Dolfijnen

We houden onze spreekbeurt over de Tuimelaar-dolfijn.

Algemeen Dolfijnen behoren tot de walvisachtigen. Er bestaan 2 soorten walvissen: baleinwalvissen en tandwalvissen. De dolfijn behoort tot de tandwalvissen.

Dolfijnen zijn zoogdieren, net als een poes, een hond, maar ook de zeehond, zeeleeuw en walrus. Nu zou je bijna in de war raken; een walVISachtige die geen vis is, maar een zoogdier! Dit komt doordat men vroeger dacht dat walvisachtigen vissen waren.

Een zoogdier is een dier dat: levende jongen ter wereld brengt
de jongen zoogt
adem haalt met de longen
warmbloedig is: een constante lichaamstemperatuur van ongeveer 37 graden heeft
behaard is
Deze punten gelden dus ook voor dolfijnen. Dolfijnen zijn echter niet behaard. Een vacht zou onder water alleen maar lastig zijn. Toch kun je bij dolfijnen overblijfselen van haren zien aan puntjes op de snuit.

Tuimelaar dolfijnen

Uiterlijk Tuimelaar dolfijnen zijn grote dieren met een gewicht van 250 tot 300 kilo. Hun lengte ligt tussen de 2 en 3 meter. Ze hebben 3 soorten vinnen: de borstvinnen die ze gebruiken om te sturen, de rugvin die dient om stabiliteit te bewaren in het water en de sterke staart waaruit alle kracht voortkomt voor de voortbeweging en de sprongen. Dolfijnen zijn zoogdieren met een totale aanpassing aan het leven in het water. Zo is het lichaam gestroomlijnd om zo min mogelijk weerstand te ondervinden. De neus is verplaatst naar de bovenkant van het hoofd en wordt blaasgat genoemd. De oren bestaan uit zeer kleine gaatjes aan de zijkant van hun hoofd. Dolfijnen kunnen goed horen, zelfs geluiden die voor menselijk gehoor te hoog zijn. Er bestaan vele soorten dolfijnen die in uiterlijk en manier van leven verschillend zijn. De meeste bekende soort is de Tuimelaar dolfijn. Deze soort is in Dolfinarium Harderwijk te zien op 2 verschillende locaties. Het karakter van deze soort dolfijn is speels en nieuwsgierig. Bovendien zijn het fanatieke sprongenmakers.

Zicht Dolfijnen kunnen goed zien. Ze hebben sterke oogspieren en kunnen zo hun zicht aanpassen. Dolfijnen kunnen enkele kleuren onderscheiden. Groen en blauw kunnen ze goed zien, rood en oranje minder goed. Toch is het niet echt noodzakelijk voor dolfijnen om veel kleuren te onderscheiden, want op meer dan 5 meter diepte zijn er alleen nog blauwe en groen tinten te zien. Dolfijnen kunnen zowel boven als onder water zien. Hun zicht past zich aan waardoor ze door het wateroppervlak kunnen kijken zonder last te hebben van de breking van het licht.

Ruiken/proeven Ruiken kan een dolfijn vrijwel niet. Hij heeft het reukzintuig ook niet nodig onder water en de reukpapillen zouden tijdens de krachtige ademhaling snel beschadigen. Proeven kan een dolfijn wel. Dit is onder andere te zien tijdens het voeren, waarbij de dolfijnen zeker een voorkeur voor bepaalde soorten vis laat merken.

Slapen Dolfijnen slapen anders dan landzoogdieren. Ze moeten regelmatig boven water komen om adem te halen (bewuste ademhaling). Ze nemen daarom korte rustperiodes/pauzes waarbij de hersenhelften om de beurt rusten. Dolfijnen kunnen dus niet helemaal gaan slapen. Je kunt deze rustperiodes herkennen aan het dobberen aan het wateroppervlak of aan het rustig rondzwemmen. Vaak zijn de ogen dan half gesloten.

Leeftijd De leeftijd van een dolfijn is af te lezen aan de doorsnede van een tand. Hier vormen zich jaarringen, net als bij een boom. Deze jaarringen kun je zien als je een tand doorsnijdt en behandelt. Het is moeilijk de leeftijd te schatten aan de hand van het uiterlijk van het dier. Tuimelaar dolfijnen kunnen een maximale leeftijd behalen van ruim 40 jaar.

Voedsel Dolfijnen eten verschillende soorten vis: haring, makreel, sprot, wijting en inktvis. De dolfijnen eten gemiddeld 8 kilo vis per dier per dag. De tanden (zo\'n 100 stuks) van de dolfijnen dienen enkel om de glibberige vissen te kunnen vangen. Daarna wordt de vis geheel doorgeslikt. Achter in de keel zit een kringspier, waardoor alleen de vis verdergaat en het zoute water buiten blijft. Een dolfijn gebruikt ook bewegingen met zijn tong om zo het zoute water buiten te houden. De dolfijn kan zich niet verslikken. Dat komt omdat de luchtpijp en de slokdarm gescheiden zijn. Dolfijnen hebben 4 magen: Een kropmaag voor het opslaan van voedsel (mocht er ineens een school vissen langskomen), een echte maag en nog 2 kleinere magen.

Het jong van het dolfijn De Tuimelaar is op een leeftijd van 6 tot10 jaar geslachtsrijp. De draagtijd van een Dolfijn is 12 maanden. Dus een Dolfijn krijgt 1 keer per jaar een jong. Als een jong geboren wordt is het ongeveer 1 meter lang. Het jong lijkt dan al op zijn moeder. Omdat de dolfijn een zoogdier is, kan hij niet onder water ademen. Het jong van de dolfijn wordt het direct naar boven gebracht. Als het jong het niet alleen kan dan helpen de andere. Ze duwen het jong voorzichtig naar boven. Ze letten ook ondertussen op of er vijanden zijn in de buurt. De baby drinkt melk uit de tepels van de moeder die verborgen zijn in 2 spleten in het achterlijf. De zoogdieren zijn de enige zoogdieren die hun jong groot brengen met melk. Een jonge dolfijn blijft jarenlang bij zijn moeder. Het moet natuurlijk van alles leren, hoe het moet leven. Het moet ook weten wie zijn vijanden zijn en vrienden zijn.

Geslacht Het verschil tussen mannen en vrouwen is bij dolfijnen moeilijk te zien. Er zit vrijwel geen verschil in grootte of vorm van het lichaam. Het verschil is zichtbaar op de buik: bij een vrouwtje zien we een spleet. Bij een mannetje zit er onder de spleet ook nog een gaatje.

Slipstream Meteen na de bevalling gaat het jong in een reflex naar de oppervlakte om voor het eerst adem te halen. De moeder pikt het daarna meteen op en neemt het aan de zijkant van haar lichaam mee. Het jong komt in de zogenaamde \"slipstream\" terecht (een stroming die werkt als een magneet) en hoeft zelf bijna niet te zwemmen. De moeder kan het jong goed sturen en zo afschermen tegen de andere dieren of obstakels.