Zonnebloemen, Theo van Gogh

“De zonnebloemen”
Vincent van Gogh

Kunstwerk
Dit schilderij is geschilderd in augustus 1988. Het hangt in het National Gallery in Londen. Op het schilderij is een vaas te zien met vijftien zonnebloemen. Alle zonnebloemen zijn al uit de knop. Het schilderij is figuratief. Er zijn duidelijk zonnebloemen te herkennen die in een vaas staan. Het kleurgebruik valt op, want het gehele schilderij is opmerkelijk geel en oranje met bruin. De zonnebloemen zien er een beetje verlept uit. De aandacht wordt niet naar een apart punt getrokken, omdat de zonnebloemen het hele schilderij vullen. De omgeving speelt in het schilderij geen rol. Alleen dat de achtergrondkleur helemaal bij de zonnebloemen past. De titel van het schilderij verklaart het werk. Het is een heel logische titel om het schilderij zonnebloemen te noemen. Van dit schilderij bestaan meerdere versies. Drie schilderijen, onder andere dit schilderij, zijn met 15 zonnebloemen. Er zijn ook schilderijen met minder zonnebloemen. De schilderijen laten verschillende perioden van de bloeitijd zien. Het begint bij de volle bloei en eindigt bij de verwildering. Het schilderij is geschilderd op een doek van 93 x 72 cm. Het is geschilderd met olieverf op het doek. Het zijn grotendeels penseelstreken met verf. Door de bloemen achter elkaar te plaatsen is er diepte ontstaan. De waarneming staat centraal. De zonnebloemen zijn realistisch geschilderd. Vincent schilderde dit schilderij voor zijn vriend Paul Gauguin.

Kunstenaar
Vincent Willem van Gogh werd geboren op 30 maart 1853 in Zundert. Zijn vader is dominee. Als kind is Vincent stil en terug getrokken. Op zijn zestiende wordt Vincent verkoper in de kunstwinkel van zijn oom. Vincent vindt de schilderijen die hij moet verkopen niet mooi. Daarom wordt hij ontslagen. Dan wordt hij hulpprediker in de mijnen, maar daar vinden ze hem te armoedig dus hij wordt weer ontslagen. Vincent besluit om zelf kunstenaar te worden. Doordat zijn broer hem geld geeft kan hij les krijgen van de kunstschilder Anton Mauve. Vincent tekent en schildert de dingen die hij om zich heen ziet. Zijn schilderijen stuurt hij naar zijn broer zodat hij zijn geld eerlijk verdient. Vincent verdient weinig. Hij besluit om naar Parijs te gaan. Daar zijn ook de kunstenaars die schilderen zoals hij het graag zou zien. Zijn nieuwe leermeester wordt Pissaro. Zo leert Vincent stipje voor stipje naast elkaar kleuren te schilderen. Zelf maakt hij daar later strepen van, wat goed in veel van zijn kunstwerken te zien is. Doordat hij weinig verdient wordt Vincent somber. Na twee jaar besluit hij de stad te verlaten en trekt naar Arles, waar hij dit schilderij heeft geschilderd. Het wordt net lente dus Vincent wordt daar weer wat vrolijker. Hij schildert in vrolijke kleuren. Na een paar maanden wordt Vincent toch weer somber en krijgt ook angstaanvallen. Hij is in de war en laat zich opnemen. Als hij een keer ruzie krijgt snijd hij een stuk van zijn eigen oor af. Als hij weer tot rust is gekomen, maakt hij prachtige schilderijen. In 1890 vertrekt hij naar het plaatsje Auvers sur Oise. Daar schildert hij veel landschappen. Maar weer raakt hij in de war. Op een dag in de zomer neemt hij zijn schilderspullen mee naar de korenvelden en daar schiet hij zichzelf dood. Hij overlijdt na twee dagen. Theo, Vincents broer is bij hem. Vincent wordt in Auvers begraven.

Cultuurhistorie
De kunstenaar maakt het schilderij als hij in Frankrijk, in Arles woont. De gele kleuren waren nieuw in die tijd. Het is een post-impressionistisch schilderij. Het post-impressionisme is de periode na het impressionisme. Ongeveer van 1853 tot 1890. Hierin wordt de vernieuwing van het post-impressionisme voortgezet. De kleuren werden niet gemengd op een palet, maar op het schilderij puntje voor puntje naast elkaar gezet. Op een afstand lijkt het zo of de kleuren in elkaar vloeien. Van dichtbij zijn duidelijk stipjes te zien. Dit heet optische kleurmening. Vincent van Gogh gebruikte om zijn gevoelens te gebruiken heftige kleuren en lijnen. Dat is in dit schilderij ook duidelijk te zien. Zelf ontwikkelde hij een vrijere stijl, bijvoorbeeld door zijn expressieve penseelstreken. Sommige mensen zien hem als één van de voorlopers van het expressionisme.