze functie spelen de volgende dingen een erg belangrijke rol: Het gebruikmaken van komische danspassen, de onderwerpen van de werken en vrolijke sfeer die op het podium gecreëerd wordt. Daarnaast heet de voorstelling niet voor niets Feest, dat meestal vermaak aanduidt.

Eigen Mening

Mijn verwachtingen van deze culturele activiteit waren zacht gezegd niet positief. Ik had zelf zoiets: “wat moet iemand van 16 nou bij een balletvoorstelling?” De voorstelling viel me achteraf erg mee; ik had namelijk een ouderwetse saaie balletvoorstelling voorgesteld waar een paar man in te strakke pakjes op het podium rondhuppelen. De voorstelling was komisch, en ik had me ook wel vermaakt, vooral het laatste stuk vond ik vermakelijk. Er was een ding dat me wel erg tegenviel: de zaal. Ik ben al eens naar de maaspoort in Venlo geweest en had in gedacht dat de zaal in Maastricht minstens zo groot zou zijn. Zelfs in verhouding tot het openluchttheater in Valkenburg is de Papyrus niet groot.
Ik zal zelf nooit naar een balletvoorstelling gaan, dus kan ik het volgende zeggen: De voorstelling was erg leuk als culturele activiteit maar uit me zelf zal ik nooit naar het theater gaan.

Bijlage

Het Nationale Ballet
een gezelschap met internationale allure
Het Nationale Ballet is een van de toonaangevende balletgezelschappen in de wereld.
Door het unieke repertoire en het hoge technische en artistieke niveau heeft het gezelschap een grote aantrekkingskracht op internationaal danstalent. Het huist ongeveer tachtig dansers uit meer dan 25 landen. Zij zijn ook regelmatig te gast bij andere prestigieuze gezelschappen in de wereld.
Natuurlijk is zo'n klassegezelschap als Het Nationale Ballet regelmatig te gast op belangrijke podia in de wereld, waaronder de ballettempel het Bolsjoi Theater in Moskou, en treedt het op tijdens prestigieuze festivals als het Edinburgh Festival.
Het Nationale Ballet beweegt zich tussen traditie en vernieuwing, met respect en liefde voor de van generatie op generatie overgeleverde kennis van het klassieke ballet. Ballet in al zijn verschijningsvormen, van historisch tot net geboren.
Een belangrijk onderdeel van het repertoire van Het Nationale Ballet zijn de klassiek-romantische balletten als Het Zwanenmeer, Romeo & Julia, The Sleeping Beauty en Notenkraker & Muizenkoning.
Daarnaast laat het gezelschap zijn publiek kennis maken met de hoogtepunten van het twintigste eeuwse ballet. George Balanchine wordt beschouwd als de belangrijkste vernieuwer van het twintigste-eeuwse ballet. Andere legendarische dansmakers zijn Michel Fokine, die aan het begin van de eeuw triomfen vierde met Les Ballets Russes, Sir Frederick Ashton, de grootmeester van de Engelse balletstijl, ballet- en Broadway-choreograaf Jerome Robbins en de grootste ontdekking van de nieuwste tijd: William Forsythe.
Vanaf het begin van zijn bestaan heeft Het Nationale Ballet een belangrijke bijdrage geleverd aan de opkomst en ontwikkeling van jong choreografisch talent.
Rudi van Dantzig, Hans van Manen en Toer van Schayk beleefden met Het Nationale Ballet hun eerste grote, internationale successen. Inmiddels heeft Het Nationale Ballet echter ook een nieuwe generatie choreografen voortgebracht, onder wie artistiek directeur Ted Brandsen, Krzysztof Pastor en David Dawson. Hun werk wordt ook uitgevoerd door gezelschappen over de hele wereld.
Bron: http://www.het-muziektheater.com/