De hik

De hik

Definitie: De hik komt voor door het plotseling krampachtig samentrekken van het middenrif.(= spierlaag tussen borst- en buikholte) door prikkeling van zenuwen in de keel en/of het middenrif.

Hierdoor ontstaat een zeer snelle inademing, die plotseling wordt afgebroken door sluiting van de stemspleet. Dit alles gaat gepaard met het typische ‘hik’ geluid.
Over het algemeen gezien is de hik niet schadelijk voor je gezondheid al moet gezegd worden dat in zeldzame gevallen de hik voortkomt uit ernstigere aandoeningen zoals een longontsteking of een maagbreuk. Als de hik heel regelmatig voorkomt en langer duurt dan 30 minuten kan het raadzaam zijn je huisarts te raadplegen.
De hik is meestal een banaal, pijnloos probleem zonder gevolgen.

Diafragma (of middenrif) is de scheiding tussen de longen en de buik

Oorzaken van de hik:
Over de functie van de hik wordt al sinds Plato en Hippocrates gedebatteerd. Zelfs over de vraag of het eigenlijk wel een functie hééft, want in tegenstelling tot bijvoorbeeld hoesten, boeren, braken, gapen, snikken en niezen valt het blijkbaar niet mee de hik een plek te geven.
Sinds 1899 weten we dat ook foetussen (vrucht in de baarmoeder) de hik hebben. Ze hikken soms wel een kwartier per dag en gaan daar na de geboorte meestal vrolijk mee door. Foetussen hikken zelfs al voor ze ademhalingsbewegingen maken.
Is het soms, zoals sommige wetenschappers suggereerden, een nuttige reflex om alvast krachtig de inademing te oefenen zonder vruchtwater te inhaleren (nuttig voor baby’s en slechts hinderlijk voor volwassenen)?
Vorig jaar publiceerde een Parijse onderzoeker een interessante verklaring die aansluiting zoekt bij de evolutionaire ontwikkeling van zoogdieren.
De redenering gaat als volgt: de hik wordt getemperd door een verhoging van de kooldioxideconcentratie en stopt doorgaans volledig na toediening van het middel baclofen.
Deze eigenschappen blijkt de hik te delen met de kieuwademhalingspatronen in lagere vertebraten (gewervelden) die ademen met zowel kieuwen als longen, zoals de meeste kikkers doen.
Kikkervisjes knijpen de mondholte samen en persen water door hun kieuwen, maar sluiten tevens de stemspleet om te longen te vrijwaren van nattigheid. Net als bij de hik wordt dat geregeld in een gebiedje in de hersenstam.
Evolutionair stammen we af van kieuwademhalers die 370 miljoen jaar geleden de sprong naar het land waagden.
Het is niet ondenkbaar dat de hiervoor noodzakelijke hersenstambedrading behouden is gebleven, mits er iets nuttigs mee viel te doen. Wat het onderzoeksteam nu voorstelt is dat die bedrading als bouwsteen is gebruikt voor een nog complexer mechanisme, namelijk de zuigreflex. Door te hikken oefent de foetus niet alleen alvast de normale ademhaling, maar ook het zogen. Ook tijdens het zogen slaan immers steeds de stembanden even tegen elkaar om te voorkomen dat er melk in de longen komt.
OORZAKEN VAN DE HIK:
De hik kan bijvoorbeeld worden veroorzaakt door het drinken van warme dranken, door stress, maar ook door sporten.

Irritatie van het diafragma, door overgevulde maag met eten of drinken. Er wordt verondersteld dat een te veel aan lucht in de maag op een zeer korte periode de hik veroorzaakt. Zoals hierboven reeds beschreven kan de hik ook sporadisch veroorzaakt worden door maagaandoeningen of andere ernstigere aandoeningen.
Andere mogelijkheden : niet definieerbare oorzaak
Sommige darm long lever of nierziekten

Volkswijsheden:
Door de jaren heen doen er al heel wat volksgebruiken over de hik de ronde:
Hier een paar goed bedoelde adviezen:

Laat iemand anders uw pink vasthouden, bij het kootje en dan zachtjes knijpen.
Eet een paar hapjes van een citroen en je bent direct van je hik af.
Als u de hik heeft, dan neemt u een slok water (nog niet doorslikken!) vingers in uw oren en hoofd zo ver mogelijk achterover en dan het water doorslikken.
Zeven maal achter elkaar; hik spik sprauw ik geef de hik aan jou, ik geef de hik aan anderman die het zeker krijgen kan.
Hik verdwijnt als men een theelepeltje suiker neemt.
Vul een glas tot helemaal aan de rand met water. Ga op een stoel zitten. Buig voorover, zet Uw mond aan bovenste rand van het glas (i.p.v. aan de onderste) en drink 5 slokjes water.
suiker, azijn, een eetlepel en een theelepeltje. Op de eetlepel een theelepeltje suiker, verder op de lepel azijn.
Om iemand anders van de hik af te helpen, zeg tegen diegene dat je nog 100 euro van hem krijgt, dan gaat diegene zeggen nee hoor... en op dat moment ben je van de hik af.... Tegen de hik, een zilveruitje nemen en het is weg!!!

Heb je de hik? 30 seconden aan een WIT PAARD denken. Valt niet mee maar de hik is weg.

*weetje
Volgens het wereldrecordboek van bierbrouwer Guiness zou een varkensboer uit Iowa tot veertien maanden voor zijn dood negenenzestig jaar lang vrijwel onafgebroken hebben gehikt. Maar men spreekt al van chronische hik als het langer duurt dan achtenveertig uur. Doorgaans leidt dat tot verstoorde nachtrust en uitputting en vreemd genoeg overkomt het mannen vaker dan vrouwen.

Dieren:
Zoogdieren: Bij zoogdieren is de buik -en borstholte gescheiden door een middenrif of diafragma, en er zijn geen ribben rond de buikstreek aanwezig. Hierdoor kunnen de longen zich sneller vullen en legen en is er genoeg zuurstof beschikbaar voor een hogere spieractiviteit en spijsvertering.

Amfibieën: De ademhalingsorganen in eigenlijke zin bestaan uit uitwendige boomvormig vertakte kieuwen bij de larven van salamanderachtigen en wormsalamanders, en bij de zeer jonge kikkerlarven. Inwendige kieuwen vindt men bij de oudere kikkerlarven en eenvoudige longen na de gedaanteverwisseling. Ook de mondkeelholte is voor zuurstofopname belangrijk.Het skelet is sterk gereduceerd, vergeleken met dat van een aantal voorouders. Vooral de schedel is veel meer ‘open’ en bevat veel minder beenstukken dan de gesloten benen doos van bijv. Eryops, een fossiele amfibie uit het Onder-Perm. Het aantal wervels varieert van meer dan 200 bij sommige wormsalamanders tot zes bij enkele kikkers. Kikkers hebben bijna nooit ribben.

Vogels: De ademhalingsorganen wijken tamelijk veel af van die van de zoogdieren. De luchtpijp is lang en eindigt in de syrinx, een orgaan dat de zetel van het geluid (zangvermogen) is. De bronchi vertakken zich tot in de luchtpijpcapillairen, waar de gasuitwisseling plaatsvindt (zie voorts long). Vogels ademen snel; een vliegende kolibrie zelfs 3000 maal per minuut. Vogels hebben geen middenrif. In rust en bij het lopen komt de inademing tot stand door de ribademhaling. Tijdens het vliegen wordt de lucht met kracht in de longen en luchtzakken geperst; in hogere luchtlagen wordt lucht daardoor verdicht. Voor het vliegen is veel zuurstof nodig.

Reptielen: Bij zoogdieren is de buik -en borstholte gescheiden door een middenrif of diafragma, en er zijn geen ribben rond de buikstreek aanwezig. Hierdoor kunnen de longen zich sneller vullen en legen en is er genoeg zuurstof beschikbaar voor een hogere spieractiviteit en spijsvertering. Reptielen beschikken hierover duidelijk niet, en hun ribben lopen over de hele rug.
Thrinaxodon is het eerste dier in het fossielenbestand wiens ribben tot de borst zijn gereduceerd, alle voorgaande Therapsiden hebben de lange buikribben zoals reptielen die hebben.
Veel reptielen leggen eieren. Verreweg de meeste soorten kennen geen broedzorg. Bij de pythons vindt wel broedzorg plaats zoals soms in Artis te zien is. Het vrouwtje krult zich om de eieren heen en maakt hikkende bewegingen. Door deze schokkende spierbewegingen wordt warmte geproduceerd, tot 7 graden warmer dan de omgeving!