Anorexia

Spreekbeurt ‘Anorexia’

Ik houd mijn spreekbeurt over het onderwerp Anorexia. Dit heb ik gekozen omdat het mij interesseert en het een belangrijk probleem in de maatschappij is, een probleem wat steeds meer toeneemt. Eerst ga ik uitleggen wat anorexia nou eigenlijk inhoud. Daarna heb ik het over het ontstaan van anorexia. Er is geen ziekte zonder oorzaken en gevolgen, dus ook hier heb ik het over. Het is ook erg belangrijk dat er iets aan de ziekte gedaan wordt, daarom vertel ik wat over de behandeling. Anorexia is niet de enige eetstoornis, er zijn er nog meer die ik even kort samenvat. Als laatste heb ik een conclusie over wat er moet gebeuren, wil de ziekte niet nog meer toenemen!

Wat is Anorexia? Anorexia Nervosa is een eetstoornis. Anorexia Nervosa betekent letterlijk: ‘gebrek aan eetlust door nerveuze oorzaken.’ Dit klopt eigenlijk niet, want Anorexia patiënten hebben wel honger, maar onderdrukken dit.

Het vermageren wordt een soort verslaving. Alles wat te maken heeft met eten, gewicht en lichaamsomvang is een obsessie voor Anorexia patiënten. Ze vinden zichzelf altijd te dik, hoe broodmager ze soms ook zijn. De patiënt heeft een sterk vertekend lichaamsbeeld. Ze stellen hun ideale gewicht altijd bij, het wordt steeds lager. Hoe lager het gewicht is, hoe banger ze zijn om een pondje aan te komen. Een pondje erbij is een regelrechte ramp. Ze proberen zichzelf uit te hongeren, iets wat vaak een eenzame strijd is, ze verbergen het vaak voor anderen. En als ze al wat eten, is dit vaak heel weinig en elke dag hetzelfde. Vaak maken ze een schema met wat ze moeten eten. Dit is zeer weinig. Als ze zich hier niet aan kunnen houden, roept dat soms grote paniek op. Soms kunnen ze zich niet aan het schema houden en hebben soms last van eetbuien. Na zo’n eetbui voelen ze zich heel erg slecht en willen ze het eten zo snel mogelijk kwijt. Ze gebruiken dan vaak laxeermiddelen, of ze steken de vinger in de keel. Ze merken vaak bij anderen wel dat die mager zijn, maar van zichzelf blijven ze het ontkennen. Tegen anderen én tegen zichzelf. Ze proberen hun eetgedrag en de gevolgen ervan verborgen te houden, ze zijn bang voor de mensen die hun zullen dwingen om aan te komen.

Er bestaan 2 soorten anorexia: *het type ‘vasten’: het ondergewicht ontstaat door extreem vasten. Ze eten niets tot bijna niets en gedurende deze periode wordt geen vreet- en pureergedrag geconstateerd (zelf opgewekt braken of misbruik van laxeermiddelen) *het boulimische type: De anorexia patiënt heeft regelmatig enorme vreetbuien met het pureergedrag.

Jaarlijks krijgt ongeveer 5% van de meiden tussen de 16 en 19 jaar anorexia. De duur van de ziekte kan verschillen van een half jaar tot wel 30 jaar. De gemiddelde duur van de ziekte is ongeveer 7,5 jaar. De weg naar genezing is vaak erg lang en dan is het nog niet eens zeker of een patiënt helemaal van de ziekte afkomt. Ongeveer 40% van de patiënten herstelt helemaal, ongeveer 40% herstelt een deel en ongeveer 20% herstelt helemaal niet. Ongeveer 10% overlijdt aan deze ziekte. Anorexia komt voornamelijk voor bij vrouwen, van de 100 patiënten zijn er 95 vrouw en 5 man.

Het ontstaan van anorexia
Een echte oorzaak van anorexia is niet bekend. Anorexia kan verschillende oorzaken hebben. Het kan komen door erfelijkheid, als je moeder het heeft gehad kun je het ook krijgen. Het kan ook zijn door een afwijking van de Hypothalamus. Dit is een gedeelte van je hersenen waar onder andere je eetlust geregeld wordt. Het kan ook komen door psychische problemen. Dit kan bijvoorbeeld komen door pesten, slechte sociale contacten, een slechte moeder-kind-relatie of door de angst om volwassen te worden. Anorexia remt namelijk de groei naar de volwassenheid af. Het kan ook sterk door het karakter worden beïnvloed. Het blijkt namelijk dat anorexia patiënten vaker bepaalde gedachten hebben, zoals erg negatief over zichzelf denken, ze vinden dan niets meer leuk in het leven.

Oorzaken van Anorexia Er is niet één oorzaak. Een combinatie van factoren speelt een rol. Anorexia komt vooral bij meiden en vrouwen voor, daarom komen er vooral cultureel-maatschappelijke en sociale verklaringen voor. Maar er zijn ook mannen die anorexia hebben. Geen van de factoren geeft op zichzelf de doorslag. Het gaat altijd om samenspel met de factoren, waarbij de specifieke factoren bij een patiënt kunnen verschillen. Globaal kunnen de volgende factoren worden onderscheiden: *Cultureel-maatschappelijke factoren: Eén eis die aan vrouwen in de westerse landen wordt gesteld, speelt een belangrijke rol: slank zijn. Het slankheidideaal lijkt een belangrijke factor in het ontstaan van anorexia. Het ‘ideale’ vrouwelijke beeld, wordt steeds minder vrouwelijk, dat wil zeggen dat de vrouwelijke rondingen verdwijnen. Het gewicht van de modellen daalt nog steeds, en zit soms ver onder de norm van anorexia. Veel vrouwen willen net als deze ‘ideaalbeelden’ zijn. Meiden blijken steeds jonger ontevreden met hun uiterlijk te zijn en proberen de hoeveelheid eten te beperken. Het dieet vormt een belangrijke risicofactor voor het ontstaan van eetstoornissen, zeker wanneer er sprake is van geen of weinig overwicht. *Sociale factoren: De invloed van het westerse slankheidideaal wordt ook verspreidt in de sociale omgeving. Ongezond lijngedrag van de ouders kan lijden tot ongezond lijngedrag van de kinderen. Herhaalde, kritische opmerkingen over lichaamsomvang, uiterlijk en gewicht kunnen ook leiden tot ongezond lijngedrag. Maar niet alleen persoonlijke opmerkingen kunnen aanleiden geven. Ook opmerkingen in het algemeen kunnen erg persoonlijk opgevat worden. Als de lichamelijke perfectie van groot belang is, bijvoorbeeld in de modellenwereld of in de sport, kunnen vrouwen te ver gaan met het afvallen. De omgeving kan ook op een andere manier aanleiding geven tot de ontwikkeling van een eetstoornis. Als een persoon zijn of haar emoties niet kan uiten of er niet mee om kan gaan, kan hij of zij dit ten onrechte in het verband met het eten brengen. Ook ingrijpende traumatische ervaringen kunnen aanleiden zijn tot een eetstoornis. *Psychologische factoren: Het feit dat eetproblemen vaak in de puberteit ontstaan, komt doordat er dan grote lichamelijke en psychologische veranderingen plaatsvinden. Dit leidt tot een groter risico. Meiden laten vooral een grote daling van het zelfvertrouwen zien. Onzekerheid over de nieuwe rol als vrouw kan leiden tot de behoefte om het meisjeslichaam ‘in de hand te houden’. Eetstoornissen kunnen ook na de puberteit ontstaan. Dan komt het vaak door ingrijpende gebeurtenissen die niet of moeilijk verwerkt kunnen worden. *Lichamelijke factoren: Er zijn nog geen aanwijzingen dat eetstoornissen puur lichamelijke oorzaken hebben. Het lijkt er wel op dat lijnen een heel belangrijke risicofactor is, zeker als er geen sprake van overgewicht is. Mensen die niet eten wat ze wel nodig hebben, gaan automatisch aan eten denken. Een dieet kan het begin vormen van de verstoring van het honger- en verzadigingsmechanisme. Als mensen eenmaal op deze weg zijn, dan kunnen ze gemakkelijk doorslaan op het strenge vasten, bang om de controle over het steeds meer om voedsel schreeuwende lichaam te verliezen. Door de enorme honger kan er ook een eetbui ontstaan, die vaak uitmonden in een steeds chaotischer eetpatroon. De patiënten komen dan in een vicieuze cirkel terecht. Een andere verklaring voor de oorzaak van anorexia komt van de Canadese Peagy Claude-Pierre. Ze denkt dat anorexia niets te maken heeft met het modebeeld en extreem lijnen, maar met onbewust zelfmoord. Volgens haar willen anorexia patiënten anderen helpen, voordat het ze gevraagd is. Maar ondertussen vinden ze zichzelf zo slecht, dat ze vinden dat ze zelf niets goeds verdienen. Ze ontwikkelen zich wel intellectueel, maar emotioneel blijven ze steken. Anorexia patiënten zijn vaak heel gevoelige mensen. De maatschappij verwacht dat ze perfect zijn, niet alleen qua uiterlijk, maar ook in het werk en het privé-leven. Peagy Claude-Pierre heeft een behandeling die blijkt te werken. Ze probeert door middel van kleine stappen de negatieve stem het zwijgen op te leggen en weer een zelfbeeld en zelfvertrouwen te krijgen.

Gevolgen van Anorexia Een eetstoornis brengt natuurlijk ook veel gevolgen met zich mee: *Lichamelijke gevolgen: -Bij vrouwen stopt de menstruatie. De hormonen die de menstruatiecyclus verzorgen nemen af tot de periode voor de puberteit. Het uitblijven van de menstruatie gaat vaak samen met tijdelijke onvruchtbaarheid. -De ademhaling en hartslag worden trager en de bloeddruk daalt. -De lichaamstemperatuur daalt doordat er weinig eten wordt verbrandt. Als gevolg kunnen de patiënten last krijgen van koude en blauwe handen en voeten. Ook kan er donsachtige beharing in het gezicht en op armen, benen, rug en borst ontstaan. -De conditie van het gebit en de haren verslechtert. De huid wordt droog en schilferig en verslapt. Er kan ook haaruitval optreden. -Er kan verstopping optreden door de beperking van het voedsel wat je eet. -Als patiënten erg vermageren wordt er spierweefsel afgebroken. -Het honger -en verzadigmechanisme raakt volkomen verstoord. De patiënten voelen op den duur niet meer wanner ze honger hebben of negeren het hongergevoel. -Er kan een tekort aan kalium ontstaan waardoor je hartritmestoornissen kunt krijgen en zelfs een hartstilstand. -Anorexia patiënten slapen vaak er slecht. Ze slapen vaak moeilijk in en/of zijn vroeg wakker. Dat lossen ze op door ’s morgens al vroeg te gaan studeren of bewegen. -Door het ontoereikende of eenzijdige dieet kunnen tekorten aan bepaalde mineralen en vitamines ontstaan.

Als de patiënt weer een normaal, stabiel gewicht heeft, dan verdwijnen deze symptomen ook weer. Wanneer de ziekte vele jaren duurt, kunnen deze symptomen onherstelbare schade aanrichten.

De ziekte brengt ook psychologische gevolgen met zich mee: -Anorexia patiënten voelen zich vaak dom en depressief. -Ze beoordelen zichzelf veel te streng qua uiterlijk. -Ze hebben vaak ook een grote faalangst, daarom willen ze zich ook bewijzen door het niet-eten vol te houden. Ze voelen zich daar geweldig door en ervaren het zelfs als een kick.

Er zijn ook nog sociale gevolgen: De psychologische gevolgen treden op door de sociale gevolgen; ze zonderen zichzelf steeds meer af van anderen en ze zijn helemaal geobsedeerd door hun ziekte. -Anorexia patiënten kunnen vaak de signalen van hun lichaam niet meer waarnemen. -Anorexia patiënten voelen zich dom en zijn vaak depressief. -Ze beoordelen zichzelf veel te streng. -Hun gedrag is erg volgzaam ten opzichte van ouders en leraren. Er worden vaak zeer goeie schoolprestaties geleverd. -Bij anorexia patiënten is de angst om te falen groot. Waardoor ze een algehele onzekerheid hebben tegenover de eisen van het dagelijks leven. -Emotioneel zijn anorexia patiënten erg instabiel. Seksuele gevoelens hebben ze niet of nauwelijks.

Behandeling van Anorexia Ziektes als Anorexia zijn zeer ernstig. De lichamelijke en sociale gevolgen zijn zwaar en het duurt vaak lang voordat je genezen bent. Als de ziekte langer duurt, dan wordt deze ook moeilijker te behandelen. Voor veel patiënten is het erg moeilijk om de eerste stap naar genezing te zetten, omdat ze moeilijk toegeven dat ze hulp nodig hebben. De huisarts kan patiënten doorverwijzen naar een psychiater, het RIAGG of een speciaal behandelcentrum voor eetstoornissen. Daar kunnen ze behandeld worden. Er zijn verschillende behandelingen mogelijk: -psychotherapie: Hier moet de patiënt praten over zijn of haar gevoelens en samen met de psychiater tot de oorzaak van de eetstoornis komen. -gedragstherapie: Deze therapie is voor het gewichtsherstel. Met behulp van beloning en straf kan het juiste gedrag worden beïnvloed. -cognitieve therapie: Het doel van deze therapie is om een zo normaal mogelijk eetpatroon te creëren en het veranderen van foute opvattingen. -gezinstherapie: Als er vanuit wordt gegaan dat het gezin een grote invloed heeft op de eetstoornis, probeert men met deze therapie het gezinsklimaat te veranderen door het voorstellen van open en gezondere communicatiepersonen. -groepstherapie: Bij deze therapie wordt er met lotgenoten over de problemen gepraat. -klinische psychotherapie: Hier worden patiënten intensief behandeld in een therapeutische gemeenschap. -zelfhulpgroepen: Dit is een groepstherapie. Er wordt door middel van wederzijds hulp en steun de gemeenschappelijke problemen overwonnen proberen te worden. Deze groep wordt altijd geleid door iemand die de ziekte zelf heeft doorgemaakt. -exposure: Patiënten worden hier blootgesteld aan ‘verboden voedsel’. Ze mogen het opeten, maar niet uitbraken. -cue exposure: Ook hier worden patiënten blootgesteld aan ‘verboden voedsel’. Maar hier mogen ze alleen het voedsel aanraken en eraan ruiken.

Andere eetstoornissen *Boulimia Nervosa: Boulimia Nervosa is een eetstoornis waarbij sprake is van enorme vreetbuien afgewisseld met periodes waarin ze vasten. Bij boulimia gaat het om de verslaving aan voedsel, niet om het stillen van de honger.

*BED Het Binge Eating Disorder lijkt veel op Anorexia en Boulimia Nervosa. De lichamelijke gevolgen kunnen vaak verschillen, maar de psychologische en sociale gevolgen komen vaak overeen. Maar BED is meer dan de ‘frustraties wegeten’. Bij BED is er sprake van een afkeer van het lichaam, overgewicht en de patiënten denken de hele dag en nacht aan eten, lichaam en gewicht.

*NAO Kenmerken van een eetstoornis kunnen overeenkomen met die van anorexia, boulimia en BED, maar patiënten hebben soms een combinatie of afwisseling van kenmerken van deze drie eetstoornissen. Daarom wordt er dan ook wel gesproken van een NAO: Niet Anderszins Omschreven.

Conclusie Anorexia is een wereldwijd probleem, waar we met z’n allen snel iets aan moeten doen, voordat de ziekte nog meer gaat toenemen. Er zouden meer opvangcentra moeten komen en er zou meer voorlichting moeten komen. In de loop van de jaren is de oorzaak nog niet helemaal duidelijk, er moet dus nog meer onderzocht worden hierover. Als de definitieve oorzaak bekend is, dan wordt het makkelijker om de ziekte te bestrijden en te voorkomen. Anorexia nervosa is een ziekte die niet altijd goed afloopt, het aantal doden en het aantal anorexia patiënten neemt nog steeds toe. In de toekomst zal dit veel meer worden als er niet snel wat aan gedaan wordt.