Popmuziek

Wat is popmuziek, eigenschappen van de muziek zelf

Popmuziek is eigenlijk gewoon een verzamelnaam voor alle muziek die sinds de 60er jaren in de mode gekomen is. Alle muziek die de grote massa aansprak. Muziek die goed verkocht, kijk hierbij naar de top40 en dergelijke. Popmuziek bestaat uit veel verschillende soorten stijlen. Enkele daarvan zijn rock, trance, soul, hiphop en r&b.

De popmuziek die vandaag te dag voornamelijk als pop beschouwd wordt, is voortgevloeid uit de gospel, blues en de ragtime die begin vorige eeuw op gang kwamen. En ook uit de rock en roll en beat.

Niet elke muziek die in de top40 staat wordt vandaag te dag als pop beschouwd. Het lijkt wel een scheldwoord te zijn geworden.

Pop is nu iets heel anders. Tegenwoordig heet de muziek ‘pop’ als het aan de volgende kernmerken voldoet:

1. solozanger of –zangeres of een groep jongens of meisjes (of gemengd) van rond de 5 leden
2. bij de muziek wordt niet alleen gezongen maar ook gedanst. 3. de muziek is gemaakt met behulp van elektronische aspecten. (muziek uit synthesizer e.d.) 4. de muziek is homofoon.

Dat laatste begrip heeft uitleg nodig:

Homofoon: Betekent dat er één stem is die de melodie speelt. Andere eventuele stemmen vlechten daar als het ware omheen. En staan niet op zichzelf. De 1e stem heeft de leiding en zonder die, zijn de eventuele 2e en 3e eigenlijk niets. De melodie valt dan weg.

Waar komt de term vandaan: Pop is letterlijk afgeleid van het woord populair. En dat is ook waar het voor staat:muziek die bij het grote publiek populair is.

Waar ontstaan: De allerdiepste roots van de popmuziek zijn te vinden in de muziekstijl de ragtime in 1896 in de VS. Een kenmerk van Ragtime is de Syncope, een ritmisch element van negroïde oorsprong. Doordat de Syncope niet samenvalt met het maataccent, ontstaat er spanning. Toen de ragtime zich later tot jazz ontpopte, werd die spanning ‘swing’ genoemd. Hier wordt de cakewalk op gedanst, die dans kwam gelijktijdig op en werd dus ook op de jazz uitgevoerd. De muziek van de cakewalk wordt gezien als de allereerste echte popmuziek.

Van wanneer tot wanneer ontstaan:

De tijd van dat het er wat toe deed dat je ‘hip’ was, en dat er muzikanten met echte hits kwamen, is begonnen vanaf de 50er jaren. Artiesten zoals Buddy Holly, Bill Haley en Elvis Presley waren erg in trek met hun swingende rock & roll. (Stukje elvis: blue suede shoes)

Doelgroep van popmuziek: Doelgroep van popmuziek is een zo breed mogelijk publiek. Het is de bedoeling een zo groot mogelijk doelgroep aan te spreken. En dus zo hits te scoren. Die scoor je als je zoveel mogelijk platen hebt verkocht, dan wordt je nummer populair en komt het misschien wel in een top10 te staan. Hoe groter het publiek, des te meer potentiële kopers van de plaat. En dus des te meer kans op een hit. Hoe erg het op hits scoren is gebaseerd verschilt natuurlijk van popgroep tot popgroep, maar zowel de supremes (met hun blanke pasjes en hun gestraighte haar, zodat ze zowel het blanke als het zwarte publiek aan zouden spreken) als de Spice Girls, wilden het liefst zoveel mogelijk waardering en aanhang. (stukje Spice Girls ‘wannabe’)

De 80er jaren werden vooral gedomineerd door de punk en de soft rock. Zoals bijvoorbeeld doe maar en ook de Engelse band, wham. Hiphop kwam zo zoetjes aan op gang in Amerika. Eerst de underground (de niet commerciële hiphopwereld) maar al gauw werd de eerste hit gescoord met rappers delight. (laat fragment horen) toen kwam hiphop op gang, midden tachtiger jaren. In de popmuziek waren het vooral zangeressen als madonna en Kylie minougue. Met haar ‘like a virgin’ was madonna in de 80er jaren oppeens uitgegroeid tot controversiele ster van wereldformaat (laat fragment horen). Ze was baanbrekend op ondere andere haar manier van sexuele uiting. Waar ze zeker in de 80er jaren (in het begin van haar nog steeds succesvolle carrière) nogal wat ophef over heeft veroorzaakt. Door de steeds meer opkomende hiphop en ook house (artiesten zoals 2unlimited en 2 brothers on the 4th floor) kwam in de 90er jaren als tegenreactie de crunch, een stijl die de softrock weer terug bracht zoals haar glorie was als in de 80er jaren. De hiphop en R&B scène groeit eind 90er jaren tot een steeds meer eigen stijl, met een eigen cultuur. Er zijn steeds grotere verschillen in het genre zelf gekomen, zoals de gangsterrap die volgens de rappers zelf gebaseerd op het ‘echte leven’ en daarom grof over komt maar door het vele schelden en ruige karakter van de teksten wordt dit door de maatschappij als aanstootgevend voor geweld en criminaliteit. Dit kan natuurlijk ook gezien worden als de reactie van de ‘ouderen’, ga maar na, alle ‘ouders’ hebben jazz, rock and rol en nu dus rap als negatief ervaren. Alle ouders schijnen altijd weer te vergeten dat zij vroeger zelf ook naar die ruige muziek luisterden.